تفاوت کوین و توکن در ارز دیجیتال چیست؟ — به زبان ساده

کوین و توکن از جمله اصطلاحات پایه ارز دیجیتال هستند و برای اشاره به رمز ارزهای دیجیتال استفاده می‌شوند. این دو واژه در بسیاری از مواقع به‌جای هم استفاده می‌شوند اما تفاوت‌های اساسی بین آن‌‌ها وجود دارد. هدف از نوشتن این مقاله بررسی تفاوت کوین و توکن در ارز دیجیتال به زبان ساده است. برای این منظور، ابتدا تعریف جامعی از این دو اصطلاح ارائه می‌کنیم تا بدانیم تفاوت کوین با توکن چیست و به ساده‌ترین شکل ممکن آن را درک کنیم.

کوین در ارز دیجیتال چیست ؟

«کوین» (Coin) در زبان فارسی به معنی سکه است. در بازار کریپتو کوین به ارزهای دیجیتالی گفته می‌شود که به عنوان ارز اصلی یک شبکه غیرمتمرکز با «تکنولوژی دفتر کل توزیع شده» (DLT) ایجاد شده است. با توجه به این که بیشتر پروژه‌های ارز دیجیتال از فناوری بلاک چین به عنوان دفتر کل توزیع شده استفاده می‌کنند، می‌توان کوین را سکه اصلی یک بلاک چین تعریف کرد که برای پرداخت هزینه کارمزد تراکنش‌ها استفاده می‌شود. به عنوان مثال «بیت کوین» (BTC)، کوین بلاک چین بیت کوین و «اتر» (ETH) کوین اصلی شبکه اتریوم است.

فیلم آموزش ارزهای دیجیتال و رمزارزها و اصول سرمایه گذاری در این بازار – مقدماتی در فرادرس

کلیک کنید

شبکه‌های بلاک چینی که از ساخت قرارداد هوشمند پشتیبانی نمی‌کنند معمولا تنها یک ارز دیجیتال در شبکه خود دارند که به عنوان کوین معرفی می‌شود. سایر بلاک چین‌ها که به عنوان پلتفرم ساخت قرارداد هوشمند شناخته می‌شوند، علاوه بر کوین اصلی شبکه امکان ساخت سایر ارزهای دیجیتال را نیز فراهم می‌‌کنند که به عنوان توکن شناخته می‌شوند. کوین در هر دو نوع شبکه‌های بلاک چینی برای موارد مختلفی مثل پرداخت هزینه کارمزد ثبت تراکنش، استیکینگ و تامین امنیت شبکه و فعالیت در حوزه دیفای استفاده می‌شوند.

توکن در ارز دیجیتال چیست ؟

«توکن» (Token) یک واژه عمومی به معنی ژتون است و قبل از ایجاد رمزارزها در فضای اینترنت مورد استفاده قرار می‌گرفت. توکن‌ها در بازی‌های رایانه‌ای به عنوان ابزاری برای خرید و فروش دارایی‌های موجود در بازار استفاده می‌شوند. در فضای ارز دیجیتال توکن به ارزهای دیجیتالی گفته می‌شود که با استفاده از قراردادهای هوشمند ساخته شده‌اند و بلاک چین مخصوص خود را ندارند.

فیلم آموزش ارزهای دیجیتال و رمزارزها و اصول سرمایه گذاری در این بازار – مقدماتی در فرادرس

کلیک کنید

توکن ارز دیجیتال در داخل یک قرارداد هوشمند ساخته می‌شود. بسیاری از پروژه‌های ارز دیجیتال به منظور راحتی کار، کاهش هزینه‌ها و تامین امنیت خود از پروژه‌های بلاک چینی بزرگ با قابلیت ایجاد قرارداد هوشمند برای راه‌اندازی پروتکل خود استفاده می‌کنند. ارز دیجیتال ساخته شده در قرارداد هوشمند کاربردهای درون برنامه‌ای دارد و هزینه انتقال آن‌ها نیز با کوین اصلی شبکه پشتیبان پرداخت می‌شود.

توکن‌ها بر اساس استاندارد ساخت خود به دو دسته «مثلی» (Fungible) و «غیرمثلی» (Non-Fungible) تقسیم می‌شوند. توکن مثلی به آن دسته از توکن‌ها گفته میشود که ارزش تمامی واحدهای آن یکسان است و می‌توان هر کدام از آن‌ها را به جای هم استفاده کرد. توکن غیرمثلی یا NFT برعکس توکن‌های مثلی است که در آن ارزش هر کدام از توکن‌ها به دلیل تعریف ویژگی‌های منحصر به فرد با دیگران متفاوت است. NFT همانند اثر هنری است و ساخت NFT با استفاده از قراردادهای هوشمند انجام می‌شود. این توکن‌ها ارزش‌های متفاوتی با هم دارند و سازندگان توکن‌ها می‌توانند با استفاده از بازارهای موجود به خرید و فروش NFT بپردازند.

دسته‌بندی دیگر توکن‌ها بر اساس ماهیت کاربرد آن‌ها است. از این جهت توکن‌ها را می‌توان به دسته‌های مختلفی مانند توکن کاربردی، توکن حاکمیتی، استیبل کوین و توکن بهادار تقسیم کرد. هر چقدر یک توکن ارز دیجیتال کاربردهای بیشتری داشته باشد، ارزشمندتر است و می‌‌تواند توجه عموم سرمایه‌گذاران و تریدرها را به خود جلب کند.

تفاوت کوین و توکن در ارز دیجیتال به زبان ساده

در بخش‌های قبلی فهمیدیم که کوین و توکن در ارز دیجیتال چیست. در این بخش می‌خواهیم تفاوت کوین و توکن را بررسی کنیم. اصلی‌ترین تفاوت کوین و توکن در ارز دیجیتال مربوط به داشتن یا نداشتن بلاک چین اختصاصی است. در حالی که کوین‌ها ارزهای اصلی یک شبکه بلاک چینی هستند، توکن‌ها بلاک چین اختصاصی خود را ندارند و از طریق قراردادهای هوشمند بر روی پلتفرم‌های ساخت قرارداد هوشمند مثل «اتریوم»، «کاردانو»، «سولانا»، «هارمونی وان» و «فانتوم» ایجاد می‌شوند.

فیلم آموزش ارزهای دیجیتال و رمزارزها و اصول سرمایه گذاری در این بازار – مقدماتی در فرادرس

کلیک کنید

دومین تفاوت میان کوین و توکن مربوط به کاربردهای آن‌ها است. کوین در شبکه بلاک چین همانند بنزین برای ماشین است و بدون وجود آن امکان تعامل با بلاک چین وجود ندارد. تمامی تراکنش‌هایی که در شبکه بلاک چین انجام می‌شود شامل هزینه تراکنش است که این هزینه با استفاده از کوین شبکه پرداخت می‌شود و امکان استفاده از توکن برای پرداخت هزینه‌ها وجود ندارد. از کوین به عنوان پاداش برای ماینرها و اعتبارسنج‌ها استفاده می‌شود. در نهایت، کوین در بلاک چین‌های اثبات سهام برای استیکینگ و تامین امنیت شبکه مورد استفاده قرار می‌گیرد.

در مقابل، توکن‌ها برای کاربردهای مختلفی راه‌اندازی می‌شوند. توکن‌هایی مثل «تتر» و «دای» به عنوان استیبل کوین معادل با ارز فیات دلار آمریکا در بسیاری از شبکه‌های بلاک چینی استفاده می‌شوند. NFTها برای نشان دادن منحصر به فرد بودن یک دارایی یا موجودیت در فضای بلاک چین مورد استفاده قرار می‌گیرند. برخی از توکن‌ها به عنوان توکن کاربردی برای انجام پرداخت‌های درون برنامه‌ای یا استیکینگ به منظور تامین امنیت شبکه و کسب درآمد از ارزهای دیجیتال استفاده می‌شوند. هدف از ایجاد توکن‌های بهادار نیز توکنیزه کردن سهام و سایر دارایی‌های فیزیکی به منظور آسان کردن جابجایی آن‌ها است.

تفاوت کوین با توکن از منظر ذخیره‌ سازی چیست ؟

یکی از تفاوت‌هایی که کوین و توکن باهم دارند مربوط به ذخیره کردن آن‌ها در کیف پول ارز دیجیتال است. کوین‌ها هر کدام آدرس کیف پول مخصوص خود را دارند و برای انتقال آن‌ها حتما باید از آدرس مخصوص استفاده کرد. انتقال کوین به آدرسی غیر از آدرس اصلی بلاک چین، باعث از دست رفتن کوین‌ها خواهد شد.

در مقابل توکن‌ها را می‌توان به هر آدرسی که در شبکه بلاک چین تعریف شده است ارسال کرد. به عنوان مثال، شما می‌توانید توکن سلر ساخته شده بر بستر اتریوم را به طور مستقیم به آدرس میزبان اتریوم ارسال کنید. البته کیف پول‌ها برای برای هر کدام از توکن‌های شبکه آدرس مجزایی ایجاد می‌کنند که استفاده از آن‌ها برای تشخیص راحت دارایی‌ها مناسب است.

تفاوت ساخت کوین و توکن به زبان ساده

همانطور که در بخش تفاوت کوین و توکن در ارز دیجیتال به زبان ساده گفته شد، یکی از اصلی‌ترین تفاوت‌های کوین و توکن در بستر شکل‌گیری آن‌ها است. در حالی که کوین‌ها به عنوان ارز اصلی یک شبکه بلاک چین شناخته می‌شوند، توکن‌ها با استفاده از ابزار قرارداد هوشمند موجود در بلاک چین‌ها ایجاد می‌شوند. این تفاوت در روش ساخت توکن‌، تفاوت‌هایی در هزینه، زمان و کاربردهای مورد نظر کوین‌ها و توکن‌ها ایجاد می‌کند.

فیلم آموزش ارزهای دیجیتال و رمزارزها و اصول سرمایه گذاری در این بازار – مقدماتی در فرادرس

کلیک کنید

برای ایجاد یک کوین، باید یک بلاک چین راه‌اندازی شود. بدین منظور نیاز است که پروتکل اجماع مربوط به بلاک چین کدنویسی شده و نرم‌افزار مربوط به آن ساخته شود. پس از آن نوبت به یپدا کردن نودها و ماینرهای شبکه می‌رسد. نودها با اجرای نرم‌افزار شبکه در سیستم‌های خود یا داشتن بخشی از توکن‌های آن، امنیت و کارایی شبکه را تضمین می‌کند. کاربران در صورتی به عنوان نود در یک بلاک چین فعالیت می‌کنند که بلاک چین اهداف و برنامه‌های بسیار جذابی داشته باشد و بتواند در مقایسه با سایر بلاک چین‌ها کارایی بالاتری از خود نشان دهد.

امروزه پروژه‌های لایه صفر مثل «پولکادات» و «کازماز» ابزارهایی در اختیار توسعه‌دهندگان می‌گذارند تا با استفاده از آن‌ها بتوانند بلاک چین را راحت‌تر ایجاد کنند. پولکادات حتی از نودهای خود برای تامین امنیت این پروژه‌ها استفاده می‌کند. بنابراین، توسعه‌دهنده‌ها نیازی به ایجاد شبکه ماینرهای خود ندارند اما باید هزینه زیادی را برای اجازه بلاک چین‌های این پلتفرم پرداخت کنند. با توجه به این مطالب می‌توان گفت راه‌اندازی بلاک چین سخت است و نیاز به صرف هزینه بالایی دارد.

توکن‌ها برخلاف کوین‌ها نیازی به ایجاد بلاک چین ندارند و با استفاده از قرارداد هوشمند ساخته می‌شوند. ساخت قرارداد هوشمند نیاز به دانش برنامه‌نویسی دارد تا با استفاده از آن متغیرها و شرایط مورد نیاز قرارداد را اجرایی کرد. بنابراین، ساخت توکن در قرارداد هوشمند تنها بخش اقتصادی پروژه است و به وسیله استانداردهای ساخت توکن انجام می‌شود. به عنوان مثال،‌ استاندار «ERC-20» برای ساخت توکن مثلی و استاندارد «ERC-721» برای ساخت NFT در شبکه اتریوم استفاده می‌شود.

بسیاری از پروژه‌های کلاهبرداری تنها بخش ایجاد توکن را در دستور کار خود قرار می‌دهند بدون این که هیچ کاربرد دیگری برای توکن خود معرفی کرده باشند. امروزه ساخت توکن در شبکه‌های بلاک چینی در زمانی کمتر از یک ساعت قابل انجام است و با صرف کمترین هزینه ممکن انجام می‌شود. بنابراین، ساخت توکن بسیار راحت‌تر و کم‌هزینه‌تر از کوین است و در مدت زمان کوتاهی قابل انجام است.

تفاوت شت کوین و توکن به زبان ساده

«شت کوین» (Shitcoin) به دسته‌ای از ارزهای دیجیتال گفته می‌شود که هدف و برنامه مشخصی برای آینده ندارند و برای سرگرمی و کلاهبرداری ایجاد شده‌اند. این که چه ارز دیجیتالی شت کوین است برای سرمایه‌گذارهای مختلف متفاوت است اما ایده اصلی، نداشتن هدف درست برای پروژه است. پس از ایجاد بیت کوین در سال 2009، بسیاری از پروژه‌ها این شبکه را فورک کردند و اولین آلت کوین‌ها را ایجاد کردند. این پروژه‌ها اگرچه به دنبال بهبود شرایط بیت کوین بودند اما هیچ کدام نتوانستند حتی به بیت کوین نزدیک شوند. واژه شت کوین برای اولین بار برای این دسته از ارزهای دیجیتال استفاده شد.

فیلم آموزش افزایش امنیت و جلوگیری از کلاهبرداری در بازار ارزهای دیجیتال در فرادرس

کلیک کنید

با ارائه پروژه اتریوم، دو رویداد مهم در بازار ارزهای دیجیتال به وقوع پیوست. اولین اتفاق، ایجاد بلاک چین اتریوم به عنوان پلتفرم ساخت قراردادهای هوشمند بود که توانست ایده جدیدی را به بازار اضافه کند. دومین اتفاق این بود که استفاده از قرارداد هوشمند امکان ساخت توکن را برای کاربران امکان‌پذیر کرد و همین مساله باعث ایجاد تعداد زیادی توکن ارز دیجیتال بی‌ارزش شد که در نهایت حباب آن در سال 2018 فرو ریخت.

می‌توان گفت، شت کوین لزوما کوین یا توکن نیست. «دوج‌کوین» به عنوان یکی از اصلی‌ترین شت کوین‌های بازار بلاک چین مخصوص خود را دارد و کوین است حال آن‌که «شیبااینو» دومین شت کوین معروف بازار توکن است و بر بستر شبکه اتریوم ساخته شده است. با توجه به این که هزینه ساخت و نگه‌داری بلاک چین بالا است، می‌توان گفت که بسیاری از شت کوین‌ها به صورت توکن ایجاد می‌شوند و معمولا مدل کوین آن‌ها مدت زمان زیادی دوام نمی‌آورد.

فرق میم کوین و توکن در ارز دیجیتال چیست ؟

«میم کوین» (Memecoin) به دسته‌ای از ارزهای دیجیتال گفته می‌شود که برای سرگرمی ایجاد شدند و با استفاده از میم‌های اینترنتی با تصاویر حیوانات محبوبیت و شهرت جهانی پیدا کرده‌اند. میم کوین‌ها هیج ایده و هدف خاصی ندارند و به همین دلیل جزوی از شت کوین‌ها حساب می‌شوند. بنابراین، تمامی نکات گفته شده در بخش تفاوت شت کوین و توکن برای این بخش نیز صدق می‌کند. توجه داشته باشید که میم‌ کوین‌ها لزوما کوین نیستند و اتفاقا حجم عظیمی از این ارزها به صورت توکن بر بستر شبکه‌های ارز دیجیتال مختلف ساخته شده‌اند.

تفاوت بیت کوین و توکن چیست ؟

بیت کوین اولین رمزارز ایجاد شده در بازار است که توسط ساتوشی ناکاموتو و در سال 2009 ایجاد شده است. بیت کوین بلاک چین مخصوص خود را دارد که اجماع در آن از طریق الگوریتم اثبات کار انجام می‌شود. کوین اصلی این شبکه با نام بیت کوین شناخته می‌شود و نماد آن «BTC» است. بلاک چین بیت کوین به عنوان راه‌حلی برای پرداخت ارائه شده است و از قراردادهای هوشمند پشتیبانی نمی‌‌کند بنابراین امکان ساخت توکن نیز در این شبکه وجود ندارد. با این توضیحات می‌توان گفت بیت کوین، کوین مخصوص بلاک چین بیت کوین است و تفاوت بین کوین و توکن در ارز دیجیتال را می‌توان به تفاوت بیت کوین و توکن در ارز دیجیتال نسبت داد.

جمع‌بندی

موضوع تفاوت کوین و توکن در ارز دیجیتال موضوع بسیار مهمی است چرا که بسیاری از کلاهبرداران با با سواستفاده از آگاهی ناقص عموم مردم، با اسم بردن از این واژه‌ها آن‌ها را تشویق به سرمایه‌گذاری در توکن‌ها و کوین‌های بی‌پشتوانه می‌‌کنند. در این مقاله تفاوت کوین با توکن، پس از تعریف کامل این دو واژه مورد بحث قرار گرفت. علاوه بر این این، تفاوت شت کوین با توکن و تفاوت بیت کوین با توکن ارز دیجیتال نیز در این مقاله تشریح شد.