عرضه اولیه ارز دیجیتال چیست؟ — هر آنچه باید در مورد ICO بدانید

یکی از راه‌های تامین مالی شرکت‌ها در ابتدای مسیر تجاری، عرضه سهام شرکت به عموم مردم و دریافت منابع مالی در قبال آن است. برای شرکت‌ها و افرادی که در حوزه ارزهای دیجیتال کار می‌کنند، این فرآیند به عنوان ICO یا عرضه اولیه ارز دیجیتال شناخته می‌شود. معمولا در این مرحله، قیمت ارزهای دیجیتال برای سرمایه‌گذاران مناسب است و به همین دلیل خیلی از افراد دنبال خرید سکه‌ها در این مرحله هستند. در این مقاله علاوه بر تعریف عرضه اولیه ارز دیجیتال، مزایا و معایب آن، طریقه دسترسی به لیست ICO‌ها، نحوه خرید ارزهای دیجیتال و تفاوت‌های ICO با سایر روش‌های عرضه سکه مثل IEO، آموزش داده می‌شود.

عرضه اولیه ارز دیجیتال چیست ؟

«عرضه اولیه ارز دیجیتال» (Initial Coin Offering | ICO) در صنعت رمزارزها، معادل عرضه اولیه سهام شرکت‌ها (IPO) در بازار سهام است. شرکت‌هایی که برای ساخت سکه، اپلیکیشن یا سرویس جدید به منابع مالی نیاز دارند، با اجرای ICO به این مهم دست پیدا می‌کنند. سرمایه‌گذارانی که پروژه معرفی شده برایشان جذاب است، در عرضه اولیه ارز دیجیتال شرکت می‌کنند و مقداری توکن که توسط شرکت ارائه شده، دریافت می‌کنند. این توکن ممکن است در سرویس‌های ارائه شده توسط شرکت قابل استفاده باشد یا این‌که فقط به عنوان سندی مبنی بر سهامداری شخص در آن شرکت یا پروژه باشد. عرضه اولیه یکی از مفاهیم شناخته شده در آموزش ارز دیجیتال است که در ادامه به طور کامل آموزش داده می‌شود.

ICO چگونه کار می‌کند؟

در پاراگراف قبل سوال ICO چیست را به طور کامل پاسخ دادیم. سوال دیگری که ذهن اکثر سرمایه‌گذاران را درگیر می‌کند، نحوه کار عرضه اولیه ارز دیجیتال است. زمانی که یک شرکت نوپا در حوزه رمزارزها می‌خواهد از طریق ICO تامین مالی کند، معمولا در قدم اول اقدام به انتشار «سفیدنامه» (Whitepaper) می‌کند. سفیدنامه حاوی اطلاعات مهمی برای سرمایه‌گذاران است. چند مورد از این اطلاعات در ادامه آمده است:

• پروژه شرکت در مورد چیست.
• پروژه چه مشکلی را قرار است حل کند.
• چه مقدار پول نیاز است.
• بنیان‌گذاران پروژه چه مقدار ارز دیجیتال برای خود نگه می‌دارند.
• خرید عرضه اولیه با چه نوع پولی قابل انجام است.
• عرضه اولیه ارز دیجیتال چه مدت طول خواهد کشید.

در طی مدت زمانی که عرضه اولیه ارز دیجیتال برقرار است، علاقه‌مندان و طرفداران پروژه مقداری از توکن‌های پروژه را با «پول فیات» (Fiat Money) یا ارز دیجیتال خریداری می‌کنند. منظور از پول فیات، پول رایج کشورهای مختلف مثل دلار، یورو و ریال است. توکن‌های خریداری شده به سرمایه‌گذاران داده می‌شود و داشتن آن‌ها‌ مانند داشتن سهام شرکت‌های بورسی است.

در صورتی که پول جمع‌آوری شده حداقل مورد نیاز شرکت را برآورده نکند، ممکن است پول به حساب سرمایه‌گذاران برگردانده شود. در این صورت، عرضه اولیه ارز دیجیتال با شکست روبه‌رو می‌شود. اما اگر منابع لازم برای شرکت، در طی بازه زمانی مشخص شده تامین شد، ICO موفق بوده و پول جمع‌آوری شده برای اهداف تعیین شده پروژه خرج می‌شود.

نحوه اطلاع از عرضه اولیه ارز دیجیتال

هیچ دستورالعملی برای پیدا کردن عرضه اولیه ارزهای دیجیتال با نرخ بازگشت سرمایه بالا وجود ندارد. کاربران برای شرکت در عرضه اولیه هر ارزی، باید اطلاعات موجود از آن‌ها را در سایت‌ها و منابع مختلف مطالعه کنند. با توجه به این‌که شرکت‌ها نیاز به تامین مالی دارند، تبلیغات گسترده‌ای برای عرضه اولیه ارز دیجیتال خود انجام می‌دهند. بنابراین، برای اطلاع از پروژه‌هایی که قرار است ICO داشته باشند، استفاده از فضای مجازی و سایت‌های مربوطه می‌تواند کمک‌کننده باشد. سایت‌های معتبر زیادی لیست پروژه‌ها را در اختیار کاربران قرار می‌دهند. در ادامه لینک یکی از معتبرترین سایت‌ها قرار داده شده است.

• لینک سایت معرفی عرضه اولیه ارز دیجیتال: «+»

در ICO شرکت کنیم یا نه؟

در «عرضه اولیه عمومی» (Initial Public Offering | IPO) سرمایه‌گذار، تعدادی از سهام یک شرکت را در ازای مقداری که سرمایه‌گذاری کرده دریافت می‌کند. اما در ICO سهامی وجود ندارد و در عوض یک شبکه بلاک چینی وجود دارد که سکه‌های آن، نقش سهام را دارند و بین سرمایه‌گذاران تقسیم می‌شوند. بیشتر مواقع سرمایه‌گذاران رمزارزهایی مانند بیت‌کوین و اتریوم داده و در برابر آن مقداری از رمزارز جدید را دریافت می‌کنند.

با گسترش روزافزون استفاده از ICO در صنعت بلاک چین و روی آوردن بسیاری از سرمایه‌گذاران به مشارکت در آن‌ها، چالش‌ها، ریسک‌ها و فرصت‌های پیش‌بینی نشده زیادی نیز به وجود آمده است. بسیاری از سرمایه‌گذاران با این امید در عرضه اولیه ارزهای دیجیتال شرکت می‌کنند که در مدت زمان کوتاه، سود کلانی از پروژه‌ها دریافت کنند. دلیل این امر، عرضه اولیه‌های موفقی است که در طی سال‌های گذشته سود کلانی نصیب تریدرها و سرمایه‌گذاران کرده است. این رویکرد ممکن است ضررهای جبران‌ناپذیری به سرمایه‌گذاران وارد کند. در ادامه مزایای و معایب سرمایه‌گذاری در عرضه اولیه ارز دیجیتال بررسی می‌شود.

مزایای عرضه اولیه ارز دیجیتال چیست ؟

چرا باید در عرضه اولیه ارز دیجیتال شرکت کنیم؟ پاسخ به این سوال می‌تواند تا حدود زیادی مزایای عرضه اولیه ارز دیجیتال را مشخص کند. سرمایه‌گذاران در فاز عرضه اولیه، توکن‌های یک پروژه را با قیمت مناسبی خریداری می‌کنند. آن‌ها امیدوار هستند که پروژه با موفقیت انجام شود و اگر واقعا این اتفاق بیفتد، ارزش توکن‌های خریداری شده بالا می‌رود. این افزایش قیمت می‌تواند بازگشت سرمایه هنگفتی برای سرمایه‌گذاران داشته باشد. بنابراین، اصلی‌ترین مزیت شرکت در عرضه اولیه ارزهای دیجیتال کسب سود‌ کلان است.

برای درک درست از میزان سودی که ICO‌ها می‌توانند برای سرمایه‌گذاران داشته باشند به آمار منتشر شده در سال 2017 توجه کنید. در این سال، 435 عرضه اولیه ارز دیجیتال با موفقیت برگزار شد که هرکدام از آن‌ها به طور میانگین 12/7 میلیون دلار سرمایه جمع‌آوری کردند. در مجموع، حدود 5/6 میلیارد دلار جذب سرمایه‌ صورت گرفت که 25 درصد از این مقدار مربوط به ده پروژه بزرگ بود. در نهایت، توکن‌های خریداری شده به طور میانگین به صورت دلاری 12/8 برابر رشد کردند.

با توجه به اهمیت مدیریت ترید در بازار سرمایه، «فرادرس» اقدام به انتشار فیلم آموزش مدیریت حرفه ای ترید در بازار سرمایه کرده که لینک آن در ادامه آمده است.

• برای دیدن فیلم آموزش مدیریت حرفه ای ترید در بازار سرمایه + اینجا کلیک کنید.

معایب عرضه اولیه ارز دیجیتال چیست ؟

برای شرکت‌ها، برگزاری ICO خیلی ساده است. سرویس‌های آنلاینی وجود دارند که با استفاده از آن‌ها می‌توان در عرض چند ثانیه توکن ساخت. بنابراین، سرمایه‌گذاران باید به این نکته توجه کنند که بر خلاف سهام شرکت‌ها در بازار بورس، توکن‌های ارز دیجیتال ارزش ذاتی و ضمانت قانونی ندارند. مدیرانِ عرضه اولیه ارزهای دیجیتال، بر اساس موارد ذکر شده در سفیدنامه، توکن‌های خود را ایجاد می‌کنند. این توکن‌ها بر اساس برنامه‌ قبلی بین سرمایه‌گذاران توزیع می‌کنند.

از آن‌جایی که عرضه اولیه ارز دیجیتال عمدتا ضمانت قانونی ندارد، بسیاری از کلاهبردان به دنبال شکار پول سرمایه‌گذاران مبتدی و ناآگاه هستند. بیشتر پروژه‌های معرفی شده در عرضه اولیه‌ها «اسکم» (Scam) یا کلاهبرداری هستند. با توجه به این‌که، در حال حاضر دولت‌ها از این فرآیند پشتیبانی نمی‌کنند، در صورت شرکت در این عرضه اولیه‌ها و کلاهبرداری مدیران پروژٰه، امکان برگشت سرمایه وجود نخواهد داشت.

در سال 2017 و با گسترش استفاده از عرضه اولیه رمزارزها، دولت چین برگزاری ICO و سرمایه‌گذاری در آن را غیرقانونی اعلام کرد و آن‌ها را برای ثبات مالی و اقتصادی دنیا مضر دانست. به طور مشابه، در سایر کشورها و شرکت‌ها نیز همین رویه پیش گرفته شد. شرکت‌هایی مثل فیسبوک، توییتر و گوگل، تبلیغات ICO را به کل حذف کردند. در طی ماه‌های اخیر، دوباره دید دولت‌ها به عرضه اولیه‌ رمزارزها بهتر شده است. قانون‌گذاران به جای حذف عرضه اولیه ارز دیجیتال به دنبال قانونی کردن آن هستند.

عرضه اولیه ارز دیجیتال رایگان

اگر بار دیگر تعریف عرضه اولیه ارز دیجیتال را مرور کنیم، متوجه می‌شویم که هدف از ایجاد آن، جذب سرمایه برای پروژه‌های بلاک چینی است. بنابراین، عرضه اولیه ارز دیجیتال نمی‌تواند به صورت رایگان انجام شود. فرآیندی که بین عموم مردم به اشتباه، با نام عرضه اولیه رایگان شناخته می‌شود، مفهومی به نام «ایردراپ» (Air Drop) است. در فرآیند ایردراپ، تیم بازاریابی شرکت به منظور جلب توجه افراد به سمت پروژه، اقدام به اهدای رایگان توکن‌های شبکه به افراد می‌کند. این کار با تعداد محدودی سکه و پس از تکمیل فرآیندهایی توسط افراد صورت می‌گیرد. معمولا از افراد خواسته می‌شود شبکه‌های اجتماعی مربوط به پروژه را دنبال کنند. پس از آن مقداری توکن به کیف پول آن‌ها واریز می‌شود.

چگونه پروژه‌های کلاهبرداری و اسکم را تشخیص دهیم؟

هیچ تضمینی برای سرمایه‌گذاری در پروژه‌های عرضه اولیه رمزارز وجود ندارد. شما حتی با تحقیقات علمی فراوان و شناخت کافی از پروژه هم ممکن است وارد پروژه‌های کلاهبرداری شوید. اما با بررسی چندین نکته کلی می‌توان اکثر پروژهای اسکم را تشخیص داد. حتما قبل از سرمایه‌گذاری در ICO‌ها به نکات زیر توجه کنید:

• عرضه اولیه ارز دیجیتال موفق معمولا سفیدنامه‌ای ساده، قابل فهم و با اهداف واضح دارد. با مطالعه سفیدنامه ارزها، بررسی کنید که توسعه‌دهندگان پروژه به طور کامل از اهداف آن آگاه هستند.
• توسعه‌دهندگان پروژه را بشناسید. رزومه این افراد تا حدود زیادی می‌تواند به شما توانایی‌های آن‌ها را نشان دهد. سرمایه‌گذاران باید انتظار شفافیت کامل از سمت شرکت اجرا کننده ICO داشته باشند.
• شرایط و موارد قانونی تعیین شده عرضه اولیه ارز دیجیتال را مطالعه کنید. از آن‌جایی که قانون‌گذاران به طور کلی بر این فضا نظارت نمی‌کنند، اطمینان از مشروعیت هر عرضه اولیه ارز دیجیتال بر عهده سرمایه‌گذار است.
• اطمینان حاصل کنید که مبالغ جمع‌آوری شده طی عرضه اولیه ارز دیجیتال در حساب شخص ثالث قرار دارد. حساب شخص ثالث، حسابی است که برای دسترسی به آن چندین کلید نیاز است. این روش یک راه مطمئن برای محافظت از خودتان در برابر پروژه‌های اسکم است. مخصوصا اگر شخص سوم بی‌طرفی، یکی از این کلیدها را داشته باشد.

IPO چیست و چه تفاوتی با ICO دارد؟

در شرکت‌های معمولی، چندین راه برای تامین مالی به منظور توسعه و گسترش شرکت وجود دارد. شرکت می‌تواند در ابتدای امر با سرمایه‌ اولیه مالکان شرکت اداره شود و در طی زمان و با سوددهی، بزرگ و بزرگ‌‌تر شود. در این حالت مالکیت تمام سهام شرکت در اختیار صاحبان شرکت خواهد بود. اما برای توسعه و اجرای برنامه‌ها، صاحبان شرکت باید مدت زمان زیادی صبر کنند. گزینه دیگر، دریافت پول از سرمایه‌گذارانِ خارج از شرکت و اعطای بخشی از سهام شرکت به آن‌ها است. روش سوم رجوع به عموم مردم و تامین مالی از تک‌تک سرمایه‌گذاران است. این فرآیند «عرضه اولیه به عموم» یا همان IPO نامیده می‌شود.

در حالی که IPO کاملا با سرمایه‌گذاران حرفه‌ایِ مشغول در بازاهای مالی، روبه‌رو است، ICO با افراد حمایت‌کننده‌ای طرف است که مشتاق به سرمایه‌گذاری در پروژه جدید هستند. تامین مالی در عرضه اولیه ارز دیجیتال از طریق جمع‌آوری پول‌های خرد افراد صورت می‌گیرد که البته تمام این سرمایه‌گذاران به دنبال کسب سود از این سرمایه‌گذاری خرد خود هستند. بنابراین می‌توان ICO را معادل عبارت «فروش به عموم» (Crowdsales) دانست.

علاوه بر موارد گفته شده، عرضه اولیه ارز دیجیتال دو تفاوت ساختاری مهم با IPO دارد. تفاوت اول این است که عرضه اولیه عمومی توسط نهادهای مالی رسمی هر کشور قانون‌گذاری می‌شود. اما عرضه اولیه ارز دیجیتال توسط هیچ نهادی قانون‌گذاری نمی‌شود و نظارتی بر روی آن وجود ندارد. تفاوت دوم مربوط به ساختار ارزهای دیجیتال و بلاک چین‌ها است. از آن‌جایی که ارزهای دیجیتال سیستم غیرمتمرکز دارند و قانون‌گذاری برای آن‌ها انجام نمی‌شود، برگزاری ICO به مراتب راحت‌تر از IPO است.

انواع عرضه اولیه ارز دیجیتال چیست ؟

عرضه اولیه ارز دیجیتال به سه شکل مختلف قابل اجرا است. در شکل اول، شرکت یک هدف یا محدودیت مشخص برای سرمایه‌گذاری تعیین می‌کند. بنابراین، قیمت هر توکن فروخته شده در ICO از پیش تعیین شده و تعداد کل سکه‌ها ثابت است. به عنوان مثال، 2 میلیون سکه از ارز دیجیتال مورد نظر به قیمت هر سکه 10 سنت عرضه می‌شود و هیچکدام از این اعداد قابل تغییر نیستند.

در حالت دوم، تعداد کل سکه‌ها ثابت، اما مقدار سرمایه‌گذاری متغیر است. این به این معنی است که توزیع توکن‌ها بین سرمایه‌گذاران، بستگی به مقدار کل سرمایه‌گذاری شده در ICO دارد. بنابراین در این حالت، قیمت از پیش تعیین شده‌ای برای هر توکن وجود ندارد و هر چقدر پول بشتری در ICO سرمایه‌گذاری شود، قیمت توکن بالاتر خواهد بود. به عنوان مثال، 2 میلیون سکه از ارز دیجیتال مورد نظر ارائه می‌شود اما قیمتی برای آن‌ها مشخص نشده است. پس از عرضه، اگر 2 میلیون دلار سرمایه جذب شده باشد، در اینصورت هر سکه 1 دلار قیمت خواهد داشت.

حالت سوم عرضه اولیه رمزارزها به این شکل است که عرضه توکن‌ها متغیر است و با توجه به مقدار سرمایه دریافتی از سرمایه‌گذاران مشخص می‌شود. در این حالت، قیمت توکن ثابت است ولی محدودیتی برای کل سکه‌ها وجود ندارد. به عنوان مثال، قیمت هر ارز دیجیتال 1 دلار است. هر چقدر سرمایه‌گذاران پول بیشتری داشته باشند، به ازای آن سکه بیشتری دریافت می‌کنند. در نهایت ممکن است 2 هزار یا 2 میلیون سکه بین سرمایه‌گذاران توزیع شود.

عرضه اولیه صرافی یا IEO چیست ؟

«عرضه اولیه صرافی (Initial Exchange Offering | IEO)، در واقع همان عرضه اولیه ارز دیجیتال است که در بستر صرافی‌های ارزهای دیجیتال انجام می‌شود. عرضه اولیه صرافی برخلاف این‌که هزینه‌های زیادی به توسعه‌دهندگان بلاک چین تحمیل می‌کند، مزایای زیادی برای آن‌ها دارد. علاوه بر توسعه‌دهندگان ارز دیجیتال، شرکت در IEO برای سرمایه‌گذاران نیز مزایای زیادی دارد. در ادامه، مزایا و معایب آن را بررسی می‌کنیم. برای آگاهی از لیست عرضه اولیه ارزهایی که در صرافی‌های مختلف انجام می‌شود، می‌توانید به سایت صرافی مراجعه و اطلاعات کامل پروژه را دریافت و مطالعه کنید.

مزایای IEO

مهم‌ترین مزیت IEO ایجاد اعتماد و امنیت برای سرمایه‌گذاران است. وقتی پروژه‌ای در یک صرافی بزرگ عرضه اولیه شود، کاربران با درصد بالایی می‌توانند به آن اعتماد کنند. چرا که صرافی‌ها برای این‌که اقبال عمومی به پلتفرم خود را حفظ کنند، با وسواس بیشتری سکه‌ها را بررسی می‌کنند. علاوه بر این، امنیت توکن‌ها و توزیع آن‌ها نیز توسط صرافی تامین می‌شود که این خود نیز اعتماد به عرضه اولیه را بالا می‌برد. مزیت دیگر عرضه اولیه صرافی برای کاربران این است که شما تنها با ثبت‌نام در یک سایت می‌توانید در چندین عرضه اولیه شرکت کنید.

عرضه اولیه صرافی برای توسعه‌دهندگان هم خالی از مزیت نیست. مهمترین نقطه قوت استفاده از IEO عدم نیاز به تبلیغات گسترده از طرف توسعه‌دهندگان و تامین مالی شرکت در سریع‌ترین زمان ممکن است. سرمایه‌گذاران به دلیل اعتمادی که به صرافی‌ها دارند، راحت‌تر در ‌‌IEO شرکت می‌کنند. علاوه بر این، با انجام IEO توکن برای معامله در صرافی باز می‌شود و توسعه‌دهندگان نیازی به پرداخت هزینه برای «لیست‌شدن» (Listing) در صرافی ندارند.

معایب IEO

صرافی‌ها می‌توانند در فرآیند تایید پروژه‌ها دست‌کاری کنند و پروژه‌های اسکم را به عنوان پروژه‌های ارزشمند ارائه کنند. پس دقت کنید که عرضه شدن در صرافی لزوما به معنی سالم بودن پروژه نیست و حتما خودتان پروژه را بررسی کنید. این اتفاق در صرافی‌های کوچک بیشتر رخ می‌دهد و صرافی‌های بزرگ معمولا این کار را انجام نمی‌دهند.

عرضه اولیه یک ارز دیجیتال برای توسعه‌دهندگان هزینه‌هایی در پی دارد. صرافی‌ها برای این‌که یک پروژه را عرضه کنند، مقادیر قابل توجهی از سکه‌های شبکه و مبلغ هنگفتی از ارزهای معتبر دیگر مثل بیت‌کوین را از مدیران پروژه‌ها دریافت می‌کنند. برای شرکت‌های نوپا طی کردن این مسیر معمولا با دشواری روبه‌رو است.

عرضه اولیه صرافی غیرمتمرکز یا IDO چیست ؟

صرافی‌های ارز دیجیتال به دو صورت متمرکز و غیرمتمرکز فعالیت می‌کنند. «صرافی‌ غیر متمرکز» (Decentralized Exchange) بر بستر بلاک چین و به صورت غیرمتمرکز فعالیت می‌کند. بنابراین مدیریت آن بر عهده شخص خاصی نیست و کلیه فعالیت‌ها توسط قراردادهای هوشمند انجام می‌شود. از آن‌جایی که یکی از مهم‌ترین اهداف ایجاد بلاک چین، غیرمتمرکز کردن فعالیت‌ها است، استفاده از صرافی‌های غیرمتمرکز بین سرمایه‌گذاران روز به روز در حال گسترش است.

صرافی‌های غیرمتمرکز بیشتر خدماتی را که صرافی‌های متمرکز ارائه می‌دهند بر بستر خود ایجاد کرده‌اند. یکی از این خدمات راه‌اندازی عرضه اولیه است. در صرافی غیرمتمرکز، توسعه‌دهندگان با قرار دادن اطلاعات مربوط به عرضه اولیه در سیستم‌ قرارداد هوشمند اقدام به برگزاری عرضه اولیه می‌کنند. در مقایسه با عرضه اولیه ارز دیجیتال، IDO سه مزیت عمده دارد.

• تامین نقدینگی در این روش در کم‌ترین زمان ممکن انجام می‌شود.
• بلافاصله پس از اتمام عرضه اولیه، امکان معامله رمزارز فراهم می‌گردد.
• هزینه اولیه برای راه‌اندازی آن کمتر است.

مقایسه عرضه اولیه در صرافی‌های متمرکز و غیرمتمرکز

عرضه اولیه در هر دو مدل صرافی شباهت‌های زیادی به هم دارد. در هر دو حالت، تامین مالی پروژه‌ها به سرعت انجام و بلافاصله پس از عرضه اولیه، امکان انجام معاملات برای رمزارز فراهم می‌شود. سرمایه‌گذاران در هر دو حالت نسبت به پروژه‌ها احساس اطمینان بیشتری نسبت به ICO دارند. توسعه‌دهندگان شبکه بلاک چین نیز هزینه زمانی و مالی کمتری نسبت به ICO پرداخت می‌کنند.

اما تفاوت‌هایی نیز بین این دو روش وجود دارد. صرافی‌های متمرکز قوانین سفت و سختی برای عرضه اولیه ارزهای دیجیتال دارند که مهم‌ترین آن‌ها در زیر آورده شده‌اند.

• توسعه‌دهندگان باید مبلغی هنگفت یا بخشی از توکن‌های شبکه را در اختیار صرافی قرار دهند.
• توسعه‌دهندگان برای مدتی نمی‌توانند توکن خود را در صرافی رقیب لیست کنند.
• صرافی‌های متمرکز، آزادی عمل بسیار کمی در کنترل پارامترهای فروش توکن پروژه دارند.

این در حالی است که صرافی‌های غیرمتمرکز، مدل لیستینگ و فروش به‌صرفه‌تری به توسعه‌دهندگان ارائه می‌کنند. در این حالت، از منابع موجود در «استخرهای نقدینگی صرافی» (Liquidity Pools)، برای خرید و فروش توکن استفاده می‌شود. هزینه لیستینگ آن نیز در مقایسه با صرافی‌های متمرکز بسیار کمتر است. صرافی‌های غیرمتمرکز معروفی مثل «Uniswap» و «Polkastarter» اقدام به برگزاری عرضه اولیه می‌کنند.

مثال عرضه اولیه ارز دیجیتال ICO

با افزایش استقبال سرمایه‌گذاران از ICO‌ها و هجوم سرمایه‌گذاران خرد به این بازار، مبالغ جمع‌آوری شده توسط توسعه‌دهندگان نیز افزایش یافت. هنگام ارزیابی یک پروژه که عرضه اولیه شده است، توجه به مقدار پول جمع‌آوری شده در عرضه اولیه و نرخ بازگشت سرمایه می‌تواند مفید باشد. گاهی اوقات عرضه اولیه‌های با بازگشت سرمایه بالا، شامل ارزهایی هستند که در عرضه، استقبال خوبی از آن‌ها صورت نگرفته بود. برعکس این حالت نیز رخ داده و عرضه اولیه‌ای که با استقبال خوبی همراه بوده، نتوانسته است نرخ بازگشت سرمایه خوبی داشته باشد.

عرضه اولیه اتریوم در سال 2014 پیشگام این حوزه بود که در طی مدت 42 روز توانست 18 میلیون دلار سرمایه جمع‌آوری کند. اتریوم با اجرای قراردادهای هوشمند و اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز، دید خوبی نسبت به عرضه اولیه ارز دیجیتال بین عموم سرمایه‌گذاران ایجاد کرد. در عرضه اولیه، قیمت اتریوم 0/67 دلار بود در حالی که قیمت آن تا 4000 دلار هم رشد کرده است.

در سال 2015، عرضه اولیه ارز دیجیتال دو مرحله‌ای، توسط شرکت «Antshares» یا همان «NEO»، برگزار شد. مرحله اول تا اکتبر 2015 و مرحله دوم تا سپتامبر 2016 ادامه یافت. در طی این مدت، نئو 4/5 میلیون دلار سرمایه جذب کرد. اگرچه این پروژه از نظر جذب سرمایه جزو پروژه‌های قوی نبود اما توانست بازگشت سرمایه بی‌نظیری برای سرمایه‌گذاران خود فراهم کند. قیمت عرضه اولیه نئو حدود 3 سنت بود که تا 187 دلار رشد داشت.

در سال‌های اخیر ICO‌ها از منظر جذب سرمایه رشد خوبی داشته‌اند. «Dragon Coin» در سال 2018، توانست در طی یک ماه عرضه اولیه، 320 میلیون دلار سرمایه جمع‌آوری کند. بعد از آن شرکت پشتیبان پلتفرم «ایاس» (EOS) رکورد دراگون کوین را شکست و توانست در طی یکسال، 4 میلیارد دلار سرمایه جذب کند.

چگونه عرضه اولیه ارز دیجیتال بخریم ؟

برای خرید عرضه اولیه ارز دیجیتال اولین نکته، توجه به نوع عرضه اولیه است. شرکت در عرضه اولیه صرافی‌های متمرکز و غیرمتمرکز بسیار ساده است. شما می‌توانید با ساخت حساب کاربری در هر صرافی اقدام به خرید عرضه اولیه کنید. ثبت‌نام در صرافی‌های غیرمتمرکز بسیار ساده و برای همه افراد از هر کشوری آزاد است. در این صرافی‌ها شما نیازی به تایید هویت ندارید و داشتن کیف پول ارزهای دیجیتال به تنهایی برای فعالیت در آن‌ها کافی است. برای ثبت‌نام در صرافی ارزهای دیجیتال متمرکز مثل «بایننس» یا «کوین‌بیس» شما نیاز به تایید هویت دارید. با توجه به محدودیت‌های موجود، ثبت‌نام در صرافی‌های متمرکز خارجی با مشکل همراه است.

برای خرید عرضه اولیه ارز دیجیتال که توسط شرکت معرفی شده اما در صرافی‌ها نیست، باید به سفیدنامه یا سایت پروژه مراجعه کنید. در این دو منبع، اطلاعات جامع در مورد نحوه ثبت‌نام و خرید عرضه اولیه موجود است. معمولا اکثر این عرضه اولیه‌ها در سایت شرکت انجام می‌شود. شما می‌توانید برای خرید از ارزهای دیجیتال یا ارزهای فیات استفاده کنید.

معرفی فیلم آموزش مدیریت حرفه ای ترید در بازار سرمایه

در بازارهای مالی به خصوص بازار پرنوسان ارزهای دیجیتال، یکی از مباحث مهمی که تحلیلگران باید بدانند مدیریت معاملات است. مدیریت معاملات می‌تواند احتمال برد معامله‌گران را افزایش دهد. همچنین با مدیریت معاملات می‌توان مقدار سود در برابر ضرر را بیشتر کرد. یک تریدر معمولی با رعایت مباحث مدیریت معاملات خود می‌تواند به یک معامله‌گر حرفه‌ای و سودساز تبدیل شود. به دلیل اهمیت زیاد این موضوع، «فرادرس» اقدام به ارائه آموزش 2 ساعت و 45 دقیقه‌ای کرده است.

این دوره در پنج درس و توسط دکتر فرزاد تحریری تدریس شده است. در درس یکم بهترین موقعیت خرید در بازار به همراه مثال عملی آموزش داده می‌شود. درس دوم به پیدا کردن بهترین زمان برای ورود به معامله می‌پردازد. در درس سوم، شما اهمیت اندازه‌گیری در بازار و پول هوشمند را یاد می‌گیرید. درس چهارم به بررسی مدیریت ریسک و سرمایه به منظور حفظ سرمایه و جلوگیری از ضرر می‌پردازد. درس آخر این مجموعه آموزشی به موضوع مدیریت رفتار و نقش آن در معاملات اختصاص دارد.

• برای دیدن فیلم آموزش مدیریت حرفه ای ترید در بازار سرمایه + اینجا کلیک کنید.

نتیجه‌گیری

عرضه اولیه ارز دیجیتال فرصت مناسبی برای سرمایه‌گذاران فراهم کرده است تا بتوانند در فعالیت‌ توسعه‌دهندگان و شرکت‌های بزرگ سهیم باشند. شرکت در ICO یک شمشیر دولبه است که هم می‌تواند سود زیادی نصیب سرمایه‌گذار کند و هم کل سرمایه او را از بین ببرد. بنابراین، حتما قبل از شرکت در تامین مالی پروژه‌های مختلف، به طور کامل آن‌ها را بررسی و به نکات ذکر شده در این مقاله توجه کنید.