گرامر Verb Patterns – به زبان ساده با مثال و تمرین

در این آموزش قصد داریم انواع Verb Pattern را بررسی کنیم که در زبان انگلیسی به آن‌ الگوی فعلی گفته می‌شود. در آموزش‌های قبلی مجله فرادرس درباره انواع فعل در انگلیسی توضیح دادیم و در رابطه با ساختار هر یک توضیحات کاملی ارائه کردیم که برای مطالعه بیشتر می‌توانید روی لینک مربوطه کلیک کنید. در ادامه به ساختارهای مختلفی اشاره خواهیم کرد که افعال انگلیسی با آن‌ها همراه می‌شوند.

Verb + Verb Patterns

در زبان انگلیسی، وقتی فعلی با فعل دیگری همراه می‌شود، فعل دوم ممکن است به صورت مصدر با to نوشته شود (to go) یا نقش مصدر بدون to داشته باشد (go) یا با ing همراه شود (going). انتخاب هر یک از این فعل‌ها به فعل اول بستگی دارد. به همین دلیل در این دسته‌بندی به بررسی فعل‌هایی می‌پردازیم که وقتی فعل دومی با آن‌ها همراه می‌شود، با توجه به نوع فعل ساختار تفاوتی پیدا خواهند کرد.

V + infinitive

«Infinitive» در زبان انگلیسی به دو دسته تقسیم می‌شود: مصدر با to و مصدر بدون to. در آموزش‌های قبلی مجله فرادرس به طور مفصل به بررسی گرامر Infintive پرداخته‌ایم که برای مطالعه بیشتر می‌توانید به لینک مربوطه مراجعه کنید. در زبان انگلیسی برخی از فعل‌ها با infinitive همراه می‌شوند. اگر بخواهیم از مصدر بدون to استفاده کنیم، به آن Bate Infinitive گفته می‌شود که در بخش بعدی بررسی خواهیم کرد.

برای این‌که بدانیم چگونه و چه زمانی از مصدر با to استفاده کنیم، قبل از هر چیز لازم است با فعل‌هایی آشنا شویم که بعد از آن‌ها Infinitive می‌آید. در جدول زیر می‌توانید این فعل‌ها را مشاهده کنید.

فعل‌هایی که بعد از آن‌ها مصدر با to می‌آید
like	hate	choose
hope	decide	prefer
expect	remember	love
want	mean	intend
plan	learn	forget
	would like/love

دو مثال زیر را در نظر بگیرید. در این دو مثال Infinitive و فعل قبل از آن bold شده است.

They decided to start a business together.

آن‌ها تصمیم گرفتند که با هم کسب‌وکار جدیدی را شروع کنند.

Remember to turn the lights off.

یادت باشد که چراغ‌ها را خاموش کنی.

همچنین بعد از فعل‌هایی مانند «agree/promise/refuse/threaten» از مصدر با to استفاده می‌کنیم، مانند مثال‌‌های زیر:

We agreed to meet at the cinema.

ما موافقت کردیم که در سینما همدیگر را ملاقات کنیم.

Promise to call me every day.

قول بده هر روز به من زنگ بزنی.

بعضی از فعل‌ها با مفعول مستقیم همراه می‌شوند و سپس مصدر با to به کار می‌رود. در جدول زیر می‌توانید این افعال رایج را مشاهده کنید.

فعل‌هایی که با مفعول مستقیم و مصدر با to همراه می‌شوند
remind	intend	advise
invite	ask	would like/love
encourage	would prefer	tell
expect	want	order
warn		persuade

برای درک بهتر گرامر Verb Patterns می‌توانید مثال‌های زیر را مرور کنید که با ترجمه فارسی در اختیار شما قرار گرفته است.

He encouraged his friends to vote for him.

دوستانش را تشویق کرد تا به او رأی بدهند.

Remind me to give Julia a call.

یادم بینداز که به «جولیا» زنگ بزنم.

از اسم مصدر با to می‌توانیم برای بیان هدف نیز کمک بگیریم. در این شرایط بیشتر برای پاسخ دادن به «why» به کار می‌رود، مانند مثال‌های زیر:

He bought some flowers to give to his wife.

او چند گل خرید تا به همسرش بدهد.

He locked the door to keep everyone out.

او در را قفل کرد تا همه را بیرون نگه دارد.

از «in order to» و «in order not to» نیز می‌توانیم برای بیان هدف استفاده کنیم، مانند دو مثال زیر:

We started our journey early in order to avoid the traffic.

ما سفرمان را زود شروع کردیم تا در ترافیک نمانیم.

They spoke quietly in order not to wake the children.

آن‌ها آهسته صحبت کردند تا بچه‌ها از خواب بیدار نشوند.

اسم مصدر با to با برخی از صفات انگلیسی نیز به کار می‌رود. در جدول زیر می‌توانید این صفات رایج را مشاهده کنید.

صفاتی که بعد از آن‌ها مصدر با to می‌آید
likely	due	able
eager	unable	prepared
anxious	willing	unlikely
unwilling	ready	keen

برای درک بهتر به دو مثال زیر توجه کنید.

Unfortunately, I was unable to work for over a week.

متأسفانه من نتوانستم یک هفته کار کنم.

I'm really tired. I'm ready to go to bed.

من واقعاً خسته‌ام. آماده‌ام که بخوابم.

گاهی مصدر با to برای این بعد از صفت به کار می‌رود که دلیل را بیان کند. در جدول زیر می‌توانید برخی از این صفات را مشاهده کنید.

صفاتی که بعد از آن‌ها مصدر با‌ to برای بیان دلیل می‌آید
proud	glad	amazed
happy	delighted	sorry
disappointed	surprised	relieved
sad/unhappy	pleased	pleased

برای درک بهتر می‌توانید مثال‌های زیر را مرور کنید.

We were happy to come to the end of our journey.

خوشحال بودیم که به انتهای سفر نزدیک شده بودیم.

John was surprised to see me.

«جان» از دیدنم غافلگیر شد.

اغلب از «it + be» بعد از صفت استفاده می‌کنیم تا عقیده و نظر خود را بیان کنیم. در جدول زیر می‌توانید برخی از این صفات رایج را مشاهده کنید.

صفاتی که با مصدر با to برای بیان نظر و عقیده می‌آیند
nice	foolish	clever
hard	difficult	right
easy	wrong	possible
silly	impossible	kind

به دو مثال زیر دقت کنید تا بهتر این موضوع را درک کنید.

It's easy to play the piano, but it's very difficult to play well.

نواختن پیانو کار راحتی است، خوب نواختن کار سختی است.

He spoke so quickly that it was impossible to understand him.

او آن‌قدر تند صحبت کرد که درکش غیرممکن بود.

She was right to complain about that hotel.

حق داشت درباره آن هتل اعتراض کند.

You were clever to find the answer so quickly.

تو باهوش بودی که پاسخ را آن‌قدر سریع پیدا کردی.

گاهی می‌توانیم از for همراه با مفعول استفاده کنیم و بعد از آن مصدر با to بیاوریم. مهم‌ترین صفاتی که با این الگوی فعلی همراه می‌شوند عبارتند از:

difficult
easy
hard
possible
impossible

برای درک بهتر گرامر verb Patterns می‌توانید مثال‌های زیر را مرور کنید.

It was difficult for us to hear what she was saying.

برای ما سخت بود که بشنویم او چه می‌گفت.

It is easy for you to criticise other people.

برای شما راحت است که درباره افراد دیگر انتقاد کنید.

در برخی موارد زیر به‌جای for از حرف اضافه of استفاده می‌کنیم، مانند مثال‌های زیر:

It's kind of you to help.

این لطف شماست که کمک کردی.

It would be silly of him to spend all his money.

حماقت می‌کند اگر همه پولش را خرج کند.

اما همیشه صفات نیستند که قبل از مصدر با to می‌آیند. در برخی موارد می‌توانیم آن‌ها را در کنار اسم یا عبارت اسمی ببینیم. این مبحث گرامری برخلاف سایر مباحثی تا اینجای مطلب ارائه شد، سطح پیشرفته دارد. در جدول زیر می‌توانید برخی از این اسم‌ها را مشاهده کنید که مرسوم است بعد از آن‌ها Infinitive بیاوریم.

اسم‌هایی که بعد از آن‌ها مصدر با to می‌آید
opportunity	desire	ability
refusal	failure	attempt
wish	need	chance

مثال‌های زیر را در نظر بگیرید تا بهتر بتوانید با گرامر Verb Patterns برای این حالت بخصوص آشنا شوید.

They gave him an opportunity to escape.

آن‌ها به او فرصتی برای فرار دادند.

He was annoyed by her refusal to answer.

از این‌که به او جواب رد داده بود، ناراحت شد.

I have no desire to be rich.

من هیچ تمایلی ندارم که پول‌دار شوم.

There is no need to shout.

نیازی به داد زدن نیست.

علاوه بر موارد فوق، اغلب از مصدر با to بعد از ضمایر نامعین انگلیسی استفاده می‌کنیم، مانند مثال‌های زیر:

When I am travelling I always take something to read.

وقتی در سفرم، همیشه چیزی برای مطالعه با خودم می‌برم.

I was all alone. I had no one to talk to.

من تمام مدت تنها بودم. کسی را نداشتم که با او حرف بزنم.

There is hardly anythingto do in most of these small towns.

معمولاً در بیشتر این شهرهای کوچک به‌ندرت کاری برای انجام دادن هست.

V + bare infinitive

همان‌طور که پیش‌تر اشاره کردیم، گرامر Infinitive به دو شکل مصدر با to و مصدر بدون to تعریف می‌شود که در حالت دوم به آن Bare Infinitive گفته می‌شود. معمولاً مصدر بدون to بعد از افعال مُدال (Modal Verbs) می‌آید، مانند «can» یا «must». البته سه فعل کمکی «be» و «have» و «ought to» از این قاعده پیروی نمی‌کنند. به مثال‌های زیر دقت کنید.

افعال کمکی در زبان انگلیسی

فیلم آموزش گرامر Gerunds و Infinitives در زبان انگلیسی سطح مقدماتی (A2) (رایگان) در فرادرس

John can speak French.

«جان» می‌تواند انگلیسی صحبت کند.

I must leave the office now.

من باید در حال حاضر دفتر را ترک کنم.

She will come soon.

او به زودی می‌آید.

بعد از برخی از فعل‌های خاص نیز از مصدر بدون to استفاده می‌کنیم، مانند فعل‌های زیر که هر یک معنی متفاوتی دارد و به همین دلیل کاربردهای متفاوتی برای آن‌ها تعریف شده است. برای مثال، «let» برای اجازه دادن به کار می‌رود، درحالی‌که «make» برای مجبور کردن کسی به انجام کاری استفاده می‌شود. مثال‌های زیر با افعالی ساخته شده که بعد از آن‌ها مصدر بدون to می‌آید. در نظر داشته باشید که بین فعل اول و فعل دوم حتماً مفعول داریم که می‌تواند به عنوان ضمیر مفعولی نیز به کار برود.

Let me go to the store.

به من اجازه بده که به فروشگاه بروم.

She made me finish my homework.

او مجبورم کرد که تکالیفم را تمام کنم.

They helped us move to the new apartment.

آن‌ها به ما کمک کردند تا به خانه جدید نقل‌مکان کنیم.

I saw her leave the building.

من او را دیدم که آپارتمان را ترک کرد.

We heard the children laughing the park.

ما شنیدیم که بچه‌ها در پارک خندیدند.

V + -ing

«اسم مصدر» (Gerund) به فعلی گفته می‌شود که با قرار گرفتن در کنار برخی از فعل‌ها ing می‌گیرد و درواقع از حالت اسم مصدر خارج می‌شود. رایج‌ترین فعل‌هایی که بعد از آن‌ها اسم مصدر می‌آید، افعالی هستند که مفهوم دوست داشتن یا دوست نداشتن می‌دهند. در جدول زیر برخی از آن‌ها را فهرست کرده‌ایم.

افعالی که بعد از آن‌ها Gerund می‌آید
invite	ask	want
teach	tell	order
beg	allow	advise
encourage	command	cause
need	force	expect
remind	recommend	order

همچنین برای مطالعه بیشتر درباره Gerund و تفاوت آن با Infinitive می‌توانید به فیلم آموزش گرامر Gerunds و Infinitives در سطح مقدماتی از فرادرس مراجعه کنید که لینک آن در ادامه آورده شده است.

فیلم آموزش گرامر Gerunds و Infinitives در سطح مقدماتی از فرادرس

برای درک بهتر به چند مثال زیر دقت کنید.

Ken likes reading comics.

«کن» خواندن کتاب‌های طنز را دوست دارد.

I enjoy listening to music.

من از گوش دادن به موسیقی لذت می‌برم.

She hates walking in the rain.

او از قدم زدن در باران متنفر است.

I love singing in the shower.

من آواز خواندن زیر دوش را دوست دارم.

در انگلیسی مدرن این فعل‌ها را می‌توانیم با مصدر با to نیز به کار ببریم که در این حالت در معنی کلی جمله تغییر کوچکی خواهیم داشت. برای مثال، اگر فعل like با ing همراه شود، مفهومش این است که عملی در حال انجام شدن است و گوینده از انجام دادنش لذت می‌برد. اما اگر با مصدر با to همراه شود، مفهومش این است که آن عمل هنوز انجام نشده اما گوینده به این نکته اشاره می‌کند که دوست دارد انجامش دهد. مثال‌های زیر و ترجمه فارسی آن‌ها را با هم مقایسه کنید.

اسم مصدر در انگلیسی — به زبان ساده + مثال و تمرین

فیلم آموزش گرامر Gerunds و Infinitives در زبان انگلیسی سطح مقدماتی (A2) (رایگان) در فرادرس

I like to dance tango.

من عاشق اینم که تانگو برقصم.

(گوینده بلد نیست تانگو برقصد یا آن را هرگز امتحان نکرده است، اما دوست دارد امتحان کند.)

I like dancing tango.

من از تانگو رقصیدن لذت می‌برم.

(گوینده بلد است تانگو برقصد یا قبلاً آن را امتحان کرده و از انجام این کار لذت می‌برد.)

She loves to swim.

او دوست دارد شنا کند.

( گوینده شنا نکرده است، اما دوست دارد این کار را انجام دهد.)

She loves swimming.

او شنا کردن را دوست دارد.

(گوینده شنا کردن بلد است و از انجام دادنش لذت می‌برد.)

اما اگر این فعل‌ها با «would» به کار بروند، باید همیشه از مصدر با to استفاده کنیم، مانند مثال‌های زیر:

I'd like to tell you a secret.

Not ~~I'd like telling you...~~

می‌خواهم رازی را به تو بگویم.

She would prefer to live in a bigger house.

او ترجیح می‌دهد در خانه بزرگ‌تری زندگی کند.

به چند مثال دیگر با افعال فهرست‌شده در جدول فوق توجه کنید که در قالب جمله به کار رفته است تا در درک بهتر گرامر Verb Patterns به شما کمک کند.

Would you mind opening the window?

ممکن است پنجره را باز کنید؟

When you finish studying, come with me.

وقتی درست خواندنت تمام شد، با من بیا.

She suggested going to Cancun for the summer.

او پیشنهاد داد که برای تابستان به «کنکان» برود.

Verb + Object + Verb

دسته دیگری از فعل‌ها در زبان انگلیسی با ساختار «verb + object + verb» به کار می‌روند. یعنی الگوی فعلی به این صورت است که بین فعل اول و دوم حتماً مفعول یا ضمیر مفعولی قرار می‌‌گیرد. این ساختار از سه حالت تشکیل شده است که هر حالت با توجه به فعل اول تعیین می‌شود. یعنی فعل اول باعث ایجاد تغییر در ساختار فعل دوم خواهد شد. این سه حالت را یک بار دیگر فهرست ‌کرده‌ایم:

V + O + Infinitive
V + O + Bare Infinitive
V + O + -ing

V + O + Infinitive

برخی از فعل‌های انگلیسی به شکلی به کار می‌روند که بعد از آن اگر فعل دومی داشته باشیم، به شکل مصدر با to می‌آیند. در جدول زیر می‌توانید برخی از این فعل‌ها را مشاهده کنید.

Verb + Object + Infinitive
invite	ask	want
teach	tell	order
beg	allow	advise
encourage	command	cause
need	force	expect
remind	recommend	order

برای درک بهتر می‌توانید برخی از افعال جدول فوق را در قالب مثال‌های زیر مرور کنید.

I want you to go.

از تو می‌خواهم که بروی.

She invited me to have dinner.

او من را به شام دعوت کرد.

I told you not to do it.

من به تو گفتم که آن را انجام نده.

She taught Max to do it the right way.

او به «مکس» یاد داد که آن کار را به شیوه درستی انجام دهد.

V + O + Bare infinitive

همان‌طور که پیش‌تر اشاره شد، برخی از فعل‌ها وقتی بعد از افعال خاصی قرار می‌گیرند، بعد از آن‌ها مصدر بدون to به کار می‌رود. اما فراموش نکنید که ساختار آن‌ها به صورت «veb + object + verb» تعریف می‌شود، بدین معنی که حتماً باید بین آن‌ها مفعول یا ضمیر مفعولی قرار بگیرد. به چند مثال زیر دقت کنید.

Please, let me go.

لطفاً اجازه بده من بروم.

She made me do it.

او مجبورم کرد آن کار را انجام دهم.

I’ll help you move the table (also: I'll help you to move the table).

من به شما کمک خواهم کرد که میز را جابه‌جا کنی.

(در انگلیسی بریتانیایی بعد از «help» از مصدر با to نیز استفاده می‌کنند.)

V + O + -ing

دسته دیگری از فعل‌ها در زبان انگلیسی به گونه‌ای در جمله به کار می‌روند که مفعول آن‌ها نقش فاعلِ فعل دوم (verb + ing) را دارد. در این حالت، می‌توانیم از صفت ملکی انگلیسی نیز استفاده کنیم (...,my/your/his/her). به مثال‌های زیر دقت کنید.

Excuse me interruptingyou.

Excuse my interrupingyou.

ببخشید که حرفت را قطع می‌کنم.

به چند مثال دیگر با الگوی فعل فوق توجه کنید.

She caught the man stealing the cookies.

او مرد را در حالی گرفت که در حال دزدیدن کلوچه‌ها بود.

We saw the dog chasing the cat.

ما دیدیم که سگ گربه را تعقیب می‌کرد.

He found his sister crying in her room.

او متوجه شد که خواهرش در اتاقش دارد گریه می‌کند.

They heard the baby crying all night.

آن‌ها شنیدند که بچه تمام شب در حال گریه کردن بود.

The teacher noticed the student cheating on the test.

معلم متوجه شد که دانش‌آموز در حال تقلب کردن سر جلسه امتحان است.

Verb Pattrens با دو الگوی فعلی

دسته دیگری از فعل‌ها از دو الگوی فعلی استفاده می‌کنند. یعنی هم می‌توانند با Infinitive همراه شوند و هم با Gerund به کار بروند. در بیشتر موارد وقتی هر دو حالت به کار می‌رود، تغییری در معنی کلی جمله ایجاد نمی‌شود، اما بعضی وقت‌ها هم معنی متفاوتی دارد. در ادامه این مطلب از مجله فرادرس به بررسی تک‌تک این موارد می‌پردازیم.

Verb + -ing / Infinitive

افعال زیر هم می‌توانند با ing و هم با مصدر با to به کار بروند، به گونه‌ای که تغییری در معنی جمله ایجاد نشود. مثال‌های زیر را در نظر بگیرید.

It began to rain.

It began raining.

باران شروع به باریدن کرد.

She continued studying despite the noise.

She continued to study despite the noise.

با وجود سروصدا او به مطالعه ادامه داد.

اگر یکی از افعال جدول زیر را به عنوان فعل اول به کار ببریم، با توجه به این‌که الگوی فعلی gerund یا Infinitive بعد از آن‌ها به کار برود، معنی جمله فرق می‌کند:

افعالی با دو الگوی فعلی که در معنی جمله تغییر ایجاد می‌کنند
regret	forget	remember
advise	try	stop
forbid	permit	allow

برای درک بهتر می‌توانید مثال‌‌های زیر را با هم مقایسه کنید.

Remember, forget, regret

Look to the future: Remember to post this letter when you get there (=don’t forget to do it in the future)

Look to the past: I remember buying my first bicycle when I was 8 (= it's a memory from the past)

برای اشاره به کاری در آینده: یادت باشد که وقتی به آنجا می‌رسی نامه را پست کرده باشی. (=یادت نرود که در آینده این کار را انجام دهی.)

برای اشاره به کاری در گذشته: یادم می‌آید که اولین دوچرخه‌ام را وقتی خریدم که ۸ساله بودم. (گوینده یاد خاطراتی در گذشته کرده است.)

Stop

End an action to do something different: He stopped to relax

Finish an action: He stopped driving because he was too tired

پایان دادن به عمل به منظور انجام کاری دیگر: او دست از کار کشید تا استراحت کند.

به پایان رساندن عمل: او در حال رانندگی بود که توقف کرد چون خیلی خسته بود.

Try

Make an effort: He tried to open the door, but it was locked

Make an experiment: He tried speaking to her in German, but she still didn't answer

تلاش کردن: سعی کرد در را باز کند، ولی قفل بود.

آزمون و خطا کردن: سعی کرد به زبان آلمانی با او صحبت کند، ولی او همچنان پاسخ نداد.

Advise, allow, permit, forbid

With no object: I advise getting up very early

With an object: I advise you to get up very early

بدون مفعول: خیلی زود از خواب بیدار شدن را توصیه می‌کنم.

با مفعول: به شما توصیه می‌کنم که خیلی زود از خواب بیدار شوید.

V + O + -ing/Bare Infinitive

فعل‌هایی که به حواس پنج‌گانه اشاره دارند، در دسته افعال حسی قرار می‌گیرند. این فعل‌ها را در جدول زیر فهرست کرده‌ایم.

افعال حسی در زبان انگلیسی
hear	look	see
taste	sound	listen
touch	smell	observe
sound	seem	feel

فعل دومی که با این فعل‌‌ها به کار می‌رود، اگر ing داشته باشد، به تداوم عمل اشاره می‌کند و اگر با مصدر با to به کار برود، به عملی اشاره دارد که در آن بازه زمانی کامل شده است. برای درک بهتر دو مثال زیر را با هم مقایسه کنید.

I saw him cross the street.

من او را دیدم که از خیابان رد شد.

I saw him crossing the street.

من او را در حال رد شدن از خیابان دیدم.

همان‌طور که مشاهده می‌کنید، در مثال اول وقتی از مصدر بدون to استفاده شده، منظور گوینده این است که تمام روند رد شدن مفعول را از خیابان مشاهده کرده است. اما در مثال دوم گوینده به این نکته اشاره دارد که شخص را در حالی دیده است که برای مثال نیمی از خیابان را رد شده و درواقع شاهد روند رد شدن به طور کامل نبوده است. به چند مثال دیگر با دیگر افعال حسی در زبان انگلیسی توجه کنید تا بتوانید گرامر Verb Patterns را بهتر درک کنید.

I saw them talk angrily, but nothing happened.

من آن‌ها را دیدم که با عصبانیت حرف زدند، اما اتفاقی نیفتاد.

I saw them talking angrily, so I left the room. I could still hear them from the kitchen.

من آن‌ها را دیدم که با عصبانیت حرف می‌زدند، به همین دلیل اتاق را ترک کردم. همچنان می‌توانستم صدایشان را از آشپزخانه بشنوم.

She heard them talking in the next room.

او شنید که آن‌ها در اتاق بغلی حرف می‌زدند.

She heard them talk in the next room.

او حرف زدن آن‌ها را در اتاق بغلی شنید.

We watched the kids playing in the park.

ما تماشا کردیم که بچه‌ها در پارک مشغول بازی کردن بودند.

We watched the kids play in the park.

ما بازی کردن بچه‌ها را در پارک تماشا کردیم.

He noticed Mary writing in her notebook.

او متوجه شد که «ماری» در دفترش می‌نوشت.

He noticed Mary write in her notebook.

او نوشتنِ «ماری» در دفترش را دید.

They felt the ground shaking during the earthquake.

آن‌ها حس کردند که زمین حین زلزله تکان می‌خورد.

They felt the ground shake during the earthquake.

آن‌ها تکان خوردن زمین را حین زلزله حس کردند.

Verb + That-Clause

برخی از فعل‌ها در زبان انگلیسی با «افعال نقل‌قول» (Reporting Verbs) همراه هستند که به عنوان مفعول مستقیم عمل می‌کنند. در آموزش‌های قبلی مجله فرادرس به طور مفصل درباره افعال نقل‌قول در انگلیسی صحبت کردیم. در جدول زیر می‌توانید این فعل‌ها را مشاهده کنید.

افعال نقل‌قول در انگلیسی
insist	decide	accept
discover	admit	repeat
agree	reply	know
say	mean	doubt
mention	expect	announce
explain	assume	see
believe	show	notice
state	pretend	feel
promise	find (out)	check
forget	claim	suggest
think	suppose	prove
realise	guess	comment
reckon	hear	complain
hope	confirm	understand
imagine	consider	remark

بعد از افعالی که در جدول فوق مشاهده کردید، می‌توانیم از «That-clause» استفاده کنیم. «That-clause» جمله‌واره‌ای است که با that شروع می‌شود. بعد از that جمله‌واره از ساختار فاعل + فعل استفاده می‌کند. اما نکته‌ مهم این است که فعل That-clause معمولاً به شکل ساده به کار می‌رود و در حالت منفی از «not + bare infinitive» استفاده می‌شود. به مثال‌های زیر دقت کنید تا با گرامر Verb Patterns برای That-clause آشنا شوید. در برخی از مثال‌ها مشاهده می‌کنید که «that» را نیز می‌توانیم از جمله حذف کنیم.

Everyone agrees that we have to act quickly.

همه موافقند که ما سریع اقدام کنیم.

They insisted that he be there on time.

آن‌ها اصرار کردند که او به‌موقع آنجا باشد.

I suggest that he take a rest.

من پیشنهاد می‌کنم که او استراحت کند.

She promised that she not be late again.

او قول داد که دوباره دیر نکند.

می‌توانیم از افعال مُدال مانند «should» یا «could» نیز قبل از فعل اصلی در that-clause استفاده کنیم، مانند مثال‌های زیر:

I’d like to point out to everyone that it will be expensive to hire a concert hall.

می‌خواهم به همه متذکر شوم که اجاره سالن کنسرت کار سختی خواهد بود.

I suggested to Gina that she should get a summer job.

به ژینا پیشنهاد کردم که شغل تابستانی پیدا کند.

They hope that you will join them for dinner.

آن‌ها امیدوارند که شما برای شام به آن‌ها ملحق شوید.

برخی از فعل‌ها نیز به عنوان فعل اصلی وقتی با that-clause همراه می‌شوند، می‌توانند در زمان‌های مختلفی به کار برود، مانند مثال‌های زیر:

He knows that he made a mistake.

او می‌داند که اشتباه کرده است.

We understand that the project is due next week.

ما درک می‌کنیم که موعد تحویل پروژه هفته دیگر است.

The teacher insists that everyone must submit their assignments on time.

معلم اصرار دارد که همه تکالیف خود را به‌موقع ارسال کنند.

She mentioned that she would be late for the meeting.

او گفت که برای جلسه دیر می‌کند.

He confirmed that the package had been delivered.

او تأیید کرد که بسته تحویل داده شده است.

They agreed that the proposal was a good idea.

آن‌ها بر این توافق کردند که طرح پیشنهادی ایده خوبی است.

I suspect that he is not telling the truth.

من شک دارم که او حقیقت را بگوید.

She explained that the event was postponed due to bad weather.

او توضیح داد که رویداد به دلیل هوای نامساعد به تعویق می‌افتد.

افعال نقل قول در انگلیسی — به زبان ساده و با مثال

فیلم آموزش گرامر مقدماتی زبان انگلیسی – سطح A1 در فرادرس

تصویر دختربچه‌ای در حال ورود به کلاس درس

Verb + Preposition + Gerund

در زبان انگلیسی برخی از فعل‌ها با حرف اضافه همراه می‌شوند و بعد از آن gerund می‌آید که ساختار «verb + ing» دارد. این الگوی فعلی را به صورت «Verb + Preposition + Gerund» می‌شناسیم. درک کردن و مسلط شدن بر این ساختار برای زبان‌آموزان سطح پیشرفته اهمیت دارد، زیرا در روانی کلام و ساختن جملاتی با ساختار طبیعی‌تر تأثیر خواهد داشت.

در یک توضیح ساده اجزای این ساختار را تحلیل می‌کنیم:

فعل (Verb): مهم‌ترین جزء جمله
حرف اضافه (Preposition): کلمه‌ای که در زبان انگلیسی قبل از اسم انگلیسی یا اسم مصدر (Gerund) قرار می‌گیرد و رابط بین اسم/جراند و کلمه دیگری در جمله است.
اسم مصدر (Gerund): شکل ingدار فعل که نقش اسم را در جمله دارد.

برخی از این فعل‌هایی که با حرف اضافه و اسم مصدر همراه می‌شوند را در جدول زیر فهرست کرده‌ایم.

Verb + Preposition
dream of	insist on	apologize for
think about/of	be used to	look forward to
depend on	succeed in	blame for
be interested in	forgive for	approve of
accuse of	prevent from	worry about
be excited about	complain about	confess to
be responsible for		be afraid of

فرمول جملات مثبت و منفی برای الگوی فعلی فوق را به شکل زیر تعریف می‌کنیم:

Subject + preposition + gerund (verb + ing)

Subject + preposition + not + gerund (verb + ing)

به چند مثال با افعالی که در فهرست فوق آمده توجه کنید.

He apologized for being late.

او از این‌که دیر کرده بود عذرخواهی کرد.

They insisted on coming with us.

آن‌ها اصرار داشتند که با ما بیایند.

She dreams of traveling around the world.

او رؤیای سفر به دور دنیا را دارد.

I look forward to meeting you.

بی‌صبرانه منتظر دیدارت هستم.

She is used to working long hours.

او به ساعت‌های طولانی کار کردن عادت دارد.

They thought of starting a new business.

آن‌ها به راه‌اندازی کسب‌وکار جدید فکر کردند.

They blamed him for causing the accident.

آن‌ها او را برای رخ دادن تصادف سرزنش کردند.

They depend on him for making decisions.

آن‌ها برای تصمیم گرفتن به او متکی هستند.

I forgave him for lying to me.

من او را برای این‌که به من دروغ گفت بخشیدم.

She worries about failing the test.

او نگران این است که در امتحان رد شود.

She was accused of stealing the money.

به او تهمت پول‌دزدی زدند.

She confessed to breaking the vase.

او به شکستن گلدان اعتراف کرد.

He complained about not getting a promotion.

او درباره ترفیع نگرفتن اعتراض کرد.

They are excited about visiting Paris.

آن‌ها از این‌که می‌خواهند از پاریس دیدن کنند هیجان‌زده‌اند.

He is afraid of making mistakes.

او از اشتباه کردن می‌ترسد.

He is responsible for organizing the event.

او مسئول برگزاری رویداد است.

حرف اضافه در انگلیسی چیست ؟ — به زبان ساده و کامل — آموزش Prepositions

Verb + Wh-Word + Infinitive

این الگوی فعلی را می‌توانیم زیرمجموعه‌ای از الگوی کلی «verb + object» بدانیم. Infinitive و Wh-word در کنار هم مفعول مستقیم جمله را شکل می‌دهند. با چنین ساختاری، باید به این نکته هم دقت داشته باشیم که عملی که توسط Infinitive توصیف می‌شود، معمولاً یا توسط فاعلِ فعل انجام می‌شود یا توسط شخصی که به آن اشاره کلی شده است. در اولین مثال زیر، این والدین هستند که کاری را انجام می‌دهند و درواقع مشخص می‌کنند که چه کاری انجام شود. اما در مثال دوم، استفاده کردن از کامپیوتر به شخص یا اشخاص بخصوصی اشاره نمی‌کند و به شکل کلی مطرح شده است. فعل اصلی به‌رنگ مشکی و Infinitive همراه با کلمه پرسشی به‌رنگ سبز bold شده است.

The parents are considering what to do.

والدین در نظر می‌گیرند که چه کار کنند.

The instructor demonstrated how to use the equipment.

معلم نشان داد که چگونه از تجهیزات استفاده کنند.

ساختارهای فوق را با عنوان «عبارت اسمی» (Noun Phrase) می‌شناسیم. عبارت به بخشی از جمله گفته می‌شود که فاعل ندارد و فعل آن به شکل مصدر با to می‌آید. عبارت اسمی با کلماتی شروع می‌شوند که به آن‌ها «حرف ربط» (Conjunction) گفته می‌شود. برای مثال، در دو جمله فوق «how» و «what» به عنوان حرف ربط به کار رفته‌اند و عبارت اسمی را به جمله اول وصل می‌کنند. برای درک بهتر گرامر verb Patterns با الگوی فعلی «verb + wh-word + infinitive» مثال‌‌های زیر را نیز مطالعه کنید.

Noun Phrase چیست؟ – به زبان ساده با مثال و تمرین

She doesn't know how to solve the problem.

او نمی‌داند چطور مشکل را حل کند.

He can't decide where to go for vacation.

او نمی‌تواند تصمیم بگیرد که برای سفر به کجا برود.

They asked me what to bring to the party.

آن‌ها از من پرسیدند که چه چیزی برای مهمانی با خود بیاورم.

We need to learn when to start the project.

باید یاد بگیریم که چه زمانی پروژه را شروع کنیم.

She explained why to use this method.

او توضیح داد که چگونه از این روش استفاده کند.

گرامر Verb Patterns برای سایر افعال

هنگام توضیح گرامر Verb Pattens در بخش‌هایی از این مطلب به این موضوع پرداختیم که برخی از فعل‌ها را می‌توانیم به دو شکل مصدر با to و مصدر بدون to به کار ببریم. در این حالت، الگوی فعلی تغییراتی خواهد داشت. البته در برخی موارد نیز لازم است از ساختار «to + verb + ing» کمک بگیریم که با توجه به فعل مشخص می‌شود. در ادامه این مطلب از مجله فرادرس به بررسی الگوهای فعلی برای این افعال می‌پردازیم.

Let and Make

دو فعل «let» و «make» با فرمول متفاوتی در زبان انگلیسی به کار می‌روند. هنگام استفاده از آن‌ها در جمله لازم است دو نکته مهم را مدنظر داشته باشیم. اولین نکته در رابطه با ساختاری است که بعد از این فعل‌ها قرار می‌گیرد؛ ۱) بعد از آن‌ها مفعول می‌آید و سپس ۲) فعل ساده بدون to به کار می‌رود. Let به معنی اجازه دادن است و make را زمانی به کار می‌بریم که شخصی را وادار به انجام کاری بکنیم.

کاربرد Let’s در زبان انگلیسی – به زبان ساده + مثال، تمرین و تلفظ صوتی

فیلم آموزش گرامر زبان انگلیسی – سطح متوسط تا پیشرفته B2 تا C2 در فرادرس

فرمول جملاتی که با let ساخته می‌شوند را به صورت زیر تعریف می‌کنیم.

Subject + let + object + bare infinitive (infinitive without 'to')

به چند مثال زیر با Let دقت کنید.

David's mother let him use her car.

مادر «دیوید» به او اجازه دارد که از ماشینش استفاده کند.

Our boss let us leave early.

رئیس ما اجازه داد زود برویم.

let him leave the office earlier today.

اجازه بده او امروز زودتر اداره را ترک کند.

I let my kids play in the garden.

من به فرزندانم اجازه دادم در باغ بازی کنند.

برای ساختن جمله با make نیز از ساختار مشابهی با let کمک می‌گیریم. بنابراین فرمول آن را به صورت زیر می‌نویسیم:

Subject + make + object + bare infinitive (infinitive without 'to')

His mother made him clean his room.

مادرش او را مجبور کرد که اتاقش را تمیز کند.

The teacher made us study very hard.

معلم مجبورمان کرد خیلی سخت درس بخوانیم.

البته همیشه make به معنای وادار کردن یا مجبور کردن نیست. گاهی برای این به کار می‌رود که دلیل وقوع کاری را توصیف کند، مانند دو مثال زیر:

That film made me cry.

آن فیلم اشکم را درآورد.

My brother often makes me laugh.

برادرم اغلب باعث می‌شود من بخندم.

نکته: بعد از make می‌توانیم از مفعول و صفت استفاده کنیم، درحالی‌که برای let چنین ساختاری تعریف نشده است و فقط بعد از آن فعل می‌آید. به شکل درست و نادرست جمله زیر دقت کنید.

My brother ~~let~~ me laugh. (نادرست)

My brother made me laugh. (درست)

برادرم باعث شد من بخندم.

Make and Do

make و do را اغلب با هم مقایسه می‌کنیم. make وقتی که به معنای خلق کردن یا درست کردن باشد، در قالب جملات زیر به کار می‌رود:

She made a cake.

او کیک درست کرد.

I've made us some coffee.

من برای شما قهوه درست کرده‌ام.

Did you really make those trousers?

واقعاً آن شلوار را خودت دوختی؟

از do زمانی استفاده می‌کنیم که به فعالیت‌های کلی اشاره داشته باشیم. در این حالت، do اغلب با کلماتی مانند «something» و «nothing» یا «anything» همراه می‌شود، مانند مثال‌های زیر:

What did you do at the weekend?

آخر هفته چه کار کردی؟

I didn't do anything yesterday.

من دیروز کاری نکردم.

She's fed up with doing everything herself. She needs some help.

او از این‌که همه کارها را خودش انجام دهد خسته شده است. به کمک احتیاج دارد.

Are you doing anything interesting during the holidays?

در طول تعطیلات کار جالبی انجام می‌دهی؟

تصویر غروب خورشید و یک نیمکت با کتابی روی آن

بیشترین کاربردی که do و make دارند، در قالب جملات یا عباراتی است که در زبان انگلیسی به عنوان اصطلاح به کار می‌روند. این جملات را در محاوره و مکالمات روزمره انگلیسی زیاد می‌بینیم. برخی از آ‌ن‌ها را در جدول زیر مشاهده می‌کنید.

اصطلاح انگلیسی با make و do
او امتحانش را خراب کرد.	She did very badly on the exam.
نگران امتحان نباش.	Don't worry about the test. Just do your best.
من واقعاً از ظرف شستن بدم می‌آید.	I really hate doing the dishes.
مادرم درباره کفشم نظر داد.	My mother made a comment about my shoes.
کسب‌و‌کارش از همان اول سوددهی داشت.	His business made a profit from the beginning.
می‌توانم پیشنهاد بدهم؟ نظرت درباره بیرون شام خوردن چیست؟	Could I make a suggestion? How about going out for dinner?
باید امروز صبح سری به مادربزرگم بزنم.	I need to make a visit to my granny this morning.

Used to do, Would do, and Be Used to Doing

از اصطلاح used to در زبان انگلیسی برای صحبت کردن درباره عادت‌ها یا کارهای تکراری در گذشته استفاده می‌کنیم که در زمان حال دیگر وجود ندارد. همچنین از آن‌ها برای صحبت کردن درباره شرایطی استفاده می‌کنیم که که در گذشته صحت داشته، اما در حال حاضر دیگر حقیقت ندارد. مثال‌های زیر را مرور کنید.

I used to have long hair (but now I have short hair).

من قبلاً موهای بلندی داشتم.

(اما الآن موهایم کوتاه است.)

He used to smoke (but now he doesn't smoke).

او سیگار می‌کشید.

(اما الآن سیگار نمی‌کشد.)

They used to live in Canada (but now they live in Germany).

آن‌ها کانادا زندگی می‌کردند.

(اما الآن در آلمان زندگی می‌کنند.)

نکته: وقتی «used to» را در جملات سوالی به کار می‌بریم، چون از «did» استفاده کنیم، «used to» به شکل ساده «use to» درمی‌آید، مانند مثال‌های زیر:

Did you use to be a teacher?

شما معلم بودید؟

***

Did he use to study French?

او زبان فرانسه می‌خواند؟

***

She didn't use to like chocolate, but she does now.

او شکلات نمی‌خورد، اما الآن می‌خورَد.

***

I didn't use to have a nice house.

من خانه قشنگی نداشتم.

از would نیز می‌توانیم مانند used to برای صحبت کردن درباره عادت‌ها یا کارهای تکراری در گذشته کمک بگیریم. بعد از آن هم فعل به شکل ساده (مصدر بدون to) به کار می‌رود. بیشترین کاربرد would برای داستان گفتن است. به دو مثال زیر دقت کنید:

When I was a student, we would often have a coffee after class on a Friday.

وقتی دانش‌آموز بودم، اغلب یک روز جمعه بعد از کلاس قهوه می‌خوردیم.

When I lived in Italy, we would go to a little restaurant near our house.

وقتی در ایتالیا زندگی می‌کردم، به رستورانی نزدیک خانه‌مان می‌رفتیم.

نکته: نمی‌توانیم از would برای صحبت کردن درباره موقعیت یا شرایط خاصی در گذشته یا درباره مالکیت چیزی استفاده کنیم. در این حالت، «used to» کاربرد دارد. به شکل درست و نادرست جمله زیر توجه کنید.

I ~~would~~ have long hair. (نادرست)

I used to have long hair. (درست)

من موهای بلندی داشتم.

***

I ~~would~~ live in Scotland. (نادرست)

I used to live in Scotland. (درست)

من در اسکاتلند زندگی می‌ردم.

اصطلاح بعدی be used to است که از آن برای صحبت کردن درباره موضوعاتی استفاده می‌کنیم که به آن عادت کرده‌ایم یا فکر می‌کنیم انجام دادن آن‌ها عادی است. دو مثال زیر را در نظر بگیرید.

I'm used to getting up early, so I don't mind doing it.

عادت دارم صبح زود از خواب بیدار شوم، به همین دلیل برایم زیاد سخت نیست.

Lucy isn't used to staying up late, so she's very tired today.

«لوسی» شب تا دیروقت بیدار نمی‌ماند، به همین دلیل امروز خیلی خسته است.

همان‌طور که در مثال‌های فوق مشاهده می‌کنید، الگوی فعلی بعد از be used to با used to فرق دارد. در گرامر use to فعل اصلی بعد از آن تحت هر شرایطی به شکل ساده به کار می‌رود، اما be used to همواره با ساختار «be used to + verb + ing» همراه می‌شود. البته یک ساختار دیگری نیز برای آن تعریف شده که به شکل «be used to + noun» است، مانند مثال زیر:

I've lived in the UK almost all my life, so I'm used to rain.

من تقریباً همه عمرم را در انگلیس زندگی‌ کرده‌ام، پس به باران عادت دارم.

پس اگر بخواهیم یک جمع‌بندی از فرق گرامر used to و be used to داشته باشیم، علاوه بر ساختار فعلی که بعد از آن‌ها می‌آید، به این نکته نیز باید اشاره کنیم که used to برای توصیف عملی در گذشته به کار می‌رود که عادت به انجام آن داشتیم. اما be used to به عادت‌های فعلی اشاره دارد. دو مثال زیر را با هم مقایسه کنید.

I used to live in Chicago. It was a nice place.

من در شیکاگو زندگی می‌کردم. جای خوبی بود.

I am used to living in Chicago. It is a nice place.

من به زندگی کردن در شیکاگو عادت کرده‌ام. جای خوبی است.

از دیگر اصطلاحاتی که لازم است الگوی فعلی آن را بررسی کنیم، «get used to» است که بعد از آن هم فعلی اصلی با ing به کار می‌رود. اگر بخواهیم درباره تغییر از یک وضعیت عادی به وضعیت عادی دیگری صحبت کنیم، از این اصطلاح کمک می‌گیریم، مانند مثال‌های زیر:

Don't worry if your new job is hard at first. You'll get used to it.

اگر اولین شغلت در ابتدا سخت است، نگران نباش. به آن عادت می‌کنی.

It took me a while, but I got used to speaking another language every day.

کمی وقتم را گرفت، اما عادت کرد که هر روز به زبان دیگری صحبت کنم.

Say and Tell

دو فعل دیگری که در زبان انگلیسی کاربرد زیادی دارند، «say» و «tell» هستند. در نقل‌قول از آن‌ها استفاده زیادی می‌شود و به همین دلیل به آن‌ها «افعال نقل‌قول» (Reporting Verbs) گفته می‌شود. جمله زیر را ببینید.

John: "I'll be late."

این جمله نقل‌قول مستقیم است، زیرا داخل گیومه قرار گرفته و عیناً از قول «جان» نقل شده است. حالا تصور کنید چند ساعت بعد است و می‌خواهیم جمله او را برای شخص دیگری نقل کنیم. پس دیگر «جان» آنجا نیست و ما داریم جمله‌ای را نقل می‌کنیم که خودمان نگفته‌ایم. بنابراین به آن «نقل‌قول غیرمستقیم» (Reported Speech) گفته می‌شود. نقل‌قول غیرمستقیم جمله فوق را به شکل زیر بنویسیم:

John said (that) he would be late.

«جان» گفت که دیر می‌کند.

حالا اگر بخواهیم از فعل «tell» استفاده کنیم، یک فرق کوچک اما مهم را باید به خاطر داشته باشیم: بعد از tell ضمیر مفعولی به کار می‌بریم، بنابراین خواهیم داشت:

John told me (that) he was going to be late.

«جان» به من گفت که دیر خواهد کرد.

علاوه بر نکته مهم فوق، الگوی فعلی نیز در جملات نقل‌قول تغییر می‌کند و این به زمان افعال نقل‌قول بستگی دارد. در کل هر فعلی که بعد از فعل نقل‌قول بیاید، در حالت غیرمستقیم یک زمان به عقب برمی‌گردد. به چند مثال دیگر توجه کنید تا با گرامر Verb Patterns برای جملات نقل‌قول غیرمستقیم با افعال say و tell بیشتر آشنا شوید. «that» را می‌توانیم از جمله حذف کنیم، به همین دلیل آن را داخل پرانتز آورده‌ایم.

Julie said (that) she'd come to the party.

«جولی» گفت که به مهمانی می‌آید.

I said (that) I was going to bed early.

من گفتم که می‌خواهم زود بخوابم.

He told me (that) he loved living in London.

او به من گفت که عاشق زندگی کردن در لندن است.

They told John (that) they would arrive at six.

آن‌ها به «جان» گفتند که ساعت ۶ می‌رسند.

Wish

«Wish» برای بیان آرزوها به کار می‌رود. در آموزش‌های قبلی مجله فرادرس درباره گرامر Wish به طور کامل توضیح داده‌ایم. برای مطالعه بیشتر می‌توانید به لینک زیر مراجعه کنید. پس کاربرد wish را می‌توانیم به طور کلی در مواردی خلاصه کنیم که دوست داریم در زمان حال یا آینده جور دیگری رقم بخورد. مثال‌‌های زیر همگی از وقوع امری با احتمال کم خبر می‌دهند.

I wish that I had a big house.

آرزو می‌کنم خانه بزرگی داشتم.

(خانه بزرگی ندارم، اما ایده خوبی است!)

I wish that we didn't need to work today.

کاش نیازی نبود که امروز را کار کنیم.

I wish that you lived close by.

کاش نزدیک ما زندگی می‌کردی.

(اما نزدیک ما زندگی نمی‌کنی.)

I wish that John wasn't busy tomorrow.

کاش «جان» فردا سرش شلوغ نباشد.

(اما متأسفانه سرش شلوغ است!)

همان‌طور که در تک‌تک این مثال‌ها مشخص است، الگوی فعلی بعد از wish به صورت فعل گذشته ساده است، اما درباره زمان حال یا آینده صحبت می‌کند. البته برای رویدادهای گذشته نیز می‌توانیم از wish کمک بگیریم. در این حالت دلمان می‌خواسته شرایط جور دیگری رقم می‌خورد و اکنون با حسرت درباره آن حرف می‌زنیم. به مثال زیر و فعلی که بعد از wish آمده توجه کنید.

I lived in a small city for 10 years. But wish I had lived somewhere else.

من به مدت ده سال در شهر کوچکی زندگی کردم. اما ای کاش جای دیگری زندگی کرده بودم.

He wishes he had seen more of the world.

او آرزو می‌کند که جاهای بیشتری از دنیا را دیده بود.

الگوی فعلی دیگری که می‌تواند بعد از wish در جمله به کار برود، با would است. در این حالت بعد از wish از would می‌گیریم و بعد از آن شکل ساده فعل را داریم. این ساختار بیشتر برای بیان نارضایتی یا اعتراض به رفتار کسی به کار می‌رود، مانند مثال‌های زیر:

I wish that John wouldn't eat all the chocolate.

کاش «جان» همه شکلات‌ها را نخورد.

(«جان» معمولاً همه شکلات را می‌خورد و من این کارش را دوست ندارم. دلم می‌خواهد این رفتارش را تغییر دهد!)

I wish that the neighbours would be quiet!

کاش همسایه‌ها ساکت شوند!

(آن‌ها ساکت نیستند و من از سروصدا خوشم نمی‌آید.)

I wish that you wouldn't smoke so much!

کاش این‌قدر سیگار نمی‌کشیدی!

(سیگار می‌کشی و من این کارت را دوست ندارم. می‌خواهم این عادتت را ترک کنی.)

از دیگر الگوهای فعلی پرکاربرد با wish، ساختار «wish + infinitive» است که برای بیان خواسته‌ها به کار می‌رود و کاربرد آن مانند «would like» در زبان انگلیسی است و به همین دلیل دیگر در زبان فارسی آن را «ای کاش» ترجمه نمی‌کنیم، بلکه به معنی «خواستن» است، مانند مثال زیر:

I wish to speak to the boss.

می‌خواهم با رئیس صحبت کنم.

I wish to go now.

می‌خواهم همین الآن بروم.

در کل، گرامر Verb Patterns را می‌توانیم با ساختارهای زیر تعریف کنیم:

Wish + (that) + past simple

Wish + (that) + would

Wish + (that) + past perfect

Would Rather and Prefer

«Would Rather» به معنی «ترجیح دادن» است و در زبان انگلیسی مانند «Prefer» برای بیان ارجحیت‌ها به کار می‌رود. اما فرق مهمی با هم دارند که در الگوی فعلی خلاصه می‌شود که بعد از آن‌ها می‌آید. به دو مثال زیر دقت کنید.

I would rather see the dentist as soon as possible.

ترجیح می‌دهم در اسرع وقت نزد دندان‌پزشک بروم.

I prefer to stay at home.

ترجیح می‌دهم در خانه بمانم.

تصویر دختری در پارک که در حال مطالعه است

همان‌طور که مشاهده می‌کنید، در جمله اول، بعد از «would rather» فعل ساده آمده است، اما در جمله دوم الگوی فعلی به صورت infinitve تعریف شده است. پس فرمول جملاتی که با would rather و prefer ساخته می‌شود را می‌توانیم به صورت زیر تعریف کنیم:

Subject + would rather + verb

Subject + prefer + to + verb

اکنون اگر بخواهیم جمله را منفی کنیم، خواهیم داشت:

Subject + would rather + not + verb

Subject + prefer + not + to + verb

به دو مثال زیر توجه کنید که در حالت منفی ساخته شده است.

گرامر Would Rather و کاربرد آن در انگلیسی — به زبان ساده + تمرین

فیلم آموزش گرامر زبان انگلیسی سطح مقدماتی A2 – به زبان انگلیسی در فرادرس

I would rather not go to the party tonight.

ترجیح می‌دهم امشب به مهمانی نروم.

She prefers not to eat spicy food.

ترجیح می‌دهد غذای تند نخورد.

نکته: در نظر داشته باشید که وقتی از «ضمیر سوم‌شخص مفرد» (he/she/it) استفاده می‌کنیم، «prefer» باید s سوم‌شخص بگیرد، مانند مثال زیر:

He prefers to leave the meeting.

او ترجیح می‌دهد جلسه را ترک کند.

Look forward to

از دیگر فعل‌هایی که ساختار فعلی متفاوتی برای فعل بعد از آن تعریف شده است، می‌توانیم به «look forward to» اشاره کنیم. گرامر Verb Patterns برای این فعل به این شکل است که بعد از آن حتماً باید از «verb + ing» استفاده کنیم، زیرا «to» در اینجا نقش حرف اضافه ندارد و بخشی از فعل به شمار می‌رود. برای درک بهتر مثال‌هایی در قالب جمله و مکالمه کوتاه در اختیار شما قرار گرفته است که می‌توانید ترجمه فارسی آن را هم بخوانید. این نکته را هم در نظر داشته باشید که می‌توانیم بعد از «look forward to» به‌جای فعل از اسم هم استفاده کنیم. در مثال‌های زیر، اسم بعد از looking forward to به‌رنگ «سبز» و فعل بعد از آن به‌رنگ «بنفش» bold شده است.

I’m looking forward to the holidays.

بی‌صبرانه منتظر تعطیلاتم.

A: Are you excited about your trip to South America?

B: Yes, I’m looking forward to it.

A: درباره سفرت به آمریکای جنوبی هیجان‌زده‌ای؟

B: بله، بی‌صبرانه منتظرشم.

We’re looking forward to going to Switzerland next month.

ما بی‌صبرانه منتظریم که ماه آینده به سوئیس برویم.

تصویر پسربچه‌ای در حال انجام دادن تکالیفش

Help

«help» از آن دسته افعالی است که الگوی فعلی متفاوتی برای آن تعریف شده است. مهم‌ترین دلیل این تفاوت در British یا Amercian بودن آن است. در انگلیسی بریتانیایی، بعد از help مفعول می‌آوریم و سپس الگوی فعلی به صورت «to + verb» نوشته می‌شود. اما در انگلیسی آمریکایی به صورت فعل بدون to می‌آید. بنابراین، فرمول آن را برای جملات مثبت در انگلیسی بریتانیایی و آمریکایی به دو شکل زیر می‌نویسیم:

Subject + help + to + verb (Birtish English)

Subject + help + verb (American English)

دو مثال زیر را مرور کنید تا با این تفاوت در الگوی فعلی بعد از help بیشتر آشنا شوید.

He hleped me go up the stairs.

He helped me to go up the stairs.

او به من کمک کرد تا از پله‌ها بالا بروم.

اما اگر بخواهیم جمله را منفی کنیم، چه در انگلیسی بریتانیایی و چه در انگلیسی آمریکایی، ساختار فعل بعد از help با to همراه می‌شود، بنابراین خواهیم داشت:

I helped you not to make a mistake.

من به شما کمک کردم تا اشتباه نکنی.

برای منفی کردن می‌توانیم از ساختار جملات حال ساده نیز کمک بگیریم، مانند مثال زیر:

I didn't help you to do your homework.

من در انجام دادن تکالیفت کمکت نکردم.

الگوی فعلی در زمان‌ های انگلیسی

زمان‌ها در زبان انگلیسی از مباحث گرامری مهمی به شمار می‌روند و به دلیل تنوعی که دارند، گاهی هنگام یادگیری زبان‌آموزان را با چالش‌هایی مواجه می‌کنند. به طور کلی ۱۲ زمان مختلف در زبان انگلیسی تعریف شده است که در سه دسته‌بندی کلی حال، گذشته و آینده قرار می‌گیرند. هر یک از این زمان‌ها نیز خود چهار زیر مجموعه دارند که عبارت است از ساده، استمراری، کامل و کامل استمراری. برای این‌که هر یک از این زمان‌ها را بررسی کنیم، لازم است الگوهای فعلی را برای هر یک یاد بگیریم. این الگوهای فعلی را در ادامه به کمک مثال به طور کامل توضیح می‌دهیم. اما قبل از آن جدول زیر را مرور کنید که انواع زمان‌ها را با عنوان فارسی و انگلیسی معرفی کرده است.

زمان‌های انگلیسی (English Tenses)

گذشته (Past)

حال (Present)

آینده (Future)

گذشته ساده

(Past Simple)

حال ساده

(Present Simple)

آینده ساده

(Future Simple)

گذشته استمراری

(Past Continuous)

حال استمراری

(Present Continuous)

آینده استمراری

(Future Continuous)

گذشته کامل

(Past Perfect)

حال کامل

(Present Perfect)

آینده کامل

(Future Perfect)

گذشته کامل استمراری

(Past Perfect Continuous)

حال کامل استمراری

(Present Perfect Continuous)

آینده کامل استمراری

(Future Perfect Continuous)

گرامر Verb Patterns برای زمان حال

همان‌طور که در جدول مشاهده کردید، زمان حال در زبان انگلیسی به چهار دسته حال ساده، حال استمراری، حال کامل و حال کامل استمراری تقسیم می‌شود. در ادامه گرامر Verb Patterns را برای هر یک از زمان‌های حال بررسی خواهیم کرد.

انواع زمان حال در انگلیسی — توضیح + مثال و تلفظ

حال ساده

حال ساده در انگلیسی برای توصیف عملی به کار می‌رود که به طور منظم و از روی عادت تکرار می‌شود، مانند بیدار شدن از خواب، دوش گرفتن، ورزش کردن، مسافرت رفتن و... . فرمول جملات حال ساده را به صورت زیر تعریف می‌کنیم:

Subject + verb + object

برای ضمایر فاعلی «he/she/it» از s سوم‌شخص استفاده می‌‌کنیم. اما برای سایر ضمایر فاعلی از شکل ساده فعل کمک می‌گیریم. دو مثال زیر را در نظر بگیرید تا با گرامر Verb Patterns برای زمان حال ساده بیشتر آشنا شوید.

He eats breakfast at 7 AM.

او ساعت ۷ صبح صبحانه می‌خورد.

They play soccer every weekend.

آن‌ها هر آخر هفته فوتبال بازی می‌کنند.

حال استمراری

حال استمراری در انگلیسی برای توصیف عملی به کار می‌رود که در همین لحظه که داریم درباره آن صحبت می‌کنیم در حال رخ دادن است. فرمول جملات مثبت حال استمراری در زبان انگلیسی را به صورت زیر تعریف می‌کنیم.

Subject + am/is/are + verb + ing

همان‌طور که مشاهده می‌کنید، الگوی فعلی حال استمراری با حال ساده تفاوت دارد. برای ضمیر فاعلی «I» از فعل «am»، برای ضمایر فاعلی «you/we/they» از «are» و برای ضمایر فاعلی «he/she/it» از «is» کمک می‌گیریم.دو مثال زیر را در نظر بگیرید تا با گرامر Verb Patterns برای زمان حال استمراری بیشتر آشنا شوید.

She is reading a book.

او در حال کتاب خواندن است.

We are watching a movie.

ما در حال تماشای فیلم هستیم.

حال کامل

حال کامل در انگلیسی برای توصیف عملی به کار می‌رود که در زمان گذشته شروع شده و در همان زمان گذشته هم تمام شده است، اما ممکن است اثر آن در زمان حال باقی مانده باشد. به عبارت دیگر، ارتباطی با زمان حال دارد. همچنین می‌تواند به عملی گفته شود که در زمان گذشته انجام شده و تا به این لحظه ادامه دارد. فرمول جملات حال کامل را به صورت زیر تعریف می‌کنیم:

Subject + have/has + p.p

فعل جمله حال کامل از الگوی «have/has + p.p» پیروی می‌کند. «p.p» مخفف Past Participle است و به قسمت سوم فعل گفته می‌شود. برای ضمایر فاعلی «I/you/we/they» از «have» و برای ضمایر فاعلی «he/she/it» از «has» کمک می‌گیریم. دو مثال زیر را در نظر بگیرید تا با گرامر Verb Patterns برای زمان حال کامل بیشتر آشنا شوید.

گرامر Past Participle – توضیح به زبان ساده + مثال، تمرین و تلفظ صوتی

I have finished my homework.

من تکالیفم را انجام داده‌ام.

He has visited many countries.

او از کشورهای زیادی دیدن کرده است.

حال کامل استمراری

حال کامل استمراری در انگلیسی برای توصیف عملی به کار می‌رود که در گذشته شروع شده است و تا به این لحظه همچنان ادامه دارد. به همین دلیل باید از الگوی فعلی استفاده کنیم که ing داشته باشد تا تداوم عمل را از گذشته تا حال نشان دهد. فرمول جملات حال کامل استمراری به شکل زیر تعریف می‌شود:

Subject + have/has + been + verb + ing

در این فرمول، Verb Pattern از الگوی «have/has + been + verb + ing» پیروی می‌کند. «have» برای ضمایر فاعلی «I/you/we/they» و «has» برای ضمایر فاعلی «he/she/it» به کار می‌رود. برای درک بهتر گرامر Verb Patterns برای زمان حال کامل استمراری به دو مثال زیر دقت کنید.

They have been studying for hours.

آن‌ها ساعت‌هاست که در حال مطالعه کردن هستند.

She has been working here since January.

او از ژانویه اینجا کار می‌کرده است.

تصویر دختری که در حال نگاه کردن به برگه‌‌های رنگی روی دیوار است.

گرامر Verb Patterns برای زمان گذشته

زمان گذشته در زبان انگلیسی به چهار دسته گذشته ساده، گذشته استمراری، گذشته کامل و گذشته کامل استمراری تقسیم می‌شود. در ادامه الگوی فعل را برای هر یک از این زمان‌های گذشته بررسی خواهیم کرد.

گرامر Past Tense – توضیح به زبان ساده + مثال، تمرین و تلفظ

گذشته ساده

گذشته ساده در انگلیسی برای توصیف عملی استفاده می‌شود که در زمان مشخصی در گذشته شروع شده و در زمان مشخصی در گذشته تمام شده است. فرمول آن هم مانند زمان حال ساده به صورت «فاعل + فعل + مفعول» تعریف می‌شود، اما فعل جمله به دو شکل باقاعده و بی‌قاعده به کار می‌رود. افعال باقاعده در انگلیسی به آن دسته از فعل‌هایی گفته می‌شود که برای تبدیل شدن به زمان گذشته از قاعده و قانون مشخصی پیروی می‌کنند، یعنی «ed» یا «d» می‌گیرند. اما افعال بی‌قاعده انگلیسی برای تبدیل شدن به گذشته از قاعده و قانون مشخصی پیروی نمی‌کنند، بلکه شکل فعل تغییر می‌کند. پس فرمول جملات گذشته ساده را به صورت زیر می‌نویسیم:

Subject + verb + object

برای تمام ضمایر فاعلی فعل گذشته به شکل یکسانی صرف می‌شود. برای درک بهتر گرامر Verb Patterns به دو مثال زیر دقت کنید. مثال اول با فعل بی‌قاعده و مثال دوم با فعل باقاعده نوشته شده است.

She went to the store.

او به فروشگاه رفت.

(در مثال فوق «went» گذشته فعل «go» است.)

We played tennis yesterday.

ما دیروز تنیس بازی کردیم.

(در این مثال، «played» گذشته فعل «play» است.)

گذشته استمراری

گذشته استمراری در انگلیسی برای توصیف عملی به کار می‌رود که در زمان مشخصی در گذشته شروع شده و داشته ادامه پیدا می‌کرده که بر اثر وقوع عمل دیگری متوقف شده است. عمل دومی که باعث توقف گذشته استمراری شده، گذشته ساده است. فرمول جملات گذشته استمراری در انگلیسی را در حالت کلی به صورت زیر تعریف می‌کنیم:

Subject + was/were + verb + ing

الگوی فعلی گذشته استمراری از ساختار «was/were + verb + ing» تبعیت می‌کند. برای ضمایر فاعلی «I/he/she/it» از «was» و برای ضمایر فاعلی «we/you/they» از «were» کمک می‌گیریم. برای درک بهتر گرامر Verb Patterns به دو مثال زیر دقت کنید.

He was sleeping when the phone rang.

وقتی تلفن زنگ خورد، او خواب بود.

They were talking during the meeting.

آن‌ها در طول جلسه در حال صحبت کردن بودند.

گذشته کامل

گذشته کامل در انگلیسی برای توصیف عملی به کار می‌رود که در زمان گذشته قبل از وقوع عمل دیگری رخ داده است. یعنی اول گذشته کامل شروع و تمام شده است. سپس عمل دیگری رخ داده و هر دو در زمان گذشته بوده است. فرمول جملات گذشته کامل را به صورت زیر تعریف می‌کنیم:

Subject + had + p.p + object

الگوی فعلی گذشته کامل برای تمام ضمایر فاعلی یکسان و به صورت «had + p.p» صرف می‌شود. برای درک بهتر می‌توانید دو مثال زیر را بررسی کنید.

I had eaten lunch before you arrived.

قبل از این‌که برسی، من غذا خورده بودم.

She had finished her work by 5 PM.

او تا قبل از ساعت ۵ عصر کارش را تمام کرده بود.

گذشته کامل استمراری

گذشته کامل استمراری در انگلیسی برای توصیف عملی به کار می‌رود که در زمان مشخصی در گذشته شروع شده و در حال تداوم بوده است، اما اندکی قبل از وقوع عمل دیگری در همان زمان گذشته کامل شده است. درواقع فرق آن با گذشته کامل در این است که تأکید گذشته کامل استمراری بر تداوم عمل در بازه زمانی مشخصی در گذشته است. علاوه بر این، گذشته کامل خیلی قبل‌تر از وقوع عمل دوم تمام شده، درحالی‌که گذشته کامل استمراری در حال تداوم بوده و فقط اندکی قبل از وقوع عمل دوم تمام شده است. فرمول جملات گذشته کامل استمراری را به صورت زیر می‌‌نویسیم:

Subject + had + been + verb + ing + object

همان‌طور که از فرمول فوق مشخص است، الگوی فعلی «had + been + verb + ing» برای زمان گذشته کامل استمراری به کار می‌رود. این ساختار با وجود «had» کامل شدن عمل را در گذشته نشان می‌دهد و ازطرفی با وجود «verb + ing» بعد از فعل اصلی به این نکته اشاره دارد که عمل در حال استمرار بوده است. برای تمام ضمایر فاعلی هم صرف آن یکسان است. برای درک بهتر گرامر Verb Patterns برای گذشته کامل استمراری دو مثال زیر را مرور کنید.

They had been waiting for an hour when the bus came.

وقتی اتوبوس آمد، آن‌ها به مدت یک ساعت منتظر بودند.

She had been working there for five years before she left.

قبل از این‌که برود، ۵ سال آنجا مشغول کار کردن بود.

گرامر Verb Patterns برای زمان آینده

زمان آینده در زبان انگلیسی به چهار دسته آینده ساده، آینده استمراری، آینده کامل و آینده کامل استمراری تقسیم می‌شود. الگوی فعلی برای هر یک از این زمان‌ها متفاوت است که در ادامه به کمک مثال بررسی خواهیم کرد.

گرامر Future – توضیح انواع آینده در انگلیسی + مثال، تمرین و تلفظ صوتی