گرامر چیست؟ + نکات و اصول یادگیری گرامر زبان انگلیسی

اهمیت یادگیری دستور زبان انگلیسی بر هیچ‌کس پوشیده نیست. زبان انگلیسی بدون گرامر، مجموعه‌ای از واژه‌ها، عبارت‌ها و جمله‌های نامفهوم خواهد بود که فهم و درک آن‌ها را برای مخاطب دشوار می‌کند. حتی در آزمون‌های بین‌المللی مانند آیلتس و تافل یا دولینگو نیز با وجود این‌که بخش مجزایی را به آن اختصاص نداده‌اند، برای پاسخگویی به سؤال‌های هر بخش، باید تسلط کافی به دستور زبان داشته باشیم. با توجه به این موضوع، در این آموزش قصد داریم به طور کامل توضیح دهیم که گرامر چیست و چقدر اهمیت دارد. همچنین ۲۰ قانون گرامر را آموزش خواهیم داد و در نهایت به نکته‌های مهمی در خصوص یادگیری گرامر اشاره خواهیم کرد.

گرامر چیست ؟

وقتی از زبان‌آموزان پرسیده می‌شود که گرامر چیست و چه اهمیتی دارد، بسیاری از آن‌ها پاسخ می‌دهند که سخت‌ترین و متنوع‌ترین بخش زبان انگلیسی است و یاد گرفتن آن نیز به همان اندازه دشوار است. اما گرامر اگر از همان ابتدا به صورت درست و تدریجی آموزش داده شود و در کنار آن از تمرین‌های متعدد برای درک بهتر کمک گرفته شود، در نهایت اثربخش خواهد بود و به مرور به مبحثی شیرین و قابل‌فهم تغییر خواهد کرد.

یکی از روش‌های یادگیری گرامر، استفاده از منابع آموزشی مانند کتاب‌های گرامری است. در آموزشگاه‌ها معمولاً از کتاب‌های رایج در بازار استفاده می‌شود و استادهای زبان انگلیسی آن را تدریس می‌کنند و در صورت لزوم، منابعی را به عنوان منبع کمک‌آموزشی در کنار آن‌ها معرفی می‌کنند. اما به‌جز کتاب می‌توان از روش‌های دیگری مانند اپلیکیشن و پادکست بهره برد.

اگر بخواهیم بدانیم که گرامر چیست و در سطوح بالا چه تعریفی از آن می‌شود، باید بگوییم که گرامر شامل مجموعه‌ای از قوانین است که به ما اجازه می‌دهند ساختار جمله‌های خود را تعیین کنیم. گرامر شامل چهار بخش از یادگیری زبان می‌شود که عبارتند از:

• اجزای کلام (Parts of Speech): مانند فعل، صفت، اسم، قید، حرف اضافه و...
• جمله‌واره‌ها (Clause): مانند جمله‌واره مستقل، وابسته و مرکب
• علامت‌های نشانه‌گذاری (Punctuation Marks): مانند نقطه، ویرگول، نقطه‌ویرگول و...
• سازه‌های زبانی: مانند ترتیب جمله‌‌ها، صرف‌ونحو و ساختار جمله

اگر ندانیم قوانین گرامر چیست هرگز نمی‌توانیم توضیح دهیم که گرامر چیست و چگونه برای انتقال معنا و منظور گوینده به کار می‌رود. بنابراین، اگر تمایل به یاد گرفتن نکته‌‌های گرامری ندارید، باید بدانید که راه فرار ندارید؛ یادگیری آن تحت هر شرایطی لازم است، چه برای اهداف تحصیلی، چه کاری و چه برای سفر به کشورهای انگلیسی‌زبان.

انواع گرامر چیست ؟

تا زمانی که قوانین یادگیری گرامر وجود دارد، نظریه‌های مختلفی نیز در این خصوص مطرح می‌شود که گرامر چیست و چه کاربردی دارد. برای مثال، «نوآم چامسکی»، زبان‌شناس آمریکایی، نظریه «دستور زبان جهانی» (Universal Grammar) را در این رابطه مطرح می‌کند و معتقد است قوانین گرامری بر همه زبان‌ها حاکمیت دارد و آن‌ها را تحت سلطه خود درآورده است. او بر این باور است که انسان‌ها با قواعد و دستور زبان ویژه‌ای که در مغز شکل گرفته به دنیا آمده‌اند و اسم آن را دستور زبان جهانی گذاشته است و به طور اختصاری به آن «U.G» گفته می‌شود.

به گفته چامسکی، همه ما به شکل ذاتی از دانش زبانی برخورداریم که می‌تواند شامل اطلاعاتی درباره آن قواعد باشد. به همین دلیل کودکان می‌توانند دستور زبان پیچیده را بدون داشتن دانش تخصصی یا تحصیلات ویژه بیاموزند و به کار ببرند. اما دسته دیگری همچنان اصرار دارند که این نظریه ممکن است کامل نباشد و با معایبی همراه است.

از طرف دیگر، بر طبق نظریه‌های دیگر، دو نوع گرامر «Prescriptive» و «Descriptive» تعریف شده است که به دو شکل زیر توصیف می‌شود:

• گرامر Prescriptive مجموعه‌ای از قوانین است که مردم هنگام استفاده از زبان انگلیسی، آن‌ها را به کار می‌برند.
• گرامر Descriptive نحوه توصیف ما را از به کار بردن زبان انگلیسی توسط افراد مختلف نشان می‌دهد.

نظریه دیگری در این رابطه مطرح شده است که «Primacy of Spoken Language» نام دارد. این نظریه به ما می‌گوید که زبان از گفتار نشئت می‌گیرد نه از نوشتار. در این صورت، می‌توانیم مفهوم گرامر درست را بیشتر درک کنیم. هرچند، عده‌ای با این نظریه مخالفت کرده‌اند.

نویسندگان، در گذشته، از روش‌های مختلفی برای استفاده از زبان کمک گرفته‌اند. برای مثال، قواعد گرامری را به شکل‌های مختلفی در نوشته‌های خود استفاده کرده‌اند که شاید از حالت عادی و کلیشه‌ای نیز کمی خارج شده باشد. به نمونه‌های زیر توجه کنید.

• شکسپیر جمله‌های خود را با حرف اضافه تمام می‌کرد:

• جین آستن از دو منفی‌کننده در جمله خود استفاده می‌کرد:

• ویلیام فاکنر جمله‌های خود را با حرف ربط شروع می‌کرد:

دستور زبان انگلیسی، به‌ویژه انگلیسی آمریکایی، به مرور زمان دستخوش تغییرات زیادی شده است. برای مثال، کلمه‌های زیادی از زبان‌های دیگری مانند فرانسه یا لاتین وارد زبان انگلیسی شده‌اند. یادگیری این کلمه‌ها و اصطلاحات غیرانگلیسی ممکن است برای زبان‌آموزان کمی چالش‌برانگیز باشد. دستور زبان انگلیسی از همان سال‌های اول مدرسه به گرامر وابسته است و نمی‌توان آن را کم‌اهمیت دانست. با دسترسی بیشتر افراد به اطلاعات به‌روز شده درباره موضوعات مختلف، پیروی از این دستورالعمل‌ها آسان‌تر و باورپذیرتر شده است.

برای آشنایی بیشتر با این قوانین به شش نمونه از اشتباهات رایج گرامری اشاره کرده‌ایم که در ادامه این مطلب مشاهده می‌کنید.

• استفاده از نقطه‌کاما: «نقطه‌کاما» (Semicolon) معمولاً برای ایجاد ارتباط میان ایده‌های دو جمله به کار می‌رود که با هم وجه مشترک دارند. اما در بیشتر موارد می‌توان گفت که از نقطه‌کاما برای وصل کردن جمله قبلی به جمله جدیدی استفاده می‌شود. به دو مثال زیر و شکل درست و نادرست نقطه‌کاما توجه کنید تا با کاربرد آن در جمله بیشتر آشنا شوید.

• تمام کردن جمله با حرف اضافه: برخی افراد تصور می‌کنند اگر انتهای جمله حرف اضافه بیاید، اشتباه گرامری است، در صورتی که در بسیاری از موقعیت‌های غیررسمی کاملاً درست است. دو مثال زیر را که در حالت رسمی و غیررسمی نوشته‌اند در نظر بگیرید.

• مصدر گسسته: در موقعیت‌های غیررسمی نباید از «مصدر گسسته» (Splitting Infinitive) استفاده کنیم. مثال‌های زیر و شکل درست و نادرست آن‌ها می‌تواند این موضوع را بیشتر توضیح دهد.

• شروع کردن جمله با «because»: اگر جمله کامل باشد، یعنی به جمله‌واره دیگری نیاز نداشته باشد یا بدون جمله‌واره مستقل هم بتوان مفهوم آن را دریافت کرد، می‌توانیم «becuase» را ابتدای جمله بیاوریم. در غیر این صورت مجاز به این کار نیستیم. به شکل درست و نادرست جمله‌های زیر توجه کنید.

• مطابقت داشتن فاعل و فعل: فعل جمله باید با فاعل جمله از نظر مفرد و جمع بودن مطابقت داشته باشد، به دو مثال زیر توجه کنید.

• حالت مجهول: در حالت کلی، از جمله معلوم استفاده می‌کنیم، یعنی فاعل در ابتدای جمله قرار می‌گیرد و بعد از آن فعل در زمان مشخصی می‌آید. در حالت مجهول، فعل ساختار متفاوتی پیدا می‌کند (be + p.p)‌ و در نهایت مفعول در ابتدای جمله قرار می‌گیرد، زیرا فاعل یا اهمیت زیادی ندارد یا شناخته‌ شده نیست. به دو شکل معلوم و مجهول جمله‌های زیر توجه کنید.

اهمیت یادگیری گرامر

زبان شکل طبیعی ارتباط است. کودکان به سرعت می‌آموزند که به کمک زبان مادری خود ارتباط برقرار کنند و دستور زبان را بدون آموزش یاد می‌گیرند. آن‌ها با یادگیری زبان مادری، به صورت ناخودآگاه درک شهودی از گرامر به دست می‌آورند. این نوع آگاهی از گرامر برای نیازهای ارتباطی کودک خردسال کافی است، اما به تدریج او را در معرض یک سری محدودیت‌هایی قرار می‌دهد. فراتر از نیازهای کودکی خردسال، برقراری ارتباط، به‌ویژه ارتباط نوشتاری، به درک اصول پایه و مقدماتی دستور زبان یا نحو نیازمند است.

اگر تصور کنیم زبان بزرگراه است، در آن صورت، واژگان، ماشین‌ها و کامیون‌ها هستند، اما دستور زبان، علائم راهنمایی و رانندگی است که به افرادی که در حال رانندگی هستند می‌گوید کجا بروند و چگونه رانندگی کنند. بدون این علائم، در بزرگراه دچار سردرگمی خواهیم شد. بدون گرامر، می‌توانیم نوعی ارتباط ابتدایی مانند «Me Tarzan, you Jane» ایجاد کنیم، اما نمی‌توانیم ایده‌های پیچیده‌تر را به واژه تبدیل کنیم. بنابراین، برای ورود به سطوح متوسط و پیشرفته، زبان‌آموزان در هر زبانی، چه زبان مادری یا زبان دوم، باید بتوانند بر قواعد و اصول گرامری تسلط کافی پیدا کنند و بدانند کاربردهای گرامر چیست.

همان‌طور که گفته شد، در حالت کلی می‌توان به صورت شفاهی، مانند گفت‌وگو، صرفاً با اندکی تسلط بر دستور زبان، ارتباط ایجاد کرد، زیرا روابط دوجانبه‌ای هستند که در آن مخاطب می‌تواند از گوینده درخواست توضیح بیشتر یا تکرار جمله‌هایش را داشته باشد تا زمانی که مفهوم و معنا منتقل شود. اما حتی در هنگام برقراری ارتباط شفاهی نیز اگر دستور زبان ضعیفی داشته باشیم، ممکن است نتوانیم در انتقال منظور خود به مخاطب موفق عمل کنیم. ما به یک سری قوانین ثابت و مشخص گرامری احتیاج داریم تا گوینده و شنونده مطمئن شوند که می‌توانند به کمک آن‌ها پیام خود را منتقل و دریافت کنند.

اما وقتی صحبت از زبان نوشتاری می‌شود، دستور زبان اهمیت بیشتری پیدا می‌کند. ارتباط نوشتاری امری غیرمستقیم است و یک‌طرفه است؛ برای گیرنده، امکان تأیید یا رد آن در حالت عادی وجود ندارد. بنابراین، ارتباط نوشتاری و هر شکلی از ارتباط غیرمستقیم، به استفاده صحیح از دستور زبان یا نحو، و نیز واژگان و املا بستگی دارد تا اطمینان حاصل شود که پیام‌ها در لحظه برای خواننده قابل‌درک هستند و نامفهوم یا مبهم نیستند.

یادگیری قوانین رایج دستور زبان و املایی، نه‌تنها باعث ایجاد ارتباط بهتر می‌شود، بلکه همبستگی و تحول اجتماعی را نیز تقویت می‌کند. هنگامی که فردی بااستعداد بر گرامر و مهارت‌های ارتباطی تسلط پیدا می‌کند، جامعه بر اساس میزان تحصیلات به گروه‌ها یا دسته‌های مختلف تقسیم می‌شود و رسیدن به سطوح بالا به‌مراتب امری دشوارتر خواهد شد.

در جامعه‌ای که زبان مشترک و قوانین مشترکی میان افراد وجود دارد، ویژگی‌های منحصربه‌فردی دیده می‌شود و اختلافات کمتری میان مردمان آن هست تا جامعه‌ای که در آن گروه‌های مختلف مردم رویکردهای متفاوتی نسبت به زبان مشترک دارند یا به‌نوعی از زبان‌ متفاوتی استفاده می‌کنند. البته این موضوع، پیشینه فرهنگی افراد را فدای یادگیری دستور زبان نمی‌کند.

بنابراین، دلایل کافی برای تأکید بر این‌ موضوع وجود دارد که ضرورت یادگیری گرامر چیست و در چه مواردی کاربرد دارد. در هر شغلی که به مهارت نوشتن از هر نوعی، یا ارتباط با همکاران، مشتریان و تأمین‌کنندگان نیاز داشته باشد، کارفرمایان به‌شدت بر روی مهارت نوشتن و صحبت کردن متقاضیان تأکید می‌کنند. کسانی به خوبی نمی‌دانند گرامر چیست و چگونه باید از آن استفاده کنند، بدون شک در فهرست پذیرفته‌شدگان قرار نخواهند گرفت. دستور زبان، بخش کلیدی در صحبت کردن و به کار بردن جمله‌های درست است و در نوشتن هم می‌تواند میزان تسلط فرد را بر این زبان نشان دهد. به همین دلیل یادگیری آن امری ضروری به شمار می‌رود.

۲۰ قانون گرامر چیست ؟

برای این‌که بتوانیم بهتر درک کنیم که گرامر چیست و چه کاربردهایی دارد، لازم است با برخی از قوانین آن که به صورت مشترک در زبان انگلیسی به کار می‌رود، آشنا شویم. در ادامه به ۲۰ قانون مهم گرامری اشاره خواهیم کرد و در قالب مثال توضیح خواهیم داد که گرامر چیست و چه کاربردهایی دارد.

۱. جمله با حرف بزرگ شروع می‌شود و با نقطه، علامت سؤال یا علامت تعجب خاتمه می‌یابد:

۲. ترتیب کلمه‌ها در یک جمله ساده به صورت «فاعل-فعل-مفعول» است (جمله‌های منفی و پرسشی ممکن است ساختار متفاوتی داشته باشند):

۳. هر جمله باید فاعل و فعل داشته باشد. ممکن است مفعول در جمله نباشد. در واقع وجود آن اختیاری است و به خود جمله بستگی دارد. اما در نظر داشته باشید که «جمله امری» (Imperative Sentece) ممکن است فقط از فعل تشکیل شده باشد، اما همه می‌دانیم که خطاب به چه کسی گفته شده است. در واقع فاعل آن همواره دوم‌شخص مفرد یا جمع است:

۴. فاعل و فعل باید از نظر تعداد با هم مطابقت داشته باشند. در واقع فاعل مفرد به فعل مفرد و فاعل جمع به فعل جمع نیاز دارد:

۵. وقتی دو فاعل مفرد با «or» به هم وصل می‌شوند، باید از فعل مفرد استفاده کنیم. این قانون برای «either/or» و «neither/nor»‌ نیز صدق می‌کند:

۶. صفت‌ معمولاً قبل از اسم می‌آید (مگر در مواقعی که فعل، صفت را از اسم جدا می‌کند):

7. وقتی دو یا چند صفت کنار هم قرار می‌گیرند، ترتیب آن‌‌ها طبق قانون مشخصی تعیین می‌شود. در جدول زیر می‌توانید ترتیب چند صفت قبل از اسم را مشاهده کنید. در نظر داشته باشید که در زبان انگلیسی معمولاً بیشتر از دو صفت قبل از اسم نمی‌آید، اما ترتیب کلی آن‌ها به شکل زیر است:

برای درک بهتر این‌ موضوع که گرامر چیست و صفات چه نقشی در جمله دارند، به چند مثال زیر توجه کنید.

۸. اسم‌های جمعی یا به صورت مفرد یا جمع به کار می‌روند. در انگلیسی بریتانیایی، اسم جمعی معمولاً به صورت جمع به کار می‌رود، یعنی به فعل جمع و ضمیر جمع نیاز دارد. اما در انگلیسی آمریکایی به صورت مفرد به کار می‌رود:

۹. «its» و «it's» دو کلمه متفاوت با دو کاربرد متفاوت است. «its» صفت ملکی است و یک کلمه در نظر گرفته می‌شود و قبل از اسم قرار می‌گیرد. اما «it's» شکل کوتاه «it is» است و دو کلمه مجزا به شمار می‌رود. «it» ضمیر فاعلی و «is» فعل است:

۱۰. کلمه‌هایی مانند «your» و «you're» دو مفهوم و کاربرد متفاوت دارند. «your» صفت ملکی و به معنای «برای تو/شما» است و قبل از اسم‌های مفرد یا جمع قرار می‌گیرد. اما «you're» شکل کوتاه دو کلمه «you» و «are» است که به عنوان ضمیر فاعلی و فعل به کار می‌روند:

۱۱. کلمه‌هایی مانند «there» و «their» و «they're» نیز معنی و کاربردهای متفاوتی دارند. «there» به معنای «آنجا» است و به‌جای فاعل در ابتدای جمله قرار می‌گیرد. «their» صفت ملکی و به معنای «برای آن‌ها» است و قبل از اسم می‌آید. «they're» شکل کوتاه ضمیر فاعلی «they و «are»‌ است:

۱۲. شکل کامل «he's» یا به صورت «he is»‌ و یا «he has» است. درمورد «she's» نیز همین مسئله صدق می‌کند:

۱۳. «he'd» شکل کوتاه «he had» یا «he would» است. همین‌طور «they'd» شکل کوتاه «they had» یا «they would»‌ است:

۱۴. اسامی خاص در هر جای جمله که باشند، حرف اول آن‌‌ها بزرگ نوشته می‌شود. اسامی خاص به اسم شخص، مکان‌ یا شیء خاصی گفته می‌شود که فقط مختص آن‌هاست و به عنوان اسم خاص به شمار می‌رود، مانند «Mary» یا «Russia»:

15. صفت‌های خاص نیز در هر جای جمله که باشند، حرف اول آن‌ها بزرگ نوشته می‌شود. این صفت‌ها از اسم‌های خاص شکل می‌گیرند مانند «Germany» که از «German» مشتق شده یا «Orwellian» که از «Orwell» مشتق شده است:

۱۶. از حرف تعریف نامعین «a»‌ و «an» برای اسامی قابل‌شمارش استفاده می‌کنیم و حرف تعریف معین «the» برای اسم‌های قابل‌شمارش مشخص و همه اسم‌های غیرقابل‌شمارش به کار می‌رود:

۱۷. از حرف تعریف نامعین «a» همراه با کلمه‌هایی استفاده می‌کنیم که با «حرف بی‌صدا» (Consonant) شروع می‌شوند و «an» قبل از کلمه‌هایی می‌آید که با «حروف صدادار» (Vowels) شروع شوند:

۱۸. از «many» یا «a few» برای اسامی قابل‌شمارش و از «much/a lot» یا «little» همراه با اسامی غیرقابل‌شمارش استفاده می‌کنیم:

۱۹. برای نشان دادن مالکیت از «آپاستروف + s» بری اسم‌های مفرد و «s + آپاستروف» برای اسم‌های جمع استفاده می‌کنیم:

۲۰. استفاده از حالت معلوم، در مقایسه با مجهول ارجحیت دارد. در حالت معلوم، فاعل ابتدای جمله قرار می‌گیرد و اهمیت بیشتری دارد، اما در حالت مجهول، مفعول جمله معلوم جای فاعل می‌نشیند:

نکات مهم در یادگیری گرامر چیست ؟

برای دانستن این‌ موضوع که گرامر چیست و چطور آن را به کار ببریم، لازم است نکته‌های مهمی را مدنظر داشته باشیم. در ادامه به تعدادی از آن‌ها اشاره خواهیم کرد.

با اجزای کلام آشنا شوید

هر یک از کلمه‌‌های انگلیسی می‌توانند در یکی از دسته‌بندی اجزای کلام قرار بگیرند. به همین دلیل آشنایی با اجزای کلام در انگلیسی می‌تواند نقش مؤثری در درک این موضوع داشته باشد که گرامر چیست. در واقع به کمک اجزای کلام می‌توانیم بفهمیم گرامر چیست و چگونه باید از آن استفاده درستی بکنیم. در ادامه به توصیف تک‌تک اجزای کلام در انگلیسی پرداخته‌ایم.

• اسم (Noun): اسم کلمه‌ای است که برای نامیدن شخص، مکان، شیء، گروه و غیره به‌ کار می‌رود (مانند «dog» به‌ معنای «سگ»، «man» به‌ معنای «مرد»، «Japan» به‌ معنای «کشور ژاپن»، «house» به‌ معنای «خانه»، «anger» به‌ معنای «عصبانیت»، «democracy» به‌ معنای دموکراسی)
• ضمیر (Pronoun): ضمیر کلمه‌ای است که به‌جای اسم می‌نشیند یا به آن اشاره می‌کند (مانند ضمایر فاعلی «I, You, He, She, It, We, They»).
• فعل (Verb): فعل کلمه یا گروهی از کلمات است که انجام دادن کار یا حالتی را در زمان مشخصی به شخص نسبت می‌دهد (مانند «jump» به‌ معنای «پریدن»، «run» به‌ معنای «دویدن»، «eat» به‌ معنای خوردن، «think» به معنای «فکر کردن»).
• صفت (Adjective): صفت کلمه‌ای است که ویژگی اسم یا ضمیر را توصیف می‌کند (مانند «strong» به‌معنای «قوی»، «fast» به‌ معنای «سریع»، «intelligent» به‌ معنای «باهوش»، «nice» به‌ معنای «زیبا»).
• قید (Adverb): قید کلمه‌ای است که فعل یا صفت را توصیف و ویژگی‌های آن را بیان می‌کند (مانند «slowly» به‌ معنای «به‌کندی»، «usually» به‌معنای «معمولاً»، «honestly» به‌ معنای «صادقانه»).
• حرف اضافه (Preposition): حرف اضافه کلمه‌ای است که ارتباط میان دو چیز را در جمله مشخص می‌کند (مانند «behind» به‌معنای «پشتِ»، «for» به‌ معنای «برای»، «from» به‌ معنای «از»، «with» به‌ معنای «با»).
• حرف ربط (Conjunction): حرف ربط کلمات یا گروهی از کلمات را به هم وصل می‌کند و معمولاً در وسط جمله استفاده می‌شود (مانند «and» به معنای «و»، «but» به‌ معنای «اما»، «because» به‌معنای «زیرا»). برای این‌که بدانیم گرامر چیست باید بتوانیم به‌ درستی از این حروف استفاده کنیم.
• حرف ندا (Interjection): حرف ندا کلمه یا جمله‌واره‌ای است که به‌تنهایی و بدون نیاز به جمله کامل، معنی را منتقل می‌کند (مانند «wow» به‌ معنای «وای»، «ouch» به‌ معنای «آخ»، «oh» به‌ معنای «اوه»).

زما‌ن‌های فعل‌ها را یاد بگیرید

اگر می‌خواهید به خوبی با قواعد زبان آشنا شوید و بدانی که گرامر چیست باید سه نوع زمان اصلی برای فعل انگلیسی را یاد بگیرید: گذشته، حال و آینده. زمان گذشته درباره وقایعی صحبت می‌کند که در گذشته رخ داده‌ است، اما زمان حال به وقایعی اشاره دارد که در لحظه‌ای که درباره آن‌ها حرف می‌زنیم اتفاق می‌افتند. زمان آینده نیز برای اشاره به عملی به کار می‌رود که در زمان آینده اتفاق خواهد افتاد. اما هر یک از این زمان‌ها، خود به چهار دسته دیگر نیز تقسیم می‌شوند که در جدول زیر توصیف شده است.

زمان حال

برای پاسخ به این پرسش که گرامر چیست در وهله اول به سراغ زمان حال می‌رویم که ساده‌ترین زمان‌هاست. زمان حال به چهار دسته ساده، استمراری، کامل و کامل استمراری تقسیم می‌شود. در ادامه هر یک را توضیح می‌دهیم و چند مثال می‌زنیم.

• زمان حال ساده: برای توصیف عملی به کار می‌رود که به صورت یکنواخت و از روی عادت انجام می‌شود.

• زمان حال استمراری: برای توصیف عملی به کار می‌رود که در همین لحظه که درباره آن صحبت می‌کنید در حال رخ دادن است.

• زمان حال کامل: برای توصیف عملی به کار می‌رود که در گذشته شروع و کامل شده، اما اثر آن تا به این لحظه باقی مانده است.

• زمان حال کامل استمراری: برای توصیف عملی به کار می‌رود که در گذشته شروع شده و تا زمان حال همچنان ادامه دارد و شاید در آینده هم ادامه پیدا کند.

زمان گذشته

زمان گذشته برای توصیف عملی به کار می‌رود که در گذشته اتفاق افتاده و در گذشته نیز تمام شده است. زمان گذشته را می‌توانیم مانند زمان حال به چهار دسته ساده، استمراری، کامل و کامل استمراری تقسیم کنیم.

• زمان گذشته ساده: برای توصیف عملی در زمان گذشته به کار می‌رود که در همان گذشته در زمان مشخصی تمام شده است.

• زمان گذشته استمراری: برای توصیف عملی به کار می‌رود که در گذشته در حال انجام شدن بوده و عمل دیگری (زمان گذشته ساده) آن را متوقف کرده است. بنابراین عمل در گذشته شروع شده اما تمام نشده است.

• زمان گذشته کامل: برای توصیف عملی به کار می‌رود که در گذشته شروع شده و قبل از وقوع عمل دیگری در همان زمان گذشته کامل و تمام شده است.

• زمان گذشته کامل استمراری: برای توصیف عملی به کار می‌رود که در گذشته شروع شده است و تا مدت زمان مشخصی در حال تداوم بوده و اندکی قبل از وقوع عمل دیگری پایان یافته است. در این حالت، بازه زمانی یا استمرار عمل اهمیت دارد. به همین دلیل به فعل «ing» اضافه می‌شود و برای سؤال ساختن با wh در بیشتر موارد از «how long» استفاده می‌شود.

زمان آینده

زمان آینده برای توصیف عملی به کار می‌رود که در آینده اتفاق خواهد افتاد. برای زمان آینده نیز مانند زمان‌ حال و گذشته، چهار حالت ساده، استمراری، کامل و کامل استمراری تعریف شده است.

• زمان آینده ساده: برای توصیف عملی به کار می‌رود که در زمان آینده به وقوع می‌پیوندد و فعل با ساختار «will» و شکل ساده فعل اصلی در جمله می‌آید.

• زمان آینده استمراری: برای توصیف عملی به کار می‌رود که در زمان آینده و در بازه زمانی مشخصی در حال استمرار خواهد بود.

• زمان آینده کامل: برای توصیف عملی به کار می‌رود که در زمان مشخصی در آینده، کامل خواهد شد.

• زمان آینده کامل استمراری: برای توصیف عملی به کار می‌رود که در زمان آینده در بازه زمانی مشخصی در حال استمرار خواهد بود و اندکی قبل از زمان مشخصی در آینده، کامل خواهد شد.

با تفاوت جمله، جمله‌واره و عبارت آشنا شوید

هنگام آشنایی با این موضوع که گرامر چیست و مطالعه انواع زمان‌ها، لازم است تفاوت بین جمله، جمله‌واره و عبارت را بدانید. در ادامه سعی کرده‌ایم به کمک مثال این تفاوت را توضیح دهیم.

• جمله: «جمله» از فاعل و فعل تشکیل شده و به طور مستقل معنای کاملی را می‌رساند. به عبارت دیگر، جمله به تنهایی منظور گوینده را منتقل می‌کند و برای تکمیل شدن به جمله دیگری نیاز ندارد، مانند مثال زیر:

• جمله‌واره:‌ «جمله‌‌واره» بخشی از جمله است که از فعل و فاعل تشکیل شده است. جمله‌واره‌ها می‌توانند مستقل یا وابسته باشند. «جمله‌واره مستقل» (Independent Clause) به جمله‌واره‌ای گفته می‌شود که به‌تنهایی به صورت مستقل عمل کند و جمله کاملی را شکل دهد. اما «جمله‌واره وابسته» (dependent Clause) جمله‌واره‌ای است که به‌تنهایی نمی‌تواند کامل شود و باید به جمله‌واره مستقل مرتبط شود تا معنی کاملی را برساند. جمله‌واره وابسته توسط «حروف ربط» (Conjunctions) به جمله‌واره مستقل وصل می‌شود، مانند مثال زیر:

• عبارت: «عبارت» (Phrase) به بخشی از جمله گفته می‌شود که فاعل یا فعل ندارد. در واقع فرق عبارت با جمله‌واره در این است که جمله‌‌واره هم فعل و هم فاعل دارد، اما عبارت می‌تواند یکی از این دو را نداشته باشد. در مثال زیر «how to swim» عبارت است که فاعل ندارد، اما فعل دارد:

با جملات شرطی آشنا شوید

یکی از مباحثی که بیشتر زبان‌آموزان هنگام یاد گرفتن آن با چالش‌های زیادی مواجه می‌شوند، مبحث جملات شرطی است. برای این‌که بدانیم کاربردهای گرامر چیست باید با این جملات نیز آشنا شویم. جملات شرطی به پنج نوع مختلف تقسیم می‌شوند و هر یک برای موقعیت‌های مختلف و با ساختارهای متفاوتی کاربرد دارند، به همین دلیل در دسته مباحث پیچیده گرامری قرار گرفته است و معمولاً در سطوح بالا تدریس می‌شود. اما اگر نحوه استفاده هر یک از آن‌ها را بدانیم، بدون شک می‌توانیم به خوبی آن‌ها را به کار ببریم. انواع جملات شرطی در زبان انگلیسی شامل پنج نوع زیر می‌شود:

• جملات شرطی نوع صفر (Zero Conditionals)
• جملات شرطی نوع اول (First Conditionals)
• جملات شرطی نوع دوم (Second Conditionals)
• جملات شرطی نوع سوم (Third Conditionals)
• جملات شرطی میکس (Mixed Conditionals)

هر یک از جملات شرطی در زبان انگلیسی از دو جمله‌واره تشکیل شده‌اند. یکی از این جمله‌واره‌ها با «if» شروع می‌شود و به آن «if clause» می‌گوییم. جمله‌واره دیگر که نتیجه کاری است که در «if clause» مطرح شده، «Main Clause» یا «Result Clause» نام دارد. هر یک از این جمله‌واره‌ها می‌توانند بخش اول یا دوم جمله باشند. اگر «if lcause» در ابتدای جمله بیایید، بعد از آن به ویرگول نیاز داریم، اما اگر «Main clause» ابتدای جمله بیاید، دیگر به ویرگول نیازی نیست. در ادامه سعی کرده‌ایم توضیح مختصری درمورد هر یک از جملات شرطی ارائه دهیم.

جملات شرطی نوع صفر

این نوع جملات شرطی بر مبنای حقیقت یا قانون کلی شکل گرفته‌اند، یعنی قوانین ثابت و مشخصی درباره آن‌ها وجود دارد و به زمان و مکان خاصی مربوط نمی‌شود. برای مثال، همه می‌دانیم که آب در صد درجه سلسیوس به جوش می‌آید یا بهترین قهوه دنیا متعلق به کشور برزیل است. برای ساختن جملات شرطی نوع صفر، فعل جمله‌واره «if» به صورت حال ساده و فعل جمله‌واره اصلی نیز به صورت حال ساده به کار می‌رود. به مثال‌های زیر دقت کنید.

همان‌طور که مشاهده می‌کنید، در هر یک از دو مثال فوق، ابتدا جمله‌واره «if» آمده است، به همین دلیل بعد از آن ویرگول گذاشته شده است. اما اگر جای دو جمله‌واره را عوض کنیم، دیگر به ویرگول نیازی نداریم، اما در معنی جمله تغییری ایجاد نمی‌شود. مثال‌های زیر را در نظر بگیرید.

جملات شرطی نوع اول

جملات شرطی نوع اول برای صحبت کردن درمورد وقایعی به کار می‌رود که احتمال وقوع آن‌ها در آینده وجود دارد. در این حالت، در «if clause» از زمان حال ساده و در جمله‌واره اصلی از فعل آینده ساده با ساختار «will + verb» استفاده می‌کنیم، مانند مثال زیر:

در این مثال، «if caluse» شرایط احتمالی را توصیف می‌کند و پیامد آن در جمله‌واره اصلی بیان می‌شود. به‌جای «will» می‌توانیم از «may/can» یا «be going to» برای بیان احتمال شرایطی واقعی در آینده صحبت کنیم، مانند مثال‌‌های زیر:

جملات شرطی نوع دوم

در جملات شرطی نوع دوم، فعل جمله‌واره «if» در زمان گذشته ساده و فعل جمله‌واره اصلی به صورت «would + p.p» به کار می‌رود. کاربرد این نوع جملات برای بیان موقعیتی فرضی در لحظه حال یا آینده مورد استفاده قرار می‌گیرند. در جمله‌واره اصلی، به‌جای «would» می‌توانیم از «could/might/should» نیز کمک بگیریم. به چند مثال با جملات شرطی نوع دوم توجه کنید.

جملات شرطی نوع سوم

در جملات شرطی نوع سوم از موقعیتی غیرواقعی صحبت می‌شود که در زمان گذشته صورت گرفته و زمانی که درباره آن حرف می‌زنیم، دیگر تمام شده و نمی‌توان به گذشته برگشت و آن را تغییر داد. برای ساختن این نوع جمله‌‌ها، فعل جمله‌واره «if» در زمان گذشته کامل (had + p.p) و فعل جمله‌واره اصلی با ساختار «would have + p.p» به کار می‌رود. مثال‌های زیر را در نظر بگیرید تا با ساختار جملات شرطی نوع سوم بیشتر آشنا شوید.

جملات شرطی میکس

«جملات شرطی میکس» (Mixed Conditionals)، ترکیبی از جملات شرطی نوع دوم و سوم هستند. همان‌‌طور که اشاره شد، جملات شرطی نوع دوم برای بیان موقعیتی فرضی یا خیالی در زمان حال یا آینده به کار می‌روند و جملات شرطی نوع سوم برای توصیف موقعیتی در گذشته استفاده می‌شوند که در حال حاضر غیرواقعی به شمار می‌رود. در جملات شرطی میکس، یکی از جمله‌واره‌ها نوع دوم و دیگری نوع سوم است، مانند مثال زیر:

نحوه کاربرد جملات شرطی میکس در انگلیسی به شرایط غیرواقعی در گذشته و نتایج احتمالی آن در زمان حال اشاره دارد. بنابراین، چه در زمان حال و چه در زمان گذشته، موقعیتی غیرواقعی را توصیف می‌کنند. مانند سایر جملات شرطی، می‌توانیم جای جمله‌واره‌ها را نیز عوض کنیم. به چند مثال بیشتر در این مورد توجه کنید تا با ساختار جملات شرطی میکس در انگلیسی بیشتر آشنا شوید.

نقل‌قول مستقیم و غیرمستقیم را یاد بگیرید

در مبحث گرامر چیست و چه اهمیتی دارد، نقل‌قول نقش مهمی را ایفا می‌کند. هنگامی که گفته‌ای را از جانب کسی نقل می‌کنیم، در واقع به صورت غیرمستقیم آن را نقل‌قول کرده‌ایم. اما اگر جمله عیناً روایت شود، در آن صورت به آن نقل‌قول مستقیم گفته می‌شود. بنابراین، نقل‌قول در زبان انگلیسی به دودسته زیر تقسیم می‌شود:

• «نقل‌قول مستقیم» (Direct Speech)
• «نقل‌قول غیرمستقیم» (Indirect Speech)

به مثالی از نقل‌قول مستقیم توجه کنید.

حال اگر بخواهیم این جمله را به نقل‌قول غیرمستقیم تغییر دهیم، خواهیم داشت:

همان‌طور که مشاهده می‌کنید، با تبدیل نقل‌قول مستقیم به غیرمستقیم، ساختار فعل جمله نیز تغییر می‌کند. در واقع فعل جمله یک زمان به عقب برمی‌گردد. در مثال اول، فعل جمله زمان حال ساده است، اما در جمله دوم به گذشته ساده تبدیل شده است. به چند مثال دیگر با انواع زمان‌ها توجه کنید تا با ساختار فعل در جملات نقل‌قول غیرمستقیم بیشتر آشنا شوید.

کمیت‌سنج‌ها و معرف‌های اسمی را بشناسید

«کمیت‌سنج‌ها» (Quantifiers) به کلمه‌هایی گفته می‌شود که اطلاعاتی درباره تعداد یا مقدار اسم می‌دهند. به عبارت دیگر، در پاسخ به کلمه‌های پرسشی «how much» و «how many» به کار می‌روند. کمیت‌سنج‌ها برای اسامی قابل‌شمارش و غیرقابل‌شمارش متفاوت است. برخی از آن‌ها نیز به طور مشترک برای هر دو به کار می‌روند. برای این‌که بهتر بدانیم مبحث گرامر چیست لازم است با کمیت‌سنج‌ها نیز آشنا شویم. در جدول زیر می‌توانید انواع کمیت‌سنج‌ها را مشاهده کنید.

در پاسخ به این پرسش که گرامر چیست و چه کاربردهایی دارد، می‌توانیم از برخی مباحث یاد کنیم که در زبان انگلیسی محاوره و روزمره به وفور استفاده می‌شود. برای مثال هنگام خرید کردن، کمیت‌سنج‌ها کاربرد زیادی دارند. به همین دلیل در ادامه این مطلب چند مثال با انواع کمیت‌سنج‌ها برای اسامی قابل‌شمارش و غیرقابل‌شمارش ارائه شده است. فراموش نکنید که اسامی غیرقابل‌شمارش همواره با فعل مفرد و اسامی قابل‌شمارش با فعل جمع در کنار کمیت‌سنج‌ها به کار می‌روند.

سوالات رایج درباره گرامر انگلیسی

برای توضیح بیشتر درباره این‌که گرامر چیست و چه راه‌هایی برای یادگیری آن وجود دارد، در ادامه این مطلب به تعدادی از پرسش‌های متداول در خصوص گرامر زبان انگلیسی پاسخ داده‌ایم.

گرامر چه کاربردهایی دارد؟

برای این‌که بدانیم نقش گرامر چیست باید بیشتر به صحبت کردن و نوشتن به زبان انگلیسی بپردازیم. شخصی که به زبان انگلیسی تسلط دارد، به خوبی می‌تواند در صحبت‌های خود از دستور زبان درست و مناسب کمک بگیرد و در نوشتن نیز منظور خود را بهتر منتقل کند. کاربرد گرامر در انتقال سریع و بهتر هدف گوینده به مخاطب است و بر اساس قوانین مشخص و ویژه‌ای که دارد، جایگاه ارزشمندی را به خود اختصاص می‌دهد.

فرق نحو و گرامر چیست ؟

«نحو» (Syntax) به نحوه قرار گرفتن واژه‌ها و عبارت‌ها در کنار هم گفته می‌شود و به قوانینی اشاره دارد که برای ساختاربندی جمله به کار می‌رود. به همین دلیل به عنوان زیرمجموعه گرامر تعریف می‌شود، اما با گرامر تفاوت دارد. در واقع، نحو می‌تواند به دسته‌ای از کلمه‌ها در کنار هم اشاره کند که از نظر گرامری ساختار درستی دارند، اما ممکن است معنا و مفهوم درستی را منتقل نکند. اما گرامر شاخه‌ای از زبان‌شناسی است که با نحو و مورفولوژی سروکار دارد و به جمله‌های معناداری اشاره می‌کند که در کنار هم زبان را شکل می‌دهند و ارتباط معنایی را امکان‌پذیر می‌سازند.

آیا می‌توان طبق قواعد گرامری عمل نکرد؟

در برخی موارد می‌توان مطابق قوانین گرامری عمل نکرد. برای مثال، با توجه به «متن» (Context) می‌توان در برخی موارد زمان جمله را تغییر داد و برخلاف اصول و قواعد گرامری جمله را ساختاربندی کرد. اما برای بیشتر نویسنده‌ها، بهترین کار این است که به اصول و قواعد گرامری پایبند باشند.

برخی از منابع برای یادگیری گرامر چیست ؟

کتاب‌هایی که در بازار موجود است، مانند «English Grammar in Use»‌ و «Practical English Usage» می‌توانند در شناخت اصول زبان‌شناسی و گرامری به شما کمک کنند. اما برای دانستن قوانین گرامری، نمی‌توان گفت که با مطالعه به طور کامل به تمام مباحث آن تسلط پیدا می‌کنید. در واقع زبان انگلیسی همواره چیزی برای یاد گرفتن دارد و مبحث گرامر نیز از این قاعده مستثنا نیست.

ساده‌ ترین مبحث یادگیری گرامر چیست ؟

اگر بخواهیم بدانیم که ساده‌ترین مبحث گرامر چیست می‌توانیم به یادگیری زمان‌های حال ساده و حال استمراری اشاره کنیم. زیرا هم کاربرد زیادی در گفت‌وگوهای روزمره دارند و هم ساختار جمله با آن‌ها ساده است. برای منفی و سؤالی کرد این جمله‌ها هم فرمول ساده‌ای به کار می‌رود. به همین دلیل می‌توان این دو مبحث گرامری را به عنوان ساده‌ترین و در عین حال کاربردی‌ترین بخش‌های زبان انگلیسی دانست. در بیشتر کتاب‌های آموزش زبان انگلیسی نیز در سطوح پایه با این دو بخش تدریس گرامر آغاز می‌شود.

از دیگ مباحث ساده برای آموزش گرامر انگلیسی، مبحث ضمایر است. ضمایر فاعلی و مفعولی دو نمونه از مباحث ساده و کاربردی در این رابطه به شمار می‌رود که در سطوح مقدماتی آموزش داده می‌شود.

جمع‌بندی

در این آموزش یاد گرفتیم که گرامر چیست و چه اهمیتی دارد. ابتدا تعریفی کلی از گرامر ارائه کردیم و سپس به ضرورت آشنایی با آن اشاره کردیم. در ادامه به معرفی ۲۰ قانون گرامری پرداختیم که هر یک نکته‌های مهمی را در رابطه با این‌که گرامر چیست پوشش می‌دهد. سپس به چند مبحث مهم و کاربردی گرامر پرداختیم و راه‌های آموختن آن را به کمک مثال‌های مختلف یاد گرفتیم. برای مثال، با انواع جملات شرطی آشنا شدیم و کمیت‌سنج‌ها را معرفی کردیم. همچنین نقل‌قول مستقیم و غیرمستقیم را بررسی کردیم و به کمک مثال تفاوت آن‌ها را توضیح دادیم.

در ادامه مطلب، سعی کردیم به تعدادی از پرسش‌های رایج درباره گرامر پاسخ دهیم. برای مثال، به این نکته اشاره کردیم که ساده‌ترین مبحث یادگیری گرامر چیست و منابع یادگیری گرامر کدام است. یاد گرفتن گرامر ممکن است در وهله اول کاری دشوار و طاقت‌فرسا به نظر برسد، اما به مرور زمان و با تمرین‌های زیاد می‌توانیم بر مباحث مختلف آن تسلط پیدا کنیم. افرادی که هنگام صحبت به زبان انگلیسی از دستور زبان درستی استفاده می‌کنند، در پیدا کردن فرصت‌های شغلی و تحصیلی بهتر در کشورهای دیگر شانس بیشتری دارند، زیرا درست صحبت کردن نشان‌دهنده میزان تسلط یک فرد به زبان انگلیسی است.

از دیگر مواردی که در مبحث گرامر چیست به آن اشاره شد، استفاده از منابع آموزشی برای آموختن دستور زبان انگلیسی بود. برای این منظور، هم می‌توانیم به منابع آموزشی و کمک‌آموزشی رجوع کنیم و هم از اپلیکیشن‌ و پادکست‌های یادگیری گرامر کمک بگیریم. در مجموع باید این را در نظر داشته باشید که یادگیری گرامر به زمان احتیاج دارد و نمی‌توان در مدت زمان کوتاهی بر همه مباحث آن تسلط کافی پیدا کرد. تمرین‌های فراوان و استفاده از مثال‌های متعدد می‌تواند در این رابطه کمک مؤثری باشد.