عبارت های اسمی در انگلیسی — کامل و با مثال

۳۵۸ بازدید
آخرین به‌روزرسانی: ۳۰ اردیبهشت ۱۴۰۲
زمان مطالعه: ۱۶ دقیقه
Learning English

کلمات در زبان انگلیسی به گروه‌های اسم، فعل و صفت تقسیم می‌شوند. اما علاوه بر این دسته‌بندی، ترکیب‌های دیگری نیز در زبان انگلیسی وجود دارند که هر چند بیش از یک کلمه هستند، در دسته‌های صفت یا اسم قرار می‌گیرند. در ادامه قصد داریم به بررسی ساختار عبارت‌ های اسمی در انگلیسی بپردازیم تا این عبارت‌های به ظاهر پیچیده را به آسانی تشخیص دهید.

عبارت های اسمی در انگلیسی

عبارت های اسمی در انگلیسی، به عبارت‌هایی گفته می‌شود که شامل بیش از یک کلمه هستند. این عبارت‌ها به این دلیل عبارت‌های اسمی نامیده می‌شوند که در جایگاه اسم قرار می‌گیرند و نقشی مانند نقش اسم‌ها دارند. استفاده از عبارت‌ های اسمی در انگلیسی به ما کمک می‌کند تا معنایی که نمی‌توانیم به تنهایی با یک اسم منتقل کنیم را به کمک چند کلمه بسازیم. در ادامه به ساختار این عبارت‌ها، و جایگاه آن‌ها در جمله خواهیم پرداخت.

کاربرد اسم در جمله‌های انگلیسی

در زبان انگلیسی ساختارهای معینی برای ساخت انواع جمله داریم. ساده‌ترین نوع جمله، جمله‌های خبری هستند. این جمله‌ها معمولا با فاعل شروع می‌شوند و سپس فعل و در صورت نیاز، مفعول به آن‌ها اضافه می‌کنیم. علاوه بر این می‌توانیم در صورت نیاز قیدها را نیز در جمله قرار دهیم. پس هر جمله خبری در انگلیسی دستِ کم دو یا سه جزء دارد.

فاعل

فاعل نخستین جزء جمله خبری است و باید کلمه‌ای با نقش دستوری اسم باشد. بنابراین می‌توانیم از اسم‌های یک‌کلمه‌ای، مصدرها، ضمایر فاعلی و نام افراد در نقش فاعل استفاده کنیم. در ادامه به چند مثال توجه کنید.

He can play the piano.

او می‌تواند پیانو بزند.

She bought an ice cream.

او بستنی خرید.

We saw a famous actor.

ما بازیگر معروفی را دیدیم.

Lions are wild.

شیرها وحشی هستند.

Doctors and nurses help the patients.

پزشکان و پرستاران به بیماران کمک می‌کنند.

مثال‌هایی که در این قسمت می‌بینید، از ساختار معمول جمله‌های خبری پیروی می‌کنند. به عبارت دیگر، همه این جمله‌ها با فاعل شروع شده‌اند و سپس فعل به جمله افزوده شده است. در مثال‌های اول، دوم و سوم، ضمایر فاعلی در جایگاه فاعل قرار گرفته‌اند.

در مثال چهارم کلمه «lions» را می‌بینیم که نقش دستوری اسم دارد و در آخرین مثال نیز، «Doctors and nurses» فاعل جمله است که دو اسم با حرف ربط «and» به هم مرتبط شده‌اند. با دقت در این مثال‌ها متوجه می‌شویم که فاعل جمله باید نقش دستوری اسم داشته باشد.

عبارت‌‌های اسمی در انگلیسی

مفعول

مفعول به کلمه‌ای گفته می‌شود که بر خلاف فاعل‌، در همه جمله‌ها به آن‌ نیاز نداریم. در برخی جمله‌ها، فعل مورد استفاده به مفعول نیاز ندارد. یعنی تنها فاعل برای انتقال معنای کامل جمله کافی است. این دسته از فعل‌ها که تنها به کمک فاعل معنای کامل را منتقل می‌کنند، لازم نامیده می‌شوند.

گروه دیگری از فعل‌های اصلی در انگلیسی هستند که علاوه بر فاعل، به مفعول نیز نیاز دارند. یعنی فاعل برای تکمیل معنای جمله کافی نیست. این دسته از فعل‌ها، متعدی یا گذرا به مفعول نام دارند. در ادامه به چند مثال در مورد فعل‌های لازم و متعدی دقت کنید.

I get up at 6:00 everyday.

من هر روز ساعت 6 از خواب بیدار می‌شوم.

She opened the door hastily.

او با عجله در را باز کرد.

We met our old friend last night.

ما دیشب دوست قدیمی خود را ملاقات کردیم.

He Knows my teacher.

او معلم من را می‌شناسد.

You shouted angrily.

تو با عصبانیت فریاد کشیدی.

She woke up before dawn.

او قبل از سحر از خواب بیدار شد.

در این جمله‌ها دو گروه فعل مشاهده می‌کنید. دسته اول، فعل‌‌های متعدی که در ادامه با مفعول تکمیل شده‌اند و دسته دوم فعل‌های لازم که بدون داشتن مفعول و تنها به کمک فاعل معنای کامل را می‌رسانند.

در جمله اول، فعل لازمی را می‌بینیم که نیازی به مفعول ندارد و فاعل برای تکمیل معنای جمله به تنهایی کافی بوده است. در جمله دوم فعل متعدی «opened» را آورده‌ایم که با کلمه «door» در نقش مفعول تکمیل کرده‌ایم. سومین جمله را با فعل متعدی «met» نیز با مفعول «friend» کامل کرده‌ایم.

چهارمین جمله دارای فعل متعدی «knows» است که با اسم «teacher» در نقش مفعول معنی کامل را منتقل می‌کند. جمله پنجم فعل لازم «shouted» و آخرین جمله هم فعل لازم «woke up» را نشان می‌دهند که بدون مفعول معنی را به طور کامل رسانده و جمله‌های کاملی ساخته‌اند.

مفعول حرف اضافه

یکی دیگر از حالت‌هایی که در جملات به مفعول نیاز داریم، بعد از حروف اضافه است. در این صورت حتی در جملاتی که فعل لازمی دارند نیز می‌توانیم مفعول به کار ببریم. در واقع بدون در نظر گرفتن لازم یا متعدی بودن فعل جمله، بعد از حروف اضافه مفعول یا ضمایر مفعولی را به جمله اضافه می‌کنیم. برخی از این حروف اضافه عبارتند از:

  • in
  • on
  • under
  • over
  • with
  • within
  • at
  • to
  • between
  • beside

در ادامه به چند مثال از مفعول‌هایی که بعد از حرف اضافه قرار می‌گیرند توجه کنید.

I put the book on the shelf.

من کتاب را در قفسه گذاشتم.

The restaurant is beside the bank.

رستوران، کنار بانک است.

I found a check within the pages of the book.

بین صفحات کتاب، چکی پیدا کردم.

The cat was under the bed.

گربه زیر تخت بود.

در این مثا‌ل‌ها جمله‌هایی را می‌بینیم که حتی با فعل‌های کمکی «to be» ساخته شده‌اند اما چون در آن‌ها حروف اضافه‌ به کار رفته‌اند، برای تکمیل معنی جمله مفعول به جمله اضافه کرده‌ایم. به عبارت دیگر بعد از هر یک از حروف اضافه، اسمی در جمله قرار داده‌ایم که «مفعول حرف اضافه» نامیده می‌شود.

 ساختار عبارت ‌های اسمی در انگلیسی

پیش از این، برای معرفی عبارت‌های اسمی گفتیم که این عبارت‌ها مانند اسم‌های یک‌کلمه‌ای هستند و در جملات نیز در جایگاه اسم قرار می‌گیرند. ساختار چنین عبارت‌هایی اصول خاصی دارد که نیازمند دقت است. این ساختار، شباهت زیادی به سوالاتی دارد که با کلمات پرسشی آغاز می‌شوند. اما این تنها وجه مشترک سوال‌ها و عبارت‌های اسمی است، چون در ادامه عبارت، ساختار سوالی به چشم نمی‌خورد.

تفاوت ساختار سوال و عبارت ‌های اسمی در انگلیسی

برای سوال ساختن با کلمات پرسشی، با توجه به هدف از سوال پرسیدن، کلمه پرسشی مناسب را انتخاب می‌کنیم و در ادامه، فعل کمکی مناسب را در جمله سوالی قرار می‌دهیم. در نهایت بعد از اضافه کردن سایر اجزای سوال به ساختار زیر می‌رسیم.

WH + Helping Verb + Subject + Main Verb?

با توجه به این ساختار، بعد از کلمه‌های پرسشی در ابتدا فعل کمکی، سپس فاعل و در ادامه فعل اصلی را قرار می‌دهیم. این ساختار در بیشتر جملات پرسشی به کار می‌رود، اما در چند مورد بعد از کلمه پرسشی از فعل کمکی استفاده نمی‌کنیم. در ادامه چند مثال آورده‌ایم تا با ساختار معمول سوال آشنا شوید.

What did he do?

او چه کار کرد؟

When does he watch TV?

او چه وقت تلویزیون نگاه می‌کند؟

Why did they argue?

چرا آن‌ها دعوا کردند؟

Where are my keys?

کلیدهای من کجا هستند؟

Whose car is it?

این ماشین چه کسی است؟

How many trees are there?

چند درخت آنجا هست؟

Who found it?

چه کسی آن را پیدا کرد؟

در مثال‌های اول تا چهارم، طبق ساختاری که معرفی کردیم، سوال‌هایی ساخته‌ایم. یعنی پس از کلمه پرسشی، فعل کمکی فاعل و فعل اصلی را قرار داده‌ایم. اما در مثال‌های پنجم و ششم و هفتم بعد از کلمه پرسشی، فعل کمکی نیاورده‌ایم. در این موارد، بعد از کلمه پرسشی، اسم یا فعل گذاشته‌ایم. به خاطر داشته باشید که این ساختار نیز با ساختار عبارت‌های اسمی متفاوت است چون همچنان فعل کمکی قبل از فاعل قرار دارد.

مثلا در جمله پنجم، فعل کمکی «is» قبل از فاعل «it» و در مثال ششم، فعل کمکی «are» پیش از فاعل «there» است. اما در آخرین مثال، هیچ فعل کمکی نداریم و فعل اصلی جمله، زمان را نیز نشان می‌دهد.

جایگاه عبارت‌ های اسمی در انگلیسی

بر اساس آنچه گفتیم، عبارت های اسمی در انگلیسی با کلمه‎‌های پرسشی شروع می‌شوند اما در ادامه، فعل کمکی به کار نخواهیم برد. در این عبارت‌ها، بعد از کلمه پرسشی مانند جمله‌های خبری، فاعل و فعل را در جمله قرار می‌دهیم. در ادامه به چند نمونه از عبارت های اسمی در انگلیسی توجه کنید.

What he said was right.

آنچه او گفت درست بود.

Can you remember where he lives?

آیا به یاد داری او کجا زندگی می‌کند؟

I believed in whatever he said.

هر چیزی که او گفت را باور کردم.

I will teach you how to speak English.

من به شما یاد خواهم داد که چطور انگلیسی صحبت کنید.

Don't forget who you are and what you are after.

فراموش نکن چه کسی و به دنبال چه هدفی هستی.

Whichever plan you pick is fine with us.

ما با هر برنامه‌ای که انتخاب کنی موافقیم.

مثال‌های بالا، نمونه‌هایی از عبارت های اسمی در انگلیسی را ارائه می‌دهند. در مثال اول، عبارت اسمی در ابتدای جمله یعنی به جای فاعل قرار گرفته است و در جمله دوم، عبارت اسمی را بعد از فعل اصلی «remember» قرار داده‌ایم و در نقش مفعول است. سومین جمله نیز عبارت اسمی را بعد از حرف اضافه «about» نشان می‌دهد و مفعول محسوب می‌شود. در جمله چهارم با فعل متعدی «teach» نیز عبارت اسمی را بعد از مفعول اول، یعنی «you» به کار برده‌ایم. پنجمین جمله، دارای دو عبارت اسمی است که هر دو پس از فعل اصلی آمده‌اند. در جمله آخر، عبارت اسمی را در جایگاه فاعل گذاشته‌ایم. پس در یک نگاه کلی، می‌توانیم این عبارت‌ها را در سه جایگاه زیر قرار دهیم.

  • در ابتدای جمله یعنی در جایگاه فاعل
  • بعد از فعل اصلی یعنی در جایگاه مفعول
  • بعد از حرف اضافه یعنی در جایگاه مفعول حرف اضافه

معنی کلمات پرسشی در عبارت های اسمی در انگلیسی

تا اینجا گفتیم که عبارت‌های اسمی با کلمه‌های پرسشی آغاز می‌شوند اما در ادامه ساختاری متفاوت با سوال دارند. کلمه‌های پرسشی در زبان انگلیسی محدود هستند. این کلمات در شکل سوالی معنایی متفاوت با عبارت های اسمی در انگلیسی دارند. در جدول زیر به معنی هر یک از این کلمه‌ها در ابتدای سوال و ابتدای عبارت‌ های اسمی در انگلیسی اشاره می‌کنیم.

کلمه پرسشی معنی در شکل پرسشی معنی در عبارت اسمی
What چه چیزی؟ چیزی که
Where کجا؟ جایی که
When چه وقت؟ وقتی که
Who چه کسی؟ کسی که
How چطور؟ طوری که
Which چه چیزی؟ چیزی را که
Why چرا؟ دلیل
Whom چه کسی را؟ کسی را که

همان طور که می‌بینید، معنی این کلمات در حالت سوالی متفاوت با معنی آن‌ها در عبارت‌های اسمی است. در عبارت‌ های اسمی در انگلیسی این کلمات را ضمایر موصولی (Relative Pronoun) می‌نامیم.

نکته قابل توجه دیگر، ترکیب ضمایر موصولی با کلمه «ever» است. که طیف مورد بحث را گسترده‌تر می‌کند. مثلا کلمه «whatever» به معنی «هر چیزی» یا کلمه «Wherever» به معنی «هر جایی» است. در ادامه به بررسی این کلمه‌ها می‌پردازیم.

عبارت‌های اسمی در انگلیسی

ضمیر نسبی What

ضمیر نسبی «What» و یا ترکیب آن با «Whatever» در عبارت‌ های اسمی در انگلیسی به اشیا و هر چیز غیرجاندار اشاره می‌کنند. در ادامه به چند مثال در این مورد توجه کنید.

What I had forgotten caused the problem.

چیزی که من فراموش کرده بودم، مشکل ایجاد کرد.

You can buy whatever you need at a supermarket.

در سوپرمارکت می‌توانی هر چیز که نیاز داری بخری.

What he said surprised me.

چیزی که او گفت من را متعجب کرد.

I am not interested in what he likes.

من به چیزی که او دوست دارد، علاقه‌ای ندارم.

we will listen to whatever you suggest.

ما به هر چیزی که تو پیشنهاد بدهی گوش می‌دهیم.

در این مثال‌ها، عبارت اسمی را در سه جایگاهی که قبلا اشاره کردیم می‌بینید. مثلا در جمله‌های اول و سوم، عبارت اسمی در ابتدای جمله یعنی جایگاه فاعل قرار گرفته است. در مثال دوم، این عبارت را بعد از فعل اصلی «said» و در نقش مفعول می‌بینید. در جمله‌های چهارم و پنجم نیز این عبارت را بعد از حرف اضافه‌های «in» و «to» می‌بینید.

ضمیر نسبی Where

ضمیرهای نسبی «where» یا «Wherever» در عبارت های اسمی در انگلیسی به مکان اشاره دارد. عبارت‌های اسمی که با ضمیر نسبی «wherever» به معنی «هر جایی» شروع می‌شوند، در مقایسه با ضمیر نسبی«where»، به مکان‌های بیشتری اشاره دارد.

Do you know where your father is?

آیا می‌دانی پدرت کجاست؟

I found out where the treasure was.

من فهمیدم گنج کجا بود.

She didn't remember where the bank was.

او به یاد نمی‌آورد که بانک کجا بود.

Where he lives doesn't matter to me.

برای من مهم نیست او کجا زندگی می‌کند.

They don't know where I live.

آن‌ها نمی‌دانند که من کجا زندگی می‌کنم.

ضمیر نسبی When

دو ضمیر نسبی «when» و «whenever» به زمان اشاره دارند. ضمیر نسبی «whenever» به معنی «هر وقت» در مقایسه با «when» محدود به زمان یا یازه زمانی خاصی نیست. در ادامه به چند مثال توجه کنید.

Whenever you need help just ask me.

هر وقت کمک خواستی فقط به من بگو.

I know when the bus usually arrives.

من می‌دانم اتوبوس معمولا چه وقت می‌رسد.

The students want to know when the exam is.

دانش‌آموزان می‌خواهند بدانند امتحان چه زمانی برگزار می‌شود.

When he arrived everybody was talking.

وقتی او رسید، همه در حال صحبت کردن بودند.

She ran away when I shouted.

وقتی فریاد زدم او فرار کرد.

ضمیر نسبی Who

ضمایر موصولی «who» و «whoever» هم برای صحبت درباره افراد به کار می‌روند. ضمیر نسبی «whoever» به معنی «هر کسی»، افراد بیشتری را در بر می‌گیرد.

Whoever broke the window will have to repair it.

 هر کس پنجره را شکسته باید آن را تعمیر کند.

I didn't realize who he was.

من نفهمیدم او چه کسی بود.

Do you know who called me?

آیا می‌دانی چه کسی من را صدا زد؟

Go and talk to whoever you need.

برو و با هر کس لازم است صحبت کن.

ضمیر نسبی How

این ضمیر نسبی به معنی «شیوه» یا «روش» است. با اضافه کردن «ever» به این کلمه، به ساختار «however» می‌رسیم که در اینجا به معنی «هر طور» یا «به هر روش» است. از این ساختار برای بیان نحوه و شیوه انجام کار یا رویدادها استفاده می‌کنیم. نکته مهم دیگر در مورد کلمه «how»، کلمه‌های پرسشی دیگری است که به کمک این کلمه ساخته می‌شوند که از آن جمله می‌توانیم به «how much» یا «how long» اشاره کنیم. در ادامه به چند مثال در این مورد توجه کنید.

Do you know how to swim?

آیا شنا کردن بلدی؟

I don't know how long I should wait here.

نمی‌دانم چه مدت باید اینجا منتظر بمانم.

Tell me how much cheese we need.

به من بگو چقدر پنیر نیاز داریم.

He will check how tall you are.

او قد تو را چک خواهد کرد.

ضمیر نسبی Which

این ضمیر نسبی که معمولا برای اشاره به اشیا و حیوانات استفاده می‌شود، در کنار کلمه «ever» به معنی «هر کدام» یا «هر چیزی» است. در ادامه به چند مثال در این مورد توجه کنید.

I can't decide which one I prefer.

نمی‌توانم تصمیم بگیرم کدام یک را ترجیح می‌دهم.

Please determine which parts are not necessary.

لطفا مشخص کنید که کدام قسمت‌ها ضروری نیستند.

You can choose whichever one you want.

تو می‌توانی هر کدام که می‌خواهی را انتخاب کنی.

He supports whichever team that wins.

او از هر تیمی که برنده شود حمایت می‌کند.

ضمیر نسبی Why

ضمیر نسبی «why» برای بیان دلیل و علت در ابتدای عبارات اسمی قرار می‌گیرد. در کنار این ضمیر نسبی نمی‌توانیم «ever» را به کار ببریم. در ادامه به چند مثال توجه کنید.

I don't know why the machine doesn't work.

نمی‌دانم دستگاه به چه دلیل کار نمی‌کند.

I forgot about why we made this certain decision.

من فراموش کردم که دلیل این تصمیم خاص چه بود.

I have no idea why he said that.

نمی‌دانم به چه دلیل این حرف را زد.

We need to talk about why you left.

باید با هم درباره دلیل رفتنت صحبت کنیم.

Why no one respects him is not a new subject.

اینکه چرا هیچ‌‌کس به او احترام نمی‌گذارد موضوع جدیدی نیست.

عبارت های اسمی با That

علاوه بر ضمیرهای نسبی، می‌توانیم عبارت های اسمی در انگلیسی را با «that» نیز شروع کنیم. این نوع عبارت‌های اسمی نیز مانند سایر عبارت های اسمی در انگلیسی، هم در جایگاه فاعل و هم در جایگاه مفعول و مفعول حرف اضافه قرار می‌گیرد. در برخی موارد، این گروه از عبارت‌های اسمی را با «The fact that» یا «The idea that» شروع می‌کنیم. در ادامه به چند مثال در این مورد توجه کنید.

.That she forgot the accident quickly was surprising

اینکه او به سرعت، تصادف را فراموش کرد، عجیب بود.

I didn't notice that you left the party.

من متوجه نشدم که تو مهمانی را ترک کردی.

That he could pass, pleased her parents.

اینکه او توانست قبول شود، پدر و مادرش را خوشحال کرد.

The fact that he's lazy disappoints me.

تنبل بودن او من را ناامید می‌کند.

یادگیری عبارت‌های اسمی

علائم نگارشی بعد از عبارت های اسمی در انگلیسی

بر اساس آنچه تا اینجا گفتیم، عبارت‌ های اسمی در انگلیسی با کلمات پرسشی شروع می‌شوند، اما چون ساختار این عبارت‌ها با ساختار سوال متفاوت است، آن‌ها را «ضمیر نسبی» می‌نامیم. نکته مهمی که نباید از خاطر ببریم این است که در ادامه این ساختارها باید از علائم نگارشی مناسب استفاده کنیم. اما با توجه به آنچه گفتیم، این عبارت‌ها سوال نیستند پس به طور پیش‌فرض در انتهای جملات علامت سوال قرار نمی‌دهیم. به چند مثال توجه کنید.

How much money she spent doesn't concern me.

اینکه چقدر پول خرج کرده من را نگران نمی‌کند.

I wrote whatever he said.

هر چیزی او گفت را نوشتم.

The fire was close to where he was working.

آتش به نزدیکی جایی که او کار می‌کرد رسید.

They said who the winner was.

آن‌ها گفتند که برنده چه کسی بود.

در مثال‌های بالا، عبارت‌های اسمی را در جملات خبری قرار داده‌ایم. در مثال اول، عبارت اسمی در جایگاه فاعل جمله قرار گرفته است و در مثال‌های دوم و چهارم عبارت اسمی را در نقش مفعول و در مثال سوم در جایگاه مفعول حرف اضافه آورده‌ایم. با دقت به انتهای جملات، در پایان همه جملات «نقطه» گذاشته‌ایم یعنی جمله‌ها پرسشی نیستند. اما در برخی موارد، عبارت‌های اسمی در سوال تعبیه می‌شوند. به عبارت دیگر در بعضی جمله‌های پرسشی این عبارت‌ها در جایگاه مفعول قرار می‌گیرند، اما چون ساختار کلی جمله، سوالی است، در انتها باید علامت سوال اضافه کنیم. به چند مثال در این مورد دقت کنید.

Can you tell me where the bank is?

آیا ممکن است به من بگویی بانک کجاست؟

Are you going to do what he said?

آیا قرار است کاری که او گفته را انجام دهی؟

Does he remember who attacked him?

آیا او به یاد دارد چه کسی به او حمله کرده است؟

Did he tell you when he would come?

آیا او به تو گفت چه وقت خواهد آمد؟

این مثال‌ها جمله‌های پرسشی را نشان می‌دهند که با ساختار پرسشی آغاز شده‌اند چرا که جای فاعل و فعل کمکی در آن‌ها عوض شده است. در مثال اول، «Can you» شکل سوالی را نشان می‌دهد و به همین ترتیب مثال دوم «are you» و مثال سوم «Does he» ساختار سوالی دارند. در آخرین مثال هم «Did he» ساختار جمله سوالی را نشان می‌دهد. به همین دلیل علامت سوالی که در انتهای این جمله‌های پرسشی می‌بینید به خاطر ساختار سوالی ابتدای جمله و نه عبارت اسمی است.

عبارت‌های اسمی و نقل قول غیر مستقیم سوال

نقل قول در انگلیسی مبحثی بسیار گسترده است. برای نقل قول معمولا به فعل نقل قول نیاز داریم و با توجه به زمان آن فعل، سایر اجزای جمله را نیز تغییر می‌دهیم. نقل قول غیر مستقیم سوال‌هایی که با کلمات پرسشی آغاز می‌شوند، یکی دیگر از کاربردهای عبارت‌ های اسمی در انگلیسی به شمار می‌آید. با توجه به تغییر ساختار سوال‌ها در جریان نقل‌ قول، باید شکل سوالی به عبارت اسمی تغییر کند. در انتهای این عبارت‌ها نیز «نقطه» می‌گذاریم چون پس از نقل قول، این عبارت‌ها سوال محسوب نمی‌شوند. در ادامه به چند مثال در این مورد توجه کنید.

What does she do?

شغل او چیست؟

∗∗∗

He asks what she does.

او پرسید شغل او چیست.

When will David wash the dishes?

چه وقت ظرف‌ها را می‌شویی؟

∗∗∗

She asked when David would wash the dishes.

او پرسید «دیوید» چه وقت ظرف‌ها را می‌شوید.

Why did you complain?

چرا اعتراض کردی؟

∗∗∗

I asked why he had complained.

من پرسیدم چرا او اعتراض کرده یود.

Who is the manager?

مدیر چه کسی است؟

They asked who the manager was.

او پرسید مدیر چه کسی است.

سوالات رایج درباره عبارت های اسمی در انگلیسی

در ادامه این مطلب، برای درک بهتر عبارت های اسمی در انگلیسی به تعدادی از پرسش‌های رایج در این خصوص پاسخ داده‌ایم.

عبارت های اسمی در انگلیسی چیست؟

عبارت های اسمی در انگلیسی، به عبارت‌هایی گفته می‌شود که شامل بیش از یک کلمه هستند. این عبارت‌ها به این دلیل عبارت‌های اسمی نامیده می‌شوند که در جایگاه اسم قرار می‌گیرند و نقشی مانند نقش اسم‌ها دارند. استفاده از عبارت‌ های اسمی در انگلیسی به ما کمک می‌کند تا معنایی که نمی‌توانیم به تنهایی با یک اسم منتقل کنیم را به کمک چند کلمه بسازیم. ساختار چنین عبارت‌هایی اصول خاصی دارد که نیازمند دقت است. این ساختار، شباهت زیادی به سوالاتی دارد که با کلمات پرسشی آغاز می‌شوند. اما این تنها وجه مشترک سوال‌ها و عبارت‌های اسمی است، چون در ادامه عبارت، ساختار سوالی به چشم نمی‌خورد.

جایگاه عبارت اسمی در انگلیسی چیست؟

عبارت های اسمی در انگلیسی با کلمه‎‌های پرسشی شروع می‌شوند اما در ادامه، فعل کمکی به کار نخواهیم برد. در این عبارت‌ها، بعد از کلمه پرسشی مانند جمله‌های خبری، فاعل و فعل را در جمله قرار می‌دهیم. عبارت‌های اسمی می‌توانند در ابتدای جمله یعنی در جایگاه فاعل، بعد از فعل اصلی یعنی در جایگاه مفعول یا بعد از حرف اضافه یعنی در جایگاه مفعول حرف اضافه قرار بگیرند.

تفاوت ساختار سوال و عبارت ‌های اسمی در انگلیسی چیست؟

برای سوال ساختن با کلمات پرسشی، با توجه به هدف از سوال پرسیدن، کلمه پرسشی مناسب را انتخاب می‌کنیم و در ادامه، فعل کمکی مناسب را در جمله سوالی قرار می‌دهیم. در نهایت بعد از اضافه کردن سایر اجزای سوال به ساختار  ?WH + Helping Verb + Subject + Main Verb می‌رسیم. با توجه به این ساختار، بعد از کلمه‌های پرسشی در ابتدا فعل کمکی، سپس فاعل و در ادامه فعل اصلی را قرار می‌دهیم. این ساختار در بیشتر جملات پرسشی به کار می‌رود، اما در چند مورد بعد از کلمه پرسشی از فعل کمکی استفاده نمی‌کنیم.

جمع‌بندی

در این آموزش به بررسی عبارت های اسمی در انگلیسی پرداختیم و با معرفی چگونگی ساخت این عبارت‌ها، کاربردهای مختلف آن‌ها را بیان کردیم. به عنوان توضیح این عبارت‌ها گفتیم که با کلمه‌های پرسشی آغاز می‌شوند اما چون ساختاری متفاوت با ساختار سوال دارند، به آن‌ها «ضمیر نسبی» می‌گوییم. در این عبارت‌ها بعد از ضمیر نسبی، فاعل و در ادامه باقی جمله را اضافه می‌کنیم. به همین دلیل، این ساختار با شکل سوالی متفاوت است.

عبارت های اسمی معمولا در سه جایگاه در جمله قرار می‌گیرند. نخستین جایگاه این کلمات، در ابتدای جمله و در نقش فاعل است. دومین حالت، استفاده از این عبارت‌ها بعد از فعل اصلی و سومین حالت، بعد از حروف اضافه به عنوان مفعول حرف اضافه است.

علائم نگارشی مورد استفاده در انتهای جمله‌هایی که عبارت‌های اسمی را در بر می‌گیرند، نقطه است. اما اگر پیش از این عبارت‌ها، از شکل سوالی استفاده کنیم، در انتها باید علامت سوال در جمله اضافه کنیم.

کاربرد دیگر عبارت‌های اسمی در نقل قول غیر مستقیم سوال است. در این حالت، سوال‌هایی که با کلمات پرسشی آغاز شده‌اند، به عبارت اسمی تغییر می‌کنند و به دلیل این تغییر در ساختار سوال، در انتهای جمله نقل قول نیز، «نقطه» میگذاریم. در ادامه به چند نمونه از عبارت‌ های اسمی در انگلیسی توجه کنید.

کاربرد عبارت اسمی معنی
عبارت اسمی درباره اشیا I heard what you said. شنیدم چه چیزی گفتی.
عبارت اسمی درباره اشیا What you need is peace. چیزی که تو نیاز داری، آرامش است.
عبارت اسمی درباره مکان Where they live is cold. جایی که آن‌ها زندگی می‌کنند سرد است.
عبارت اسمی درباره زمان Do you know when his birthday is? آیا تو می‌دانی تولد او چه زمانی است؟
عبارت اسمی درباره افراد Whoever needs money should work. هرکس به پول نیاز دارد باید کار کند.
عبارت اسمی درباره چگونگی He taught me how to cook. او به من یاد داد چطور آشپزی کنم.

مطلبی که در بالا مطالعه کردید بخشی از مجموعه مطالب «آموزش گرامر زبان انگلیسی – به زبان ساده» است. در ادامه، می‌توانید فهرست این مطالب را ببینید:

بر اساس رای ۱۰ نفر
آیا این مطلب برای شما مفید بود؟
شما قبلا رای داده‌اید!
اگر بازخوردی درباره این مطلب دارید یا پرسشی دارید که بدون پاسخ مانده است، آن را از طریق بخش نظرات مطرح کنید.
منابع:
Grammar Monster Grammar Your Dictionary

نظر شما چیست؟

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *