فرادرستشخیص صفت در عربی به ساده ترین روش + مثال و تمرین
اهمیت تشخیص صفت در عربی به خاطر این است که آن را با مضاف‌الیه عربی اشتباه نگیریم و بر اساس ویژگی‌های ترکیب وصفی در جملات به کار ببریم. در این نوشته از «مجله فرادرس» قصد داریم درباره نشانه‌های صفت در عربی صحبت کنیم. این نشانه‌ها مهم‌ترین رکن در تشخیص صفت در عربی هستند. در ادامه با مثال، معنی صفات مختلف و نحوه به کار بردن آنها را در جملات عربی نشان می‌دهیم و در انتها با استفاده از تمرین‌های پایانی متن می‌توانیم بفهمیم که چقدر در تشخیص صفات عربی در جملات مهارت داریم.
تشخیص صفت در عربی
صفت و مضاف‌الیه در عربی هر دو ویژگی‌های مخصوص به خود را دارند. در برخی موارد ممکن است ویژگی یکی از آنها برخلاف دیگری باشد. مثلا صفت در هر حالتی اعرابش باید شبیه موصوف باشد. اما مضاف‌الیه همیشه اعرابش مجرور است و اعراب مضاف تاثیری بر آن نمی‌گذارد. در ادامه می‌خواهیم ابتدا درباره صفت و ترکیب وصفی در عربی صحبت کنیم و بعد از فهمیدن ویژگی‌های صفت با نمونه‌هایی از آن در زبان عربی آشنا می‌شویم. به این ترتیب پس از پایان مطالعه متن می‌توانیم صفت را به راحتی در جملات عربی شناسایی کنیم. یادگیری این مبحث در ترکیب‌های مخلوط عربی، یعنی ترکیب‌هایی که به‌طور همزمان دارای صفت و مضاف‌الیه هستند، بسیار مفید خواهد بود.
صفت و ترکیب وصفی در عربی
در زبان عربی از همراهی دو کلمه پشت سر هم دو ترکیب ساخته می‌شود. یکی از آنها «ترکیب اضافی» و دیگری «ترکیب وصفی» است. منظور از ترکیب اضافی همراهی یک اسم با اسم دیگر است. در ترکیب اضافی، یک اسم اطلاعاتی درباره اسمی دیگری به ما می‌دهد. به عبارتی دیگر در ترکیب اضافی، یک اسم به اسم دیگر اضافه می‌شود. از این رو به اسم اول «مضاف» و به اسم دوم «مضاف‌الیه» میگویند. برای درک بهتر به مثال‌های زیر توجه کنید.
سیارةُ الرجلِ
ماشین مرد
***
حقیبةُ الطالب
کیف دانش‌آموز
در هر دوی این ترکیب‌های اضافی کلمات دوم یعنی «الرجل» و «الطالب» اطلاعاتی را درباره کلمه اول به ما می‌دهند. یعنی به ما میگویند که مالکیت این دو شی متعلق به چه کسی است.
ترکیب وصفی عربی از همراهی یک اسم با صفت ساخته می‌شود. در این ترکیب وظیفه صفت این است که ویژگیها و حالات اسم قبل از خودش را توصیف کند. از این رو به کلمه اول موصوف و به کلمه دوم صفت میگویند. برای درک بهتر به مثال‌های زیر توجه کنید.
البیتُ الجدیدُ
خانه جدید
***
طِفلةٌ جَمیلةٌ
کودکی زیبا
بر اساس معنای این دو جمله می‌توانیم بگوییم که با استفاده از صفت در عربی می‌توانیم ویژگی و حالت خاصی را در یک اسم بیان و آن را از دیگر کلمات مجزا کنیم.
ویژگی‌های صفت در عربی
صفت در عربی می‌تواند کلمه مشتقی باشد که بر وزن‌های معینی ساخته می‌شود. برای ساخت صفت‌های مشتق علاوه بر وزن، نیاز است تا ریشه‌های آن را از افعال ثلاثی مجرد به دست بیاوریم. در نتیجه می‌توانیم از کلماتی که بر وزن اسم فاعل، اسم مفعول، صفت مشبهه و اسم تفضیل استفاده و به وسیله آنها ویژگی و حالات موصوف را توضیح بدهیم. اما صفت علاوه بر مشتق بودن ویژگی‌هایی دیگری دارد که این ویژگیها را در ادامه همراه با مثال مربوط به هر یک از آنها می‌خوانید.
تبعیت در اعراب
منظور از اعراب در زبان عربی، نقشی است که یک کلمه در جمله می‌گیرد. بر اساس همین نقش مشخص می‌شود که حرکت آوایی انتهای آن کلمه باید چه چیزی باشد. به طور کلی اعراب در عربی به سه دسته «مرفوع»، «منصوب» و «مجرور» تقسیم می‌شود.
اما ربط اعراب به صفت در عربی چیست؟ هرگاه یک موصوف اعرابش مرفوع، منصوب یا مجرور باشد، صفت هم باید دقیقا با همان اعراب در جمله ظاهر شود. به عبارت دیگر، ازآنجایی‌که صفت یکی از انواع توابع است، همیشه باید از نظر اعراب تابع موصوف خود باشد. برای درک بهتر به مثال‌های زیر توجه کنید.
هذا مُدَرِّسٌ جَدیدٌ.
این معلم جدید است.
(در این مثال خبر «مدرس» است که اعرابش با تنوین ضمه مشخص و مرفوع شده است. از این رو صفت آن یعنی «جدید» با همین اعراب بعد از آن آمده است.)
کَتبتُ الکلماتِ الواضحةَ في الرسالةِ.
در نامه کلمات واضح و آشکاری نوشتم.
(کلمه «الکلمات» مفعول جمله است و اعرابش باید منصوب باشد اما به دلیل جمع بسته شدن با «ات» به جای فتحه، کسره گرفته است. اما صفت آن یعنی «واضحة» به شکل مونث و منصوب به کار رفته است.)
دَخَلتْ فَتاةْ في الغُرفَةِ الصَغیرةِ.
دختری جوان وارد اتاق کوچک شد.
(ترکیب وصفی این جمله از جار و مجرور تشکیل شده. یعنی بعد از حرف جر «في» از کلمه «الغرفة» با اعراب مجرور استفاده شده. در نتیجه صفت آن نیز با اعراب مجرور در جمله به کار رفته است.)
نکته: در ترکیب‌های وصفی که موصوف مبنی و اعرابش محلی است، صفت آن باید با اعراب اصلی بیاید.
تبعیت در تعداد
مشخص بودن تعدا اشیاء و موضوعات در جملات عربی اهمیت دارد. به همین خاطر هم یک تقسیم‌بندی سه‌گانه برای مشخص شدن عدد در این زبان به وجود آمده است. تعداد «مفرد» مربوط به کلماتی است تنها یک واحد از آنها وجود داشته باشد. وقتی تعداد بیشتر از یک و به عدد دو برسد با «مثنی» طرف هستیم. برای تعداد بیشتر از دو نیز باید از «جمع در عربی» استفاده کنیم.
برای نشان دادن مثنی باید از «ان» (کلماتی که اعراب مرفوع دارند) و «ین» (کلماتی که اعراب منصوب و مجرور دارند) استفاده کرد. برای جمع مذکر نیز باید پسوند «ون» (اعراب مرفوع) و «ین» (اعراب منصوب و مجرور) را به کار برد. جمع بستن کلمات مونث به وسیله پسوند «ات» انجام می‌شود.
حالا اگر در ترکیب وصفی، موصوف یکی از آن علامت‌ها را داشته باشد، صفت نیز باید با همان علامت‌ها بعد از موصوف خودش ظاهر شود. برای درک بهتر به مثال‌های زیر توجه کنید.
رَأَیتُ بِنتَینِ جَمیلَتَینِ في الحدیقةِ.
دو دختر زیبا را در باغ دیدم.
(در این مثال، موصوف ما که همان مفعول جمله است با اعراب فرعی «ین» مثنی آمده به همین خاطر صفت «جمیلة» نیز همانند آن به کار رفته است.)
یُصَلي المُسلمونَ المُلتَزِمون في المَسجدِ.
مسلمان‌های متعهد در مسجد نماز می‌خوانند.
(موصوف این جمله فاعلی است که با اعراب فرعی «ون» جمع بسته شده در نتیجه صفتش نیز همان پسوند را گرفته است.)
نکته: صفت برای جمع غیر عاقل همواره به صورت مفرد مونث به کار می‌رود.
تبعیت در جنسیت
در زبان عربی کلمات (به جز حروف) از دو حالت خارج نیستند. یا جنسیت مردانه دارند که در این صورت «مذکر» محسوب می‌شوند، یا جنسیت زنانه دارند که در این حالت به عنوان کلمه «مونث» شناخته می‌شود. مهم‌ترین علامت تشخیص این دو کلمه از هم «حضور ة در انتهای اسامی مونث» است. این کلمات با «ات» جمع بسته می‌شوند. در افعال نیز هر صیغه وزن صرفی مخصوص به خودش را دارد.
در ترکیب وصفی، جنسیت صفت هر چه که باشد، صفت باید همان جنسیت را داشته باشد. موصوف مذکر، صفت مذکر و موصوف مونث، صفت مونث می‌گیرد. برای درک بهتر به مثال‌های زیر توجه کنید.
لَدَینا مُعلِّمَةْ ممتازةْ.
ما معلم ممتازی داریم.
(در این مثال یک «ة» به ممتاز اضافه شده تا نشان بدهد که صفتی برای کلمه «معلمة» است.)
هولاء تلامیذٌ ناجِحون.
این‌ها دانش‌آموزهای موفق هستند.
(موصوف این جمله کلمه جمع مذکر «تلامیذٌ» در جایگاه خبر با اعراب مرفوع است. به همین خاطر صفت «ناجح» با «ون» جمع بسته شده و بعد از آن آمده است.)
تبعیت در معرفه و نکره
کلمه «معرفه» کلمهای است که برای گوینده و شنونده شناخته شده باشد. در مقابل آن، کلمه «نکره» قرار دارد که مرجعش ناشناخته است. مهم‌ترین نشانه یک اسم نکره در زبان عربی «داشتن تنوین» است. در مقابل، اگر بخواهیم چنین کلمهای را معرفه کنیم، بعد از حذف تنوین باید به ابتدای آن یک «ال معرفه‌ساز» اضافه کنیم.
علاوه بر آن، برخی از کلمات در زبان عربی همواره معرفه به حساب می‌آیند. مثل «ضمایر عربی»، «مضاف‌الیه عربی»، «اسم علم عربی»، «اسم موصول عربی» و «اسم اشاره عربی».
هر صفتی در زبان عربی در معرفه یا نکره بودن، باید از موصوف خودش تبعیت کند. برای درک بهتر به مثال‌های زیر توجه کنید.
هَذِهِ قِطَةٌ نائمَةٌ.
این یک گربه خوابیده است.
نحنُ في بَیتٍ کبیرٍ.
ما در خانه‌ای بزرگ هستیم.
سَلَّمتُ علی الطالبِ الممتازْ.
به دانش‌آموز ممتاز سلام کردم.
در تمامی این مثال‌ها، صفت نکره همراه با تنوین و صفت معرفه با «ال عربی» آمده است.
جمله وصفیه در عربی
گاهی اوقات صفت در زبان عربی نه یک کلمه بلکه یک جمله است. از این رو باید آنها را به عنوان «جمله وصفیه با اعراب محلی» شناسایی کرد. مهم‌ترین شرط استفاده از جمله وصفیه این است که موصوف آن «مفرد و نکره» باشد. به عبارت دیگر، هرگاه دیدیم بعد از یک اسم مفرد و نکره، جمله‌ای آمده که ویژگی‌های آن اسم را بیان می‌کند، می‌توانیم آن جمله را به عنوان جمله وصفیه شناسایی کنیم.
نکته: بین موصوف و جمله وصفیه نباید کلمه دیگری وجود داشته باشد. در صورت وجود یکی از اسامی موصول بین آنها، آن جمله دیگر وصفیه محسوب نمی‌شود. بلکه جمله صله به حساب می‌آید.
برای درک بهتر به مثال‌های زیر توجه کنید.
رأیتُ طفلةً تلعب فی السوق.
کودکی را دیدم که در بازار بازی می‌کرد.
(در این مثال «تلعب في السوق» جمله فعلیه‌ای است که نحوه حضور کودک را که مفعول جمله است توصیف می‌کند. از این رو باید بگوییم جمله فعلیه وصفیه و محلا منصوب است.)
هذا دفترٌ کتبوا الطلاب فیه.
این دفتری است که دانش‌آموزان در آن نوشته‌اند.
(در این جمله «کتبوا الطلاب فیه» جمله فعلیه وصفیه‌ای است که برای توصیف دفتر آمده است. برخلاف دو مثال قبلی، این جمله وصفیه برای توصیف خبر آمده است. در نتیجه اعرابش محلا مرفوع است.)
نکته: در جملات وصفیه معمولا ضمیری وجود دارد که مرجعش موصوف است.
آنچه تا اینجا مرور کردیم مربوط به جمله وصفیه فعلیه است. از جمله اسمیه عربی، حاوی مبتدا و خبر و ضمیر نیز می‌توانیم به جای جمله وصفیه عربی استفاده کنیم. آنچه که باید حتما مدنظر قرار دهیم این است که جملات وصفیه حاوی خبر هستند و اطلاعاتی را درباره موصوف به ما می‌دهند. به همین خاطر نمی‌توانیم از جملات پرسشی و امر و نهی به جای جمله وصفیه استفاده کنیم.
انواع صفت در عربی
تشخیص صفت در عربی بعد از دانستن ویژگی‌های آن کار راحتی است. علاوه بر آن می‌توانیم با آشنایی بیشتر با صفات عربی، هم در تشخیص سرعت و دقت عمل بیشتری داشته باشیم و هم بتوانیم آنها را به شکل صحیح در جملات‌مان به کار ببریم. در ادمه جدولی را مشاهده می‌کنید که صفات عربی همراه با صفت مخالف‌شان در آن گنجانده شده است.
| جدول صفات عربی همراه با معنی | |
| صفت عربی | معنی |
| جَمیل - قبیح | زیبا - زشت |
| قدیم - جدید | قدیم - جدید |
| ساخن - بارد | گرم - سرد |
| کبیر - صغیر | بزرگ - کوچک |
| رَخیص - غالی | ارزان - گران |
| جَیِّد - سَیِّء | خوب - بد |
| طویل - قصیر | بلند - کوتاه |
| مُبَکِّر - متأخِّر | زود - دیر |
| کثیر - قلیل | زیاد - کم |
| نَظیف - وَسِخ | تمیز - کثیف |
| صعب - سهل | سخت - آسان |
| قَوي - ضَعیف | قدی - ضعیف |
| سَمین - نَحیف | چاق - لاغر |
| فقیر - غَني | فقیر - ثروتمند |
| ثَقیل - خفیف | سنگین - سبک |
| سَریع - بَطيء | سریع - آرام |
| حَزین - مسرور | ناراحت - خوشحال |
| ذَکي - غَبي | باهوش - کودن |
در ادمه نحوه به کار بردن برخی از صفت‌های عربی را در جمله بررسی می‌کنیم.
صفات عربی مربوط به رنگ
در این بخش با نمونه‌هایی از صفات مرتبط با رنگ در عربی آشنا می‌شوید.
- أبیض: سفید
إنَها تَرتَدي سِروالاً أبیضاً.
او شلواری سفید می‌پوشد.
- رَمادی: خاکستری
لا أستَریحُ عِندَما تَکونُ السَماء رَمادیةْ.
وقتی آسمان خاکستری می‌شود خوشم نمی‌آید.
- أزرق: آبی
هَل سَبَقِ لَکَ أن شَربتَ الشايْ الأزرقْ؟
تا به حال برایت پیش آمده که چای آبی بنوشی؟
- أحمر: قرمز
إحذَرْ مَن الأفاعي ذات العُیون الحَمراءْ.
از مارهایی که چشم قرمز دارند دوری کن.
- بُرتِقالي: نارنجی
إشتَرَتْ لِي أمي قَمیصاً بُرتِقالیاً.
مادرم برایم یک پیراهن نارنجی خرید.
صفات مربوط به غذا
در این بخش با نمونه‌هایی از صفات مرتبط با غذا و خوراکی در عربی آشنا می‌شوید.
- حار: تند
هَلْ عادةً ما تأکُلُ الطَعامَ الحارْ؟
آیا معمولا غذای تند می‌خوری؟
- مُرّ: تلخ
هُناک شَیءٌ مُرْ في طَعامي.
چیز تلخی در غذای من هست.
- مَقلي: سرخ‌کرده
- طازِج: تازه
صفات عربی مربوط به شخصیت
در این بخش با نمونه‌هایی از صفات مرتبط با شخصیت در عربی آشنا می‌شوید.
- مُهَذَّب: با ادب
لَدَیْکَ أطفالٌ مُهَذِّبون.
بچه‌های با ادبی داری.
- شریر: بد
المَلِکُ الشَریرْ إحتَجَز الأمیرةَ في قلعةٍ.
پادشاه بد شاهزاده را در قلعه‌ای زندانی کرد.
- صادق: راستگو
کُنْ صادِقاً مَعي.
با من صادق باش.
- مُنفَتِح: برونگرا
هَلْ تَری أنَّکَ شَخصٌ مُنفَتِحٌ؟
آیا خودت را یک شخصیت برونگرا می‌بینی؟
- ذَکي: باهوش
یا لَکِ مِن فَتاةٍ ذّکیةٍ!
چه دختر باهوشی!
صفات عربی مربوط به احساسات
در این بخش با نمونه‌هایی از صفات مرتبط با حالات و احساسات در عربی آشنا می‌شوید.
- سعید: خوشحال
أشعُرُ بِأنَّني سعید ألیومْ.
احساس می‌کنم امروز خوشحالم.
- حَزین: ناراحت
لا تَکُنْ حَزیناً.
ناراحت نباش.
- مُنزَعِج: اذیت شده
لا تَتَکَلَّمْ ألیَّ مِن فَضلِکْ. أنا مُنزَعِجٌ قَلیلاً.
لطفا با من حرف نزن. یک کمی اذیت شده‌ام.
- حائر: گیج
هَل أنتَ حائرٌ في مُهَمَّتُکْ؟
آیا درباره وظیفه‌ات گیج شده‌ای؟
صفت عربی مربوط به ظاهر انسان
در این بخش با نمونه‌هایی از صفات مرتبط با ویژگی‌های ظاهری انسان در عربی آشنا می‌شوید.
- قَصیر: کوتاه
مَنْ هَذِهِ المَرأةُ القَصیرةْ؟
این زن کوتاه قامت چه کسی است؟
- طویل: بلند
إنّهُ رَجُلٌ مُسَّنْ لَکَنَّهُ مازالَ طویلاً جداً.
او مرد پیری است اما همچنان قدش بلند است.
- قَوي: قوی
نَحتاجُ شَخصاً قَویّاً لَحَمْلِ هذا.
برای حمل این به فردی قوی نیاز داریم.
- بَشِع: زشت
لَستَ بَشِعاً علی الإطلاق.
به هیچ وجه زشت نیستی.
صفت عربی مربوط به ملیت
در این بخش با نمونه‌هایی از صفات مرتبط با ملت‌ها و ملیت‌ها در عربی آشنا می‌شوید.
- مَغرَبي: مراکشی
هَل أبوکَ مَغرِبي؟
آیا پدرت مراکشی است؟
- کَنَدي: کانادایی
هل تَعَلَّمُ من هُوَ رَئیس الحکومة الکَنَدي؟
آیا می‌دانی چه کسی نخست وزیر حکومت کانادایی است؟
- فَرَنسي: فرانسوی
لا أُحِبُ الأکْلَ الفِرَنسي.
غذای فرانسوی را دوست ندارم.
- صینيّ: چینی
هُناک مَطعَمٌ صینيٌ قُربَ مَنزِلي.
نزدیک خانه‌ام یک رستوران چینی است.
- أمریکي: آمریکایی
السَیاراتُ الأمریکیةُ مَعروفَةٌ في العالَم.
ماشین‌های آمریکایی در دنیا شناخته شده هستند.
- تُونِسي: تونسی
یُعجِبُني الطَقسَ التونِسي.
آب و هوای تونسی را دوست دارم.
صفت عربی مربوط به آب و هوا
در این بخش با نمونه‌هایی از صفات مرتبط با آب و هوا در عربی آشنا می‌شوید.
- حار: گرم
أُفَضِّلُ الطَقسَ الحارْ.
آب و هوای گرم را ترجیح می‌دهم.
- بارِد: سرد
شَخصیاً، أنا أُحِّبُ الطَقسَ البارِد.
به شخصه آب و هوای سرد را دوست دارم.
- غائم: گرفته، ابری
مَعَ الأسَفِ الطَقسُ غائمٌ لَیلاً.
متاسفانه شب هوا ابری است.
- مُشَمِسٌ: آفتابی
إنَّهُ یَومٌ جَمیلٌ و مُشَمِسٌ.
روز زیبا و آفتابی‌ای است.
- رَطِب: شرجی
الطَقسُ رَطِبٌ جداً في الجُدة طول السَنة.
هوای جده در طول سال حقیقتا شرجی است.
صفت عربی مربوط به حس لامسه
در این بخش با نمونه‌هایی از صفات مرتبط با حواس پنج‌گانه در عربی آشنا می‌شوید.
- أملس: صاف
أنظُرْ إلی سَطحِ الماءِ الأملسِ.
به سطح صاف آب نگاه کن.
- خَشِن: زبر
جِلدُهُ خَشِنٌ.
پوست او زبر است.
- لامِع: درخشان
لَدیَها شَیءٌ لامِعٌ في یَدِها.
در دستش یک شیء درخشان دارد.
- زَلِق: لیز
الأطباقُ زَلِقَةٌ.
بشقاب‌ها لیز هستند.
- لَزِج: لیز
هُناک شَیءٌ لَزِجٌ علی الطاولة.
چیز لیزی روی میز است.
- ناعِم: نرم
أُحِّبُ الأَسرَةَ الناعِمَةْ.
تخت‌های نرم را دوست دارم.
صفت‌های انتزاعی عربی
در این بخش با نمونه‌هایی از صفات انتزاعی که نمود خارجی ندارند آشنا می‌شوید.
- صَعب: سخت
هَل مِنَ الصَعبْ تَحَدُّثْ العربیة بطلاقة؟
آیا عربی را روان صحبت کردن مشکل است؟
- خاص: خصوصی
هل یُمکَنُنا أن نأخذَ غُرفةً خاصةً؟
آیا ممکن است اتاقی خصوصی داشته باشیم؟
- مُعَقَّد: پیچیده
هَذِهِ المُشکِلَةِ مُعَقَّدةٌ.
این مشکل پیچیده است.
- بَسیط: ساده
العَرَبیةُ لَیسَتْ لُغَةْ بَسیطةْ.
عربی زبان ساده‌ای نیست.
- مُمِل: خسته‌کننده
هِذِهِ مُحاضَرَةٌ مُمِلَّةْ.
این یک کنفرانس خسته‌کننده است.
سوالات رایج درباره تشخیص صفت در عربی
در این بخش به برخی از سوالات پر تکرار مربوط به مبحث تشخیص صفت در عربی به اختصار پاسخ می‌دهیم.
صفت در عربی چیست؟
به کلمهای مشتق که ویژگیها و حالات کلمه قبل از خودش را توصیف کند، صفت عربی میگویند.
صفت عربی چه ویژگی‌هایی دارد؟
یک صفت در زبان عربی علاوه بر مشتق بودن باید در اعراب، جنسیت، عدد و معرفه و نکره بودن از موصوف خودش تبعیت داشته باشد.
تمرین مربوط به تشخیص صفت در عربی
برای ارزیابی عملکرد خود در رابطه با «تشخیص صفت در عربی»، می‌توانید از تمرین‌هایی که در ادامه در اختیار شما قرار گرفته است استفاده کنید. تمرین شامل ۵ سؤال است و پس از پاسخ دادن به تمامی پرسش‌ها و ظاهر شدن دکمه «دریافت نتیجه آزمون»، می‌توانید نمره عملکردتان را مشاهده کنید و جواب‌های درست و نادرست را نیز ببینید. پاسخ سؤالات نیز بعد از هر آزمون آمده است.
۱. کدام گزینه صفت ندارد؟
کان الفارابي عالِماً یُطالع في ضوء قندیل الحراس.
حلتُ أبإ لرمیض علی الظهری ألی المستشفی.
نزل الراکبون من سیاراتهم السریعة لإستقبال المقاتلین.
عرفت الخنساء من عیون ناقل الخبر أنَّ أولادها قد أُستَشهِدوا.
۲. در کدام عبارت عدد در جایگاه صفت قرار نگرفته است؟
سافرتُ الی مشهد مع أسرتي لمدة ستة أیام.
جعل فی أذنیه قطعتین اثنتین من القطن.
هدَّموا بیتا واحدا حتی یبنوا مکانه احد عشر بیتا.
نقرأ في الدرس السابِع مقاومة الفِلِسطینیین أمام الغاصبین.
۳. کدام عبارت هیچ‌گونه صفتی ندارد؟
مظاهر وحدة المسلمین کثیرة فتظهر واحدة منها في الحج.
هولاء تلامیذ مودبون یحترمون الأساتذة في کل مکان.
تلوت آیات من القرآن أثرتْ في روحي.
أعوذ بک یا ربِّ من نفس لا یشبع.
۴. در کدام عبارت کلمه بر وزن «فعّال» به معنای بسیار به کار رفته است؟
کان في میدتنا حّداد مومن یُحبّه الناس کثیراً.
لعل الصّبار یُنقِذُنا من هَذهِ الکارثة العظیمة
نظّارتي تُساعدني في رویة الأشیاء البعیدة.
کانت سیارتي معطلة فاتصلت بمصلح السیارات لتصلیحها.
۵. کدام گزینه هم ترکیب وصفی (موصوف و صفت) و هم ترکیب اضافی (مضاف و مضاف‌الیه) دارد؟
کانت السفرة العلمیة مفیدة
في مِلَفِّ السنة الأولی: هی تلمیذة جیدة جدا.
هی فقدت والدتها في هذه السنة
حفروا حفرة عمیقة ثم ستروها
جمع‌بندی
در این نوشته از مجله فرادرس درباره تشخیص صفت در عربی مطالبی آموختیم. فهمیدیم که برای این تشخیص باید شرایط به کار بردن صفت در عربی را بدانیم. از جمله این شرایط می‌توانیم به تبعیت صفت از موصوف خود در «جنسیت، اعراب، تعداد و معرفه و نکره بودن» اشاره کنیم. در ادامه متن با برخی از صفت‌های کاربردی عربی و نحوه استفاده از آنها در جمله آشنا شدیم.
