سحابی شاه میگو — تصویر نجومی ناسا

چرا «سحابی شاه‌‌میگو» (Lobster Nebula) برخی از سنگین‌‌ترین ستاره‌‌های شناخته‌ شده را تشکیل می‌‌دهد؟ درمورد پاسخ این پرسش، هنوز کسی مطمئن نیست. نزدیک مرکز سحابی شاه‌‌میگو (NGC 6357) که منزلگاهی برای ستاره‌‌های سنگین و درخشان غیرمعمول است، خوشه ستاره‌‌ای باز «پیسمیس ۲۴» (Pismis 24) قرار دارد. تابش قرمز سرتاسری نزدیک منطقه ستاره‌‌زای درونی، ناشی از گسیلش گاز هیدروژن یونیزه است.

برای مشاهده تصویر در اندازه کامل، کلیک کنید.

پیرامون سحابی همچون تابلوفرشی پیچیده حاوی گاز، غبار تاریک، ستاره‌‌های درحال شکل‌‌گیری و ستاره‌‌های تازه متولد شده است. این الگوهای درهم‌‌پیچیده، ناشی از برهم‌‌کنش‌‌های پیچیده بین بادهای میان‌‌ستاره‌‌ای، فشارهای تابشی، میدان‌‌های مغناطیسی و گرانش است. این تصویر با دوربین انرژی تاریک نصب‌ شده روی تلسکوپ ۴متری «بلانکو» (Blanco) در رصدخانه «Cerro Tololo Inter-American» در شیلی گرفته شده است. NGC 6357 با فاصله تقریبی ۸,۰۰۰ سال نوری از زمین در صورت فلکی عقرب قرار دارد و حدوداً ۴۰۰ سال نوری را پوشش می‌‌دهد.