برجستگی خورشیدی — تصویر نجومی

در این تصویر، نیمه پایین خورشید در پشت یک ابر غلیظ پنهان شده است. به طور میانگین، ابرها حدود دوسوم از سطح زمین را می‌‌پوشانند، البته این پوشش در خشکی‌‌ها بسیار کمتر است. در سمت راست و بالای خورشید، یک برجستگی از گاز داغ که با کشش مغناطیسی شناور شده است، دیده می‌‌شود. این برجستگی ممکن است کوچک به نظر برسد اما به راحتی می‌‌تواند سیاره زمین را فرا بگیرد و به مدت بیش از یک ماه باقی بماند.

برای مشاهده تصویر در اندازه کامل، کلیک کنید.

این تصویر، ترکیبی از دو نوردهی (یکی بهینه‌‌سازی ابر و برجستگی خورشیدی و دیگری بهینه‌‌سازی ساختار خورشید) است که به فاصله حدود یک ساعت با یک دوربین و از یک مکان در لین‌‌وود (Lynnwood) واشنگتن گرفته شده‌‌اند. ساختار درهم خورشید از لایه کروموسفر (Chromosphere) نشأت می‌‌گیرد؛ یک لایه اتمسفری خارجی که رنگ خاص و آشکاری دارد. یکنواختی این ساختار بیانگر این است که سطح نسبتاً آرام است و خورشید از کمینه خورشیدی (Solar Minimum) در چرخه ۱۱ ساله خود گذشته است. در سال‌‌های پیش رو، خورشید به سمت دوره فعال‌‌تری پیش خواهد رفت؛ دوره‌‌ای که در آن لکه‌‌های خورشیدی، برجستگی‌‌ها و در نهایت، شفق‌‌های قطبی روی زمین متداول‌‌تر خواهد بود (بیشینه خورشیدی یا Solar Maximum).