کرم ضد آفتاب چیست؟ | کاربرد، انواع و انتخاب بهترین کرم

افزایش شیوع سرطان‌های پوست در دهه‌های گذشته، به شدت با افزایش فعالیت روزمره در فضای باز، آلودگی هوا، زمان کمتر برای رسیدگی به پوست، کاهش لایه اوزون، افزایش حرارت زمین و قرار گرفتن در معرض اشعه آفتاب ​​ارتباط دارد. قرار گرفتن بیش از حد در معرض نور خورشید به عنوان علت اصلی تأثیرات مضر نه تنها بر روی پوست، بلکه بر چشم و سیستم ایمنی بدن اثبات شده است.

از هر پنج مورد ابتلا سرطان پوست، می‌توان از چهار مورد آن با مصرف کرم ضد آفتاب جلوگیری کرد، زیرا آسیب‌های ناشی از UV به طور عمده قابل پیشگیری هستند. در این مطلب در مورد اینکه کرم ضد آفتاب چیست، چه ویژگی‌هایی باید داشته باشد، برای خرید یک ضد آفتاب مناسب برای هر نوع پوست باید به دنبال چه نوع ترکیباتی باشید و هر آنچه با محافظت از پوست با کمک ضد آفتاب اهمیت دارد، پرداخته‌ایم.

انواع پوست

جدا از نژاد و قومیت‌ها که منجر به ایجاد تفاوت‌های اساسی در ماهیت ژنتیکی پوست می‌شوند، پوست تحت تأثیر عوامل مختلف ژنتیکیِ فارغ از نژاد و عوامل محیطی قرار دارد. بنابراین شناخت انواع پوست، مشکلات مرتبط با آن‌ها و بیماری‌هایی که ممکن است به هر نوع پوست، دامن بزند اهمیت بسیاری دارند. همچنین این شناخت کمک خواهد کرد تا بهترین محصولات مراقبتی و بهداشتی پوست مانند کرم ‌ضد آفتاب را تشخیص داد بنابراین در ابتدا به توضیح انواع پوست و ویژگی‌های آن‌ها پرداخته‌ایم.

فیلم آموزش بافت شناسی عمومی – جامع و کاربردی در فرادرس

کلیک کنید

معیارهای مختلفی برای طبقه‌بندی انواع مختلف پوست، به عنوان مثال، طبقه‌بندی براساس رنگ پوست و پاسخ آن به قرار گرفتن در معرض آفتاب استفاده می‌شود. این شناخت تعیین نوع مناسب فاکتور محافظتی در برابر آفتاب یا پیش‌بینی خطر سرطان پوست کمک خواهد کرد. از نظر زیبایی، پوست براساس چندین فاکتور مرتبط طبقه‌بندی می‌شود که عبارتند از:

• ترشح چربی و میزان سبوم
• میزان رطوبت پوست
• سطح حساسیت پوست
• مقدار روزنه‌ها

هر نوع پوست ویژگی‌ها و مراقبت‌های مختلفی نیاز دارد. نوع پوست عمدتا با عوامل ژنتیکی تعیین می‌شود، عوامل دیگر آن را تحت تأثیر قرار می‌دهند و البته می‌توانند با گذشت زمان تغییر کنند. بر اساس این ویژگی ها، پنج نوع پوست وجود دارد:

• پوست طبیعی یا نرمال: چنین پوستی چربی متعادل، رطوبت کافی، روزنه‌های کم، ظاهری تمیز و نرم دارد.
  
• پوست خشک: در بسیاری از موارد، خشکی پوست به دلیل عوامل خارجی مانند رطوبت کم هوا، شنا یا حمام و شستشوی زیاد پوست خصوصا با آب گرم، قرارگیری زیاد در معرض آفتاب یا استفاده از محصولات پوستی نامناسب ایجاد می‌شود و معمولاً موقتی است. با این حال، برای برخی از افراد ممکن است این یک مسئله ژنتیکی و مادام العمر باشد. اگرچه به طور کلی این مسئله جدی نیست اما خشکی زیاد پوست می‌تواند باعث افزایش چین و چروک و ترک‌خوردگی، خارش و حساسیت شود و پوست را نسبت به انواع عفونت‌های ناشی از باکتری ضعیف کند یا باعث اختلالات پوستی دیگری مانند اگزما باشد.
  علائم و نشانه‌های خشکی پوست ممکن است بسته به عوامل مختلفی مانند سن، وضعیت سلامتی یا علت آن متفاوت باشند. خشکی پوست، با احساس کشیدگی، زبری، پوسته‌ریزی، بثورات کوچک، تیره شدن، خارش، قرمزی و ترک‌های کوچک مشخص می‌شود. ترک خوردگی معمولاً در پوست بسیار خشک وجود دارد که در موارد شدید ممکن است عمیق باشند و حتی خونریزی کنند.
  پوست آتوپیک نوعی بیماری التهابی پوستی است که با خشکی پوست مشخص و منجر به تحریک شدید آن می‌شود و علائمی مانند خارش ایجاد می‌کند. علت اصلی آن استعداد ژنتیکی است، اگرچه عوامل دیگری همچون آب و هوا، آلودگی، آلرژی، متابولیم، تغذیه و حتی جنس لباس‌های مورد استفاده ممکن است باعث ایجاد آن شوند یا شرایط را بدتر کنند.
• پوست چرب: پوست چرب ظاهری متخلخل، پر از روزنه، مرطوب و زرد دارد که به دلیل تولید بیش از حد چربی توسط غدد چربی ایجاد می‌شود و معمولاً به دلایل ژنتیکی، متابولیک یا هورمونی است. این نوع پوست در نوجوانان و جوانان زیر 30 سال اغلب عامل ایجاد آکنه یا کومدون می‌شود.
• پوست مختلط: در قسمت‌های مختلف پوست، ویژگی‌های پوست خشک و چرب دیده می‌شوند زیرا توزیع غدد چربی و عرق در کل پوست بدن یکسان نیست. ناحیه‌ای که غدد چربی بیشتری دارد معمولاً بخش T (پیشانی، بینی و چانه) در صورت است، در حالی که پوستِ گونه‌ها، طبیعی یا خشک هستند. رایج‌ترین نوع پوست، مختلط است.
• پوست حساس: پوست حساس بیشتر مستعد واکنش به محرک‌های محیطی است و با شکنندگی، عروق مشخص، گرمای سطحی پوست، قرمزی یا خارش همراه است. این نوع پوست عملکرد محافظتی خود را از دست می‌دهد و ورود میکروارگانیسم‌ها و مواد تحریک‌کننده به آن را آسان می‌کند و احتمال ابتلا به عفونت و واکنش‌های آلرژیک را افزایش می‌دهد. این پوست لطیف است و برای مقابله با خشکی، زبری و ظاهر معمولی، نیاز به مراقبت بیشتری دارد. گاهی اوقات، به جای حساس بودن، به آن پوست تحریک شده گفته می‌شود.

تحریک مکرر پوست به دلیل عوامل محیطی مانند آفتاب، باد، خشکی یا رطوبت بیش از حد، ممکن است باعث پوسته زایی پوست شود، یعنی جدا شدن بخش‌های بزرگ از اپیدرم، که گاهی اوقات به نظر می‌رسد گرد و غبار ریز هستند. با این حال، این پوسته‌ریزی ممکن است در نتیجه شرایطی مانند واکنش آلرژیک، عفونت قارچی یا استافیلوکوک، اختلال سیستم ایمنی بدن یا سرطان و درمان های آنکولوژیک باشد. در این موارد، پوسته‌ریزی معمولاً با خارش همراه است.

چگونه از آسیب uv پیشگیری کنیم؟

آسیب اشعه ماورا بنفش عمدتا قابل پیشگیری است. بسیاری از افراد آفتاب گرفتن یا برنزه کردن را طبیعی می‌‌دانند. پوست برنزه خصوصا در نواحی که بیشتر افراد سفید پوست هستند، ممکن است از نظر زیبایی یا از منظر مد، مطلوب باشد و به عنوان نمادی از جذابیت شناخته شود اما هیچ نوع نشانه سلامت در مورد چنین پوستی وجود ندارد و این تغییر رنگ در واقع ناشی از تلاش پوست برای جلوگیری از آسیب بیشتر است. اتخاذ اقدامات احتیاطی ساده می‌تواند در جلوگیری از لک، آسیب پوستی، پیری زودرس و سرطان پوست ناشی از اشعه خورشید پیشگیری کند.

فیلم آموزش کمک های اولیه و امداد و نجات در فرادرس

کلیک کنید

توجه به این نکته مهم است که هیچ ضد آفتابی 100 درصد اشعه ماورا بنفش را مسدود نمی‌کند و هرچقدر هم که SPF یک محصول بالا باشد، در مدت زمان محافظت آن از پوست تفاوتی وجود ندارد. به عنوان مثال، یک ضد آفتاب با 80 SPF، مدت زمان محافظتی بیشتری از یک ضدآفتاب ۱۵ SPF ایجاد نمی‌کند بلکه فقط اشعه‌های بیشتری را مسدود خواهد کرد. تمام ضد آفتاب‌ها باید حداقل هر دو ساعت یا بلافاصله پس از برخورد با آب، ترشح چربی یا تعریق، دوباره تمدید شوند. ضد آفتاب باید در جای خشک و خنک نگهداری شود تا ترکیبات آن خاصیت خود را از دست ندهند یا منجر به تشکیل مواد مضر نشود.

کرم ضد آفتاب چیست؟

کرم ضد آفتاب در اصل سدی است که از پوست در برابر اشعه ماورا بنفش (UV) محافظت می‌کند. دو نوع اشعه ماورا بنفش وجود دارند که روی پوست اثر می‌گذارند که شامل اشعه UVA موجب پیری پوست و اشعه UVB که معمولاً باعث آفتاب سوختگی می‌شوند، است.

ضد آفتاب یک داروی بدون نسخه است و با توجه به مقررات سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA)، کرم ضد آفتاب تنها در صورت محافظت در برابر هر دو نوع اشعه UV می‌تواند محافظت کامل ایجاد کند. برچسبی دارای یک شماره به نام ضریب محافظت در برابر آفتاب (SPF) نیز باید روی محصولات ذکر شود. یک ضد آفتاب با SPF 30 می‌تواند ۸ درصد از اشعه UVB خورشید را مسدود کند. هرچه این عدد بیشتر باشد، جلوگیری از اشعه UVB بیشتر خواهد بود.

تفاوت ضد آفتاب با سان بلاک چیست؟

Sunblock به عنوان یک مانع فیزیکی بین پوست و اشعه های مضر خورشید عمل می‌کند و حاوی مواد ارگانیک و غیر ارگانیکی است که برای جلوگیری از نفوذ اشعه UV به داخل پوست، روی سطح پوست می‌نشینند. در حالی که Sunblock بیشتر عملکرد فیزیکال دارد، ضد آفتاب معمولاً گزینه محبوب‌تری است چون به صورت شیمیایی از پوست محافظت می‌کند، ظاهر طبیعی‌تری دارد و راحت‌تر جذب می‌شود و از علائم آسیب درازمدت اشعه خورشید جلوگیری می‌کند.

کرم ضد آفتاب چگونه عمل می‌‌کند؟

محافظت ضد آفتاب شامل دو عامل محافظتی اولیه و ثانویه است. موانع فیزیکی منعکس کننده و پخش کننده نور و موانع شیمیایی جذب کننده نور هستند. از عوامل ثانویه می توان به آنتی‌اکسیدان‌ها، اسمولیت‌ها و آنزیم‌های ترمیم کننده DNA اشاره کرد که با ایجاد محافظت در برابر آسیب‌های ناشی از تابش فتوشیمیایی اشعه ماورا بنفش خورشید، به کاهش اثرات آن کمک می‌کنند.

محصولات ضد آفتاب مانند یک جلیقه ضد گلوله بسیار نازک هستند و امواج UV را قبل از رسیدن به پوست و آسیب به آن متوقف می‌کنند. این مواد حاوی مولکول‌های ضد آفتاب ارگانیک و رنگدانه‌های غیر آلیِ جذب کننده اشعه ماورا بنفش هستند که باعث جذب، پراکندگی و انعکاس UV می‌شوند. برای ایجاد سطح بالایی از حفاظت، کرم ضد آفتاب باید مقدار کافی از این عوامل محافظت کننده را داشته باشد و مصرف کننده باید آن را به اندازه مناسب و به بهترین شکل در تمام نقاط پوست پخش کند.

ضد آفتاب با انسداد و جذب اشعه UV از طریق ترکیبی از ذرات فیزیکی و شیمیایی عمل می‌کند. از ذرات فیزیکی مانند اکسید روی و دی اکسید تیتانیوم برای بازتاب اشعه ماورا بنفش از پوست استفاده می‌شود. مواد شیمیایی پیچیده موجود در ضد آفتاب قبل از نفوذ نور به پوست، با اشعه واکنش می‌دهند و آن را جذب و انرژی را به عنوان گرما آزاد می‌کنند. ترکیبی از انسداد و جذب اشعه ماورا بنفش برای مبارزه با اشعه UVB و UVA مهم است. اشعه UVB علت اصلی آفتاب سوختگی و سرطان پوست است. از طرف دیگر، اشعه UVA عمیق‌تر به داخل پوست نفوذ می‌کند و در پیری و چین و چروک زودرس و لک‌های عمقی پوست نقش دارد.

اما پرتوهای UVA نیز در پیشرفت سرطان پوست نقش بسزایی دارند. هنوز هم بسیاری از ضد آفتاب‌های موجود در بازار حاوی موادی هستند که فقط اشعه UVB را مسدود می‌کنند، بنابراین محافظت کافی در برابر اشعه مضر UVA ندارند. عامل دیگری که باید در ضد آفتاب در نظر گرفته شود، عامل محافظت در برابر آفتاب یا SPF است. محافظت نوری یک کرم استاندارد باید هر دو عامل محافظتی اولیه و ثانویه را شامل شود که شامل موانع فیزیکی منعکس‌کننده و پراکنده کننده نور و موانع شیمیایی جذب کننده نور هستند.

از عوامل ثانویه می‌توان به آنتی اکسیدان‌ها، اسمولیت‌ها و آنزیم‌های ترمیم کننده DNA اشاره کرد که با ایجاد مزاحمت در آبشار شیمیایی که در اثر تابش اشعه ماورا UV بنفش خورشید ایجاد می‌شود، به کاهش آسیب‌های پوستی کمک می‌کند. مکانیسم عملکرد ضد آفتاب‌های شیمیایی بر اساس ساختار شیمیایی آن‌ها شامل یک ترکیب معطر متصل به یک گروه عاملی کربونیل است. این ساختار اجازه می‌دهد تا اشعه ماورا بنفش با انرژی بالا جذب شود و باعث می‌شود که مولکول در یک حالت برانگیخته باشد. با بازگشت مولکول به حالت زمین، انرژی کمتری از طول موج‌های طولانی‌تر آزاد می‌کند.

مکانیسم عملکرد آنتی‌اکسیدان‌ها کاهش گونه‌های واکنش اکسیژن (ROS) تولید شده از اشعه UVA است. به طور طبیعی، این ROS‌ها توسط آنتی اکسیدان هایی که به طور طبیعی در بدن یافت می‌شوند، مانند سوپراکسید دیسموتاز و کاتالاز خنثی می شوند. این آنزیم‌ها می‌توانند در اثر تولید بیش از حد اکسیژن فعال، اشباع شده و در نتیجه به کمبود آنتی‌اکسیدان و آسیب به پروتئین‌ها و DNA منجر شوند. آنتی اکسیدان های موضعی از داخل سلول عمل می‌کنند تا کمبود آنتی اکسیدان را کاهش دهند و می‌توانند تا چند روز پس از استفاده فعال باقی بمانند.

آنتی اکسیدان‌هایی مانند ویتامین C، ویتامین E، سیلیمارین و پلی فنل های چای سبز در بسیاری از ضد آفتاب‌ها وجود دارد. ویتامین C برای محافظت در برابر آسیب UV، که منجر به آفتاب سوختگی و اریتم می‌شود، عمل می‌کند. ویتامین E اقدامات محافظتی زیادی مانند کاهش سرکوب سیستم ایمنی، اریتم، عکسبرداری و فوتوکارسینوژنز دارد. سیلیمارین از گیاهان خار شیر است، برای جلوگیری از اکسیداسیون لیپید و لیپوپروتئین عملکرد دارد و به عنوان پاک‌کننده گونه‌های اکسیژن واکنش پذیر عمل می‌کند. نتایج موضعی منجر به کاهش سلول‌های آفتاب سوختگی ناشی از UVB و کاهش میزان دایمرهای پیریمیدین ناشی از UVB می‌شود.

در موش‌ها نشان داده شده است که میزان تومورهای ناشی از UVB را کاهش می‌دهد. پلی فنول های چای سبز حاوی آنتی اکسیدان‌هایی هستند که از ویتامین C و E قدرت بیشتری دارند. آن‌ها ضد التهاب و ضد سرطان هستند. آن‌ها برای از بین بردن اکسیژن، رادیکال‌های سوپراکسید، رادیکال‌های هیدروکسیل، رادیکال‌های پراکسیل و پراکسید هیدروژن عمل می‌کنند. اسمولیت‌ها مولکول‌های کوچکی هستند که با تنظیم هیدراتاسیون، سلول را در شرایط استرس زا تثبیت می‌کنند. تورین و اکتوین اسمولیت‌هایی هستند که از بسیاری از اثرات UV محافظت می‌کنند و اجزای سازنده بسیاری از ضد آفتاب‌ها هستند.

SPF چیست؟

ضریب محافظت در برابر آفتاب (درجه SPF که در سال 1974 معرفی شد) اندازه‌گیری کسری از اشعه ماورا بنفش است که در اثر رسیدن به پوست باعث سوختگی می‌شود. به عنوان مثال، SPF 15 به این معنی است که 1⁄15 از اشعه سوزاننده به پوست می‌رسد، با این فرض که ضد آفتاب به طور مساوی در دوز ضخیم 2 میلی‌گرم در سانتی‌متر مربع استفاده شده باشد. اگر فردی در مدت 10 دقیقه بدون استفاده از ضد آفتاب دچار آفتاب سوختگی شود، در صورت استفاده از کرم ضد آفتاب با SPF 15، همان فرد با همان شدت نور خورشید 150 دقیقه طول می‌کشد تا دچار آفتاب سوختگی با شدت یکسان شود.

فیلم آموزش فرمولاسیون محصولات آرایشی و بهداشتی در فرادرس

کلیک کنید

وجه به این نکته مهم است که کرم‌های ضد آفتاب با SPF بالاتر بیش از SPF پایین روی پوست دوام نمی آورند و مؤثر باقی نمی‌مانند و آن‌ها هم باید مداوم و به طور معمول هر دو ساعت یکبار استفاده شوند. SPF سنجش ناقصی برای بررسی آسیب پوستی است چون آسیب‌های اولیه و پیری پوست هم به علت اشعه ماورا بنفش نوع UVA (طول موج 315 - 400 یا 320 - 400 نانومتر) ایجاد می‌شوند، که در ابتدا اثری از درد یا قرمزی بر جای نمی‌گذارند. ضد آفتاب‌های رایج، نسبت به SPF اسمی خود، اشعه UVA کمتری را مسدود می‌کند. کرم‌های ضد آفتاب در برابر UVB و UVA طراحی شده‌اند درجه محافظتی بالاتری دارند.

در اتحادیه اروپا، برچسب‌های ضد آفتاب فقط می‌توانند تا 50+ SPF را داشته باشند. خیلی از کشورها به دلیل کمبود شواهد مبنی بر اینکه دوزهای بالاتر، محافظت بیشتر و معنی‌دارتری دارند، محدود کردن مواد فعال به بیش از 50 SPF را پیشنهاد کرده‌اند. مواد مختلف ضد آفتاب در برابر UVA و UVB اثر متفاوتی دارند. SPF را می‌توان با استفاده از ضد آفتاب بر روی پوست یک فرد داوطلب و اندازه گیری مدت زمان لازم برای آفتاب سوختگی در معرض منبع مصنوعی نور خورشید یا با کمک طیف‌سنج مخصوص طراحی شده در شرایط آزمایشگاهی اندازه‌گیری کرد.

در این حالت، انتقال واقعی ضد آفتاب همراه با تخریب محصول به دلیل قرار گرفتن در معرض نور خورشید اندازه‌گیری می‌شود. انتقال کرم ضد آفتاب باید در تمام طول موج‌های موجود در محدوده UVB - UVA نور خورشید (290-400 نانومتر)، همراه با جداولی از میزان موثر بودن طول موج‌های مختلف در ایجاد آفتاب سوختگی (طیف عملکرد اریتم) و استاندارد طیف شدت نور خورشید اندازه‌گیری شود. چنین اندازه‌گیری‌های آزمایشگاهی با اندازه‌گیری‌های داخل بدن بسیار مشابه هستند. روش‌های زیادی برای ارزیابی محافظت در برابر UVA و UVB ابداع شده‌اند.

با اطمینان‌ترین روش‌های اسپکتروفتوشیمیایی، ماهیت ذهنی درجه‌بندی اریتم را از بین می‌برد. ضریب محافظت در برابر اشعه ماورا بنفش (UPF) مقیاس مشابهی است که برای درجه‌بندی لباس‌های محافظ در برابر آفتاب ابداع شده است. UPF ~ 30  برای پارچه‌های محافظِ معمولی است، UPF ~ 20 برای پارچه‌های تابستانی است که محافظت استانداردی دارد.

طبق محاسباتی که برای اندازه‌گیری مدت زمان و SPF کرم ضد آفتاب استفاده می‌شوند، SPF به معنای معکوس انتقال نور در ناحیه UVB نیست در غیر این صورت، استفاده از دو لایه ضد آفتاب SPF 5 همیشه معادل SPF 25 خواهد بود در حالی ‌که شاید مصرف دو لایه از کرمی با یک SPF بالاتر، کمتر از کرمی با SPF پایین اما تک لایه باشد.

چه مقدار باید از کرم ضد آفتاب استفاده شود؟

اکثر افراد از کرم ضد آفتاب کافی برای محافظت کامل از پوست خود استفاده نمی‌کنند. در حقیقت، بیشتر افراد فقط 25 تا 50 درصد مقدار توصیه شده ضد آفتاب را استفاده به پوست خود می‌زنند. مقدار مصرف کرم ضد آفتاب بروی صورت باید حداقل ۲ بند انگشت باشد و 20 دقیقه قبل از خارج از خانه استفاده شود تا به خوبی درون پوست نفوذ کند و تثبیت شود.

استفاده از ضد آفتاب روی لب را نباید فراموش کرد. بهترین روش این است که 30 دقیقه قبل از بیرون رفتن از کرم ضد آفتاب استفاده کنید تا کرم ضد آفتاب به پوست نفوذ کند خصوصا اگر کرم حالت شیمیایی دارد. هر دو ساعت در معرض قرار گرفتن و بلافاصله پس از شنا یا تعریق زیاد دوباره باید ضد آفتاب را تمدید کرد. حتی وقتی هوا ابری است، تا 80 درصد تابش اشعه ماورا بنفش خورشید به زمین می‌رسد.

چه کسانی باید از کرم ضد آفتاب استفاده کنند؟

استفاده از کرم ضد آفتاب برای هر فردی که در معرض نور خورشید قرار دارد چه در یک روز آفتابی چه ابری ضرورت دارد. اما برخی افراد ممکن است به دلایل مختلف پوست حساس‌تری داشته باشند و سریع‌تر در معرض آسیب‌های پوستی قرار بگیرند بنابراین باید حتما از ضد آفتاب و علاوه بر آن از پوشش مناسب استفاده کنند:

• سالمندان و کودکان
• افرادی که دچار ملاسما یا لک بارداری هستند.
• کسانی که خال‌های فراوان دارند.
• شناگرانی که در استخر سرباز شنا می‌کنند.
• افراد مبتلا به بیماری‌های خود ایمنی
• افرادی که کک و مک دارند.
• کسانی که تحت درمان با لیزر یا رادیوتراپی بوده‌اند.
• افراد مبتلا به سرطان
• در صورت ابتلا به هر نوع بیماری پوستی
• افراد زال
• افرادی که در خانواده خود سابقه سرطان پوستی یا ملانوما دارند.

چه موادی در کرم ضد آفتاب مضر هستند؟

مواد موجود در ضد آفتاب نباید تحریک کننده باشند و باعث حساسیت پوستی شوند. محصولات ضد آفتاب باید بتوانند در مقابل اشعه ماورا بنفش مقاومت کنند بدون اینکه اثر خود را از دست بدهند یا محصولات واسطِ مضر ایجاد کنند. اغلب، هنگام استفاده از کرم ضد آفتاب، خصوصا در مورد اسپری‌های ضد آفتاب، مقداری از مواد استنشاق می‌شود یا به لب‌ها برخورد می‌کند. بنابراین مواد تشکیل دهنده کرم ضد آفتاب، نباید برای ریه، غشای مخاطی و اندام‌های داخلی مضر باشند.

فیلم آموزش فرمولاسیون محصولات آرایشی و بهداشتی در فرادرس

کلیک کنید

در آزمایش اخیر FDA، تمام مواد شیمیایی ضدآفتاب غیر معدنی جذب بدن شد که فقط یک بار مصرف در خون قابل اندازه گیری است. همچنین، بسیاری از مواد موجود در ضد آفتاب، در نمونه‌های شیر مادر و ادرار او مشاهده شدند. برای اطمینان از غیر مضر بودن و استاندارد بودن محصول ضد آفتاب، باید به برچسب آن دقت کرد که از پوست در مقابل هر دو اشعه UVA و UVB محافظت کند، فاقد مواد معطر باشد و غیر کومدوژنیک (ضد جوش) باشد، خصوصا برای افرادی با پوست چرب یا مختلط که SPF آن حداقل 30 یا بالاتر است. همچنین در آن ترکیبات زیر وجود نداشته باشند:

• روغن و چربی
• بدون پارابن
• فاقد «اوکسی بنزون» (Oxybenzone)
• بنزوفنون - 3 (اکسی بنزون)
• آووبنزون​​
• Cylcopentasiloxane / Cyclomethicone
• فرمالدئید
• دیازولیدینیل
• اوره
• کواترنیم -15
• DMDM ​​هیدانتوئین
• هیدروکسی متیل گلیسینات
• هوموسالات
• متیلیزوتیازازولینون
• ذرات نانو

اگرچه شاید استفاده از اسپری ضد آفتاب راحت‌تر باشد اما برای جلوگیری از  استنشاق و قرار گرفتن در معرض مواد ممضر برای ریه، استفاده از ضد آفتاب‌های مایع (کرم، بر پایه آب یا لوسیون) توصیه می‌شود.

چه پوست‌ هایی نیازمند کرم ضد آفتاب هستند؟

مردان، زنان و کودکان بالای 6 ماه هر روز باید از ضد آفتاب استفاده کنند.گرچه همه افراد برای سلامت حفظ پوست خود باید از ضد آفتاب در طول روز استفاده کنند، اما برخی گروه‌ها نسبت به تابش خورشید حساسیت بالاتری دارند:

• افراد مبتلا به کک و مک‌های پوستی
• افردی که سابقه ابتلا به سرطان‌های خوش‌خیم یا بدخیم پوستی دارند.
• افرادی که دارای خال‌های فراان در سطح پوست خود هستند.
• افرادی که در مناطق سرد و خشک یا گرم و خشک زندگی می‌کنند.
• کسانی که در بیرون از منزل و زیر نور آفتاب فعالیت دارند.
• افرادی با چشمان رنگ روشن و موهای روشن بیشتر در خطر ابتلا به سرطان‌های پوستی هستند.
• افرادی که به تازگی برنزه کرده‌اند.
• افراد مبتلا به ملاسما یا لک حاملگی
• کسانی که به تازگی روی صورت خود عمل جراحی پوستی یا لیزر تراپی انجام داده‌اند.
• پوست‌های مستعد جوش و آکنه

روش مصرف کرم ضد آفتاب

2 میلی گرم ضد آفتاب در سانتی متر مربع از پوست باید مورد استفاده قرار بگیرد. اگر فردی با جثه متوسط ​​بزرگسالان یعنی حدود 163 سانتی‌متر قد و وزن 68 کیلوگرم را فرض کنیم که لباس شنا پوشیده است باید تقریباً 30 گرم (یا 30 میلی‌لیتر) ضد آفتاب را به طور مساوی بر روی قسمت‌های بدون پوشش قرار دهد. این مقدار معادل تقریباً 1/4 تا 1/3 قاشق چای خوری برای صورت متوسط ​​بزرگسالان ترجمه است. برخی مطالعات نشان داده‌اند که افراد معمولاً فقط 1/4 تا 1/2 مقدار توصیه شده برای دستیابی به «فاکتور محافظت در برابر آفتاب» (SPF) را استفاده می‌کنند.

برای ضد آفتاب‌های بر پایه ژل یا لوسیون، یک گلوله از محصول را به کف دست خود فشار دهید و آن را به طور مساوی در تمام مناطق در معرض آفتاب پخش کنید. ضد آفتاب را به خوبی به پوست مالش دهید تا کاملاً جذب شود و هر دو ساعت دوباره آن را تجدید کنید. در صورت استفاده از اسپری ضد آفتاب، باید ابتدا اسپری را به خوبی تکان داد و بعد استفاده کرد.

چه ترکیباتی در کرم ضد آفتاب وجود دارند؟

ضد آفتاب‌ها علاوه بر مرطوب کننده و سایر ترکیبات غیرفعال، حاوی یک یا چند ماده فعال آلی یا معدنی هستند:

• ترکیبات شیمیایی آلی: نور ماورا بنفش را جذب می‌کنند.
• ذرات معدنی: نور ماورا بنفش را منعکس، پراکنده و جذب می‌کنند. مانند دی اکسید تیتانیوم، اکسید روی یا ترکیبی از هر دو
• ذرات آلی: اکثراً مانند ترکیبات شیمیایی آلی نور ماورا بنفش را جذب اما حاوی کروموفورهای متعدد مانند ذرات معدنی، بخشی از نور را منعکس و پراکنده می‌کنند. نحوه عملکرد حدود 90٪ با جذب و 10٪ با پراکندگی است.

مواد اصلی موجود در ضد آفتاب معمولاً مولکول‌های معطر هستند که با گروه‌های کربونیل ترکیب شده‌اند. این ساختار کلی به مولکول اجازه می‌دهد تا اشعه ماورا بنفش با انرژی بالا را جذب کرده و انرژی را به عنوان اشعه کم انرژی آزاد کند و در نتیجه از رسیدن اشعه ماورابنفش آسیب‌رسان به پوست جلوگیری شود. بنابراین در معرض UV، اکثر مواد تشکیل دهنده (به استثنای آووبنزون) تغییرات شیمیایی قابل توجهی ندارند که به این مواد اجازه می‌دهد بدون تخریب قابل توجه، قدرت جذب UV را حفظ کنند. یک تثبیت‌کننده شیمیایی در برخی از ضد آفتاب‌های حاوی آووبنزون ​​وجود دارد تا تجزیه آن کندتر شود.

فرمول‌های حاوی پایداری آووبنزون ​​را می توان به وسیله بموتریزینول و سایر تثبیت‌کننده‌های نوری نیز بهبود بخشید. اکثر ترکیبات آلی موجود در ضد آفتاب‌ها حتی در صورت نگه‌داری صحیح در طی چندین سال به آرامی تخریب می‌شوند و از اثر کمتری خواهند داشت. در نتیجه تاریخ انقضا برای محصول محاسبه می‌شود. در حال حاضر، بنزوفنون - 4 و اتیل هکسیل متوکسی سینامات، دو ترکیب ضد آفتاب هستند که بیشتر در محصولات مو استفاده می‌شوند. ضد آفتاب‌های رایج که روی پوست استفاده می‌شوند به دلیل اثرات بافتی و وزنی، به ندرت برای محصولات مو استفاده دارند.

مکانیسم عملکرد ضد آفتاب‌های شیمیایی بر اساس ساختار آن‌ها شامل یک ترکیب معطر متصل به یک گروه کربونیل است. این ساختار اجازه می‌دهد تا اشعه ماورا بنفش با انرژی بالا جذب شود و مولکول در حالت برانگیخته باشد. با بازگشت مولکول به حالت پایه، انرژی کمتری آزاد می‌کند. دامنه خاص طول موج جذب کننده ضد آفتاب متفاوت است. ضد آفتاب‌های شیمیایی از مسدود کننده های UVA و UVB تشکیل شده‌اند. فیلترهای UVB طیف تابش 290 تا 320 نانومتر را جذب می‌کنند.

فیلترهای UVA کل طیف تابش UVA را پوشش نمی‌دهند. تابش UVA I  و UVA II تقسیم می‌شود. کرم‌های ضد آفتاب با طیف گسترده، اشعه ماورا بنفش را از هر دو قسمت UVA و UVB جذب می‌کنند.

چند وقت یکبار کرم ضد آفتاب بزنیم؟

حتی اگر بیشتر روزها در داخل خانه سپری شوند، به این معنی نیست که باید از ضد آفتاب چشم‌پوشی کرد. ملاسمای برخی افراد با وجود بستری بودن در منزل افزایش و گسترش پیدا می‌کند. آنچه باید بخاطر بسپاریم این است که حتی در داخل خانه هم باید از کرم ضد آفتاب استفاده کرد و اشعه‌های مضر UVA/UVB خورشید یا لامپ‌ها می‌توانند باعث آسیب رساندن به پوست شود. حتی نور مادون قرمز آبی که از صفحه رایانه خارج می‌شود می‌تواند به پوست آسیب برساند.

فیلم آموزش کمک های اولیه و امداد و نجات در فرادرس

کلیک کنید

در صورت استفاده از ضد آفتاب شیمیایی، باید قبل از مرطوب کننده روی پوست قرار بگیرد زیرا برای کار نیاز به جذب پوست دارد و اگر از ضد آفتاب معدنی استفاده می‌شود، باید همیشه بعد از مرطوب کننده، اما قبل از آرایش استفاده شود.

چه مقدار کرم ضد آفتاب بزنیم؟

اگرچه انتخاب ضد آفتاب مناسب اولین قدم در جهت سلامت پوست در مقال نور است اما اگر از آن به صورت روزانه و صحیح استفاده نشود، کمک چندانی نخواهد کرد. کرم ضد آفتاب باید روی تمام پوست قرار بگیرد و نکات زیر در استفاده از آن رعایت شود:

• کرم ضد آفتاب باید 15 تا 30 دقیقه قبل از قرارگیری در معرض آفتاب استفاده شود.
• حتی در فصول سرد سال که آفتاب دیده نمی‌شود، باید از ضد آفتابی که کمی مرطوب‌کننده است استفاده کرد. در یک روز خاکستری و ابری، تا 80٪ از اشعه‌های UV خطرناک هنوز هم از ابرها عبور می‌کنند.
• در صورت آرایش کردن نیز می‌توان قبل از استفاده از کرم آرایش از ضد آفتاب استفاده کرد.
• کم استفاده کردن از ضد آفتاب هیچ تفاوتی با عدم استفاده از آن ندارد. بنابراین برای کل صورت حداقل دو بند انگشت ضد آفتاب ضرورت دارد.
• نقاطی مانند نوک گوش، قسمت‌های خالی سر، لب‌ها، پشت گردن و روی دست‌ها یا هرجایی که فاقد پوشش مناسب است نیاز به ضد افتاب دارند.
• حداقل هر 2 ساعت یک بار کرم ضد آفتاب نیاز به تجدید شدن دارد.
• در صورت تعریق، شنا یا خیس شدن، حداقل هر ۴۵ دقیقه یک‌ بار ضد آفتاب نیاز به تمدید دارد یا باید از ضد آفتاب‌های ضد آب استفاده نمود.
• تاریخ انقضای محصول و تاریخ انقضایی که پس از باز کردن درب محصول روی آن درج شده مهم هستند چون ضد آفتاب با گذشت زمان اثر خود را از دست می‌دهد.
• در طول روز هر زمان که بیرون هستید کرم ضد آفتاب بزنید و نه فقط وقتی هوا گرم و آفتاب است و در طول زمستان قرار گرفتن در معرض اشعه خورشید هنوز می‌تواند اثرات مخربی بر روی پوست شما بگذارد.

انواع کرم های ضد آفتاب چه هستند؟

بسته به نوع عملکرد و مواد مورد استفاده، کرم ضد آفتاب را می‌توان به انواع فیزیکی، شیمیای و معدنی یا مینرال تقسیم‌بندی نمود که در ادامه توضیح داده شده‌اند.

• ضد آفتاب‌های فیزیکی: به عنوان مثال اکسید روی و دی اکسید تیتانیوم که روی سطح پوست می‌مانند و با انعکاس اشعه مضر خورشید از پوست محافظت می‌کنند. ضد آفتاب فیزیکی کمتر آلرژیک بوده و مناسب پوست‌های حساس، مرطوب کننده‌تر و کاهش دهنده احساس سنگینی روی پوست است. نکته منفی این نوع ضد آفتاب این است که مانند یک لایه گچی روی پوست می‌ماند اگرچه امروزه انواع سبکتر یا رنگی آن تولید می‌شوند که ظاری ریعی‌تر به پوست می‌دهند.
• ضد آفتاب‌های شیمیایی: دارای ترکیباتی هستند فیلترهایی که نور UV را جذب می‌کنند.
• ضد آفتاب‌های معدنی یا مینرال: با اکسید روی و دی اکسید تیتانیوم ساخته می‌شوند که معمولاً به صورت نانو ذرات میکروسکوپی هستند. ذرات روی یا تیتانیوم مقدار کمی در پوست نفوذ می‌کنند. مهم است که از فرم‌های معدنی پوشیده شده با مواد شیمیایی بی اثر برای کاهش اثرپذیری استفاده شده باشد در غیر این صورت، امکان آسیب پوستی وجود دارد. بنا بر نظر برخی محققین، محدودیت استفاده از روی و تیتانیوم در ضد آفتاب‌ها خطر احتمالی برای مصرف‌کنندگان را به حداقل می‌رساند.

همچنین ضدآفتاب‌ها بر اساس پایه ماده‌ای که در آن‌ها به کار رفته است، در انواع مختلف لوسیون، مایع، کرم، اسپری، ژل یا استیک تولید می‌شوند.

ضد آفتاب فیزیکی و شیمیایی چه تفاوتی دارند؟

ضد آفتاب‌های شیمیایی از مسدود کننده‌های UVA و UVB تشکیل شده‌اند. فیلترهای UVB طیف تابش UVB 290 تا 320 نانومتر را جذب می‌کنند. فیلترهای UVA طیف تابش UVA را پوشش نمی‌دهند. تابش به 340 تا 400 نانومتر (UVA I) و  340 تا 320 نانومتر (UVA II) تقسیم می‌شود. کرم‌های ضد آفتاب با طیف گسترده، اشعه ماورا بنفش را از هر دو قسمت UVA و UVB جذب می‌کنند.

فیلم آموزش فرمولاسیون محصولات آرایشی و بهداشتی در فرادرس

کلیک کنید

کرم ضد آفتاب شیمیایی و ضد آفتاب فیزیکی با SPF 30، هر دو به یک اندازه مقاومت در مقابل نور ایجاد می‌کنند. اما تفاوت‌های اساسی بین فرمول‌های شیمیایی و فیزیکی وجود دارد. ضد آفتاب شیمیایی مکانیسم عملکرد آن‌ها بر اساس ساختار شیمیایی آن‌ها شامل یک ترکیب معطر متصل به یک گروه کربونیل است که جذب پوست می‌شود و سپس اشعه ماورا بنفش را جذب می‌کند، اشعه را به گرما تبدیل کرده و از بدن آزاد می‌کند. مواد فعال موجود در ضد آفتاب‌های شیمیایی شامل آووبنزون​​، اوکتینوکسات و اکسی بنزون ​​هستند. ضد آفتاب‌های شیمیایی از مسدود کننده‌های UVA و UVB تشکیل شده‌اند.

ضد آفتاب فیزیکی روی پوست قرار می‌گیرد و اشعه‌های خورشید را منعکس می‌کند. مواد معدنی دی اکسید تیتانیوم و اکسید روی مواد اصلی فعال در ضد آفتاب فیزیکی هستند. ضد آفتاب فیزیکی تحریک کنندگی کمتری دارد و برای پوست‌های حساس و خشک  مناسب است چون احساس سنگینی در پوست ایجاد نمی‌کند. ترکیب شدن کامل ضد آفتاب فیزیکی با پوست مشکل است. با این حال، مارک‌های جدید اکنون نسخه‌های مات و رنگی را ارائه می‌دهند که رنگ گچ مانند کمتری دارند و ظاهر صاف و یکدستی به پوست می‌دهند.

ضد آفتاب شیمیایی برای افرادی که شنا می‌کنند و تعریق زیادی دارند و به فرمولاسیون مقاوم در برابر آب نیاز دارند مناسب‌تر است و سریع‌تر جذب پوست می‌شود از طرفی برای آقایان که به ضدآفتاب‌های نامشص نیاز دارند بهتر است. فیلترهای UVB طیف تابش 290 تا 320 نانومتر را جذب می‌کنند. فیلترهای UVA تمامی طول‌موج‌های UVA را پوشش نمی‌دهند بلکه طول موج 340 تا 400 نانومتر (UVA I) و 320 تا 340 نانومتر (UVA II) تقسیم می‌شود. کرم‌های ضد آفتاب با طیف گسترده، اشعه ماورا بنفش را از هر دو قسمت UVA و UVB جذب می‌کنند.

مسدود کننده های UVB

مسدود کننده‌های UVB عبارتند از:

• آمینوبنزوات‌ها: قوی‌ترین جاذب UVB هستند اما UVA را جذب نمی‌کنند. استفاده از آن‌ها به دلیل حساسیت به اسید پارا آمینوبنزوئیک (PABA) کاهش یافته اگرچه یک فیلتر UVB بسیار موثر است. با این حال، گزارش شده است که رایج‌ترین ماده آلرژی‌زای تماسی است. به همین دلیل استفاده محدودی در ضد آفتاب دارد. Padimate O رایج‌ترین مشتق PABA است. از مشخصات ایمنی خوبی برخوردار است و یک فیلتر UVB موثر است.
• سالیسیلات‌ها در غلظت‌های بالا استفاده می‌شوند زیرا جاذب‌های ضعیف UVB هستند. آن‌ها همچنین برای افزایش اثر سایر فیلترهای UVB استفاده می‌شوند. دو سالیسیلات که در FDA ذکر شده‌اند، هموسالات و اکتیزالات هستند. عملکرد آن‌ها برای کاهش تجزیه نوری فیلترهای UV دیگر، مانند اکسی‌بنزون ​​و آووبنزون ​​است. سالیسیلات محلول در آب سالیسیلات تروآمین ایجاد می‌کند.
• انسولیزول: یک فیلتر UVB خالص است و هیچ کاری نمی‌تواند بر UVA تأثیر بگذارد. این یک ترکیب محلول در آب است که معمولاً در مواد آرایشی و بهداشتی برای احساس سبکتر و کمتر چرب استفاده می‌شود. انسولیزول از مشتقات کافور در فهرست FDA نیستند اما فیلترهای UVB با عملکرد متوسطی هستند. یک مشتق کافور که یک فیلتر گسترده UVA نیز می باشد، اسید ترفتالیدین دیکامفور سولفونیک است. مسدود کننده‌های UVA، بنزوفنون‌ها، آنتریلینز آووبنزون‌ها و اکامسول بنزوفنون‌های معمولی، بیشتر UVB را جذب می‌کنند.
• Padimate O: رایج‌ترین مشتق PABA و یک فیلتر UVB مؤثر است. سینامات‌ها به عنوان دومین جذب کننده UVB قوی جایگزین PABA شده‌اند و شامل اوکتینوکسات (OMC) و سینوکسات هستند.
• اوکتینوکسات: متداول‌ترین فیلتر UVB در ایالات متحده است اما به اندازه O padimate جاذب UVB نیست. به همین دلیل از سایر جاذب‌های UVB برای افزایش SPF به صورت ترکیبی استفاده می‌شود. اکتیناکسات چندان قابل مقاومت نیست و پس از مدت کوتاهی در مقابل نور خورشید تخریب می‌شود. سینوکسات یک انتخاب کمتر متداول است.
• «اکتوکریلن» (Octocrylene): یک ماده شیمیایی بسیار ایمن است که همراه با کاهش احتمال تحریک، سمیت نوری و پتانسیل فوتوالرژیک است. اگر با سایر جاذب های UV ترکیب شود، می‌تواند فرمول SPF را افزایش دهد.
• بنزوفنون‌ها: اکسی بنزون ​​یک جذب کننده طیف گسترده در نظر گرفته می‌شود زیرا می‌تواند UVA II را نیز جذب کند. این بنزوفنون است که بیشتر مورد استفاده قرار می گیرد. با این حال، از بین تمام ضد آفتاب‌ها، اکسی بنزون ​​بیشترین احتمال ایجاد درماتیت تماسی یا تماسی را دارد. اکسی بنزون ​​قابل مقاومت در نظر گرفته نمی‌شود و اگرچه هنوز از نظر علمی ثابت نشده است اما نگرانی در مورد اثرات سرطان‌زا و غدد درون ریز وجود دارد. سایر بنزوفنون‌ها که در فهرست FDA قرار دارند سولیزوبنزون ​​و دیوکسی بنزون ​​هستند.
• آنتهرانیلات‌ها: فیلترهای UVB و UVA بسیار ضعیفی هستند و در مقایسه با بنزوفنون‌ها اثر کمتری دارند. در نتیجه، به ندرت از آن‌ها استفاده می‌کنند.
• آووبنزون‌ها: طیف گسترده‌ای در نظر گرفته می‌شوند و در برابر UVA I کارایی بالایی دارند. با این حال، آن‌ها بسیار عکس ناپایدار هستند و پس از 1 ساعت قرار گرفتن در معرض اشعه ماورا بنفش، از 50٪ تا 90٪ ذرات خود را از دست می‌دهند. از جاذب‌های ماورا UV بنفش مانند octocrylene، بنزوفنون‌ها، سالیسیلات‌ها، مشتقات کافور و اکسید روی میکرونیزه یا دی اکسید تیتانیوم به صورت ترکیبی برای افزایش قابلیت پایداری استفاده می‌شود.
• «اکامسول» (Ecamsule): حاوی اسید ترفتالیدین دیکامفور سولفونیک و محصولی کاملاً قابل مقاومت در برابر آب و با جذب سیستمیک کم، مقاوم در برابر آب است. در مطالعات حیوانی، از عکسبرداری ناشی از UVA جلوگیری کرد.
• BEMT و MBBT: کرم‌های ضد آفتاب با طیف گسترده شامل متیلن-بیز-بنزو تریازولیل تترآمتیل بوتیل فنل (MBBT) و بی- اتیل هکسیلوکسی فنل متوکسیفنیل تریازین (BEMT) هستند. MBBT یک مولکول بزرگ است که احتمال جذب سیستمیک یا اثرات غدد درون ریز را کاهش می‌دهد و به عنوان ترکیبی از فیلترهای آلی و معدنی کار می‌کند، در نهایت اشعه ماورا بنفش را جذب، پراکنده و منعکس می‌کند و انتقال UVA به درون پوست را بیش از UVB کاهش می‌دهد.
  BEMT بر سیستم غدد درون‌ریز تأثیر نمی‌گذارد و قابلیت مقاومت در برابر نور را دارد. مکانیسم عملکرد ضد آفتاب فیزیکی اساساً بر بازتاب و پراکندگی نور UV به همان شیوه لباس است. خصوصیات بازتابنده اثر ضد آفتاب‌ها را تعیین می‌کند. این خصوصیات شامل شاخص بازتاب، اندازه ذرات، ضخامت فیلم و پراکندگی باز است. هرچه شاخص بازتاب بالاتر باشد، فیلتر UV بهتر است. کاهش اندازه ذرات به فرم میکرونیزه (10 تا 50 نانومتر) از نظر زیبایی جذابیت بیشتری دارد اما منجر به محافظت از طول موج‌های کوتاهتر می‌شود و خطر جذب سیستمیک را افزایش می‌دهد.
• اکسید آهن: می‌تواند افزودنی برای افزایش جذب و بهبود محافظت در برابر UVA باشد. کرم‌های ضد آفتاب فیزیکی از اکسید روی و دی اکسید تیتانیوم تشکیل شده‌اند.
• اکسید روی میکرو ریز: در برابر طیف وسیعی از UVA، از جمله UVA 1 محافظت می‌کند. بسیار مقاوم در برابر نور است و با فیلترهای UV دیگر واکنش نشان نمی‌دهد.
• از نظر محافظت در برابر UVA از دی اکسید تیتانیوم مؤثرتر است. با این حال، در برابر اشعه UVB کارایی کمتری دارد.
• دی اکسید تیتانیوم میکرو ریز: از UVA 2 و UVB محافظت می‌کند. اندازه ذرات آن کمتر و ضریب شکست بالاتری نسبت به اکسید روی دارد که باعث می‌شود سفید به نظر برسد و از نظر زیبایی از جذابیت کمتری برخوردار باشد. واکنش‌های شیمیایی باعث می‌شود که اکسید روی و دی اکسید تیتانیوم به عنوان یک ضد آفتاب اثر کمتری پیدا کند. به همین دلیل، سیلیس و دی متیکون این ذرات را می‌پوشاند و این فیلترهای غیر آلی را تثبیت می‌کند.
• دارچین: جایگزین PABA به عنوان دومین جذب‌کننده قدرتمند UVB و شامل اوکتینوکسات (OMC) و سینوکسات هستند. اوکتینوکسات متداول‌ترین فیلتر UVB در ایالات متحده است اما به اندازه O padimate جاذب UVB نیست. به همین دلیل، از سایر جاذب‌های UVB برای افزایش SPF به صورت ترکیبی استفاده می‌شود. اکتیناکسات مقامت چندانی ندارد و پس از مدت کوتاهی در مقابل نور خورشید تخریب می‌شود. سینوکسات یک انتخاب کمتر متداول است.
• انسولیزول: یک فیلتر UVB خالص است و هیچ کاری نمی تواند بر UVA تأثیر بگذارد. این یک ترکیب محلول در آب است که معمولاً در مواد آرایشی و بهداشتی برای احساس سبکتر و کمتر چرب استفاده می‌شود.
• مشتقات کافور: مشتقات کافور در فهرست FDA نیستند اما فیلترهای UVB با عملکرد متوسطی و همچنین فیلترکننده UVA است.

مسدود کننده های UVA

مسدود کننده‌های بخش UVA اشعه خورشید عبارتند از:

• بنزوفنون‌ها: بنزوفنون‌های معمولی بیشتر UVB را جذب می‌کنند. با این حال، اکسی بنزون ​​یک جذب‌کننده طیف گسترده در نظر گرفته می‌شود زیرا می‌تواند UVA II را نیز جذب کند. این بنزوفنون است که بیشتر مورد استفاده قرار می‌گیرد. با این حال، از بین تمام ضد آفتاب‌ها، اکسی بنزون ​​بیشترین احتمال ایجاد درماتیت تماسی یا تماسی را دارد. اکسی بنزون ​​قابل مقاومت در نظر گرفته نمی‌شود و اگرچه هنوز از نظر علمی ثابت نشده است، اما نگرانی در مورد اثرات ضدسرطان‌زا و غدد درون‌ریز وجود دارد. سایر بنزوفنون‌ها که در فهرست FDA قرار دارند سولیزوبنزون ​​و دی‌اکسی‌بنزون ​​هستند.
• آنتریلینز: آنتهرانیلات‌ها فیلترهای UVB و UVA بسیار ضعیفی هستند و در مقایسه با بنزوفنون‌ها اثر کمتری دارند. در نتیجه پزشکان به ندرت از آن‌ها استفاده می‌کنند.
• آووبنزون‌​​ها: آووبنزون‌ها طیف گسترده‌ای در نظر گرفته می‌شوند و در برابر UVA I > 380 نانومتر کارایی بالایی دارند. با این حال، آن‌ها بسیار عکس ناپایدار هستند و پس از 1 ساعت قرار گرفتن در معرض اشعه ماورا بنفش، از 50٪ تا 90٪ ذرات خود را از دست می‌دهند. همچنین گزارش هایی مبنی بر تخریب فیلتر اشعه ماورا بنفش اوکتینوکسات وجود دارد. از جاذب های ماورا UV بنفش مانند octocrylene، بنزوفنون‌ها، سالیسیلات‌ها، مشتقات کافور و اکسید روی میکرونیزه یا دی اکسید تیتانیوم به صورت ترکیبی برای افزایش قابلیت پایداری استفاده می‌شود.
• «اکامسول» (Ecamsule): حاوی اسید ترفتالیدین دیکامفور سولفونیک است، محصولی کاملاً قابل مقاومت در برابر آب و با جذب سیستمیک کم، مقاوم در برابر آب. در مطالعات حیوانی، از عکسبرداری ناشی از UVA جلوگیری کرد.

استفاده از ضد آفتاب در دوران بارداری ضرر دارد؟

در دوران بارداری، UV مستقیما صدمه‌ای به جنین وارد نمی‌کند اما مادر همچنان با خطرات ناشی از تابش این اشعه روبرو است. اشعه ماورا بنفش را می‌توان با محافظت روزانه در برابر آفتاب توسط پوشش مناسب، کلاه و عینک آفتابی به شدت کاهش داد اما استفاده از کرم ضد آفتاب در دوران بارداری به همان اندازه مهم است که در هر زمان دیگری اهمیت دارد. یکی از مشکلات رایج پوستی در زنان باردار ملاسما است که به شکل لکه‌های تیره در مناطق در معرض آفتاب ایجاد می‌شوند به درمان بسیار مقاوم هستند. ملاسما ناشی از تغییرات هورمون‌ها و اشعه ماورا بنفش است.

ملاسما می تواند هر نوع پوستی را تحت تأثیر قرار دهد، اما افراد با پوست تیره در معرض خطر بالاتری هستند. محافظت روزانه با ضد آفتاب، نه تنها به جلوگیری از ملاسما کمک می‌کند بلکه قسمت بسیار مهمی برای درمان این بیماری است. مطالعات نشان می‌دهند که مواد شیمیایی ممکن است باعث اختلالات غدد درون‌ریز شوند و جذب سیستمی اکسی بنزون ​​در صورت استفاده مکرر و گسترده در بدن امکان پذیر است. بنابراین برای ممانعت از این ریسک، بهتر است در دوران بارداری از ضد آفتاب‌های معدنی استفاده شود چون نه تنها کاملاً ایمن و سازگار با محیط زیست هستند بلکه در معرض نور خورشید پایداری و مدت اثر بالاتری دارند.

ضد آفتاب مورد استفاده بهتر است SPF 30 یا بالاتر داشته و محافظ در برابر UVA و UVB باشد. مواد اضافی مراقبت از پوست مانند رتینوئیدهای خوراکی و موضعی، اسید سالیسیلیک و هیدروکینون در برخی کرم‌های ضد آفتاب استفاده می‌شوند که می‌توانند به جنین در حال رشد آسیب برسانند و در صورت تداوم استفاده باعث نقص‌های مادرزادی شوند. اگرچه رتینوئیدهای موضعی، جذب سیستمیک بسیار کمی دارند اما خطرات آن ناشناخته است و به همین دلیل  متخصصین توصیه می‌کنند از مصرف هر نوع کرم دارای این مواد خودداری شود:

• اکسی بنزون
• اکتینوکسات
• تیتانیوم دیاکسید
• پروپیلن گلیکول
• پارابن
• مواد معطر
• ویتامین A
• فتالات‌ها
• هیدروکینون
• سالسیلیک اسید

انتخاب بهترین کرم ضد آفتاب بر حسب پوست های مختلف

به طور کلی رعایت چند نکته اساسی هنگام انتخاب بهترین ضد آفتاب ضرورت دارد:

• هرچه ضد آفتاب تازه‌تر باشد، اثر بخشی آن بهتر خواهاد بود. مواد موجود در ضد آفتاب، حتی در حالی که روی قفسه هستند، به راحتی تجزیه می‌شوند.
• مارک‌ها یا برند‌های کارخانه‌ای که دارای تاییدیه بین‌المللی یا استاندارد داخلی باشند.
• ضد آفتاب نباید حاوی مواد خطرناک باشد لیست مواد موجود در آن را از روی بسته یا داخل برگه راهنما بررسی کنید.
• ضد آفتابی که محافظت حداقلی از SPF 30 یا بالاتر از SPF 15 باشد، مناسب است.
• وجود دی اکسید تیتانیوم یا اکسید روی صورت را کم رنگ و غیر طبیعی جلوه می‌دهند و برای سلامت پوست مضر هستند.
• مقاومت در برابر آب و تعریق برای ورزشکاران یک نکته ضروری است.
• ضد آفتاب کودکان به دلیل پوست حساس آن‌ها نباید دارای اسید پارا آمینوبنزوئیک (PABA) و بنزوفنون باشند.
• بهتر است از اسپری‌های ضد آفتاب خودداری شود.
• برای پوست مستعد آکنه، باید از ضد آفتاب پایه آب استفاده کرد.
• مارک‌های گران قیمت می‌توانند با احساس امنیت کاذب توجه بیشتری را جلب کنند، اما ممکن است به اندازه سایر مارک‌های ارزان قیمت موثر نباشند.
• تاریخ انقضای روی بسته باید بررسی شود.

ضد آفتاب برای مشکلات پوستی یا آلرژی ها

افرادی که پوست حساس دارند یا مبتلا به بیماری‌هایی همچون اگزما یا روزاسه هستند بهتر است از ضد آفتاب مخصوص کودکان استفاده کنند که دارای دی‌اکسید تیتانیوم یا اکسید روی و مواد شیمیایی مانند پار‌آمینوبنزوئیک اسید (PABA)، دیوکسی بنزون​​، اکسی بنزون ​​یا سولیزوبنزون ​​باشند. در صورت وجود تحریکات پوستی یا آلرژی، باید از مصرف ضد آفتاب‌های دارای الکل، مواد معطر یا مواد نگهدارنده خودداری شود.

ضد آفتاب برای پوست خشک

افرادی که پوست حساس دارند باید از محصولات ضد آفتاب با پایه مواد معدنی استفاده کنند. سایر ترکیبات مورد اهمیت برای پوست این افراد عبارتند از:

•  غیر کومدوژن بودن (منافذ پوست را مسدود نکند)
• روی برچسب آن نوشته شده باشد ماسب پوست خشک
• بدون روغن، بدون چربی
• فاقد پارابن
• فاقد ترکیبات معطر
• دارای مرطوب کننده‌های عمقی پوست
• فاقد اوکتینوکسات و اکسی بنزون
• در برخی موارد افروزدن ترکیباتی که باعث التیام می‌شوند مانند آلوئه‌ورا، کره مانگو و ویتامین E
• فاقد الکل

کرم ضد آفتاب برای پوست چرب

همه ضد آفتاب‌ها برای پوست چرب مناسب نیستند. برخی از آن‌ها می‌توانند وضعیت پوست چرب را بدتر، منافذ پوست را مسدود و ایجاد جوش و آکنه کنند. کرم ضد آفتاب مناسب برای پوست چرب، باید ویژگی‌های زیر را داشته باشد:

• بدون چربی
• غیر کومدوژنیک
• حاوی اکسید روی
• دارای دی اکسید تیتانیوم
• بدون مواد معطر و حساسیت‌زا
• قابل استفاده زیر کرم آرایشی
• مقاوم در برابر رطوبت: برای روزهای گرم، هنگام شنا یا انجام فعالیت‌های بدنی که باعث تعریق زیاد می‌شوند.
• SPF بالا که محافظت بهتر در برابر آفتاب را ارائه می‌دهد.

آکادمی پوست آمریکا اقداماتی را برای مراقبت از پوست چرب از جمله استفاده از محصولات بدون روغن و غیر کومدوژنیک که منافذ پوست را مسدود نمی‌کنند یا مرطوب‌کننده‌های روزانه با SPF 30 یا بالاتر را توصیه می‌کند. کسانی که دارای آکنه و پوست چرب هستند معمولا به دلیل ترس از ایجاد آکنه و بزرگ شدن روزنه‌های پوستی از ضد آفتاب دوری می‌کنند چون بسیاری از ضد آفتاب‌ها منافذ پوست را مسدود می‌کنند یا روی سطح پوست سفید و خمیری به نظر می‌رسند.

کرم ضد آفتاب برای پوست های تیره

ضد آفتاب‌های معدنی می‌توانند روی انواع پوست تیره مشخص‌تر به نظر برسند و تیرگی آبی یا سفید ایجاد کنند. ملانین زیاد در افراد سیاه پوست یا با پوست تیره، زیبا است و پیری زودرس را کاهش می‌دهد، اما رنگین پوستان نیز به سرطان پوست مبتلا می‌شوند. یکی از عوامل موثر در این امر عدم آگاهی عمومی در مورد سرطان پوست در جامعه سیاه پوستان است. متخصصین پوست حداقل SPF 30 را توصیه می‌کنند. با این حال، هنری توصیه می‌کند اگر بیش از یک ساعت در خارج از منزل هستید از SPF 50 استفاده کنید.

همچنین باید هر دو ساعت یکبار آن ضد آفتاب را بزنید. در صورت تعریق بالا یا شنا کردن، دفعات تمدید ضد آفتاب نیز بیشتر می‌شود. از نظر زیبایی، مشکلات رایج سیاه پوستان در صورت استفاده از ضد آفتاب، اندازه منافذ بزرگ، رنگدانه‌های تکه‌ای، خطوط ریز و چین و چروک هستند. امروزه انواع ضد آفتاب‌های رنگی با طیف رنگی تیره وجود دارند که برای سیاه‌پوستان بسیار ناسب بوده و ظاهر نامتعادل ضدآفتا‌ب‌های فیزیکی را ایجاد نمی‌کنند.

کرم ضد آفتاب برای پوست حساس

عوامل مهمی وجود دارد که افراد با پوست حساس باید در فرمول ضد آفتاب خود در نظر بگیرند و مهمترین آن انتخاب ضد آفتاب فیزیکی یا معدنی (مانند ضدآفتاب‌های حاوی اکسید روی یا دی اکسید تیتانیوم) به جای انواع شیمیایی است. مواد شیمیایی به احتمال زیاد باعث تحریک پوست‌های حساس، سوزش، خارش و قرمز آن می‌شوند. وجود ترکیبات زیر در کرم ضد آفتاب پوست حساس به کاهش احتمال حساسیت کمک می‌کند:

• هیالورونیک اسید
• عصاره سویا (برخی افراد ممکن است به سویا حساسیت داشته باشند)
• ویتامین A، E، B5 و B۳ که علاوه بر کمک به لطافت پوست مانع چروک‌های ریز می‌شوند.
• آلوئه‌ورا
• ترکیبات نرم‌کننده و مرطوب‌کنده پوست
• عصاره برگ توت
• بتا کاروتن‌ها که آنتی اکسیدان هستند که از پوست در برابر آفتاب سوختگی، تحریک و پیری محافظت می‌کنند.

اغلب پوست‌های حساس با مواد معطر کرم‌ها تحریک می شوند بنابراین بهتر است از کرم‌های بدون بو و مواد عطر استفاده کنند. از سایر مواد حساسیت‌زا و آسیب‌رسان برای پوست حساس که در صورت وجود آن‌ها در فرمول ضدآفتاب بهتر است از مصرف آن خودداری کنید، می‌توان به موارد زیر اشاره نمود:

• سالیسیلات‌ها مانند اسیل سالیسیلات (2-اتیل هگزیل سالیسیلات)، هوموسالات (HMS یا همومنتیل سالیسیلات و تری اتانولامین سالیسیلات)
  
• دارچین که برای بسیاری از افراد حساسیت‌زا است.
• روغن‌های معدنی با ایجاد انسداد روزنه‌ها، اگزما و پسوریازیس را تشدید ‌می‌کنند.
• اسید آمینه بنزوئیک
• آمینو بنزوات گلیسیریل
• آمینو بنزوات اتیل -4-بیس
• آمیل دی متیل PABA
• گلیسیرل PABA
• اتیل دی هیدروکسی پروپیل PABA
• اکتیل دی متیل PABA
• 2-اتیل هگزیل دی متیل PABA
• فتالان
• پارابن
• بنزوفنون -3 یا اکسی بنزون
• آووبنزون
• بنزوفن
• Cylcopentasiloxane / Cyclomethicone
• فرمالدئید
• دیازولیدینیل اوره
• کواترنیم - 15
• DMDM
• هیدانتوئین و هیدروکسی متیل گلیسینات
• هوموسالات
• متیلیزوتیازازولینون
• ذرات میکرو
• ذرات نانو

کرم ضد آفتاب مناسب مانع چه بیماری‌هایی می‌شود؟

استفاده منظم و روزانه از ضد آفتاب با SPF 15 می‌تواند خطر ابتلا به سرطان سلول سنگفرشی (SCC) را حدود 40 درصد و خطر ملانوما را 50 درصد کاهش دهد. به جلوگیری از پیری زودرس پوست ناشی از آفتاب و افزایش سن، کاهش روند ایجاد چین و چروک، افتادگی، لکه های پیری و کک و مک کمک کند.

عوارض ناشی از کرم ضد آفتاب

عوارض جانبی ضد آفتاب شامل چهار نوع درماتیت تماسی تحریک کننده، آلرژیک، سمیت نوری و فوتوالرژیکی است. بیشترین واکنش به ضد آفتاب، واکنش تحریک‌کننده غیر ایمنی است. متداول‌ترین فیلترهای UV که باعث عوارض جانبی می‌شوند، بنزوفنون‌ها و دی بنزوئیل‌متان‌ها هستند که متداول ترین عکس آلرژن آن بنزوفنون -3 (BP-3) است، زیرا از مشتقات PABA است. به همین دلیل، از بنزوفنون 3 به طور مکرر در ایالات متحده استفاده نمی‌شود. برخی مطالعات استفاده از ضد آفتاب را با ملانوما به دلیل احساس امنیت کاذب کاربران مرتبط دانسته‌اند، که ممکن است مدت زمان آفتاب را افزایش دهد و منجر به تشکیل UVA و تغییرات بدخیم شود.

فیلم آموزش فرمولاسیون محصولات آرایشی و بهداشتی در فرادرس

کلیک کنید

درماتیت تماسی فتوتوکسیک و آلرژیک معمولاً نتایج (320 تا 400 نانومتر) و محدوده نور مرئی (400 تا 800 نانومتر) است. UVA قادر به نفوذ به شبکیه و علت اکثر واکنش‌های حساسیت به نور است. اثرات سوء ضد آفتاب فیزیکی به دلیل استفاده از نانوذرات است که اثر آرایشی دارد. افزایش سطح نانوذرات می‌تواند منجر به مقدار بیشتری واکنش کاتالیزوری، افزایش تولید رادیکال‌های آزاد و آسیب به DNA و پروتئین‌ها شود. این ذرات كوچكتر می‌توانند با پروتئینی كه می‌توانند مانند هاپتن رفتار كنند، مجتمع‌هایی ایجاد كنند و باعث ایجاد شرایط خود ایمنی شوند.

افزایش استفاده از ضد آفتاب افزایش در بروز ملانوم بدخیم افزایش مطالعات تجربی نشان دهنده فیلترهای UV دارای اثرات سوء بر غدد درون‌ریز است. ضد آفتاب‌های شیمیایی به دلیل وجود برخی از داروها مانند تتراسایکلین‌ها، داروهای سولفا، فنوتیازین و غیره می‌توانند عوارض جانبی داشته باشند و خطراتی را ایجاد کنند که در ادامه به آن‌ها پرداخته‌ایم.

• اختلالات هورمونی‌‌: چندین فیلتر شیمیایی رایج موجود در کرم‌های ضد آفتاب، مخل عملکرد غدد درون ریز هستند. بسیاری از مطالعات بر روی حیوانات و سلول‌ها نشان داده است که این مواد شیمیایی با تغییر هورمون‌های تولید مثل و تیروئید، بر تولید مثل و تکامل تأثیر می‌گذارند. مطالعات حیوانی تعداد اسپرم و ناهنجاری‌های اسپرم پس از قرار گرفتن در معرض اکسی بنزون ​​و اوکتینوکسات، تاخیر در بلوغ پس از قرار گرفتن در معرض اوکتینوکسات و تغییر دوچرخه سواری استروس را در موش‌های ماده در معرض اکسی بنزون ​​گزارش نشان می‌دهد.
  محققان دانمارکی گزارش دادند که هشت ماده از 13 ماده ضد آفتاب شیمیایی مجاز در آمریکا، در آزمایشات آزمایشگاهی بر سیگنالینگ کلسیم سلول‌های اسپرم تأثیر می‌گذارند. علاوه بر رابطه بین میزان اکسی بنزون ​​و تستوسترون در نوجوانان، تحقیقات اولیه، حاکی از وجود ارتباط بین غلظت‌های بالاتر بنزوفنون‌ها و امکان افزایش قدرت باروری در مردان است. مردان با مواجهه بیشتر با بنزوفنون-۲ یا ۴-هیدروکسی اکسی بنزون ​​از نظر اسپرم کیفیت ضعیف‌تری داشتند و بارداری برای شریک زندگی آن‌ها بیشتر طول می‌کشد. تماس زنان با اکسی‌بنزون ​​و مواد شیمیایی نیز، با افزایش خطر آندومتریوز مرتبط است.
• عکس العمل‌های آلرژیک: ضد آفتاب‌ها شامل برخی مواد شیمیایی هستند که می‌توانند باعث تحریک پوست مانند قرمزی، تورم، تحریک و خارش شوند. برخی از افراد واکنش های شدید آلرژیک همراه با بثورات و خارش شدید دارند. این واکنش آلرژیک می‌تواند نتیجه مواد شیمیایی موجود در ضد آفتاب‌ها مانند مواد معطر و مواد نگهدارنده باشد. PABA در بسیاری از ضد آفتاب‌های تجاری به کار می‌رود که می‌تواند باعث بروز واکنش‌های آلرژیک شود.
  اما امروزه، از فرمول بسیاری از ضد آفتاب‌های معروف مارک‌های مشهور حذف شده است. حتی کرم‌های ضد آفتاب با برچسب «ضد آلرژی» به این منظور وجود دارند. ضد آفتاب‌هایی که حاوی PABA (پارا آمینو بنزوئیک اسید) نیستند اما برخی از مواد شیمیایی دیگر می‌توانند منجر به یک مشکل آلرژیک شوند. اگر در مورد واکنش آلرژیک که ممکن است توسط یک محصول ضد آفتاب ایجاد شود مطمئن نباشید، بهتر است قبل از استفاده روی صورت، پشت بازو تست حساسیت را انجام شود. استفاده از ضد آفتاب‌های حاوی اکسید روی حساسیت کمتری ایجاد می‌کنند.
• وخیم کردن آکنه: در پوست‌های مستعد آکنه، برخی از مواد شیمیایی موجود در محصول ضد آفتاب می‌توانند مشکل را بدتر کنند. برای از بین بردن این عارضه باید ضد آفتاب‌های غیر کمدوژنیک و غیر روغنی را انتخاب کنید. از استفاده از ضد آفتاب‌های بدن روی صورت خودداری کنید، زیرا این مواد بسیار سنگین هستند.
• تحریک چشم: ورود ضد آفتاب به چشم می تواند باعث درد و تحریک شود. این امر همچنین می تواند منجر به سوزش و حساسیت موقتی به نور شود. برخی ادعا می کنند ضد آفتاب‌های شیمیایی همچنین می‌توانند باعث کوری شوند. اگر ضد آفتاب وارد چشم شد، آن‌ها را کاملاً با آب خنک بشویید یا به پزشک مراجعه کنید.
• افزایش خطر سرطان پستان: ضد آفتاب شامل موادی است که می‌توانند اثرات استروژنی بر سلول‌های سرطانی پستان داشته باشند. برخی از ضد آفتاب ها می‌توانند بر میزان استروژن خون تأثیر بگذارند. از استفاده از ضد آفتاب‌های شیمیایی روی کودکان خودداری کنید، زیرا پوست آن‌ها تمایل دارد مواد شیمیایی را فوراً جذب کند.
• ضد آفتاب شامل موادی است که می‌توانند اثرات استروژنی بر سلول‌های سرطانی پستان داشته باشند. برخی از ضد آفتاب‌ها می‌‌توانند بر میزان استروژن خون تأثیر بگذارند. از استفاده از ضد آفتاب‌های شیمیایی روی کودکان خودداری کنید، زیرا پوست آنها تمایل دارد مواد شیمیایی را فوراً جذب کند.
• درد در مناطق مودار: انواع ضد آفتاب وجود دارد که انتخاب آ‌ن‌ها گیج کننده است. آن‌ها همچنین به اشکال مختلف مانند ژل، لوسیون، اسپری، پماد، کرم و چوب موم در دسترس هستند. این انتخاب شخصی شماست که نوع ضد آفتاب را انتخاب کنید. ژل برای نواحی مودار مانند پوست سر یا سینه مرد مناسب است. برخی از ضد آفتاب‌ها می‌توانند منجر به سفت شدن یا خشک شدن پوست شوند و باعث ایجاد درد در مناطق مویی شوند.
• چرک در فولیکول های مو: کرم‌های ضد آفتاب می‌توانند باعث ایجاد لکه‌‌های خارش دار روی پوست شوند که تمایل به ایجاد بثورات قرمز ناهموار دارند که گاهی به تاول‌های چرکی در اطراف پیازهای مو تبدیل می‌شوند.

پیشگیری از عوارض استفاده از کرم ضد آفتاب

• در صورت ایجاد قرمزی، خارش یا تحریک، کرم ضد آفتاب باید شسته شود و استفاده از آن متوقف گردد.
• در صورتی حضور طولانی مدت در خارج از منزل هر ۲ ساعت یک بار باید از ضد آفتاب استفاده کرد.
• برای کودکان باید از ضد آفتاب مخصوص استفاده نمود.
• استفاده از ضد آفتاب در کودکان زیر 6 ماه ممنوعیت دارد.
• برای پوست چرب، ضد آفتاب بدون روغن، چربی و غیر کمدوژنیک لازم است.