فرادرس
نامه پوششی (Cover Letter) تقاضای شغلی – با نمونه نامه
متاسفانه اکثر «نامه‌های پوششی» (Cover Letter) در یکی از سه دسته زیر قرار می‌گیرد:
1 – نامه پوششی یا روکشی (The Recap)
خلاصه‌ای از رزومه است و به معنای واقعی حشو است، خواندنش از یک رزومه سخت‌تر است و هیچ دیدگاهی به خواننده اضافه نمی‌کند.
2 – نامه‌های زوری
این نامه به طور کلی و بدون ذکر جزئیات می‌گوید: «خانم یا آقای عزیز، آگهی شما را دیدم، تصور می‌کنم از من خوشتان بیاید.». در این‌گونه نامه‌ها به ندرت اسم شرکت یا مدیر آن آورده می‌شود؛ و خب با توجه به اینکه برای خواننده خوشایند نیستند (حتی شاید توهین‌آمیز به نظر برسند)، احتمال اینکه باقی رزومه شما را بخوانند کم است.
3 – من دیوانه هستم!
این‌یکی نوع نادری است و بیشتر شامل رزومه‌هایی است که حاوی نظرات شخصی هستند. این نامه‌ها ممکن است فقط کمی دیوانه‌وار باشد، مثلاً بگویند: «برنامه‌نویسی به من آموخت که هم انسان بهتری باشم و هم یک مدیر پروژه.» یا می‌تواند خیلی وحشتناک‌تر از این‌ها باشد:«من به یک فالگیر مراجعه کردم و او کار شما را پیشنهاد کرد، می‌دانم به نظر شما هم حرف او درست است.»
چه زمانی ارسال کاورلتر (نامه پوششی) جایز است؟
تنها مواقع معدودی وجود دارد که فرستادن نامه پوششی جایز است:
- وقتی اسم فردی که شما را استخدام می‌کند میدانید.
- وقتی در مورد نیازمندی‌های آن شغل اطلاع دارید.
- و هنگامی‌که شخصاً دعوت‌شده‌اید. (که خیلی احتمالش کم است.)
تحت این شرایط، شما می‌توانید با تحلیلی بر رزومه، برای رئیس احتمالی‌تان، انگیزه ایجاد کنید. حال به یکی از بهترین نمونه‌های نامه پوششی دقت کنید:
آقای «نام خواننده» عزیز؛
من برای جایگاهی که اخیراً در شرکت شما خالی شده و گمان می‌کنم که در حیطه اختیارات شماست این رزومه را ارسال می‌کنم.
من ۷ سال سابقه مدیریت ارتباط برای شرکت رده‌بالای «نام شرکت سابق» را دارم، توانایی قابل قبولی در مدیریت پروژه داشته و بسیار به جزئیات توجه دارم، معتقدم همه این‌ها من را به مورد مناسبی برای این جایگاه تبدیل می‌کند.
من رزومه خود را با این نامه ارسال کرده‌ام و اگر فرصت گفتگو با شما را داشته باشم، خوشحال می‌شوم.
با آرزوی موفقیت
«نام و نام خانوادگی»
چرا این نامه خوب است؟
نکته خوب این نامه کوتاهی آن است. این نمونه قسمت‌های مرتبط با کار را خلاصه می‌کند و برای کار درخواست می‌کند.
نویسنده این نامه به‌جای اینکه مطالب پراکنده زیادی به امید اینکه یکی از آنها مرتبط باشد، بنویسد، زمانی برای تشخیص مسائل مرتبط قرار داده است و مطالبی در مورد تجربیاتی که باید کارفرما بر روی آنها تمرکز کند ارائه کرده است. این بدان معناست که نویسنده نامه فقط مهارت‌های مرتبط با شغل را به کارفرما نشان نمی‌دهد، بلکه نشان می‌دهد از آن نوع کارمندانی است که به‌جای ریختن مشکلات روی میز رئیسش، راه‌حل ارائه می‌کند.
شما چه فکر می‌کنید؟ آیا تا به حال نامه پوششی برای کسی ارسال کرده‌اید؟ به نظر شما بود و نبود آن چه تفاوتی دارد؟
