ضمایر مفعولی در ترکی استانبولی — به زبان ساده + مثال و تمرین

Ahmet’in yarın İzmir’de olması gerekiyor.

احمد باید فردا در ازمیر (شهری در ترکیه) باشد.

∗∗∗

Onun yarın burada olması gerekiyor.

او باید فردا اینجا باشد.

Sen, bana ders dinlemeyip telefonla oynamanın ne kadar yanlış olduğunu söylemiştin.

تو به من گفته بودی که با گوشی بازی کردن به جای درس گوش دادن چقدر کار اشتباهی است.

∗∗∗

Sen, bana bunun ne kadar yanlış olduğunu söylemiştin.

تو به من گفته بودی که این چقدر کار اشتباهی است.

Okulumuzda herkes beni onun abağabeyi sanıyor.

 در مدرسه، همه فکر می‌کنند که من برادر بزرگ او هستم.

Arkadaşlarım beni her gün ziyaret ediyorlar.

دوستانم هر روز به من سر می‌زنند.

Annem bazen beni şaşırtıyor ve bana doğum günü partisi hazırlıyor.

مادرم گاهی مرا غافلگیر می‌کند و برایم جشن تولد می‌گیرد.

Arkadaşlarımla vakit geçirmek beni çok mutlu ediyor.

 وقت گذراندن با دوستانم مرا بسیار خوشحال می‌کند.

Amcam beni apartmanın önünde bekliyor.

عمویم جلوی آپارتمان منتظرم است.

Çarşamba akşamı teyzem beni havalimanına götürecek.

چهارشنبه عصر، خاله‌ام من را به فرودگاه خواهد برد.

Onunla konuştuktan sonra seni arayacağım.

بعد از صحبت با او به شما زنگ می‌زنم.

Ne zaman geliyorsun? seni iki saattir bekliyorum.

کی می‌آیی؟ دو ساعت است که منتظرت هستم.

Seni saat on ikide okulun önünde bekleyeceğim.

ساعت دوازده جلوی مدرسه منتظرت هستم.

Yarın akşam müsait misin? seni görmek istiyorum.

فردا شب هستی؟ می‌خواهم ببینمت.

O türkçe bilmiyor, bu nedenle seni anlamıyor.

او ترکی بلد نیست، به همین دلیل متوجه منظور شما نمی‌شود.

Annesi onu çok özlüyor.

مادرش خیلی دل‌تنگش می‌شود.

Kardeşim bugün evde değil, onu aramayın.

برادر من امروز در خانه نیست، به او زنگ نزنید.

Uzun zamandır onu görmek istiyorum.

مدت‌ها است که می‌خواهم او را ببینم.

Sence bu kitap yeni mi? onu daha önce hiç görmedim.

به نظر شما این کتاب جدید است؟ من قبلا آن را ندیده بودم.

Ahmet´in annesi yarın onu görmeye geliyor.

مادر احمد فردا به دیدن او می‌آید.

Aylin çok iyi bir insan, onu çok seviyorum.

آیلین خیلی دختر خوبی است، او را خیلی دوست دارم.

Bizi bu duruma düşürenin kendisi olduğunu unutmuş sanırım.

فراموش کرده است که او ما را در این شرایط قرار داده است.

Arkadaşım bizi evlerine davet etti.

دوستم ما را به خانه خودشان دعوت کرد.

Okul yarın bizi geziye götürecek.

فردا مدرسه ما را به اردو خواهد برد.

Ben sizi otelden alıyorum ve oradaki lokantalardan birinde yemek yiyoruz.

شما را از هتل برمی‌دارم و در یکی از رستوران‌های آنجا غذا می‌خوریم.

Siz uçaktan indikten sonra sizi Sultanahmet’teki otele götürüyorum.

بعد از پیاده شدن از هواپیما، شما را به هتلی می‌برم که در محله سلطان احمد قرار دارد.

Eşyalarınızı alıyorsunuz ben sizi havaalanına geri bırakıyorum.

شما وسایلتان را برمی‌دارید، من شما را به فرودگاه برمی‌گردانم.

Salondaki koltuklar çok eski. Onları değiştirmek istiyorum.

 مبل‌های اتاق نشیمن بسیار قدیمی هستند. من می‌خواهم آن‌ها را تغییر دهم.

Babaannem ve dedem baika şehirde yaşıyor. her yaz onları ziyarete gidiyoruz.

پدربزرگ و مادربزرگ من در شهر دیگری زندگی می‌کنند. هر تابستان به دیدن آن‌ها می‌رویم.

Biz onları tanımıyoruaz.

ما آن‌ها را نمی‌شناسیم.