گرامر Conditional Sentences – آموزش به زبان ساده + مثال، تمرین و تلفظ

فیلم آموزش گرامر زبان انگلیسی سطح مقدماتی A2 – به زبان انگلیسی در فرادرس

اکنون که با جملات شرطی تا حدودی آشنا شدیم، کاربرد گرامر Conditional Sentences را بررسی می‌کنیم. به طور کلی کاربرد این نوع جملات را می‌توان در موارد زیر خلاصه کرد:

برای بیان احتمال: جملات شرطی درباره چیزی صحبت می‌کنند که ممکن است احتمال رخ دادن آن وجود داشته باشد یا برعکس، خیلی کم باشد. در موقعیت‌های گوناگون، به‌کمک این جمله‌ها می‌توانیم حدس بزنیم، تصور کنیم یا پیامدهای مختلف عملی را توصیف کنیم.
برای توصیف رابطه علت و معلول: جملات شرطی به ما در بیان علت وقوع امری و پیامد حاصل از وقوع آن اطلاعاتی می‌دهند. روابط علت و معلولی بین دو جمله‌واره می‌تواند در توصیف بسیاری از موقعیت‌های واقعی یا فرضی به ما کمک کند. این موضوع، هم در گفت‌وگوهای روزمره و هم در نوشتار انگلیسی اهمیت دارد. وقتی وقوع عملی را شرح می‌دهیم، در ادامه به پیامد آن نیز فکر می‌کنیم. یعنی هر عملی نتیجه‌ای هم در پی دارد که به کمک انواع جملات شرطی می‌توانیم آن را بیان کنیم.
برای پیشنهاد دادن یا توصیه کردن: از جملات شرطی در انگلیسی می‌توانیم برای درخواست کردن، پیشنهاد دادن یا توصیه کردن کمک بگیریم. وقتی درباره موقعیتی واقعی یا فرضی صحبت می‌کنیم و نتیجه احتمالی آن را مورد بررسی قرار می‌دهیم، اغلب در حال مشاوره دادن یا پیشنهاد دادنیم. به همین دلیل یکی از کاربردهای گرامر Conditional Sentences را می‌توان توصیه کردن یا پیشنهاد دادن در نظر گرفت.
برای صحبت کردن درباره موقعیت‌های غیرواقعی یا فرضی: معمولاً وقتی چیزی برخلاف واقعیت باشد یا درباره عملی صحبت کنیم که احتمال وقوع آن در حال یا آینده غیرممکن است، پای جملات شرطی به میان می‌آید. در برخی موارد، احتمال می‌دهیم که وقوع عملی در آینده کاملاً غیرممکن باشد یا از عملی حرف می‌زنیم که در گذشته اتفاق افتاده ولی اکنون که درباره آن صحبت می‌‌کنیم دیگر نمی‌توانیم به گذشته برگردیم و آن را تغییر دهیم. بنابراین، موقعیتی فرضی یا غیرواقعی به شمار می‌رود.
برای توصیف برنامه‌ها یا اهداف آتی: از جملات شرطی می‌توان برای صحبت کردن درباره برنامه‌ها، اهداف و انتظارات استفاده کرد. در این حالت، برای بیان احتمالات در آینده به کار می‌روند. این حالت معمولاً در جملات شرطی نوع اول دیده می‌شود.

ساختار گرامر Conditional Sentences

هر یک از جملات شرطی ساختارهای متفاوتی دارند. تفاوت ساختارها به نوع فعل به‌کاررفته در جمله بستگی دارد. جملات شرطی از پنج نوع مختلف تشکیل شده‌اند. وجه مشترک بین همه آن‌‌ها این است که دو جمله‌واره دارند، جمله‌واره «If» که به آن «If-clause» می‌گویند و جمله‌واره اصلی که به آن «Main Clause» یا «Result Clause» می‌گویند. ساختار هر یک از آن‌ها را می‌توان به شکل‌های زیر توصیف کرد:

ساختار جملات شرطی نوع صفر: در این نوع جملات، در هر دو جمله‌واره، فعل حال ساده به کار رفته است، بنابراین فرمول آن به صورت زیر تعریف می‌شود:

If + present simple, present simple

ساختار جملات شرطی نوع اول: برای جملات شرطی نوع اول، در جمله‌واره «if» از فعل حال ساده استفاده می‌کنیم و در جمله‌واره اصلی از «will» و شکل ساده فعل کمک می‌گیریم. بنابراین فرمول آن به صورت زیر تعریف می‌شود:

If + present simple, will + base form of the verb

ساختار جملات شرطی نوع دوم: برای ساختن جملات شرطی نوع دوم، در جمله‌واره «if» از فعل گذشته ساده و در جمله‌‌واره اصلی از «would» و شکل ساده فعل اصلی استفاده می‌‌‌کنیم، بنابراین فرمول آن را می‌توانیم به صورت زیر تعریف کنیم:

If + past simple, would + base form verb

ساختار جملات شرطی نوع سوم: برای ساختن جملات شرطی نوع سوم، در جمله‌واره «if» از فعل گذشته کامل و در جمله‌واره اصلی از ساختار «would have + p.p»‌ استفاده می‌کنیم. فرمول آن نیز به صورت زیر تعریف می‌شود:

If + past perfect, would + have + past participle verb

ساختار جملات شرطی نوع میکس: این نوع جملات شرطی از ترکیب شرطی نوع دوم و سوم تشکیل شده‌اند. هر یک از جمله‌واره‌ها می‌تواند نوع دوم یا سوم باشد. بنابراین دو فرمول زیر را می‌توانیم برای آن‌ها تعریف کنیم:

If + subject + past simple, subject + would/could + verb

If + subject + had + p.p, subject + would have + p.p

اکنون که با ساختار هر یک از جملات شرطی آشنا شدیم، می‌توانیم انواع آن‌ها را به طور کامل و به شل ساده‌تری یاد بگیریم. در ادامه این مطلب، می‌‌توانید با انواع گرامر Conditional Sentences آشنا شوید.

انواع Conditional Sentences

جملات شرطی در زبان انگلیسی به پنج دسته زیر تقسیم می‌شوند:

جملات شرطی صفر (Zero Conditionals)
جملات شرطی نوع اول (First Conditionals)
جملات شرطی نوع دوم (Second Conditionals)
جملات شرطی نوع سوم (Third Conditionals)
جملات شرطی میکس (Mixed Conditionals)

ساختار هر یک از جملات شرطی فوق با هم تفاوت دارد و در موقعیت‌های متفاوتی از آن‌ها استفاده می‌شود. در موقعیت‌های رسمی، گاهی ساختار جملات شرطی تغییر می‌کند و شکل رسمی‌تری به خود می‌گیرد که به آن «جملات شرطی معکوس» (Inverted Conditionals) می‌گویند. در این آموزش به این نوع جملات نیز به طور کامل اشاره خواهیم کرد.

گرامر چیست ؟ + نکات و اصول یادگیری گرامر زبان انگلیسی

فیلم آموزش گرامر زبان انگلیسی سطح پایه A1 – به زبان انگلیسی در فرادرس

گرامر Conditional Sentences - نوع صفر

جملات شرطی نوع صفر، بیشتر برای بیان حقایق علمی به کار می‌روند یا به توصیف عملی می‌پردازند که بیشتر مردم از آن باخبرند. برای مثال، اگر بستنی را بیرون از فریزر نگهداری کنیم، چه اتفاقی می‌افتد؟ مشخص است! آب می‌شود. این یک واقعیت است که هم جنبه علمی دارد و هم مردم به خوبی از آن آگاه‌اند. این جمله را در زبان انگلیسی به صورت زیر می‌نویسیم:

If you keep an ice cream out of the fridge, it melts.

اگر بستنی را خارج از فریزر نگهداری کنید، آب می‌شود.

بیایید ساختار این جمله شرطی را با هم تحلیل کنیم. این جمله نیز مانند سایر جملات شرطی از دو جمله‌‌واره تشکیل شده است. فعل هر دو جمله‌واره به شکل حال ساده آمده و درباره حقیقتی صحبت می‌کند که جنبه علمی دارد. همچنین بعد از «if-clause» از ویرگول استفاده شده است. حال اگر بخواهیم جای دو جمله‌واره را عوض کنیم، دیگر به ویرگول نیازی نیست، بنابراین خواهیم داشت:

Ice cream melts if you keep it out of the fridge.

اگر بستنی را خارج از فریزر نگهداری کنید، آب می‌شود.

پس اگر بخواهیم ویژگی جملات شرطی نوع صفر را (که در زبان انگلیسی به آن‌ها «Zero Conditionals» گفته می‌شود) به طور خلاصه بیان کنیم، خواهیم داشت:

دو جمله‌واره دارد.
جمله‌‌واره اول «if-clause» و جمله‌واره دوم «Main Clause» است.
فعل جمله‌واره اول و دوم به شکل حال ساده به کار رفته است.
درباره حقیقتی صحبت می‌کند که در نتیجه وقوع جمله‌واره اول رخ می‌دهد.
با عوض کردن جای دو جمله‌واره دیگر نیازی به ویرگول نداریم.

برای درک بهتر، مثال‌های زیر و ترجمه آن‌ها را مرور کنید.

If you heat ice, it melts.

اگر یخ را داغ کنید، ذوب می‌شود.

If it rains, the streets get wet.

اگر باران ببارد، خیابان‌ها خیس می‌شوند.

If you mix red and blue, you get purple.

اگر قرمز و آبی را با هم مخلوط کنید، رنگ بنفش به شما می‌دهد.

If the temperature drops below freezing, water turns into ice.

اگر دما به زیر صفر برسد، آب به یخ تبدیل می‌شود.

If you apply heat to metal, it expands.

اگر فلز را داغ کنید، منبسط می‌شود.

If the sun sets, it gets dark outside.

اگر خورشید غروب کند، بیرون تاریک می‌شود.

If you add sugar to tea, it tastes sweeter.

اگر به چای شکر اضافه کنید، طعم شیرین‌تری می‌دهد.

If I eat too much, I feel full.

اگر زیاد بخورم، احساس سیری می‌کنم.

If plants receive enough sunlight, they grow faster.

اگر گیاهان به اندازه کافی نور خورشید دریافت کنند، سریع‌تر رشد می‌کنند.

If you press the button, the machine starts working.

اگر دکمه را فشار دهید، دستگاه شروع به کار می‌کند.

If water boils, it turns into steam.

اگر آب بجوشد، تبخیر می‌شود.

If she studies hard, she gets good grades.

اگر او سخت درس بخواند، نمرات خوبی می‌گیرد.

If the wind blows strongly, trees sway.

اگر باد شدید بوزد، درختان تاب می‌خورند.

If people don't sleep enough, they feel tired.

اگر مردم به اندازه کافی نخوابند، احساس خستگی می‌کنند.

If you mix oil and water, they don't combine.

اگر روغن و آب را مخلوط کنید، با هم ترکیب نمی‌شوند.

If the temperature rises, ice cream melts quickly.

اگر دما افزایش یابد، بستنی به سرعت آب می‌‌شود.

If you drop a ball, it falls to the ground.

اگر توپی را رها کنید، روی زمین می‌افتد.

If I don't set an alarm, I wake up late.

اگر زنگ ساعت را تنظیم نکنم، دیر از خواب بیدار می‌شوم.

گرامر Conditional Sentences - نوع اول

جملات شرطی نوع اول برای توصیف موقعیتی در زمان حال یا آینده به کار می‌روند که واقعی است، یعنی احتمال وقوع آن در آینده بسیار زیاد است. برای مثال، هواشناسی اعلام می‌کند که قرار است فردا هوا آفتابی باشد. بنابراین، شما تصمیم می‌گیرید اگر هوا آفتابی باشد، فردا با دوستان خود به گردش بروید. با توجه به هواشناسی، احتمال این‌که فردا هوا آفتابی باشد، زیاد است. این جمله را می‌توانیم در حالت شرطی نوع اول به صورت زیر بیان کنیم:

If the weather is ok, we will go on a picnic.

اگر هوا خوب باشد، ما به گردش خواهیم رفت.

If it rains tomorrow, we will stay indoors.

اگر فردا باران ببارد، ما در خانه می‌مانیم.

If you study hard, you will pass the exam.

اگر سخت درس بخوانی، در امتحان قبول می‌شوی.

If she comes to the party, I will introduce her to my friends.

اگر او به مهمانی بیاید، به دوستانم او را معرفی می‌کنم.

If I have free time, I will go for a walk.

اگر وقت آزاد داشته باشم، به پیاده‌روی می‌روم.

If they win the game, they will celebrate their victory.

اگر بازی را ببرند، پیروزی خود را جشن می‌گیرند.

If he misses the bus, he will be late for work.

اگر از اتوبوس جا بماند، دیر به سر کارش می‌رسد.

If we leave now, we will arrive on time.

اگر الآن برویم، به‌موقع می‌رسیم.

If you don't eat breakfast, you will feel hungry later.

اگر صبحانه‌ات را نخوری، بعداً گرسنه‌ات می‌شود.

If it's sunny this weekend, we can go to the beach.

اگر این آخر هفته هوا آفتابی باشد، می‌توانیم به کنار دریا برویم.

If he calls me back, I will give him the message.

اگر دوباره به من زنگ بزند، به او پیام می‌دهم.

گرامر Conditional Sentences - نوع دوم

جملات شرطی نوع دوم برای بیان موقعیت فرضی یا غیرواقعی در زمان حال به کار می‌روند. فرض کنید با دوستان خود درباره موضوعی در حال گفت‌وگو هستید. یکی از آن‌ها از شما می‌پرسد اگر فرصتی برای زندگی در کشور دیگری داشتی، کجا زندگی می‌کردی؟ و شما در پاسخ می‌گویید‌ «اگر فرصتی برای زندگی در کشور دیگری داشتم، کانادا را انتخاب می‌کردم.»

جمله فوق کاملاً غیرواقعی است، زیرا شما در حال حاضر شرایط رفتن به کانادا را ندارید و به همین دلیل از چیزی صحبت می‌کنید که احتمال وقوع آن در حال حاضر تقریباً صفر یا خیلی خیلی کم است. بنابراین از شرطی نوع دوم استفاده می‌کنیم و جمله خود را به صورت زیر می‌نویسیم:

If I had a chance to live in another country, I would choose Canada.

اگر فرصتی برای زندگی در کشور دیگری داشتم، کانادا را انتخاب می‌کردم.

برای درک بهتر، به چند مثال بیشتر با گرامر Conditional Sentences از نوع دوم و ترجمه آن‌ها دقت کنید.

If I had more time, I would travel around the world.

اگر فرصت بیشتری داشتم، به دور دنیا سفر می‌کردم.

If she studied harder, she would improve her grades.

اگر بیشتر درس بخواند، نمره بهتری می‌گیرد.

If it weren't so cold, we would go for a swim.

اگر هوا خیلی سرد نبود، شنا می‌کردیم.

If they won the lottery, they would buy a luxurious house.

اگر بلیت بخت‌آزمایی را ببرند، خانه لوکسی می‌گیرند.

If I were you, I would take that job offer.

اگر جای تو بودم، آن پیشنهاد شغلی را می‌پذیرفتم.

If he had a car, he would drive to work instead of taking the bus.

اگر ماشین داشته باشد، به‌جای اتوبوس با ماشین به سر کار می‌رود.

If we lived closer to the beach, we would go surfing every day.

اگر به کنار دریا نزدیک‌تر بودیم، هر روز موج‌سواری می‌کردیم.

If you were more organized, you would find things more easily.

اگر منظم‌تر بودی، وسایل را راحت‌تر پیدا می‌کردی.

If it didn't rain tomorrow, we could have a picnic in the park.

اگر فردا باران نمی‌بارید، می‌توانستیم برای گردش به پارک برویم.

If they spoke Spanish, they would be able to communicate with the locals.

اگر اسپانیایی صحبت می‌کردند، می‌توانستند با افراد بومی در ارتباط باشند.

گرامر Conditional Sentences - نوع سوم

جملات شرطی نوع سوم معمولاً برای توصیف موقعیتی به کار می‌روند که در گذشته انجام شده و اکنون که درباره آن صحبت می‌کنیم، از انجام دادن یا ندادن آن ابراز پشیمانی می‌کنیم یا حسرت موقعیت ازدست‌رفته را می‌خوریم. البته همیشه برای بیان حسرت‌ها به کار نمی‌رود.

فرض کنید ماه گذشته به شما یک موقعیت شغلی خوب پیشنهاد شد و شما آن را رد کردید. اما اکنون که به آن فکر می‌کنید، از این‌که آن را نپذیرفتید پشیمانید و حسرت آن را می‌خورید. با خودتان می‌گویید «اگر آن پیشنهاد شغلی را پذیرفته بودم، می‌توانستم درآمد بیشتری داشته باشم.»

آیا شما می‌توانید به گذشته برگردید و تغییری ایجاد کنید؟ بدون شک چنین چیزی محال است. پس برای موقعیتی که از دست رفته و دیگر نمی‌توانیم کاری برای آن بکنیم، از شرطی نوع سوم کمک می‌گیریم و این‌گونه تعریفش می‌کنیم که برای توصیف موقعیتی غیرواقعی در گذشته استفاده می‌شود. جمله فوق را می‌توانیم به شکل زیر بنویسیم:

If I had accepted that job offer, I would have earned more income.

اگر آن موقعیت شغلی را پذیرفته بودم، درآمد بیشتری کسب می‌کردم.

مفهوم این جمله این است که من آن موقعیت شغلی را رد کردم، درنتیجه نتوانستم درآمد بهتری داشته باشم. درواقع حقوق آن کار بالاتر بود و اگر آن را می‌پذیرفتم، حقوق بیشتری می‌گرفتم. می‌توانیم به شکل دیگری نیز آن را بیان کنیم، مانند مثال زیر:

If I hadn't declined that job offer, I would have earned more ncome.

اگر آن پیشنهاد شغلی را رد نمی‌کردم، درآمد بیشتری داشتم.

بنابراین می‌توانیم هر یک از جمله‌واره‌‌ها را در شرطی نوع سوم، مانند سایر جملات شرطی و با توجه به معنی جمله از حالت مثبت به منفی نیز تغییر دهیم. در هر صورت، ساختار فعل در جمله‌واره «if» به صورت گذشته کامل و در جمله‌‌واره اصلی به شکل «would have + p.p» است. به فرمول گرامر Conditional Sentences برای نوع سوم توجه کنید.

If + had + p.p would + have + p.p

جمله‌واره اصلی را نیز می‌توانیم منفی کنیم. فرض کنید پیشنهاد شغلی را پذیرفته‌اید و در آنجا مشغول به کار شده‌اید. در حال حاضر که به آن فکر می‌کنید، از این‌که این کار را انجام داده‌اید احساس رضایت دارید و با خود می‌گویید «اگر پیشنهاد شغلی را نپذیرفته بودم، درآمد بیشتری نداشتم.» ترجمه انگلیسی این جمله به شکل زیر خواهد بود:

If I hadn't accepted the job offer, I wouldn't have earned more income.

اگر پیشنهاد شغلی را نپذیرفته بودم، درآمدم بیشتر نمی‌شد.

به‌جای «would» می‌توانیم از «could» یا «might» یا «should» هم استفاده کنیم. به مثال‌های زیر توجه کنید تا با ساختار گرامر Conditional Sentences نوع دوم بیشتر آشنا شوید. به توضیحات هر مثال نیز دقت کنید.

If she had studied harder, she would have passed the exam.

اگر بیشتر درس خوانده بود، در امتحان قبول می‌شد.

(چون خوب درس نخواند، در امتحان قبول نشد.)

If they had arrived on time, they would have caught the train.

اگر به‌موقع رسیده بودند، می‌توانستند سوار قطار شوند.

(به‌موقع نرسیدند، در نتیجه نتوانستند سوار قطار شوند.)

If I had known about the party, I would have attended.

اگر درباره مهمانی می‌دانستم، حضور می‌یافتم.

(درباره مهمانی نمی‌دانستم، در نتیجه به آنجا نرفتم.)

If it hadn't rained, we would have gone for a picnic.

اگر باران نمی‌بارید، به گردش می‌رفتم.

(باران بارید، درنتیجه ما به گردش نرفتیم.)

If he had taken the job offer, he would have earned a higher salary.

اگر پیشنهاد شغلی را پذیرفته بود، درآمد بیشتری به دست می‌آورد.

(پیشنهاد شغلی را نپذیرفت، در نتیجه درآمد بیشتری کسب نکرد.)

If we had booked the tickets earlier, we would have gotten better seats.

اگر زودتر بلیت‌ها را رزرو کرده بود، صندلی‌های بهتری می‌گرفت.

(بلیت‌ها را زودتر رزرو نکرده بود، به همین دلیل صندلی‌های بهتری نصیبش نشد.)

If they had listened to the advice, they wouldn't have made such a mistake.

اگر به پیشنهادش گوش می‌دادند، چنین اشتباهی را مرتکب نمی‌شدند.

(به پیشنهادش گوش ندادند، در نتیجه مرتکب آن اشتباه شدند.)

If you had told me earlier, I would have helped you with the project.

اگر زودتر به من گفته بودی، در پروژه جدید کمکت می‌کردم.

(زودتر به من نگفتی، در نتیجه من هم نتوانستم به تو کمک کنم.)

If it hadn't been so expensive, I would have bought that dress.

اگر خیلی گران‌قیمت نبود، آن لباس را می‌خریدم.

(خیلی گران بود، در نتیجه نتوانستم آن را بخرم.)

If she had seen the warning signs, she wouldn't have fallen into the trap.

اگر علائم هشداردهنده را دیده بود، در آن تله نمی‌افتاد.

(علائم هشداردهنده را ندید، در نتیجه در آن تله افتاد.)

گرامر Conditional Sentences - نوع میکس

همان‌طور که از اسم‌شان پیداست، «جملات شرطی میکس» (Mixed Conditionals) از ترکیب جملات شرطی ساخته شده‌اند. از آنجا که هر جمله شرطی دو جمله‌واره دارد، جمله شرطی میکس ترکیبی از دو جمله شرطی است که می‌تواند نوع دوم و سوم باشد.

در بخش معرفی ساختار گرامر Mixed Conditionals به این نکته اشاره کردیم که هر یک از جمله‌واره‌ها می‌توانند نوع دوم یا سوم باشند. به همین دلیل دو فرمول برای آن تعریف کردیم. یک بار دیگر این دو فرمول را می‌نویسیم و توضیحاتی درباره هر یک می‌دهیم.

ساختار جملات شرطی نوع دوم به صورت زیر تعریف می‌شود:

If + subject + past simple, subject + would/could + verb

ساختار جملات شرطی نوع سوم نیز به صورت زیر تعریف می‌شود:

If + subject + had + p.p, subject + would have + p.p

اکنون اگر بخواهیم جمله شرطی میکس بسازیم، باید ترکیبی از این دو ساختار را به کار ببریم. بنابراین می‌توانیم بخشی از فرمول اول و دوم را با هم ترکیب کنیم و دو فرمول زیر را برای شرطی میکس بسازیم:

If + past perfect (type 3), would/could + verb (Type 2)

If + simple past (Type 2), would + have + p.p (Type 3)

اما معنی جملات ما با توجه به فرمولی که استفاده می‌کنیم دستخوش تغییراتی می‌شود. بدین صورت که وقتی از فرمول اول استفاده می‌کنیم، درباره پیامد فعلیِ عملی صحبت می‌کنیم که در گذشته رخ داده است. برای مثال، می‌توانیم بگویم «اگر مرخصی گرفته بودم، الآن می‌توانستم به مسافرت بروم.» مفهوم این جمله این است که الآن نمی‌توانم به سفر بروم، چون مرخصی نگرفتم. پس سفر نرفتنِ من در حال حاضر به این دلیل است که در گذشته مرخصی نگرفتم. ترجمه انگلیسی این جمله به شکل زیر است:

If I had taken a few days off, I could go on vacation now.

اگر چند روزی را مرخصی گرفته بودم، الآن می‌توانستم به مسافرت بروم.

وقتی از فرمول دوم استفاده می‌کنیم، درواقع درباره نتیجه عملی صحبت می‌کنیم که اگر رخ می‌داد، اتفاق دیگری در گذشته رخ داده بود. فرض کنید دوستتان با شما تماس می‌گیرد و از شما درخواست کمک می‌کند، اما شما در حال حاضر سر جلسه هستید و نمی‌توانید کمکش کنید. درنتیجه به او می‌گویید «اگر الآن وسط جلسه نبودم، کمکت می‌کردم.» جمله‌واره اول را می‌توانید با نوع دوم شروع کنید و جمله‌واره دوم را با نوع سوم بسازید. بنابراین به شکل زیر تعریف می‌شود:

If I weren't in the middle of a meeting now, I could have helped you.

اگر الآن وسط جلسه نبودم، می‌توانستم کمکت کنم.

برای درک بهتر به چند مثال زیر و ترجمه آن‌ها توجه کنید.

If I had taken that job offer (Type 3), I would be earning a higher salary now (Type 2).

اگر آن پیشنهاد شغلی را قبول کرده بودم، الآن درآمد بیشتری داشتم.

If she hadn't missed her flight (Type 3), she would still be on vacation (Type 2).

اگر از آن پرواز جا نمانده بود، همچنان در سفر بود.

If they had studied more (Type 3), they would have better grades now (Type 2).

اگر بیشتر درس خوانده بودند، الآن نمرات بهتری داشتند.

If he hadn't invested in that company (Type 3), he wouldn't be in financial trouble now (Type 2).

اگر در آن شرکت سرمایه‌گذاری نکرده بود، الآن به مشکل مالی برنمی‌خورد.

If we had bought that house (Type 3), we would be living in a bigger place now (Type 2).

اگر آن خانه را خریده بودیم، الآن در جای بهتری زندگی می‌کردیم.

If I had learned to play the piano (Type 3), I would be able to play in a band now (Type 2).

اگر پیانو زدن را یاد گرفته بودم، الآن می‌توانستم در باند پیانو بزنم.

If they had saved more money (Type 3), they could afford to travel the world now (Type 2).

اگر آن‌ها پول بیشتری پس‌انداز کرده بودند، الآن می‌توانستند به دور دنیا سفر کنند.

If she had taken the train instead of driving (Type 3), she wouldn't be stuck in traffic (Type 2).

اگر به‌جای رانندگی با ماشین، از قطار استفاده کرده بود، الآن در ترافیک گیر نمی‌کرد.

If he had made healthier choices (Type 3), he wouldn't be overweight now (Type 2).

اگر انتخاب‌های سالم‌تری کرده بود، الآن اضافه‌وزن پیدا نمی‌کرد.

If I weren't afraid of spiders (Type 2), I would have picked it up (Type 3).

اگر از عنکبوت نمی‌ترسیدم، آن را برمی‌داشتم.

We would have sacked him months ago (Type 3) if we didn't trust him (Type 2).

اگر به او اعتماد نداشتیم، ماه‌ها پیش اخراجش کرده بودیم.

I would have been happy to help you(Type 3) if I weren't in the middle of another meeting (Type 2).

اگر سر جلسه دیگری نبودم، خوشحال می‌شدم که کمکت کنم.

کاربرد افعال مُدال در جملات شرطی

همان‌طور که در بخش ساختار گرامر Conditional Sentences اشاره شد، جملات شرطی از دو جمله‌‌واره تشکیل شده‌اند. جمله‌واره اول «If-clause» و جمله‌واره دوم «Result Clause» نام دارد. در جمله‌واره اصلی که پیامد «If-clause» را بیان می‌کند، ساختار فعل به صورت «مُدال + فعل اصلی» است.

افعال کمکی در زبان انگلیسی

فیلم آموزش گرامر زبان انگلیسی – سطح متوسط تا پیشرفته B2 تا C2 در فرادرس

فعل اصلی همواره به شکل ساده بعد از فعل کمکی وجهی می‌آید. اما برای انواع جملات شرطی، می‌توانیم از افعال مُدال دیگری - غیر آ‌ن‌هایی که در این مطلب به آن‌ها اشاره کردیم - کمک بگیریم. برای مثال، در جملات شرطی نوع اول می‌توانیم علاوه بر «will» از «can» یا فعل‌های مُدال دیگری کمک بگیریم. در جدول زیر می‌توانید فعل‌های کمکی وجهی برای انواع جملات شرطی نوع اول، دوم و سوم را مشاهده کنید.

فعل مُدال شرطی نوع اول	فعل مُدال شرطی نوع دوم	فعل مُدال شرطی نوع سوم
will	would	would have
may	might	could have
can	could	should have
should		might have

نکته اول: هر یک از افعال مُدال که در جمله به کار می‌روند، می‌توانند روی معنی جمله اثر بگذارند. به دو مثال زیر و معنی آن‌ها توجه کنید. هر دو جمله شرطی نوع اول است.

If you do your homework, you can go out and play with your friends.

اگر تکالیفت را انجام دهی، می‌توانی بیرون بروی با دوستانت بازی کنی.

(در این مثال در جمله‌واره اصلی از «can» استفاده شده که نشان‌دهنده اجازه دادن از سوی شخص گوینده است.)

***

If you go to an English class, you will learn to speak English.

اگر به کلاس زبان بروی، یاد می‌گیری که انگلیسی صحبت کنی.

(در این مثال، از «will» استفاده شده که احتمال یاد گرفتن زبان انگلیسی در آینده و در نتیجه رفتن به کلاس زبان را نشان می‌دهد.)

نکته دوم: برای جملات شرطی نوع اول، در جمله‌واره اصلی می‌توانیم از «be going to» نیز کمک بگیریم که برای توصیف موقعیتی در آینده به کار می‌رود. توجه داشته باشید که از آن زمانی استفاده می‌کنیم که درباره احتمال وقوع چیزی مطمئن باشیم یا از قبل برای آن برنامه‌‌ریزی کرده باشیم، مانند مثال زیر:

If the weather is ok, I am going to go on a camping trip.

اگر هوا خوب باشد، به گردش خواهم رفت.

(در این مثال، گوینده تقریباً از حرفی که می‌زند مطمئن است و از قبل برای آن برنامه‌ریزی کرده است.)

به چند مثال توجه کنید که با انواع جملات شرطی با فعل‌های مُدال مختلف ساخته شده است.

If I had studied harder, I might have passed the exam.

اگر بیشتر درس می‌خواندم، شاید در امتحان قبول می‌شدم.

If she had known about the party, she could have attended.

اگر او از مهمانی خبر داشت، می‌توانست در آن شرکت کند.

(چون از مهانی خبر نداشت، در نتیجه نتوانست در آن حضور یابد.)

If they had won the game, they would have celebrated their victory.

اگر برنده بازی می‌شدند، پیروزی خود را جشن می‌گرفتند.

(برنده بازی نشدند، در نتیجه پیروزی خود را جشن نگرفتند.)

If it hadn't been so expensive, we might have bought it.

اگر این‌قدر گران نبود، شاید آن را می‌خریدم.

(چون خیلی گران بود آن را نخریدم.)

If he had arrived on time, he could have caught the train.

اگر به‌موقع رسیده بود، می‌توانست سوار قطار شود.

( چون به‌موقع نرسید، نتوانست سوار قطار شود.)

If we had taken a different route, we might have avoided the traffic.

اگر مسیر دیگری را انتخاب می‌کردیم، شاید در ترافیک نمی‌ماندیم.

(چون مسیر دیگری را انتخاب کردیم، در ترافیک ماندیم.)

If you had followed the instructions, you wouldn't have made that mistake.

اگر از دستورالعمل‌ها پیروی می‌کردید، مرتکب اشتباه نمی‌شدید.

(از دستورالعمل‌ها پیروی نکردید، در نتیجه مرتکب اشتباه شدید.)

If it hadn't rained, we could have gone hiking.

اگر باران نمی‌بارید، می‌توانستیم پیاده‌روی کنیم.

(باران بارید، در نتیجه نتوانستیم پیاده‌روی کنیم.)

If they had practiced more, they might have performed better on stage.

اگر بیشتر تمرین می‌کردند، شاید روی صحنه اجرای بهتری داشتند.

(تمرین کمی داشتند، به همین دلیل اجرای خوبی روی صحنه نداشتند.)

If I had been there, I could have helped you.

اگر آنجا بودم، می‌توانستم کمکت کنم.

(آنجا نبودم، برای همین نتوانستم کمکت کنم.)

گرامر Real Conditionals

برخی از جملات گرامر Conditional Sentences در مقایسه با سایر جملات، واقعی‌تر به نظر می‌رسند. به بیان ساده‌تر، به چیزی اشاره می‌کنند که احتمال وقوع آن زیاد است و امری محال نیست. برای ساختن این نوع جملات، می‌توانیم از حال ساده یا حال استمراری در هر دو جمله‌واره برای موقعیت‌های حال استفاده کنیم و از گذشته ساده یا گذشته استمراری در هر دو جمله‌واره برای توصیف موقعیت‌هایی در گذشته کمک بگیریم. مثال‌های زیر و ترجمه آن‌ها را در نظر بگیرید.

Present simple + present simple

If the weather is fine, we eat outside on the terrace.

اگر هوا خوب باشد، ساندویچ را در بالکن می‌خوریم.

Present continuous + present simple

If the kids are enjoying themselves, we just let them go on playing till they’re ready for bed.

اگر بچه‌ها دارند لذت می‌برند، باید اجازه دهیم تا وقت خواب به بازی کردن ادامه دهند.

Present continuous + present continuous

If the economy is growing by 6%, then it is growing too fast.

اگر اقتصاد تا ۶ درصد رو به افزایش است، پس رشد چشمگیری دارد.

Past simple + past simple

If my father had a day off, we always went to see my granddad.

اگر پدرم یک روز را مرخصی گرفته بود، ما همیشه به دیدن پدربزرگمان می‌رفتیم.

Past simple + past continuous

Kevin always came in to say hello if he was going past our house.

اگر «کوین»‌ از جلوی خانه ما رد می‌‌شد، همیشه سلام می‌کرد.

همچنین می‌توانیم از انواع فعل‌های مُدال در جمله‌واره اصلی استفاده کنیم، مانند مثال زیر:

If we go out, we can usually get a babysitter.

اگر به بیرون برویم، معمولاً پرستار می‌گیریم.

If we wanted someone to fix something, we would ask our neighbor. He was always ready to help.

اگر از کسی بخواهیم که چیزی را تعمیر کند، از همسایه‌مان می‌خواهیم. او همیشه آماده کمک کردن است.

مثال گرامر Conditional Sentences

تا به اینجای مطلب، گرامر Conditional Sentences را در قالب مثال و به طور جداگانه برای انواع آن‌ آموزش دادیم. در این بخش، سعی کرده‌ایم مثال‌های بیشتری با انواع جملات شرطی ارائه دهیم. ترجمه آن‌ها را نیز می‌توانید مرور کنید. به فعل هر یک از جمله‌ها توجه داشته باشید تا بتوانید نوع آن‌ها را تشخیص دهید.

If the weather improves, we’ll go for a walk.

اگر هوا بهتر شود، قدم می‌زنیم.

(احتمال این‌که هوا بهتر شود زیاد است.)

If the weather improved, we could go for a walk.

اگر هوا بهتر شد، می‌توانیم قدم بزنیم.

(احتمال بهتر شدن هوا خیلی کم یا تقریباً صفر است.)

If the weather had improved, we could have gone for a walk.

اگر هوا بهتر می‌شد، می‌توانستیم قدم بزنیم.

If you decided to take the exam, you would have to register by 31 March.

اگر تصمیم داشتی در امتحان شرکت کنی، باید تا ۳۱ مارس ثبت‌نام کرده باشی.

If the flight’s late, we’ll miss our connection.

اگر پرواز تأخیر داشته باشد، از هواپیما جا می‌مانیم.

He would buy a flat if he had the money for a deposit.

اگر پول برای پس‌انداز داشت، آپارتمان می‌خرید.

If they had left earlier, they would have arrived on time.

اگر زودتر رفته بودند، به‌موقع می‌رسیدند.

(زودتر نرفتند، در نتیجه به‌موقع نرسیدند.)

If you park here, they clamp your wheels.

اگر اینجا پارک کنید، چرخ‌های ماشینت را قفل می‌کنند.

If I can’t sleep, I listen to the radio.

اگر نخوابم، به رادیو گوش می‌دهم.

If the weather is fine, we eat outside on the terrace.

اگر هوا خوب باشد، روی بالکن غذا می‌خوریم.

(هر بار که هوا خوب باشد، این کار را انجام می‌دهیم.)

If you finish your homework, you can watch TV.

اگر تکالیفت را تمام کنی، می‌توانی تلویزیون تماشا کنی.

If you have a few hours to spare, you may visit the museum.

اگر چند ساعت وقت آزاد داشته باشی، شاید از موزه بازدید کنی.

If I have time, I might make a cake.

اگر وقت داشته باشم، شاید کیک بخرم.

If I arrive early, I might take a stroll around the park.

اگر زود برسم، شاید در پارک قدم بزنم.

If you don’t feel well, you should consult a doctor.

اگر حالت خوب نیست، باید با دکتر مشورت کنی.

If it rains, I take an umbrella with me to work.

اگر باران ببارد، در راه رفتن به سر کار چتر با خودم می‌برم.

If I wake up early, I always read a book in bed.

اگر زود از خواب بیدار شوم، همیشه در تخت کتابی می‌خوانم.

If I don’t see you later, I won’t be able to say hello.

اگر شما را بعداً نبینم، نمی‌توانم سلام کنم.

If I had finished college, I would have become a doctor.

اگر کالج را تمام کرده بودم، پزشک می‌شدم.

(کالج را نیمه‌کاره رها کردم، در نتیجه نتوانستم پزشک شوم.)

If it had rained last week, the plants wouldn't die now.

اگر هفته گذشته باران می‌بارید، گیاهان الآن پژمرده نمی‌شدند.

If you were nicer, you could have had more friends when you were younger.

اگر مهربان‌تر بودی، در دوران جوانی می‌توانستی دوستان بیشتری داشته باشی.

سوالی کردن Conditional Sentences

برای سوالی کردن جملات شرطی، در هیچ‌یک از حالت‌های آن تغییری در جمله‌واره «if» نمی‌دهیم. بلکه فقط جمله‌واره اصلی را تغییر می‌دهیم. بدین صورت که برای ساختن جملات پرسشی بله یا خیر، فعل کمکی را ابتدای جمله می‌آوریم و سپس از فاعل استفاده می‌کنیم و در نهایت بقیه جمله را می‌آوریم.

برای ساختن جملات سوالی با wh نیز ابتدا کلمه پرسشی را می‌آوریم و سپس فعل کمکی و در ادامه فاعل و سایر اجزای جمله‌واره اصلی را می‌آوریم. همچنین می‌توانیم جای جمله‌واره‌ها را عوض کنیم. اما در نظر داشته باشید که وقتی جمله‌واره «if» ابتدای جمله می‌آید، باید بعد از آن از ویرگول انگلیسی کمک بگیریم. برایی درک بهتر نحوه سوال ساختن با جملات شرطی به چند مثال زیر با گرامر Conditional Sentences توجه کنید.

If you could have any superpower, what would it be?

اگر می‌توانستید قدرت ماورایی داشته باشید، آن کدام قدرت بود؟

What would you do if you won the lottery?

اگر برنده بلیت بخت‌آزمایی شوید، چه کار می‌کنید؟

If you could travel back in time, which historical event would you want to witness?

اگر می‌توانستید به گذشته برگردید، دوست داشتید شاهد کدام واقعه تاریخی باشید؟

What would you do if you found a wallet on the street?

اگر کیف پولی در خیابان پیدا کنید، چه کار می‌کنید؟

If you could have dinner with any famous person, living or dead, who would you choose?

اگر می‌توانستید با شخص معروفی ناهار بخورید، در قید حیات یا فوت‌شده، چه کسی را انتخاب می‌کردید؟

What would you do if you woke up one day with the ability to speak any language fluently?

اگر یک روز صبح با توانایی صحبت کردنِ سلیس به زبان دیگری از خواب بیدار شدید، چه کار می‌کنید؟

If you could live in any fictional world, which one would you choose?

اگر می‌توانستید در دنیایی تخیلی زندگی کنید، چه دنیایی را انتخاب می‌کردید؟

What would you do if you had the power to eradicate one global issue?

اگر قدرت از بین بردن یک معضل جهانی را داشتید، چه کار می‌کردید؟

If you could change one decision from your past, what would it be and why?

اگر می‌توانستید به گذشته برگردید و تصمیمی را تغییر دهید، آن چه چیزی بود و چرا؟

What would you do if you had the opportunity to travel to outer space?

اگر فرصتی برای سفر کردن به فضا داشتید، چه کار می‌کردید؟

گرامر Inverted Conditionals

در موقعیت‌های خیلی رسمی، مانند نوشتن ایمیل رسمی یا نامه‌نگاری انگلیسی و همچنین سخنرانی‌های علمی، می‌توانیم جملات شرطی را بدون «if» به کار ببریم. به این حالت «جملات شرطی معکوس» (Inverted Conditionals) گفته می‌شود که هم برای نوع اول و هم برای نوع دوم و سوم می‌توانیم از آن استفاده کنیم. در حالت کلی، برای ساختن جملات شرطی معکوس، اولین کاری که باید انجام دهیم، برداشتن «if» از جمله است. سپس با توجه به نوع جمله شرطی، تغییرات دیگری در ساختار فعل «if-clause» ایجاد می‌کنیم. فرمول جملات شرطی معکوس نوع اول، دوم و سوم را به‌ترتیب مشاهده می‌کنید که در کنار جملات شرطی هر یک قرار داده شده تا بهتر بتوانید مقایسه کنید.

Type 1: If + subject + simple present, subject + will + verb

Type 1 (inverted): Should + sub + verb, clause 2

***

Type 2: If + subject + simple past, subject + would + verb

Type 2 (inverted «to be»): Were + subject + complement , clause 2

Type 2 (inverted «main verb»): Were + subject + to + verb, clause 2

***

Type 3: If + subject + had + p.p, subject + would + have + p.p

Type 3 (inverted): Had + subject + p.p, clause 2

به چند مثال توجه کنید تا با ساختارهای گرامر Conditional Sentences از نوع معکوس بیشتر آشنا شوید.

Had I known it was going to rain, I would have brought an umbrella.

اگر می‌دانستم قرار است باران ببارد، چتر می‌آوردم.

Were I in your shoes, I would take the opportunity.

اگر جای تو بودم، از فرصت استفاده می‌کردم.

Should you need any assistance, feel free to ask.

اگر به کمک نیاز داشتی، می‌توانی درخواست کنی.

Were it not for her support, I wouldn't have achieved my goals.

اگر به‌خاطر حمایت‌های او نبود، من به اهدافم نمی‌رسیدم.

Had they followed the instructions, they wouldn't have gotten lost.

اگر دستورالعمل‌ها را دنبال کرده بودند، گم نمی‌شدند.

Should you come across any problems, let me know right away.

اگر با مشکلی مواجه شدید، بلافاصله من را در جریان قرار دهید.

Were I to win the lottery, I would travel the world.

اگر برنده بلیت بخت‌آزمایی شوم، به دور دنیا سفر می‌کنم.

Should he ask for help, don't hesitate to lend a hand.

اگر او از من کمک بخواهد، برای کمک کردن به او دریغ نخواهم کرد.

Had you called earlier, I could have made arrangements for you.

اگر شما زودتر زنگ زده بودید، می‌توانستم قرار ملاقاتی برای شما ترتیب دهم.

Were it not for their encouragement, I might have given up.

اگر به خاطر تشویق‌های آن‌ها نبود، ممکن بود تسلیم شوم.

نکته: برای ساختن جملات منفی جمله شرطی معکوس نوع دوم و سوم، «not» را بعد از فاعل می‌آوریم و چون برای موقعیت‌های رسمی به کار می‌رود، نمی‌توانیم از شکل کوتاه آن استفاده کنیم، مانند مثال‌های زیر:

Had I not gone there, I wouldn't have seen him.

اگر من به آنجا نمی‌رفتم، او را نمی‌دیدم.

***

Were she not a doctor, I couldn't help the poor.

اگر پزشک نبود، نمی‌توانست به افراد مریض کمک کند.

گرامر Inversion در انگلیسی – توضیح و آموزش + تمرین و مثال

فیلم آموزش گرامر زبان انگلیسی سطح متوسط B1 – به زبان فارسی در فرادرس

جملات شرطی با If only

دسته‌ای از جملات شرطی در زبان انگلیسی وجود دارند که به‌جای «if» برای آن‌ها از «if olny» استفاده می‌کنیم. «if only» در زبان فارسی به معنی «ای کاش» است و بیشتر برای بیان حسرت‌ها یا افسوس خوردن در جملات انگلیسی به کار می‌رود. در ادامه این مطلب، این ساختار با دسته‌بندی‌های مختلف آن توضیح می‌‌دهیم.

If only + Past simple

این ساختار برای ابراز تأسف یا حسرت خوردن درباره موقعیتی به کار می‌رود که در حال حاضر که درباره آن صحبت می‌کنیم، حقیقت ندارد. این ساختار نشان می‌دهد که احتمال وقوع عملی بسیار کم است یا امکان تغییر دادن آن تقریباً وجود ندارد. به مثال زیر و ترجمه آن دقت کنید.

If only I had more time.

کاش وقت بیشتری داشتم.

این مثال نشان می‌دهد که گوینده در حال حاضر وقت زیادی ندارد تا کاری را که می‌خواهد انجام دهد، اما آرزو می‌کند که وقت بیشتری داشت. جمله فوق را می‌توانیم مانند جملات شرطی با «if» به شکلی بنویسیم که از دو جمله‌واره تشکیل شده باشد. مانند شرطی نوع دوم که درباره موضوعی خیالی در زمان حال یا آینده صحبت می‌کند، جمله شرطی با «if only» نیز درباره موقعیتی غیرواقعی صحبت می‌کند که تغییر دادن آن امکان‌پذیر نیست. بنابراین، در چنین شرایطی باید جمله‌واره if با فعل گذشته ساده و جمله‌واره اصلی با «would» یا «could» و شکل ساده فعل بیاید. مثال فوق را می‌توانیم به شکل زیر نیز بنویسیم.

If only I had more time, I could go on a camping trip.

کاش وقت بیشتری داشتم تا می‌توانستم به گردشگری بروم.

فرمول جمله فوق هم به شکل زیر تعریف می‌شود.

If only + Past Perfect

حالت دوم جملات شرطی با «if» مانند جملات شرطی نوع سوم با فعل «had + p.p» در جمله‌واره if و «would have + p.p» در جمله‌واره اصلی ساخته می‌شود. در این حالت، درباره موقعیتی صحبت می‌کنیم که در زمان گذشته رخ داده و اکنون که درباره آن صحبت می‌کنیم، با پشیمانی و حسرت از آن می‌گوییم، مانند مثال زیر:

If only she had studied harder.

کاش بیشتر درس خوانده بود.

این جمله نشان می‌دهد که شخصی که گوینده درباره آن صحبت می‌کند، خوب درست نخوانده و اکنون شاید نتیجه مطلوبی نگرفته است و به همین دلیل ابراز تأسف می‌کند. مانند مثال اول می‌توانیم جمله فوق را با جمله‌واره اصلی ادامه دهیم و ساختار فعل «would + have + p.p» را برای آن به کار ببریم. اما معمولاً و به‌ویژه در مکالمه‌های روزمره، مانند مثال فوق، یعنی بدون جمله‌واره دوم به کار می‌بریم.

حالت دیگری نیز برای «if only» تعریف شده است که به صورت فرمول زیر به کار می‌رود:

If only + Would + Base Verb

این ساختار با بیان آرزویی در زمان حال یا آینده برای شخص دیگری توصیف می‌شود. در این حالت، انتظار داریم شخص رفتارش را تغییر دهد یا عملکرد متفاوتی داشته باشد. مثال زیر را در نظر بگیرید.

If only he would listen to my advice.

کاش به نصیحتم گوش بدهد.

ساختار فوق را می‌توانیم با «could» نیز بنویسیم، مانند مثال زیر:

If only I could speak fluent French.

کاش می‌توانستم زبان فرانسه را روان صحبت کنم.

برای درک بهتر به چند مثال بیشتر با «if only» توجه کنید.

If only I had more money, I could travel the world.

کاش پول بیشتری داشتم تا می‌توانستم به دور دنیا سفر کنم.

If only she had listened to her parents' advice, she wouldn't be in this mess.

کاش او به نصیحت والدینش گوش داده بود تا به دردسر نمی‌افتاد.

If only they could understand how much their words hurt me.

کاش بفهمند چقدر حرف‌هایشان آزارم می‌دهد.

If only he had arrived on time, we wouldn't have missed the beginning of the movie.

اگر به‌موقع رسیده بود، اول فیلم را از دست نمی‌داد.

If only I could find my keys, I wouldn't be late for work.

کاش بتوانم کلیدهایم را پیدا کنم، در این صورت دیر به سر کار نمی‌رسم.

If only they would give me a chance to prove myself.

کاش به من فرصتی دهد تا بتوانم خودم را ثابت کنم.

If only we had booked the tickets in advance, we wouldn't be stuck in this long line.

اگر بلیت‌ها را زودتر رزرو کرده بود، در این صف طولانی گیر نمی‌کرد.

If only the weather would cooperate, we could have a picnic in the park.

اگر هوا یاری کند، می‌توانیم در پارک گردش کنیم.

If only he could see how much I care about him.

کاش می‌فهمید چقدر به او توجه می‌کنم.

If only I could turn back time and change my decision.

کاش می‌توانستم زمان را به عقب برگردانم و تصمیم را عوض کنم.

نکات مهم درباره گرامر Conditional Sentences

گرامر Conditional Setnences در سطوح متوسط تدریس می‌شود و از آنجا که مبحث پیچیده‌ای به نظر می‌رسد، بسیاری از زبان‌آموزان در یادگیری آن و به‌ویژه هنگام استفاده از آن در مکالمه‌های خود به زبان انگلیسی، دچار مشکل می‌شوند. به همین دلیل آموختن برخی نکات مهم حین یادگیری می‌تواند کمک زیادی به یادگیری بهتر بکند. در این بخش از مطلب گرامر Conditional Sentences به نکات مهمی در خصوص یادگیری این مبحث گرامری مهم اشاره کرده‌ایم.

به طور کلی پنج نوع جمله شرطی داریم؛ جملات شرطی نوع صفر، اول، دوم، سوم و میکس. هر یک از این جملات شرطی برای بیان شرایط مختلف و نتایج احتمالی حاصل از آن به کار می‌روند.
ساختار جملات شرطی با توجه نوع آن تعیین می‌شود. برای مثال، در جملات شرطی نوع اول، می‌توان از فعل حال ساده در جمله‌واره «if» و از «will + base form» در جمله اصلی استفاده کرد.
از جملات شرطی برای بیان موقعیتی واقعی یا غیرواقعی و فرضی در زمان حال، آینده یا گذشته استفاده می‌شود. بنابراین، برای به کار بردن آن‌ها باید معنی را هم در نظر بگیریم.
نوع فعل به‌کاررفته در جمله‌واره «if» با توجه به نوع آن مشخص می‌شود. برای مثال، اگر جمله شرطی نوع دوم باشد، از فعل گذشته ساده و اگر نوع سوم باشد، از گذشته کامل استفاده می‌کنیم.
در جمله‌‌واره اصلی می‌توانیم از افعال مُدال مختلفی کمک بگیریم که مفهوم آن جمله شرطی را منتقل کند. برای مثال، در جملات شرطی نوع دوم، به‌جای «would» می‌توانیم «could » یا «might» را نیز به کار ببریم که برای بیان توانایی و احتمال انجام شدن عمل در زمان حال به کار می‌رود.
«unless» معمولاً به‌جای «if not» در جمله به‌کار می‌رود و ساختار و نحوه کاربرد آن مانند جملات شرطی با «if» است. تنها فرق آن در معنی جمله است.
در جملات شرطی میکس، هم می‌توانیم از نوع دوم در جمله‌واره «if» استفاده کنیم و هم از نوع سوم. هر کدام را که به کار ببریم، باید از نوع بعدی در جمله‌واره اصلی کمک بگیریم.
گرامر Inverted Conditionals، برای برخی از موقعیت‌های رسمی استفاده می‌شود و برای محاوره یا گفت‌وگوهای روزانه کاربرد چندانی ندارد. برای جملات شرطی اول، نوع دوم و سوم می‌توانیم از این ساختار کمک بگیریم و با حذف «if» از جمله و اعمال تغییراتی که در این آموزش به آن‌ها اشاره کردیم، جملات شرطی معکوس بسازیم.
جملات شرطی نوع اول و صفر برای توصیف موقعیتی واقعی با احتمال وقوع زیاد به کار می‌روند، درحالی‌که جملات شرطی نوع دوم و سوم برای توصیف موقعیتی غیرواقعی در زمان حال یا گذشته به کار می‌روند.

اشتباهات رایج در به کار بردن گرامر Conditional Sentences

یکی از راه‌های یادگیری زبان انگلیسی این است که اشتباهات و نقاط ضعف خود را تشخیص دهیم و آن‌ها را برطرف کنیم. به همین دلیل در این بخش از مطلب سعی کرده‌ایم به تعدادی از اشتباهات رایج زبان‌آموزان هنگام استفاده از گرامر Conditional Sentences اشاره کنیم.

استفاده نادرست از فعل: مهم‌ترین نکته در رابطه با جملات شرطی، فعل جمله‌‌واره‌هاست. درواقع، به کمک همین فعل‌هاست که نوع آن‌ها از هم تفکیک می‌شود. بسیاری از زبان‌آموزان هنگام استفاده از فعل جملات شرطی با چالش‌هایی مواجه می‌شوند. برای مثال، ممکن است «will» را در جمله‌‌‌واره «if» به کار ببرند. یا در جملات شرطی نوع دوم از «will» به‌جای «would»‌ استفاده کنند.
عدم مطابقت فاعل و فعل: در برخی موارد، زبان‌آموزان مطابقت فاعل و فعل را در جمله نادیده می‌گیرند. برای مثال، از «if she have» به‌جای «if she has» استفاده می‌کنند. دقت داشته باشید که این مورد بیشتر برای جملات شرطی نوع صفر و دوم اهمیت پیدا می‌کند که فعل جمله‌واره «if» به صورت حال ساده به کار می‌رود.
استفاده نکردن از شکل ساده فعل بعد از فعل وجهی: در «Main clause»، فعل اصلی که بعد از فعل کمکی وجهی قرار می‌گیرد، همواره به شکل ساده به کار می‌رود و نباید به آن «ing» یا «s» سوم‌شخص یا مانند این‌ها اضافه کنیم.
استفاده نادرست از ترتیب کلمات: این اشتباه در جملات شرطی معکوس (Inverted Condtionals) بیشتر مشاهده می‌شود، زیرا در این جملات شرطی، ساختار جمله‌واره «if» تغییر می‌کند و به همین دلیل باید هنگام چیدن کلمات کنار هم، دقت کافی داشته باشیم که ترتیب کلمات به هم نریزد.
توجه نکردن به شکل کوتاه کلمات: در انگلیسی محاوره، معمولاً برخی از فعل‌ها به شکل کوتاه بیان می‌شوند. برای مثال، می‌توانیم «If she had been more considerate» را در انگلیسی روزمره به صورت «If she'd been more considerate» کوتاه کنیم، اما برخی از زبان‌آموزان به اشتباه از آن استفاده می‌کنند. برای مثال، «If I will» را به‌جای «If I'll» را در شرطی نوع اول به کار می‌برند. اما چنین حالتی در جملات شرطی رایج نیست.
استفاده نابجا از جملات شرطی: یکی از اشتباهات رایج گرامری که بیشتر دانش‌آموزان با آن مواجه می‌شوند، استفاده نادرست و بیش از حد از جملات شرطی است. از جملات شرطی معمولاً زیاد در گفت‌وگوها استفاده نمی‌کنیم. زیاد به کار بردن این جملات می‌تواند مخاطب را گمراه کند یا نتواند منظور گوینده را خوب متوجه شود.
درک نادرست از موقعیت: در برخی موارد مشاهده شده است که زبان‌آموزان از موقعیت درک درستی ندارند و به همین دلیل جمله شرطی اشتباهی را برای آن به کار می‌برند. برای مثال، گاهی دیده شده است که از جمله شرطی نوع اول برای موقعیت غیرواقعی استفاده شده یا نوع دوم را به‌جای نوع سوم به کار برده‌ا‌ند.
نداشتن تمرین کافی: یکی از مهم‌ترین مسائل در یادگیری گرامر، تمرین کردن است. با تمرین‌های مکرر است که می‌توانیم در صحبت کردن از دستور زبان‌های پیشرفته‌تر استفاده کنیم. یادگیری جملات شرطی شاید به‌ظاهر کار خیلی سختی نباشد و با تمرین فرمول‌‌های آن بتوانیم از عهده تست‌‌ها و تمرین‌ها بربیاییم. اما مهم این است که بتوانیم در گفت‌وگوهای خود از انواع آن به شکل درستی کمک بگیریم. یکی از راه‌های تقویت دستور زبان انگلیسی، دیدن فیلم‌های کوتاه و در سطح یادگیری خودتان است. گوش دادن به پادکست یا اپلیکیشن‌های یادگیری زبان انگلیسی نیز می‌تواند کمک شایانی به بهبود گرامر در مکالمه‌های روزمره بکند.

بهترین پادکست های آموزش زبان انگلیسی — معرفی ۲۵ عنوان برای تقویت مهارت ها

فیلم آموزش مکالمه زبان انگلیسی – سطح متوسط در فرادرس

مکالمه با گرامر Conditional Sentences

بدون شک یادگیری دستور زبان انگلیسی بدون تمرین کردن و استفاده در مکالمه‌های روزمره امکان‌پذیر نیست. به همین دلیل در ادامه این مطلب سعی کرده‌ایم مثالی در قالب گفت‌وگوی دونفره ارائه کنیم. به مکالمه زیر بین «Alice» و «Ben» توجه کنید. ترجمه آن نیز در ادامه آمده است.