تصویر سحابی خرچنگ در طول موج های گوناگون — تصویر نجومی

«سحابی خرچنگ» (Crab Nebula) که با نام M1 در فهرست «شارل مسیه» (Charles Messier) قرار گرفته است، نخستین جرم در این فهرست مشهور محسوب می‌‌شود. درحقیقت، سحابی خرچنگ که اکنون به‌‌عنوان بقایای یک ابرنواختر شناخته می‌‌شود، باقی‌‌مانده انفجار مرگبار ستاره‌‌ای سنگین است. این باقی‌‌مانده درحال انبساط، سال ۱۰۵۴ میلادی در سیاره زمین رصد شده است. این تصویر جدید، با ارائه داده‌‌های تصویری از سرتاسر طیف الکترومغناطیسی به‌‌صورت طول‌‌موج‌‌های نور مرئی، یک نمای قرن ۲۱اُمی از سحابی خرچنگ را نشان می‌‌دهد. داده‌‌های فضایی پرتو ایکس رصدخانه «چاندرا» (Chandra)، فرابنفش رصدخانه «ایکس‌‌ام‌‌ام-نیوتن» (XMM-Newton)، نور مرئی تلسکوپ «هابل» (Hubble) و فروسرخ تلسکوپ «اسپیتزر» (Spitzer) به‌‌ترتیب در رنگ‌‌های ارغوانی، آبی، سبز و زرد نشان داده شده‌‌اند.

برای مشاهده تصویر در اندازه کامل، کلیک کنید.

البته، داده‌‌های زمینی طول‌‌موج رادیویی رصدخانه «آرایه بسیار بزرگ» (Very Large Array) به‌‌رنگ قرمز نشان داده شده است. یکی از عجیب‌‌ترین اجرام شناخته‌‌شده برای اخترشناسان امروزی که به‌‌صورت لکه‌‌ای درخشان نزدیک مرکز تصویر دیده می‌‌شود، «تپ‌‌اختر» (Pulsar) خرچنگ است، یک ستاره نوترونی که در هر ثانیه ۳۰ بار به‌‌دور خودش می‌‌چرخد. این بقایای فروپاشیده هسته ستاره‌‌ای مانند یک دینام کیهانی، گسیلش سحابی در سرتاسر طیف الکترومغناطیسی را تأمین می‌‌کند. سحابی خرچنگ با گستردگی حدوداً ۱۲ سال نوری، در صورت فلکی «گاو» (Taurus) و در فاصله ۶,۵۰۰ سال نوری از زمین واقع شده است.