فرادرسادوات شرط در عربی – به زبان ساده
ادوات شرط در عربی شامل اسم و حرف شرط می‌شود. با استفاده از این ادوات می‌توانیم جمله شرطیه عربی بسازیم. ساختن چنین جمله‌ای در زبان عربی اسلوب و قواعد خاصی دارد که هنگام به کار بردن آنها باید رعایت کنیم. در این نوشته از مجله فرادرس قصد داریم انواع ادوات شرط و نقش آنها در ساخت جملات شرطیه عربی را بررسی کنیم. همچنین، با استفاده از تمرین‌های پایانی متن می‌توانیم میزان یادگیری‌مان را بسنجیم.
تعریف ادوات شرط در عربی
برای ساختن جملات شرطیه در عربی به ادوات شرط نیاز داریم. این ادوات بر سر جملاتی می‌نشینند که دو فعل دارند و هر دوی آن فعل‌ها را مجزوم میکنند. بر همین اساس می‌توانیم از این جملات معنای «اگر» و «هر» را بفهمیم. «اگر» یعنی به دست آوردن یک نتیجه و انجام شدن یک کار در گروی انجام شدن کاری دیگر است. «هر» نشان‌دهنده تعمیم در انجام شدن کاری است. یعنی هرگاه یک کاری انجام شود، آن نتیجه به دست خواهد آمد.
به دست آمدن چنین معنایی توسط ادوات شرط امکان‌پذیر است. این ادوات دو دسته هستند. دسته اول را «اسم شرط» تشکیل می‌دهد که قابلیت مجزوم کردن افعال یک جمله را دارد. دسته دوم «حرف شرط» است که معنی شرطی به جمله می‌دهد اما تاثیری در افعال آن جمله ندارد. برای درک بهتر نحوه کارکرد این ادوات بهتر ابتدا اسلوب شرط در عربی را بررسی کنیم و بعد از آن به سراغ انواع اسم و حرف شرط برویم.
اسلوب شرط در عربی
در جمله «اگر خوب درس بخوانی، نمره کامل می‌گیری.» به دست آمدن نمره در گروی خوب درس خواندن نشان داده شده‌است و ما با استفاده از کلمه «اگر» توانستیم چنین پیامی را به مخاطب برسانیم. در زبان عربی نیز از چنین فرمولی استفاده می‌شود. به این ترتیب که ابتدا یکی از ادوات شرط را در ابتدای جمله به کار می‌بریم. بعد از آن یک فعل مجزوم می‌آید که به آن «فعل شرط» می‌گویم و بعد از آن فعل مجزوم دیگری قرار دارد که «جواب شرط» نام دارد. یعنی در صورت انجام شدن فعل شرط آنچه که در جواب شرط مدنظر گوینده است به دست می‌آید. برای درک بهتر به کادر رنگی زیر توجه کنید.
ادات شرط + فعل شرط + جواب شرط = جمله شرطیه
برای درک بهتر به مثال‌های زیر توجه کنید.
إن يَأخُذْ المَريضُ الدَواءَ يَسكُنْ الأَلَمَ.
اگر مریض دارو را بگیرد (مصرف کند) درد تسکین می‌یابد.
در این جمله شرطیه ابتدا با «إن» مواجه می‌شویم. پس از آن با فعل مضارع مجزوم «یأخذ» طرف هستیم. بعد متوجه می‌شویم که مصرف کردن دارو مقدمه‌ای است تا به نتیجه «یسکن» یا تسکین یافتن درد برسیم. در نتیجه «یأخذ» فعل شرط است و «یسکن» جواب شرط و هر دو مجزوم به اعراب ظاهری هستند.
أَیْ طالبٌ يَتَأَخَّرْ يُعاقِبْ.
هر دانش‌آموزش که دیر بیاید تنبیه می‌شود.
(این مثال با ادات شرط «أی» به شکل یک جمله شرطیه در آمده است. دیر آمدن دانش‌آموزها به تنبیه و برخورد ختم می‌شود. در نتیجه دیر آمدن و تنبیه شدن با استفاده از کلمه «أی» تعمیم یافته است.)
مَنْ يَتَهاوَنْ فِي الحَقِ يَتَحَمَّلْ عِقابَهُ.
هر کسی که از حق غفلت کند عذابش را تحمل می‌کند.
أَيْنَما تَذهَبْ يَراكَ اللهُ.
هر کجا بروی، خدا تو را می‌بیند.
كَيفَما تَفعَلْ مَعَ أَبَوَيْكَ يَفعَلْ مَعَكْ اَبْناؤُكَ.
همان‌طور که با والدینت رفتار کنی، فرزندانت با تو رفتار میکنند.
نکته ۱: همیشه بعد از ادات شرط باید فعل شرط، بدون فاصله و بدون واسطه قرار بگیرد. مانند مثال زیر:
إن تتدرَّبْ تتعلَّمْ.
اگر تلاش کنی یاد می‌گیری.
نکته ۲: در صورتی که بعد از ادات شرط فعل ماضی بیاید به دلیل مبنی بودن محلا مجزوم می‌شود.
انواع ادوات شرط عربی با مثال
ادوات شرط، رکن اساسی ساختن جمله شرطیه در زبان عربی است که به دو دسته ادوات شرط «جازمه» و «غیرجازمه» تقسیم می‌شوند. ادوات شرط جازمه‌ای که با وارد شدن بر سر جمله باعث می‌شوند افعال آن مجزوم شود عبارتند از «إن، مَن، ما، أینَ، مهما، متی، أیان، أی، حیثما، إذ». اما ادوات شرط غیرجازمه‌ای که تغییری در جمله ایجاد نمی‌کنند و تنها در معنا اثرگذارند شامل «أما، لوما، کلما و بینما، لو» می‌شوند. در ادامه توضیح برخی از این ادات شرط را همراه با مثال مربوط به آنها می‌خوانید.
ادوات شرط جازمه
منظور از ادوات شرط جازمه، اسم و حرف شرطی است که بر سر جمله قرار می‌گیرد و فعل شرط و جواب شرط را مجزوم می‌کند. در ادامه نمونه‌هایی از این ادوات را می‌خوانید.
حرف شرط إن
إن از جمله حروف شرط است و در جملات شرطیه نقشی نمی‌پذیرد. از این رو تنها به عنوان ادوات شرط عربی شناسایی می‌شود. بعد از آن فعل شرط مجزوم قرار می‌گیرد. در برخی مواقع ممکن است از «إن» نه در ابتدای جمله بلکه در وسط آن استفاده شود. شرط چنین کاری این است که قبل از آن «واو عربی» بیاید و ترکیب «و أن» در اواسط جمله ساخته شود. برای درک بهتر به مثال‌های زیر توجه کنید.
إنْ یَزُرني أَحَدٌ أُکرِمْهُ.
اگر کسی به من سر بزند او را گرامی می‌دارم.
قُلُ الحَقَّ وَ إِنْ کانَ مُرّاً.
حرف حق را بگو اگرچه تلخ باشد.
وَ إِنَّ أَحَد مِنْ اَلْمُشْرِكِينَ اِسْتَجَارَكَ فَأَجْرهُ حَتَّى يَسْمَعَ كَلَامُ اَللَّهِ ثُمَّ أَبْلَغَهُ مَأْمَنُهُ.
و اگر یکی از مشرکان به تو پناه آورد (که از دین آگاه شود)، بدو پناه ده تا کلام خدا بشنود و پس از شنیدن سخن خدا او را به مأمن و منزلش برسان.
حرف شرط إذما
در میان ادوات شرط «إذما» همانند «إن» از انواع «حروف شرط» به حساب می‌آید. در نتیجه نمی‌تواند در جمله نقشی داشته باشد و صرفا به عنوان یکی از ادات شرط شناسایی می‌شود. برای درک بهتر به مثال زیر توجه کنید.
إذما تَجتَهِدْ تَنجَحْ.
اگر تلاش کنی، موفق می‌شوی.
اسم شرط مَن
از «مَن» برای شرطی کردن جملاتی استفاده می‌کنیم که مخصوص انسان یا به اصطلاح «عاقل» است. چون اسم است میتواند در جمله نقش بپذیرد. در صورتی که فعل مجزوم بعد از آن لازم باشد «من شرط» مبتدا و محلا مرفوع است. در این حالت فعل بعد از آن معمولا در صیغه عربی مفرد مذکر غائب یا للغائبة به کار می‌رود. در شرایطی هم که فعل شرط متعدی بدون مفعول‌به باشد، نقش مفعول با اعراب محلا منصوب را دریافت می‌کند. برای درک بهتر به مثال‌های زیر توجه کنید.
مَن یُحاوِلْ کثیراً یَصِلْ إلی هَدّفِهِ.
هرکسی که زیاد تلاش کند به هدفش می‌رسد.
(در این جمله «من» نقش مبتدا و محلا مرفوع را دارد. چرا که فعل بعد از آن یک فعل لازم است که به مفعول نیازی ندارد.)
نکته: من شرط در صورتی که مبتدا باشد خودش به تنهایی یک جمله محسوب می‌شود.
به مثال‌های زیر توجه کنید.
فَمَنِ افْتَرَىٰ عَلَى اللَّهِ الْكَذِبَ مِن بَعْدِ ذَٰلِكَ فَأُولَٰئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ.
پس هر کسی بر خدا نسبت دروغ ببندد همانا از ستمگران است.
(در این آیه از قرآن پیش از جواب شرط حرف «فَ» آمده که به آن «فای جزای شرط» میگویند. در صورتی که جواب شرط یک جمله اسمیه باشد، از آن پیش از مبتدا استفاده می‌شود.)
فَمَنْ يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَيْرًا يَرَهُ، وَمَنْ يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ شَرًّا يَرَهُ.
پس هر کسی به اندازه ذره‌ای کار نیک کند آن را می‌بیند و هر کسی که به اندازه ذره‌ای کار بد کند آن را می‌بیند.
اسم شرط ما
از «ما در عربی» برای شرطی کردن جملات با موضوع غیر انسان یا اصطلاحا «غیر عاقل» استفاده می‌شود. این اسم شرط هم میتواند در جمله نقش بپذیرد. هرگاه در جمله شرطیه‌ای با فعل لازم به کار برود، یا با فعل متعدی که مفعولش آمده باشد، «ما» نقش مبتدا و محلا مرفوع پیدا می‌کند. هرگاه با یک فعل متعدی که مفعول نداشته باشد به کار برود، نقش مفعول‌به مقدم و محلا منصوب را می‌پذیرد. برای درک بهتر به مثال‌های زیر توجه کنید.
ما تَفْعَلا مِنْ خَيرً يَنفَعْكُما.
هر آنچه را از خوبی انجام دهید به شما سود می‌رساند. (به سود شماست)
(در این مثال فعل شرط «تفعلا» متعدی و مفعول‌پذیر است و چون مفعولش نیامده «ما» میتواند نقش مفعول‌به آن را داشته باشد.)
و ما تُقَدِّموا لِأَنْفُسَکُمْ مِنْ خَیْرٍ تَجِدُوهُ عِندَ اللهِ.
و آنچه را که از نیکی برای خودتان پیش بفرستید آن را نزد خداوند پیدا می‌کنید.
ما تَزْرَعْ في الدُنیا، تَحْصُدْ في الآخِرَةْ.
هر چه را در دنیا بکاری در آخرت برداشت می‌کنی.
(در این جمله ما مفعول‌به برای فعل تَزرع است که پیش از آن آمده است.)
اسم شرط متی
اسم شرط جازم «متی» برای مشروط کردن زمان به کار می‌رود. این اسم شرط وقتی به کار برود، نقش «ظرف» با اعراب محلا مرفوع را می‌پذیرد. برای درک بهتر به مثال زیر توجه کنید.
مَتَى تَتَقَدَّمْ الصِناعَةْ يَنتَشِرْ الرَخاءُ.
هر وقت صنعت پیشرفت کند رونق گسترش می‌یابد.
(در این مثال عمومیت یافتن رونق، به پیشرفت صنعت مشروط شده. این مشروط بودن با اسم شرط «متی» در نقش ظرف زمان و محلا منصوب نشان داده شده است.)
مَتَى تَأتِي تَجِدنِي اَنْتَظِرُکَ.
هر وقت بیایی من را در حالی که منتظرت هستم پیدا می‌کنی.
اسم شرط أین
اسم شرط جازم «أین» برای مشروط کردن مکان به کار می‌رود و نقش «ظرف مکان» را در جملات شرطیه عربی بازی می‌کند. از این اعرابش محلا منصوب می‌شود. برای فهم بهتر به مثال‌های مربوط به آن توجه کنید.
أَيْنَ يَكثُرْ المُنحَرِفونَ تَنتَشِرْ الجَريمَةْ.
هر جا که منحرف‌ها بیشتر شوند، جرم و جنایت گسترش می‌یابد.
(بیشتر شدن انسان‌های گمراه و منحرف در یک مکان، پیش‌‌شرط افزایش جرم و جنایت است. چنین موقعیتی را با اسم شرط «أین» می‌توان نمایش داد.)
أَينَما يَسْقُطْ المَطَر يَنَمو الزَرعَ.
هر کجا باران ببارد گیاهان رشد میکنند.
(اسم شرط «أینما» نیز می‌توانند همان معنا و کارکرد «أین» را در جملات شرطیه بازی کند و همانند آن ظرف مکان و محلا منصوب باشد.)
اسم شرط حیثُما
اسم شرط جازم «حیثُما» نیز برای مشروط کردن مکان به کار می‌رود و نقش ظرف مکان را در جملات شرطیه ایفا می‌کند. به مثال‌های مربوط به آن توجه کنید.
حَيْثُما يَدخَلْ طَيِّبُ الأَخلاقِ يَجِدْ لَهُ أَصدِقاءْ.
هر کجا که انسان خوش‌اخلاق وارد شود، دوستانی برایش پیدا می‌شود.
حَيثُما تَتَّجِهْ تَرَ قُدرَةَ اللهِ.
هر کجا که بروی قدرت خدا را می‌بینی.
اسم شرط کیفما
از اسم شرط «کیفما» برای نشان دادن حالت و چگونگی مشروط بودن وقوع یک فعل و نتیجه آن استفاده می‌شود. به عبارت دیگر، «کیفما» میتواند به عنوان یک اسم شرط در جمله نقش «حال مقدم و محلا منصوب» را داشته باشد. در نتیجه می‌توانیم بگوییم که این اسم شرط قید حالت عربی در جملات شرطیه به حساب می‌آید. به مثال‌های مربوط به آن توجه کنید.
كَيفَما تُعامِلْ الناسَ يُعامِلوکَ.
هر طور که با مردم رفتار کنی با تو رفتار میکنند.
كَيفَما تَزرَعْ تَحصُدْ.
هر طور که بکاری درو می‌کنی.
ادوات شرط غیر جازم
برخی از اسمها و حروف شرط هستند که تغییری در افعال جمله ایجاد نکرده و آنها را مجزوم نمی‌کنند. در ادامه برخی از این ادوات شرط غیر جازم را همراه با مثال مربوط به آنها بررسی می‌کنیم.
حرف شرط لو
به کار بردن حرف شرط غیر جازم «لو» برای «امتناع» است. در جملات شرطی دیگر، به دست آمدن جواب شرط در گروی انجام فعل شرط است. اما با حرف شرط لو، برای امتناع از جواب شرط باید از فعل شرط امتناع کرد. به مثال‌های مربوط به آن توجه کنید.
لَوْ حارِبوا لِانتَصَروا.
اگر می‌جنگیدند پیروز می‌شدند.
در این مثال با استفاده از حرف شرط «لو» می‌فهمیم که پیروز نشدن نتیجه‌اش امتناع از جنگیدن بوده است. از این جمله را می‌توان به این شیوه هم بازنویسی کرد «فقد امتنع الانتصار، لامتناع الحرب» از پیروزی جلوگیری شد چون از جنگ جلوگیری شده است.
لَوْ نامَ عَلیٌ مُبَكِّراً لِاستَيقَظَ مُبّكِّراً.
اگر علی زود می‌خوابید، زود بیدار می‌شد.
( از این جمله متوجه می‌شویم که علی به خاطر امتناع از زود خوابیدن دیر بیدار شده است.)
نکته ۱: در صورتی که جواب شرط لو، فعل مثبت باشد با «لِ» همراه می‌شود، اما اگر جواب شرط منفی باشد بدون آن ظاهر می‌شود. به مثال زیر که آیه‌ای از قرآن است توجه کنید.
وَلَوْ يُؤَاخذُ اَللَّهُ اَلنَّاسُ بِظُلْمِهِمْ مَا تَرَكَ عَلَيْهَا مِنْ دَابَّةٍ.
و اگر خدا از ظلم و ستمگری‌های خلق انتقام کشد، جنبنده‌ای را در زمین نخواهد گذاشت.
نکته ۲: برای ساختن جملات شرطی که حقیقی نیستند باید از «لَو» استفاده شود. منظور از جمله شرطی غیرحقیقی، جملاتی هستند که امکان وقوع آنها وجود ندارد. به مثال زیر توجه کنید.
لَو أَع‍طَی‍‍تَني هَذا الکِتابَ لَقَرَأتُهُ فَوْراً.
اگر این کتاب را به من می‌دادی آن را فورا می‌خواندم.
(در این مثال، کتاب به گوینده داده نشده در نتیجه امکان وقوعش وجود ندارد. از این رو برای ساخت آن از «لو» استفاده شده تا نشان دهد در صورت وقوع چه نتیجه‌ای حاصل می‌شد.)
حرف شرط أمّا
از حرف شرط غیرجازمه «أمّا» برای تاکید و تفضیل استفاده می‌شود. مشروط شدن جمله با این این حرف شرط در معنا مشخص می‌شود و در لفظ تاثیری نمی‌گذارد. جواب شرط آن معمولا با «فَ» همراه می‌شود. از آنجا که «أمّا» حرف است، نقشی در جمله نمی‌گیرد. اما می‌توان بعد از آن «مبتدا، مفعول‌به، جار و مجرور عربی و ظرف» به کار برد. به مثال‌های زیر دقت کنید.
أمّا المَدرَسَةُ فَمَنبَعُ العِلمِ والمَعرِفَةْ.
و اما مدرسه منبع علم و دانش است.
(در این مثال بعد از حرف شرط کلمه مدرسه که مبتدا و مرفوع است استفاده شده.)
أمّا الواجِبَ فَلا تُهمِلْ.
در مورد وظیفه، از آن غافل نشوید.
(دلیل آنکه کلمه بعد از أمّا اعراب نصب دارد این است که به عنوان مفعول‌به مقدم فعل در جمله به کار رفته است.)
أمّا بِالماءِ فَتَوَّضَأ.
اما با آب وضو بگیرد.
(در این مثال بعد از حرف شرط از یک ترکیب جار و مجروری استفاده شده است.)
أمّا يَوْمَ أمْسْ فِحافِلْ بِالعَمَلِ.
و اما دیروز شلوغ و پر کار بود.
(در این مثال بعد از أما از ظرف زمان استفاده شده است.)
اسم شرط إذا
وقتی از اسم غیرجازمه «إذا» استفاده شود جمله معنای مستقبل یا و شکل آینده در عربی را یدا می‌کند. از این رو به آن «ظرف زمان مستقبل» هم میگویند به طور ضمنی معنای شرط را درون خودش دارد. به مثال‌های زیر دقت کنید.
إِذا سافَرتَ اِفتَقَدْتُکَ.
اگر به مسافرت بروی، دلم برایت تنگ می‌شود.
(در این مثال عمل مسافرت رفتن انجام نشده، به همین خاطر درباره یک احتمال در آینده است که برای صحبت از آن «إذا» به کار رفته است.)
نکته: هرگاه بعد از «إذا» دیدیم که یک اسم به کار رفته، باید بدانیم که آن اسم فاعل یک فعل محذوف با اعراب مرفوع است. مانند مثال زیر:
إذا وائِلٌ زارَنِي أَكرَمْتُهُ.
اگر وائل به دیدنم می‌آمد، او را گرامی می‌داشتم.
(در این مثال «وائل» فاعل یک فعلی است که حذف شده، در نتیجه اعرابش مرفوع است. فاعل فعل بعد از آن یعنی «زارَ» ضمیر هو مستتر و محلا مرفوع است.)
اسم شرط لمّا
اسم شرط غیرجازمه لما در جملات شرطیه معنی «هنگامی که» می‌دهد. تنها زمانی می‌توانیم بگوییم «لما» از ادات شرط است که بعد از آن دو جمله با فعل ماضی عربی آمده باشد. از این رو نقش لما در چنین جملاتی ظرف زمان برای گذشته است. برای درک بهتر به مثال زیر توجه کنید.
لَمّا ظَهَرَ الإِسلامُ رَدَّ إلى الضُعَفاءِ حَقَّهُمْ.
هنگامی که اسلام ظهور کرد، حق ضعیفان را به آنها بازگرداند.
لما قابَلتُکَ رَحِبْتَ بِي.
هنگامی که با شما ملاقات کردم، از من استقبال کردید.
اسم شرط کلما
«کُلّما» نیز اسم شرط غیرجازمه‌ای است که به عنوان ظرف زمان برای ماضی و گذشته عمل می‌کند. بعد از آن فعل ماضی به کار می‌رود و به معنی «هر چه» است. به مثال‌های مربوط به آن توجه کنید.
كُلَّما اِجتَهَدتَ وَصَلْتَ لِحِلْمِكْ.
هر چه تلاش کنی به رویایت می‌رسی.
كُلَّما عَمَلتَ الخَيْرَ اِزدادَ إِحتِرامَ الناسِ لَکِ.
هر چه بیشتر کار نیک انجام دهی، احترام مردم برایت بیشتر می‌شود.
سوالات متدوال درباره ادات شرط در عربی
در این بخش به برخی از سوالات پر تکرار مربوط به ادات شرط در زبان عربی به اختصار پاسخ می‌دهیم.
ادات شرط چیست؟
به اسمها و حروفی که قبل از جمله شرطیه قرار میگیرند و افعال جمله را مجزوم میکنند، ادات شرط میگویند.
ادات شرط چند نوع هستند؟
ادات شرط می‌توانند حرف یا اسم باشند. همچنین میتواند در دسته ادات جازمه یا غیرجازمه قرار بگیرند.
تمرین مربوط به ادات شرط در عربی
برای ارزیابی عملکرد خود در رابطه با «ادوات شرط در عربی»، میتوانید از تمرین‌هایی که در ادامه در اختیار شما قرار گرفته است استفاده کنید. تمرین شامل ۵ سؤال است و پس از پاسخ دادن به تمامی پرسش‌ها و ظاهر شدن دکمه «دریافت نتیجه آزمون»، میتوانید نمره عملکردتان را مشاهده کنید و جواب‌های درست و نادرست را نیز ببینید. پاسخ سؤالات نیز بعد از هر آزمون آمده است.
۱. در کدام عبارت اسلوب شرط اشتباه است؟ - الف) إن یدق الإنسان طعم الصعوبة یدرک قدرة السعادة - ب) من أراد الوصول إلی الغایة یسع في طریقّ سعیاً کثیراً. - ج) من یطلب الحسنات للآخرین یری ثمرة عملّ في المستقبل. - د) إن یحن وقت الامتحان ندعُ زملاتنا أن یهیئوا أنفسهم لأدائّ.
الف
ب
ج
د
۲. در کدام عبارت جواب شرط متفاوت از سایر عبارت‌هاست؟ الف) من لا ینظر إلی ما حُرَّم یُبعده الله عن النار. - ب) من یُحاول أن یکون ناحجا في حیاته یصل ألی هدفه. - ج) إو تدخّلت في موضوع لا یرتبط بک عملت عملا قبیحاً. - د) إن فَکَّرتَ ثمَّ تکلمت تسلم من الزَّلل.
الف
ب
ج
د
جواب شرط فعل ماضی است اما در سایر جمله‌ها مضارع است.
۳. در کدام گزینه «من» یا «ما» شرطیه است؟
و ما یکفر بآیات الله إلا القوم الفاسقون.
من واجه المدیرة عندما کانت تدخل المکتبة.
ما فعلتم بنقودکم حتی أصبحتم خاسرین
من سمع إلی الموعظة هرب من المخمصة.
۴. در کدام عبارت اسلوب شرط رعایت نشده است؟ الف) من درس و تحمّل المصاعب في طریقّ ما ندم أبدا. - ب) من حفر بئراً لیستفید منها الآخرون فهو محبوب عند ربّه. - ج) من لا یُعامل الناس بالسوء یشاهد نتیجة عملّ یومَ القیامة. - د) من یتکلم أکثر من الضرورة لیسمع ما لایحب.
الف
ب
ج
د
۵. ترجمه صحیح این جمله چیست؟ «ما أسرعَ تلوُّثُ الهواء في تخریب بیئتنا إن لم یتحق التوازن فیها، فهو مهدد للبشریة.»
اگر تعادل در محیط زیست محقق نشود چقدر آلودگی هوا برای خراب شدن محیط زیست ما سریع و برای بشر چقدر تهدید کننده است.
آلودگی هوا در خراب کردن محیط زیست ما چقدر سریع است اگر تعادل در محیط زیست محقق نشود و این امر تهدید کننده بشر است.
برای خراب شدن محیط زیست ما آلودگی هوا بسیار سریع است و برای بشر تهدید کننده است اگر تعادل در آن محقق نشود.
آلودگی هوا برای خراب کردن محیط زیست ما سریع نیست اگر تعادل در آن محقق شود وگرنه بشریت را تهدید می‌کند.
جمع‌بندی
در این نوشته از مجله فرادرس درباره ادات شرط و نقش آن در جملات عربی مطالبی آموختیم. فهمیدیم که برای ساختن جمله شرطیه به ادات شرط نیاز داریم. منظور از ادات مجموعه‌ای از حروف و اسم است که در کنار هم ادات شرط را تشکیل می‌دهند. این ادات به دو دسته «جازمه» و «غیرجازمه» تقسیم می‌شوند. ادات جازمه با وارد شدن بر سر جملات، هر دو فعل جمله را مجزوم میکنند. ادات غیرجازمه نیز به جمله معنای شرط می‌بخشند، اما در افعال آن جمله تاثیری نمی‌گذارند.
