سحابی آمریکای شمالی و پلیکان – تصویر نجومی

دوست‌‌داران سیاره زمین، ممکن است طرح‌‌های کلی این ابرهای کیهانی را تشخیص دهند. در سمت چپ، گسیلش درخشانی که با رگه‌‌های گردوغبار تاریک و مبهم مشخص شده است، به‌‌نظر می‌‌رسد ظاهری شبیه به یک قاره دارد. این منطقه گسیلشی که با نام NGC 7000 در فهرست قرار گرفته است را «سحابی آمریکای شمالی» (North America Nebula) نام‌‌گذاری کرده‌‌اند. در سمت راست و خارج از کرانه شرقی سحابی آمریکای شمالی، سحابی IC 5070 قرار دارد که به‌‌خاطر نیم‌‌رخ پرنده‌‌مانندش سحابی «پلیکان» (Pelican) نامیده شده است.

این دو سحابی درخشان که حدوداً ۱,۵۰۰ سال نوری از زمین فاصله دارند، بخشی از یک منطقه ستاره‌‌زای بزرگ و پیچیده هستند که تقریباً به­ اندازه سحابی «شکارچی» (Orion) به ما نزدیک است. در این فاصله، این میدان دید ۳ درجه‌‌ای ۸۰ سال نوری را پوشش می‌‌دهد. این نمای کیهانی دقیق از تصاویر باند باریک استفاده می‌‌کند تا جبهه‌‌های یونیزاسیون درخشان و تابش ناشی از گاز اتمی هیدروژن، گوگرد و اکسیژن را نمایان سازد. این سحابی‌‌ها را می‌‌توان با دوربین‌‌های شکاری از یک مکان تاریک رصد کرد. کافی است شمال شرق ستاره درخشان «دنب» (Deneb) در صورت فلکی «ماکیان» (Cygnus) را نگاه کنید.