جنوب سحابی شکارچی — تصویر نجومی

در جنوب این منطقه ستاره‌‌زای بزرگ که «سحابی شکارچی» (Orion Nebula) نامیده می‌‌شود، سحابی بازتابی آبی و درخشان NGC 1999 واقع شده است. NGC 1999 با فاصله حدوداً ۱,۵۰۰ سال نوری از زمین در لبه مجموعه ابر مولکولی شکارچی قرار دارد و روشنایی‌‌اش توسط ستاره متغیر «وی۳۸۰ شکارچی» (V380 Orionis) به‌‌وجود آمده است. در این چشم‌‌انداز تلسکوپی که حدوداً دو قرص کامل ماه را در آسمان پوشش می‌‌دهد، این سحابی با یک ناحیه Tشکل کج و تاریک در سمت راست مرکز مشخص شده است. قبلاً تصور می‌‌شد شکل تاریک آن، یک ابر غبارآلود مبهم است که به‌‌صورت سایه‌‌نما دیده می‌‌شود. اما داده‌‌های فروسرخ نشان می‌‌دهد که این شکل احتمالاً سوراخی است که درون خود سحابی توسط ستاره‌‌های جوان پرانرژی به‌‌وجود آمده است.

برای مشاهده تصویر در اندازه کامل، کلیک کنید.

درحقیقت، این منطقه مملو از ستاره‌‌های جوان پرانرژی است که جت‌‌ها و برون‌‌ریزی‌‌هایی با امواج شوک درخشان تولید می‌‌کنند. این شوک‌‌ها که به‌‌افتخار دو اخترشناس به‌‌نام‌‌های «جورج هربیگ» (George Herbig) و «گویلرمو هارو» (Guillermo Haro)، اجرام «هربیگ-هارو» (Herbig-Haro | HH) نامیده شده‌‌اند، رنگ قرمز روشنی دارند. HH1 و HH2 در پایین و سمت راست NGC 1999 دیده می‌‌شوند. HH222 که «سحابی آبشار» (Waterfall Nebula) نیز نامیده می‌‌شود، نزدیک بالا و سمت راست چارچوب مانند یک زخم (بریدگی) قرمز به‌‌نظر می‌‌رسد. برای ایجاد این شوک‌‌ها، جت‌‌های ستاره‌‌ای با سرعت صدها کیلومتر در ثانیه از مواد پیرامون عبور می‌‌کنند.