تنظیمات جلوه Outer Glow در فتوشاپ (+ دانلود فیلم آموزش گام به گام)

استایل های لایه فتوشاپ روشی محبوب برای افزودن جلوه‌هایی مانند «سایه‌های تحتانی» (drop shadows) و stroke-ها روی لایه‌ها به روشی غیر مخرب محسوب می‌شوند. بدین ترتیب شما به کمک دانش و تجربه صحیح می‌توانید هر جلوه‌ای را که می‌خواهید به دست آورید. با این حال، برای دستیابی به این جلوه‌ها، باید درک کنید که هر تنظیماتی چه کاری انجام می‌دهد و چگونه می‌توان آن‌ها را با هم ترکیب کرد تا ظاهر خاصی به دست آید. در این مقاله از سری آموزش‌های گام به گام فتوشاپ مجله فرادرس تنظیمات جلوه Outer Glow (جلوه درخشش بیرونی) از قابلیت استایل‌های لایه نرم‌افزار فتوشاپ را توضیح می‌دهیم تا بتوانید از ظرفیت‌های آن بهره لازم را ببرید.

کاربردهای Outer Glow

زمانی که نام Outer Glow به گوش ما می‌خورد، به صورت خودکار تصور می‌کنیم که این جلوه محدود به یک درخشش خاص است. واقعیت این است که شما می‌توانید کارهای بسیار زیادی به جز یک جلوه درخشش ساده با این قابلیت انجام دهید.

فیلم آموزش ساخت جلوه های ویژه در فتوشاپ Photoshop – مقدماتی در فرادرس

کلیک کنید

علاوه بر ایجاد جلوه درخشش با استفاده از Outer Glow می‌توان سایه‌های تحتانی هنرمندانه‌ای ایجاد کرد و Stroke-های بیرونی را نیز به طراحی‌ها اضافه کرد.

در ادامه مثالی از شیوه استفاده از درخشش بیرونی را می‌بینید که نه تنها موجب می‌شود این طور به نظر برسد که گویی شیء نور ساطع می‌کند، بلکه می‌تواند برای ایجاد جلوه سایه نیز استفاده شود. به خاطر داشته باشید که تنظیمات Outer Glow بین دو ظاهر مختلف تغییر یافته است.

کادر محاوره‌ای استایل های لایه (Layer Styles)

کادر محاوره‌ای Outer Glow در تصویر زیر نمایش یافته است. چند تنظیم جدید در این کادر مشاهده می‌شود که قبلاً در جای دیگری از فتوشاپ ندیده‌ایم و شامل Technique ،Range و Jitter است.

حالت آمیختگی

تنظیم «حالت آمیختگی» (Blend Mode) امکان می‌دهد که حالت آمیختگی درخشش بیرونی را تنظیم کنید. اگر می‌خواهید یک جلوه درخشش ایجاد کنید، حالت‌های (Linear Dodge (Add یا Screen برای استفاده مناسب‌تر هستند. اگر می‌خواهید یک جلوه از نوع «سایه بیرونی» (outer shadow) ایجاد کنید، Linear Burn یا Multiply کاربرد مناسبی دارند. اگر می‌خواهید یک Stroke بیرونی ایجاد کنید در این صورت Normal مناسب است. اگر با شیوه استفاده از حالت‌های آمیختگی در فتوشاپ آشنا نیستید، پیشنهاد ما این است که از مطلب زیر استفاده کنید:

• آموزش کاربرد Blending Mode در فتوشاپ — راهنمای گام به گام

در مثال زیر، می‌توانید ببینید که حالت (Linear Dodge (Add یک جلوه درخشش بسیار شدید ایجاد می‌کند در حالی که حالت Screen درخشش بیرونی را به روشی ظریف‌تر نمایان می‌سازد.

مات بودن

اسلایدر مات بودن (Opacity) امکان تعیین میزان شفافیت Outer Glow را فراهم می‌سازد. تنظیم مقدار 0% یعنی کاملاً می‌توان آن سوی جلوه را دید و مقدار 100% یعنی کاملاً مات خواهد بود.

در مثال زیر می‌بینید که متن بالا یک جلوه درخشش ظریف دارد در حالی که جلوه پایینی بسیار غلیظ‌تر است.

نویز

اسلایدر نویز در جلوه درخشش بیرونی همانند بخش‌های دیگر استایل لایه مانند سایه تحتانی و سایه درونی است. افزایش اسلایدر نویز موجب اضافه شدن مقداری نویز به درخشش بیرونی می‌شود و بدین ترتیب نوعی جلوه «غبار درخشان» ایجاد می‌شود.

در مثال زیر با افزایش مقدار Noise از یک Outer Glow نرم به یک جلوه «ذرات درخشنده» دست پیدا می‌کنیم.

رنگ و گرادیان

زمانی که دکمه رادیویی متناظر انتخاب شود، بلوک رنگی به ما امکان می‌دهد که رنگ درخشش بیرونی را تغییر دهیم، در حالی که همین موضوع در مورد دکمه رادیویی گرادیان نیز صدق می‌کند. زمانی که گرادیان انتخاب شود، دیگر محدود به یک رنگ نیستیم و می‌توانیم جلوه‌های درخشش بسیار زیبا و انتزاعی ایجاد کنیم.

در مثال زیر، تنظیم یک رنگ منفرد موجب می‌شود درخشش رنگی قابل پیش‌بینی داشته باشیم، در حالی که بررسی گرادیان‌های مختلف می‌تواند جلوه‌های منحصر به فردی مانند درخشش رنگین‌کمانی ظریفی که در حباب‌های کف می‌بینید را ایجاد کند.

تکنیک

کادر بازشدنی «تکنیک» (Technique) دو گزینه متفاوت برای رندر کردن درخشش بیرونی در اختیار ما قرار می‌دهد که Softer و Precise نام دارد. گزینه «نرم‌تر» (Softer) موجب می‌شود که درخشش بیرونی طبیعی‌تر باشد و جلوه‌ای معمولی‌تر پیدا کند در حالی که تنظیمات «دقیق» (Precise) شکل درخشش را به شیوه‌ای سخت‌گیرانه‌تر با شکل اصلی لایه مطابقت می‌دهد.

در مثال زیر می‌توانید تفاوت بین ظاهر طبیعی‌تر تنظیمات Softer را با تکنیک Precise در تصویر پایین ببینید.

Spread

اسلایدر Spread میزان انتشار درخشش بیرونی را به شیوه‌ای خطی کنترل می‌کند. به بیان دیگر این اسلایدر میزان محوشدگی تدریجی درخشش را در لبه‌های لایه تنظیم می‌کند.

برای یک درخش بیرونی معمول به طور طبیعی این مقدار باید روی 0% رها شود، اما برای دستیابی به درخشش‌های شدیدتر می‌توان مقدار آن را افزایش داد و برای Stroke بیرونی با لبه‌های سخت می‌توان مقدار آن را تا 100% افزایش داد.

در مثال زیر می‌بینید که با افزایش مقدار Spread از 0 تا 50 درصد، درخشش بیرونی چه مقدار لبه‌های سخت‌تری یافته است.

اندازه

اسلایدر Size کاملاً گویا است. این اسلایدر امکان افزایش اندازه درخشش بیرونی را در واحدهایی به اندازه 1 پیکسل فراهم می‌سازد. هر چه این مقدار بالاتر باشد، درخشش بیرونی بزرگ‌تر می‌شود.

در مثال زیر، از آنجا که اندازه درخشش بالایی روی 2 پیکسل است، جلوه درخشش فشرده‌تری به دست می‌دهد. افزایش اندازه درخشش به 9 پیکسل موجب می‌شود که درخشش متن، انتشار بیشتری پیدا کند.

Contour

شکل‌های کانتور امکان تغییر دادن انتشار درخشش بیرونی را به روشی غیرخطی فراهم می‌سازند. با انتخاب پروفایل‌های منحنی متفاوت، می‌توان کاری کرد که درخشش به روش‌های متفاوتی محو شود. این تنظیم به طور خاص در مواردی مفید است که بخواهیم درخشش یا جلوه انتزاعی خاصی را به دست آوریم.