مثنی در عربی چیست؟ – به زبان ساده + مثال و تمرین
مثنی در عربی به معنای جمع دو نفر است که ضمایر و صیغههای مخصوص خود را دارد. برای مثال جمله «أنتما تذهبان.» به معنای «شما دو مرد / زن میروید.» است که صیغه فعل و ضمیر موجود در آن، مثنی است. در آموزشهای پیشین مجله فرادرس، با صرف فعل و انواع فعل در عربی آشنا شدیم. در این آموزشها دیدیم که در زبان عربی، برخلاف بسیاری از زبانهای دیگر، فعلها و اسمها برای دو نفر بهصورت جداگانه صرف میشود که به آن مثنی میگوییم. در این آموزش، میخواهیم با مثنی در عربی بیشتر آشنا شویم.
- مفهوم مثنی در عربی را یاد میگیرید.
- با ضمایر مثنی در عربی آشنا میشوید.
- اسم مثنی عربی را یاد خواهد گرفت.
- نشانههای جمع مثنی در عربی را یاد میگیرید.
- صیغههای مثنی عربی را خواهید شناخت.
- صرف فعل مثنی ماضی، مضارع، غائب و... را یاد میگیرید.
مثنی در عربی چیست؟
مثنی در عربی به معنای جمع دو نفر است. ضمایر مثنی در عربی، «هما (غائب مذکر و مؤنث) و أنتما (مخاطب مذکر و مؤنث / ـکما (ضمیر مخاطب متصل))» هستند. در اغلب زبانها ضمایر، اسمها و فعلها برای در دو حالت مفرد و جمع وجود دارند. اما در عربی، ضمایر، اسمها و فعلها برای سه مورد مفرد، مثنی و جمع بیان میشوند.
به جملههای زیر دقت کنید.
- تَعِبَ العاملانِ.
- حضرَ المهندسانِ.
- ناديتُ البائعيْنِ.
- أثنيتُ على المهذبتينِ.
کلمات العاملانِ، المهندسانِ، البائعيْنِ و المهذبتينِ اسم هستند و هر یک بر دو شخص دلالت دارند و این دو شخص یا دو چیز را در عربی «المثنی» مینامند. المثنی نامی است که بر دو نفر یا دو چیز در موقعیت مشابه دلالت میکند.
در ادامه، مثالهای دیگری از مثنی در عربی آورده شده است.
- الطالبان نجحا في المسابقة.
- أخذت من اللاعبيْنِ الكرة.
- يقرأُ الطالبان في الكتابيْنِ.
- شاهدتُ الكوكبينِ.
- فرحتُ بالهديتينِ.
- كان الملاكمان ماهريْنِ.
همانطور که گفتیم، اسمها و فعلها در عربی، با توجه به تعداد اشخاص مربوط به آنها، سه صورت مُفْرَد، مُثَنَّی و جَمْعِ دارند. مفرد به یک موجود، مثنی به دو موجود و جمع به سه یا بیشتر اشاره دارد. ساختن مثنی و جمع از مفرد معمولاً کار سادهای است. این کار با اضافه کردن پسوند عدد به انتهای شکل مفرد انجام میشود. در ادامه این آموزش، در مورد نحوه تشکیل اسامی و افعال مثنی و چگونگی تغییر شکل آنها در هنگام قرار گرفتن در موقعیتهای مختلف جمله بحث میکنیم.
برای آشنایی با مباحث عربی دبیرستان، پیشنهاد میکنیم به مجموعه آموزشهای دروس دبیرستان و پیش دانشگاهی فرادرس مراجعه کنید که لینک آن در ادامه آورده شده است.
- برای مشاهده مجموعه آموزشهای دروس دبیرستان و پیش دانشگاهی + اینجا کلیک کنید.
مثنی در زبان عربی با پسوندی به نام «أَلِفُ الاِثْنَیْن» بهمعنی «الف دوتایی» مشخص میشود. این حرف صرفاً یک «الف» ساده است که به انتهای ضمایر، اسامی و افعال مفرد اضافه میشود. در مورد اسمها و افعال، وقتی بهترتیب در حالت فاعلی و وجه اخباری باشند، معمولاً بعد از الف حرف «ن» نیز اضافه میشود. این حرف «ن» در موارد/حالات دیگر حذف میشود.
ضمیر مثنی در عربی
ضمیر اول شخص مفرد، یعنی أَنَا، در عربی حالت مثنی ندارد و از جمع آن، یعنی نحن، برای مثنی استفاده میشود. دوم شخص (مخاطب) مفرد مذکر و مؤنث دو صورت یکسان دارند، یعنی «أَنْتُما». پسوند اضافی که «ـمَا» است، مثنی بودن را نشان میدهد. به همین ترتیب، سوم شخص (غایب) مفرد مذکر و مؤنث دارای دو صورت یکسان، یعنی «هُما»، هستند. پس از حذف حرف آخر هُوَ و هِیَ، پسوند مثنیسازِ «ـمَا» اضافه میشود. جدول زیر ضمیرهای عربی مثنی را نشان میدهد. البته ضمایر متصل مثنی نیز، «ـهما (غائب)» و «ـکما (مخاطب)» هستند.
| ضمیر مفرد | ضمیر مثنی |
| هُوَ | هُمَا |
| هِيَ | |
| أَنْتَ | أَنْتُمَا |
| أَنْتِ | |
| أَنَا | (از نحن استفاده میکنیم.) |
برخلاف اسمها، ضمایر تغییر علامت ندارند، یعنی بدون توجه به جایگاهی که در جمله دارند به همان صورت باقی میمانند. به همین دلیل، «ن» به انتهای آنها اضافه نمیشود. بنابراین، چیزی بهنام هُمَان و أَنْتُمان وجود ندارد.
اسم مثنی در عربی
اسامی مفرد در عربی با الحاق «ـان» به انتهایشان مثنی میشوند. بنابراین، اسامی مفردِ مُهَنْدِس، لاعِب، طَبَّاخ، مُدَرِّسَة، و طَالِبَة، در فرم مثنی، بهترتیب، مُهَنْدِسَان، لاعِبَان، طَبَّاخَان، مُدَرِّسَتَان، و طَالِبَتَان خواهند بود. اساساً، «الف» نشانگر مثنی است، در حالی که «ن» جایگزین حرکات فتحه، کسره و ضمه یا تنوینهای برای اسمهای نکره میشود.
هنگامی که اسم مثنی در حالت مفعولی قرار میگیرد (بعد از حرف اضافه یا اسم دوم یک ساختار اضافی میآید)، «ان» به «ین» تغییر میکند. بنابراین، نشانه مثنی بسته به علامت و نقش اسم در جمله، «ـان» یا «ـین» خواهد بود. «ـان» یا «ـین» در واقع نشانههای اسمهای مذکر و مؤنث عربی به شمار میآیند. در جدول زیر، مثالهایی از این مورد را آوردهایم.
| علامت | مفرد | مثنی |
| مَرْفُوْع (حالت فاعلی) | كِتَابٌ، الكِتَابُ
سَيَّارَةٌ، السَّيَّارَةُ مُعَلِّمٌ، المُعَلِّمُ وَلَدٌ، الوَلَدُ شَجَرَةٌ، الشَّجَرَةُ | كِتَابَان، الكِتَابَان
سَيَّارَتَان، السَّيَّارَتَان مُعَلِّمَان، المُعَلِّمَان وَلَدَان، الوَلَدَان شَجَرَتَان، الشَّجَرَتَان |
| مَنْصُوْب (حالت مفعولی) | كِتَابًا، الكِتَابَ
سَيَّارَةً، السَّيَّارَةَ مُعَلِّمًا، المُعَلِّمَ وَلَدًا، الوَلَدَ شَجَرَةً، الشَّجَرَةَ | كِتَابَيْن، الكِتَابَيْن
سَيَّارَتَيْن، السَّيَّارَتَيْن مُعَلِمَيْن، المُعَلِّمَيْن وَلَدَيْن، الوَلَدَيْن شَجَرَتَيْن، الشَّجَرَتَيْن |
| مَجْرُوْر (حالت اضافه) | كَتَابٍ، الكِتَابِ
سَيَّارَةٍ، السَّيَّارَةِ مُعَلِّمٍ، المُعَلِّمِ وَلَدٍ، الوَلَدِ شَجَرَةٍ، الشَّجَرَةِ | كِتَابَيْن، الكِتَابَيْن
سَيَّارَتَيْن، السَّيَّارَتَيْن مُعَلِمَيْن، المُعَلِّمَيْن وَلَدَيْن، الوَلَدَيْن شَجَرَتَيْن، الشَّجَرَتَيْن |
در جدول بالا، اسم مفرد نکره بر اساس علامت آن، تنوین (فتحه، ضمه یا کسره) میگیرد. اسم معرفه (اسم با ال) نیز فتحه، ضمه یا کسره میگیرد. اسم مثنی اگر حالت فاعلی و مَرْفُوْع باشد «ـان» و اگر مَنْصُوب یا مَجْرُور باشد «ـین» میگیرد. بنابراین، صورت مثنی برای حالت مفعولی و حالت اضافه یکسان است.
برای آشنایی بیشتر با این موضوع، مثالهای زیر را آوردهایم.
- الكِتَابَان فِي الشَّنْطَة (دو کتاب در کیف است).
- فِي الحَوْش سَيَّارَتَان (دو ماشین در حیاط خلوت وجود دارد).
- نَامَ الوَلَدَان (بچهها خوابیدند).
- غَرَسْتُ شَجَرَتَيْن (ما دو درخت کاشتیم).
- سَلَّمْنَا عَلَى المُعَلِّمَيْن (برای دو معلم دست تکان دادیم).
- كِتَابُ الوَلَدَيْن جَدِيْدٌ (کتاب دو پسر جدید است).
در (1) و (2) نشانه مثنی «ـان» است، زیرا الکِتابان و سَیَّارَتَان حالت فاعلی دارند. دلیل این امر این است که در جایگاه مُبْتَدَأ (فاعلی) قرار گرفتهاند. در (3) نیز نشانه مثنی «ـان» است، زیرا الوَلَدَان در مقام فاعل است. هر دو فاعل (اسمی) و (فعلی) همیشه علامت حالت فاعلی میگیرند. در (4) نشانه مثنی «ـین» است، زیرا شَجَرَتَیْن حالت مفعولی است و در جمله نقش مفعول را دارد. در (5) و (6) نشانه مثنی «ـیْن» است، زیرا المُعَلِّمَیْن و الوَلَدَیْن در حالت اضافی هستند و اولی اِسْم مَجْرُور است و دومی مُضافإِلَیْه.
فعل مثنی در عربی
مانند اسمها، نشانه مثنی در فعلهای عربی «ـان» است. اما «ن» فقط در حالت مَرْفُوْع باقی میماند، زیرا جایگزین ضمه فعل مفرد میشود. اگر فعل مَنْصُوب یا مَجْزُوم باشد، «ن» حذف میشود. جدول زیر مثالهایی را برای فعل مثنی در عربی نشان میدهد.
| مرفوع | منصوب | مجزوم |
| الوَلَدَان يَأكُلان الجُبْن.
دو پسر در حال خوردن پنیر هستند. | الوَلَدَان لَنْ يَأْكُلا الجُبْن.
دو پسر پنیر را نخواهند خورد. | الوَلَدَان لَمْ يَأكُلا الجُبْن.
دو پسر پنیر را نخوردند. |
| البِنْتَان تَلْعَبَان فِي الحَدِيْقَة.
دو دختر در باغ بازی میکنند. | تُرِيْدُ البِنْتَان أَنْ تَلْعَبَا فِي الحَدِيقَة.
دو دختر می خواهند در باغ بازی کنند. | اِلْعَبَا فِي الحَدِيْقَة.
در باغ بازی کنید. |
| المُهَنْدِسَان يَخْرُجَان فِي الصَّبَاح.
دو مهندس صبح بیرون میروند. | خَرَجَ المُهَنْدِسَان كَي يَعْمَلا.
دو مهندس بیرون رفتند تا کار کنند. | لا تَعْمَلا اليَوْم.
امروز کار نکن! |
نشانه مثنی «ـان» یا «ـا» فقط در صورتی در انتهای فعل ظاهر میشود که قبل از آن یک اسم مثنی قرار گیرد. در جدول فوق، نشانه مثنی «ا» و «ن» است، در حالی که در التزامی و امری، «ن» حذف شده است. در این حالت، به الف باقیمانده أَلِف المُثَنَّى یا نشانه مثنی میگویند.
برای فعل عربی گذشته، نشانه مثنی «ا» است، مانند این مثالها:
- الوَلَدَان أَكَلَا الجُبْن (آن دو پسر پنیر را خوردند)
- البِنْتَان لَعِبَتَا فِي الحَدِيْقَة (دو دختر در باغ بازی میکردند)
- المُهَنْدِسَان خَرَجَا فِي الصَّبَاح (دو مهندس صبح بیرون رفتند)
مشابه فعل عربی مضارع، «الف» فقط در صورتی روی شکل ماضی فعل نشان داده میشود که قبل از آن (فعل) یک اسم مثنی قرار گیرد. اگر فعل قبل از اسم ظاهر شود، مثنی مشخص نمیشود و مفرد میماند، حتی اگر بعد از اسم مثنی باشد. مانند این مثالها:
- كَلَ الوَلَدَان الجُبْن (دو پسر پنیر را خوردند)
- لَعِبَت البِنْتَان فِي الحَدِيْقَة (دو دختر در باغ بازی میکردند)
- خَرَجَ المُهَنْدِسَان فِي الصَّبَاح (دو مهندس صبح بیرون رفتند)
مثنی در قرآن
در این بخش، مثالهایی از مثنی در قرآن را بررسی میکنیم.
- 〈قَالُوا إِنْ هَٰذَانِ لَسَاحِرَانِ يُرِيدَانِ أَن يُخْرِجَاكُم مِّنْ أَرْضِكُم〉 (گفتند: «این دو (نفر) مسلّماً ساحرند! میخواهند با سحرشان شما را از سرزمینتان بیرون کنند)
- 〈قَالَ رَجُلَانِ مِنَ الَّذِينَ يَخَافُونَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِمَا ادْخُلُوا عَلَيْهِمُ الْبَابَ〉 ((ولی) دو نفر از مردانی که از خدا میترسیدند، و خداوند به آنها، نعمت (عقل و ایمان و شهامت) داده بود، گفتند: «شما وارد دروازه شهر آنان شوید!)
- 〈وَوَجَدَ مِن دُونِهِمُ امْرَأَتَيْنِ تَذُودَانِ〉 (و در کنار آنان دو زن را دید)
- 〈إِمَّا يَبْلُغَنَّ عِندَكَ الْكِبَرَ أَحَدُهُمَا أَوْ كِلَاهُمَا فَلَا تَقُل لَّهُمَا أُفٍّ〉 (هرگاه یکی از آن دو، یا هر دوی آنها، نزد تو به سن پیری رسند، کمترین اهانتی به آنها روا مدار! و بر آنها فریاد مزن!)
- 〈إِذَا حَضَرَ أَحَدَكُمُ الْمَوْتُ حِينَ الْوَصِيَّةِ اثْنَانِ ذَوَا عَدْلٍ مِّنكُمْ〉 (هنگامی که مرگ یکی از شما فرا رسد، در موقع وصیت باید از میان شما، دو نفر عادل را به شهادت بطلبد)
مثالهای مثنی در عربی
در ادامه، مثالهایی را از مثنی در عربی آوردهایم. همچنین، اعراب هرکدام از آنها را در جمله مشخص کردهایم.
مثالهای زیر، اعراب اسم مثنی در عربی را روشنتر میکنند.
- يقرأُ الطالبانِ في الكتابيْنِ.
- الطالبان: فاعل مرفوع است و علامت آن «ان».
- الكتابين: اسم مجرور است و علامت آن جر «ین» دارد.
- شاهدتُ الكوكبيْنِ.
- الكوكبين: مفعول منصوب و علامت نصب آن «ین» است.
- فرحتُ بالهديتينِ.
- الهديتين: اسم مجرور و علامت جر آن «ین» است.
در مثالهای زیر، «ن» حذف شده است.
- جاء طالبا العلم.
- رأيتُ طالِبَي العلم.
- مررتُ بطالبَي العلم.
مثالهای زیر، نمونههایی از اسامی مثنی در عربی برای مذکر و مؤنث هستند. مشاهده میکنید که یکی از تفاوتهای اصلی اسمهای مذکر و مؤنث در حالت مثنی، بودن یا نبودن «ت» یا «ة» قبل از نشانههای «ان» و «ین» است.
- طالبتان / طالبان
- أستاذتان / أستاذان
- معلمتان / معلمان
- خبيرتان / خبيران
- صديقتان / صديقان
- زميلتان / زميلان
- رجلان / امرأتان
سوالات متداول درباره مثنی عربی
در این بخش به برخی از سوالات رایج و پرتکرار درباره مبحث مثنی در عربی به اختصار پاسخ میدهیم.
منظور از مثنی در عربی چیست؟
در زبان عربی وقتی تعداد از یکی بیشتر باشد و به عدد دو برسد باید از صیغههای مثنی استفاده کنیم. برای تعداد بالاتر از دو، باید به سراغ جمعهای سالم یا مکسر برویم.
نشانههای جمع مثنی در عربی چیست؟
برای ساختن اسم مثنی باید یکی از علامتهای «ان» یا «ین» را به انتهای اسم اضافه کنیم. استفاده از هر یک از علامتهای مثنی بستگی به اعراب کلمه در جمله دارد.
تمرین مثنی
برای ارزیابی عملکرد خود در رابطه با «مطلب مثنی در عربی»، میتوانید از تمرینهایی که در ادامه در اختیار شما قرار گرفته است استفاده کنید. تمرین شامل ۷ سوال تشریحی است که باید جملههای داده شده را همانند نمونه تغییر داده و بازنویسی کنید. میتوانید پاسخهای خود را با نمونه درست آن در قسمت «جواب» مقایسه و تصحیح کنید.
- جملات داده شده را همانند نمونه و با توجه به کلمات داخل پرانتز تغییر داده و بازنویسی کنید.
التلمیذُ یعود إلی بیته راکباً. (مثنی مذکر)
التلمیذان یعودان ألی بیتهما راکباً.
سوال۱: شاهد التلمیذ سارقاً یطارده ضابطٌ. (مثنی مونث)
جواب: شاهدتْ التلمیذتان سارقَینِ تطاردانه ضابطتان.
سوال۲: ینظر الطفل إلی سمکه و یفرح بها. (مثنی مذکر)
جواب: ینظر الطفلان إلی سمکیْهما و یفرحان بها. (در اینجا چون سمک جمع غیر عاقل از ضمیر ها، برای مفرد مونث استفاده میکنیم.)
سوال۳: البنات الصغیرات یذهبنَ إلی الحدیقة و یلعبنَ هناک. (للغائبتین- مثنی مونث غائب)
جواب: البنتان الصغیران یذهبان إلی الحدیقة و یلعبان هنا.
سوال۴: دخل التلمیذُ الصفَ و إستآذن معلمه للجلوس. (للغائبین - مثنی مذکر غائب)
جواب: دخل التلمیذان الصفَ و إستأذن معلمهما للجلوس.
سوال۵: رجع الولد من الجامعة و سلَّمَ علی والدته. (مثنی مذکر)
جواب: رجع الولدان من الجامعة و سلَّما علی والدتهما.
سوال۶: وضعتِ التلمیذة کتابها في المحفظة و ذهبت إلی مدرستها. (مثنی مونث)
جواب: وضعت التلمیذتان کتابهما في المحفظة و ذهبتا إلی مدرستهما.
سوال۷: تلعب البنت في الحدیقة العامة فرحةً مسرورةً. (مثنی مونث)
جواب: تلعبُ البنتان في الحدیقة العامة فرحتین، مسرورتین.
جمعبندی
در این آموزش از مجله فرادرس، با مثنی در عربی آشنا شدیم و روش ساخت آن را برای ضمیر، اسم و فعل بیان کردیم. همچنین، مثالهای متنوعی را از مثنی در عربی بررسی کردیم.
آزمون مثنی در عربی
۱. در زبان عربی، پسوند «اَلِفُ الاِثْنَیْن» به عنوان نشانه مثنی به کدام اجزای جمله اضافه میشود و نقش اصلی آن در ساختار چیست؟
به اول جمله اضافه میشود تا زمان را تغییر دهد.
برای ضمایر شخصی به کار میرود تا تأکید کند.
فقط به انتهای جمعها برای تأکید افزوده میشود.
به انتهای اسم و فعل برای نشان دادن عدد دو افزوده میشود.
نشانه «اَلِفُ الاِثْنَیْن» یا همان الف مثنی به انتهای اسم و فعل در عربی افزوده میشود تا مشخص کند مورد اشاره مربوط به دو نفر یا دو چیز است. گزینه «به انتهای اسم و فعل برای نشان دادن عدد دو افزوده میشود.» درست است زیرا دقیقا نقش این پسوند را بیان میکند. استفاده از این نشانه برای جمعها («فقط به انتهای جمعها برای تأکید افزوده میشود») نادرست است چون جمع نشانههای خودش را دارد. عبارت «برای ضمایر شخصی به کار میرود تا تأکید کند.» صحیح نیست و ضمایر مثنی شکل خاص خود («هما»، «انتما»، «ـکما») را دارند، نه این پسوند. همچنین «به اول جمله اضافه میشود تا زمان را تغییر دهد.» اشتباه است و این نشانه، نقشی در تغییر زمان جمله ندارد.
۲. تفاوت اصلی ضمیر مفرد و مثنی در زبان عربی چیست و این تفاوت در جمله چه تاثیری دارد؟
ضمیر مثنی همیشه با فعل جمع استفاده میشود و تغییر نمیکند.
ضمیر مفرد و مثنی هر دو شکل یکسان دارند و فقط جایگاه تغییر میکند.
ضمیر مفرد در جمله نقش مفعول دارد اما ضمیر مثنی فقط به عنوان فاعل میآید.
ضمیر مثنی شکل جداگانهای دارد و با صرف فعل مثنی هماهنگ است.
در عربی، ضمیر مثنی شکل خاص خود را دارد و از ضمایر مخصوص مانند «هما» یا «انتما» استفاده میشود. این ضمایر زمانی که در جمله میآیند، باعث میشوند که فعل نیز به صورت مثنی صرف شود و هماهنگی کامل میان فاعل و فعل از نظر تعداد وجود داشته باشد، همانند هماهنگی ضمیر مثنی با صرف فعل مثنی. در مقابل، ضمیر مفرد و مثنی شکل و نقش یکسان ندارند و تفاوت آنها فقط در جایگاه نیست. عبارتهایی مانند «ضمیر مثنی همیشه با فعل جمع» یا نقش محدود ضمیر مثنی فقط به عنوان فاعل صحیح نیست. همچنین ضمایر مفرد و مثنی در عربی شکل متفاوت و کاربرد مجزایی دارند.
۳. در اسم مثنی عربی، از چه نشانهای برای تشخیص نقش فاعلی، مفعولی یا مجرور استفاده میشود؟
تغییر جایگاه اسم در جمله به جای تغییر پسوند
حذف «ن» انتهای کلمه فقط در حالت مجرور
افزودن پسوند «ون» برای مرفوع و «ین» برای منصور و مجرور
استفاده از پسوند «ان» در حالت فاعلی و پسوند «ین» در حالت مفعولی و مجرور
در اسم مثنی عربی، پسوند «ان» نشانه حالت فاعلی (مرفوع) است و پسوند «ین» نشانه مفعولی (منصوب) یا مجرور بودن واژه است، پس میتوان نقش دستوری کلمه را با توجه به این پسوندها فهمید. گزینه «افزودن پسوند ون» نادرست است چون این فرم مربوط به جمع مذکر سالم است و مثنی را نشان نمیدهد. گزینه «تغییر جایگاه اسم در جمله» صحیح نیست چون نقش نحوی با پسوندها نمایان میشود نه جایگاه. گزینه «حذف ن» نیز به قوانین خاص حذف نون در افعال مربوط میشود و نشانه نقش دستوری اسم مثنی نیست.
۴. در جملههای عربی، هنگام منصوب یا مجرور شدن فعل مثنی باید آن را چگونه صرف کنیم؟؟
صرف فعل مانند حالت عادی باقی میماند تا نظم جمله حفظ شود.
ضمیر متصل جدیدی به انتهای فعل افزوده میشود تا نقش مثنی مشخص گردد.
«ن» انتهای فعل حذف میشود تا نشانگر حالت منصوب یا مجزوم باشد.
الف المثنی به ابتدای فعل اضافه میشود تا معنای دو نفر را بدهد.
در زبان عربی، هنگامی که فعل مثنی پس از منصوب یا مجرور شدن باید «ن» انتهای خود را از دست بدهد و فقط «الف» انتهایی آن باقی میماند.
۵. برای تبدیل جملهای با ضمیر مفرد به صورت مثنی در عربی، کدام تغییر باید همزمان در ضمیر و فعل انجام شود تا جمله از لحاظ ساختاری صحیح باشد؟
ضمیر مفرد به ضمیر مثنی تغییر میکند و فعل نیز پسوند الف و نون مخصوص مثنی میگیرد.
فقط ضمیر به ضمیر مثنی تغییر میکند و فعل همان فرم مفرد را حفظ میکند.
ضمیر مفرد باقی میماند اما فعل به شکل مثنی صرف میشود.
ضمیر و فعل هر دو به صیغه جمع تغییر میکنند.
برای ساخت جمله صحیح با ضمیر مثنی، لازم است هم ضمیر مفرد جای خود را به ضمیر مثنی مانند «هما» یا «انتما» بدهد و هم فعل با اضافه شدن پسوند الف و نون (الف المثنی) و صرف مربوط به مثنی تغییر کند. فقط تعویض ضمیر یا صرف فعل به جمع، سبب ساختار درست مثنی نمیشود و باقی ماندن ضمیر مفرد هم اشتباه است.
ممنون از اطلاعات مفید تان