شما در حال مطالعه نسخه آفلاین یکی از مطالب «مجله فرادرس» هستید. لطفاً توجه داشته باشید، ممکن است برخی از قابلیتهای تعاملی مطالب، مانند امکان پاسخ به پرسشهای چهار گزینهای و مشاهده جواب صحیح آنها، نمایش نتیجه آزمونها، پاسخ تشریحی سوالات، پخش فایلهای صوتی و تصویری و غیره، در این نسخه در دسترس نباشند. برای دسترسی به نسخه آنلاین مطلب، استفاده از کلیه امکانات آن و داشتن تجربه کاربری بهتر اینجا کلیک کنید.
یکی از انواع تقسیمها که در جبر با آن مواجه هستیم، تقسیم چندجمله ای به یکدیگر است. پیشتر در وبلاگ فرادرس در مطلبی بهطور اختصاصی نحوه تقسیم چندجملهایها را شرح دادیم. با این حال در این مطلب قصد داریم با به شیوهای جدید، نحوه محاسبه تقسیم را توضیح داده و چند نمونه از کاربردهای آن را معرفی کنیم.
بهمنظور بیان کردن روش افزایش توان، ابتدا به ساکن باید با مفهومی تحت عنوان تقسیم اقلیدسی آشنا باشید. تقسیم اقلیدسی بیان میکند که اگر دو چندجملهای به یکدیگر تقسیم شوند، در این صورت تقسیم را باید تا جایی ادامه داد که درجه باقیمانده از درجه مخرج کمتر شود.
در حقیقت فرض کنید میخواهیم چندجملهای A را به B=0 تقسیم کنیم. در چنین مواردی اگر خارج قسمت برابر با Q و باقیمانده برابرِ R باشد، میتوان گزاره زیر را بیان کرد:
A=BQ+R,deg(R)<deg(B)
گزاره فوق نشان دهنده الگوریتمی است که مرتبا و تا جایی تکرار شده که درجه مخرج از صورت کمتر میشود. در ادامه بهصورت قدم به قدم مثالی ارائه شده که با استفاده از آن تقسیم اقلیدسی را یادآوری میکنیم. فرض کنید میخواهیم حاصلِ X+1X3+1 را بدست آوریم. در این صورت، به ترتیب زیر عمل میکنیم.
قدم اول ( 3 = درجه صورت): X3+1=(X+1)(X2)+(−X2+1)
قدم دوم ( 2 = درجه صورت): −X2+1=(X+1)(−X)+(X+1)
قدم سوم ( 1 = درجه صورت): X+1=(X+1)(1)+0
تقسیم چندجمله ای با افزایش توان
روشی جایگزین نیز بهمنظور محاسبه تقسیم وجود دارد که بر خلاف تقسیم اقلیدسی با استفاده از افزایش توان انجام میشود.
قضیه: فرض کنید n∈N عددی ثابت بوده و B,A نشاندهنده دو چندجملهای در فضای K[X] باشند. در این صورت میتوان دو چندجملهای در نظر گرفته شده را بهصورت زیر بیان کرد:
A=a0+a1X+⋯+apXp B=b0+b1X+⋯+cmXm
با فرضِ b0=0 ترکیبی منحصر به فرد از (Q,R) در فضای K[X] را میتوان به نحوی یافت که دو گزاره زیر برقرار باشند.
⎩⎨⎧A=BQ+Xn+1Rdeg(Q)≤n
اثبات: در ابتدا وجود داشتن ترکیبِ (Q,R) را با استفاده از استقرا اثبات میکنیم. بدین منظور، P(n) را برابر با خاصیتی به ازای n∈N در نظر میگیریم.
حالتِ P(n=0): خارج قسمت را بهصورت Q=b0a0 در نظر بگیرید. همچنین فرض بر این است که b0=0، غیر صفر باشد. بنابراین عبارت A−BQ ثابتی در خود نخواهد داشت. نهایتا میتوان گفت باقیمانده R بهصورت زیر قابل بیان است:
R=XA−BQ
در نتیجه میتوان چند جملهای A را نیز بهصورت زیر بیان کرد:
A=BQ+XR
حالتِ P(n+1): در ابتدا نامساوی P(k≤n) را صادق در نظر بگیرید. در این صورت با فرض اینکه مرتبه A برابر با n باشد، چندجملهای A به شکل زیر قابل بیان است:
A=BQ+Xn+1R
توجه داشته باشید که مینیمم مقدار برای n میتواند برابر با درجه Q باشد (A=BQ+Xn+1R). بنابراین با توجه به صفر بودن مرتبه R، میتوان آن را به شکل زیر بازنویسی کرد :
R=λB+XS
توجه داشته باشید که مرتبه λ کمتر از n است (deg(λ)=0≤n). حال R را در A قرار داده، در نتیجه به رابطه زیر خواهیم رسید.
A=B(Q+λXn+1)+Xn+2S
همچنین مینیمم مقدار n+1 برابر است با:
deg(Q+λXn+1)≤n+1
بنابراین خاصیت P(n+1) با فرض خارج قسمتِ Q+λXn+1 و باقیمانده S برقرار است. حال تصور کنید (Q,R) و (Q′,R′) دو پاسخ باشند. در این صورت ارتباط بین آنها را میتوان بهشکل زیر بیان کرد:
B(Q−Q′)+Xn+1(R−R′)=0
توجه داشته باشید که مینیمم توان برای Q و Q′ برابر با n است. در نتیجه میتوان گفت که با توجه به این رابطه، Xn+1 باید به Q−Q′ بخشپذیر باشد. با توجه به نامساویِ deg(Q−Q′)≤n باید Q−Q′=0 نیز برقرار باشد. در نتیجه R−R′=0 نیز برقرار خواهد بود.
بسط سری
تقسیم به روش افزایش توان میتواند در محاسبه بسط سریها نیز تاثیرگذار باشد.
«مجید عوضزاده»، فارغ التحصیل مقطع کارشناسی ارشد رشته مهندسی مکانیک از دانشگاه تهران است. فیزیک، ریاضیات و مهندسی مکانیک از جمله مباحث مورد علاقه او هستند که در رابطه با آنها تولید محتوا میکند.
شما در حال مطالعه نسخه آفلاین یکی از مطالب «مجله فرادرس» هستید. لطفاً توجه داشته باشید، ممکن است برخی از قابلیتهای تعاملی مطالب، مانند امکان پاسخ به پرسشهای چهار گزینهای و مشاهده جواب صحیح آنها، نمایش نتیجه آزمونها، پاسخ تشریحی سوالات، پخش فایلهای صوتی و تصویری و غیره، در این نسخه در دسترس نباشند. برای دسترسی به نسخه آنلاین مطلب، استفاده از کلیه امکانات آن و داشتن تجربه کاربری بهتر اینجا کلیک کنید.