اتساع زمان — سفر در زمان امکان پذیر است؟

۱۳۸۸۷ بازدید
آخرین به‌روزرسانی: ۲۴ اردیبهشت ۱۴۰۲
زمان مطالعه: ۵ دقیقه
اتساع زمان — سفر در زمان امکان پذیر است؟

شاید تاکنون از خود پرسیده باشید، آیا سفر به آینده امکان‌پذیر است؟ نسبیت با بیان مفهومی تحت عنوان اتساع زمان به این سوال پاسخی تقریبی می‌دهد.

997696

آلبرت انیشتین در سال 1905 مفهوم «اتساع زمان» (Time Dilation) را ارائه کرد. طبق این بیان، هرگاه دو ناظر، دارای اختلاف سرعت یا در میدان‌های گرانشی متفاوتی باشند، زمان سپری شده نیز برای آن‌ها یکسان نخواهد بود. طبق مفهوم «فضا-زمان» (Space Time)، ساعتی که نسبت به ناظر ساکن، در حال حرکت است، زمان را کند‌تر اندازه‌گیری می‌کند. این اتفاق در حالتی که ناظر مذکور در میدان گرانشی قوی‌تری باشد نیز رخ خواهد داد. از نتایج مهم این مفهوم، فرمول معروف E=mc2 بود که به منظور محاسبه انرژی آزاده شده در همجوشی و شکاف هسته‌ای کاربرد دارد.

special-relativity

سال‌ها پس از ارائه این نظریه، مفهوم اتساع زمان، با استفاده از آزمایشاتی مورد تایید قرار گرفت.

اتساع زمان چیست؟

نسبیت عام بیان می‌کند که هرگاه ناظر A در دستگاه مختصات لخت قرار گرفته باشد و ناظر B نسبت به آن دارای سرعت باشد، زمان اندازه‌گیری شده برای ناظر B کمتر از A خواهد بود.

relativity

همان‌طور که در انیمیشن بالا می‌بینید، زمان برای ناظر قرمز رنگ (ناظر متحرک) نسبت به آبی رنگ، کند‌تر اندازه‌گیری می‌شود. در واقع هر چه اختلاف سرعت میان این دو بیشتر باشد، اتساع زمان نیز محسوس‌تر خواهد بود. در حالتی حدی، اگر اختلاف سرعت دو ناظر به سرعت نور (299,792,458m/s) نزدیک شود، اختلاف زمان اندازه‌گیری شده نیز به بینهایت میل خواهد کرد.

از نظر تئوری، امکان سفر به آینده وجود دارد؛ اما از دیدگاه عملی نیازمند دستگاه‌هایی هستیم تا با کسری از سرعت نور حرکت کنیم که امروزه این امر غیرممکن است. در ادامه به صورت کمی، در مورد این مفهوم بحث خواهد شد.

اثبات مفهوم اتساع زمان

آلبرت انیشتین قبل از انجام محاسبات نسبیت خاص، دو فرض مهم زیر را انجام داد.

  1. قوانین فیزیک در تمامی دستگاه‌های مختصات صادق هستند.
  2. سرعت نور در تمامی دستگاه‌های مختصات برابر با سرعت نور (c) اندازه‌گیری می‌شود. نقطه عطف این نظریه، همین فرض بود. به منظور درک بهتر تصور کنید که سوار خودرویی هستید که با سرعت V حرکت می‌کند. در این حالت، سرعت نور چراغ آن، هم برای شما و هم برای ناظر ساکنی که در خیابان است، یکسان اندازه‌گیری می‌شود.

second-postulate

به‌منظور فرمول‌بندی این مفهوم، در ابتدا ساعتی نوری را فرض کنید که از دو آینه تشکیل شده. یک تیک زمانی عبارت است از سیگنالی نوری که از یک آینه به سمت دیگری منتشر می‌شود. (شکل زیر)

light-clock

سناریوی اول

فرض کنید که در یک دستگاه مختصات لخت و به‌صورت ساکن قرار گرفته‌اید. هم‌چنین زمان اندازه‌گیری شده توسط شما (ناظر ساکن، در دستگاه مختصات لخت) با t0∆ نشان داده می‌شود. توجه داشته باشید که دو آینه با فاصله d از یکدیگر جدا شده‌اند. هم‌اکنون مطابق با شکل زیر تصور کنید که سیگنالی نوری از آینه بالا به سمت پایین حرکت می‌کند و سپس به همان آینه بازتاب می‌شود.

time-dilation

از مکانیک کلاسیک به یاد دارید که زمان اندازه‌گیری شده برابر با حاصل تقسیم مسافت پیموده شده روی سرعت است، بنابراین زمان اندازه‌گیری شده توسط ناظر ساکن برابر است با:

سناریوی دوم

در این قسمت همان دو آینه با سرعت u و در جهت x+ حرکت می‌کنند. شما نیز به همراه ساعت نوری در حرکت هستید و ناظر دوم به‌صورت ساکن قرار گرفته. حال، سیگنالی نوری از آینه پایین به سمت بالا حرکت می‌کند و دوباره به آینه پایین می‌رسد. (مطابق شکل زیر)

moving-frame

توجه داشته باشید که منبع نوری نیز در حال حرکت است، بنابراین مسیر حرکت سیگنال، مشابه با شکل بالا خواهد بود. با استفاده از قانون فیثاغورث می‌توان بیان کرد:

هم‌چنین مشابه با سناریوی اول می‌توان گفت:

با ترکیب این دو معادله با یکدیگر، معادله زیر حاصل خواهد شد.

با توجه به فرض دوم، (ثابت بودن سرعت نور در تمامی دستگاه‌های مختصات) زمان اندازه‌گیری شده برای ناظری که روی ساعت قرار گرفته، برابر است با:

با ترکیب دو معادله بالا، به رابطه زیر می‌رسیم:

نسبیت خاص

با انجام اعمال ریاضی روی این معادله و بازنویسی آن داریم:

همان‌طور که فرمول بالا نشان می‌دهد، زمان اندازه‌گیری شده توسط ناظر متحرک (Δt0) و ساکن (Δt) متفاوت هستند. این فرمول مفهوم اتساع زمان را بیان می‌کند و نتایج جالبی را در پی خواهد داشت که در ادامه به آن‌ها اشاره می‌کنیم.

نتایج اتساع زمان

رابطه ارائه شده در بالا، مفهوم اتساع زمان را نشان می‌دهد. این معادله بیان می‌کند که اگر شما با کسری از سرعت نور (V) حرکت کنید، نسبت به شخص ساکن، زمان، برایتان کندتر خواهد گذشت. تصور کنید که در فضاپیمایی هستید و با 99 % سرعت نور حرکت می‌کنید. با توجه به فرمول بدست آمده در بالا، می‌توان بیان کرد:

نسبیت

یعنی اگر زمان برای افراد ساکن، 1 سال بگذرد، برای شما 0.141 سال معادل با 1.69 ماه گذشته است. در واقع بقیه افراد بیشتر از شما پیر شده‌اند و یا به‌عبارتی دقیق‌تر شما به آینده سفر کرده‌اید! شکل زیر دوقولویی را نشان می‌دهد که یکی از آن‌ها در فضاپیمایی، با سرعت بالا جابجا شده و دیگری شخصی است که روی زمین و به‌صورت عادی زندگی کرده است. همان‌طور که می‌بینید با توجه به مفهوم اتساع، زمان سپری شده برای آن‌ها متفاوت خواهد بود؛ بنابراین روند پیری در آن‌ها نیز یکسان نیست. به این مثال معروف «پارادوکس دوقلوها» (Twin Paradox) گفته می‌شود.

جالب است بدانید که اگر شما آزمون کنکور را در فضاپیمایی بدهید که با سرعت بالایی در حال حرکت است، احتمالا برای پاسخ‌گویی به سوالات، سالیان زیادی از نظر ناظر ساکن فرصت خواهید داشت!

از دیگر نتایج این فرمول انقباض طول و افزایش جرم ناظری است که در حال حرکت است. طبق فرمول پایین، جرم ناظری که با سرعت V نسبت به ناظر ساکن حرکت می‌کند معادل با مقدار زیر است:

این فرمول نشان می‌دهد، ناظری که در حال حرکت باشد، نسبت به ناظر ساکن از جرم بیشتری برخوردار خواهد بود. طبق نظریه نسبیت خاص، جرمی که در دستگاه مختصات، در حال سکون باشد به‌عنوان جرم ساکن (Rest Mass) یا همان m0 شناخته می‌شود. هم‌چنین طول ناظری که در جهت x حرکت می‌کند، برابر است با:

فرمول بالا به این نکته اشاره می‌کند که اگر شما تخم‌مرغی را با سرعت نور حرکت دهید، احتمالا می‌توانید آن را از سوراخ یک سوزن ساکن عبور دهید!

دقت کنید که این تغییر طول در راستای بردار سرعت اتفاق خواهد افتاد؛ انیمیشن‌های زیر چگونگی این تغییر را در چهار سرعت مختلف نشان می‌دهند. همان‌طور که در زیر می‌بینید، با افزایش سرعت اجسام، طول آن‌ها نیز  کمتر می‌شود.

اتساع زمان ناشی از میدان گرانشی

کند شدن زمان فقط در حالتی نیست که دو ناظر اختلاف سرعت داشته باشند؛ هنگامی که یکی از آن‌ها در میدان گرانشی قوی‌تری قرار گرفته نیز زمان را کند‌تر از شخصی که در میدان ضعیف‌تر است، اندازه‌گیری خواهد کرد.

این مفهومی است که توسط فضانوردان ایستگاه بین المللی فضایی (International Space Station) احساس می‌شود؛ چراکه آن‌ها در فاصله‌‎ای بیشتر از زمین و در نتیجه در میدان ضعیف‌تری قرار دارند. هم‌چنین با توجه به این بیان، زمان برای افرادی که در ارتفاعات کوه قرار گرفته‌اند سریع‌تر خواهد گذشت. جالب است بدانید که محاسبات دانشمندان نشان داده، هسته زمین 2.5 سال جوان‌تر از پوسته آن است.

astronaut-relativity

توجه داشته باشید که مفهوم اتساع زمان ناشی از میدان گرانشی، در سال 1915 و در قالب نسبیت عام بیان شد. به جرات این نظریه از پیچیده‌ترین مفاهیم تاریخ علم و جزء بالاترین دستاوردهایی است که بشر تاکنون به آن دست یافته. در بخش‌های آینده در مورد اصول نسخه عام نسبیت بحث خواهیم کرد.

در صورتی که مطلب بالا برایتان مفیده بوده، احتمالا آموزش‌های زیر نیز می‌توانند برایتان کاربردی باشند:

بر اساس رای ۲۳۵ نفر
آیا این مطلب برای شما مفید بود؟
اگر بازخوردی درباره این مطلب دارید یا پرسشی دارید که بدون پاسخ مانده است، آن را از طریق بخش نظرات مطرح کنید.
منابع:
Wikipedia
۲۸ دیدگاه برای «اتساع زمان — سفر در زمان امکان پذیر است؟»

با سلام
من مطلبی که شما نوشتید رو کاملا فهمیدم که حرکت نور از چشمان شخصی که داره با سرعتی نزدیک به نور حرکت میکنه بیشتر طول میکشه تا بخوره به آینه و دوباره به چشماش برگرده اما یه موضوعی رو متوجه نمیشم. اینکه چرا شخصی که داره با کسری از سرعت نور حرکت میکنه جوانتر میمونه نسبت به متحرک ثابت؟؟؟ خب اینکه شخص دیرتر تصویر خودشو در آینه ببینه چه ربطی به سلول های بدنش داره که دیرتر پیر میشن؟؟؟

اگر شخصی ۶۰۴۸۰۰ ثانیه (۷روز) با سرعت ۳۳۰۰ کیلومتر بر ثانیه حرکت کند ۱۰۰ سال یعنی(۳۱۵۲۶۰۰۰۰۰ ثانیه)
در زمان حرکت کرده است
یعنی این شخص ۳۱۵۱۹۹۵۲۰۰ ثانیه از ما جلو افتاده است
زمان با چه سرعتی حرکت میکند؟

به نظر من درکُل
سفر در زمان با در نظر گرفتن مکان و در اصل فضای موجود یک اثبات نیمه پیداست…
سفر در آینده ای مبهم و بی هدف امکان پذیر نیست
تعیین زمان مشخص و مکان مشخص اصلی انکار ناپذیر است
نسبیت عام و خاص آلبرت بزرگ دقیقا ادله ای بر این است که میشود در زمان سفر کرد اما سوالی داشت که به کجا و آیا بازگشت به همان زمان قبلی امکان پذیر است؟

با توجه به توضیحات بالا،سفر به آینده؛درواقع همان گذره زمان به صورته کندتر است،در واقع ما با توجه به زمانی که مثلا برای یک شخص در روی زمین گذشته است،زمان کمتری را گذرانده ایم،در نتیجه وقتی در نقطه ای از حرکت بایستیم،در مقابل آن شخص ما به آینده سفر کرده ایم،چون برای آن شخص یک سال گذشته با شرایط عادی ولی برای ما حدود یک ماه و نیم!!!

1. اولین ثمره نظریه نسبیت خاص (اتساع زمان) بیانگر تغییرات کندتر ماده در سرعتهای نزدیکتر به سرعت نور است. اشتباه بزرگ همینجاست: تغییر ماده = زمان.

در حقیقت ماده کندتر تغییر می‌کند. سرعت گذر زمان همه جا ثابت است.

2. سوال بزرگی که بی‌پاسخ می‌ماند: اگر سرعت نور مستقل از ناظر ساکن و منبع حرکت ساطع‌کننده نور باشد، اولا مقیاس نجومی «سال نوری» از اساس به هم می‌ریزد. ثانیا سکون مطلق در جهان وجود ندارد. ناظر ساکن کجا می‌خواهد بایستد تا سرعت نور از دید ناظر ساکن اندازه‌گیری شود؟!

درباره مثال کنکوری که زدید و گفتید از نظر ناظر زمینی، شخص داخل سفینه ساعت های بیشتری برای پاسخگویی فرصت داره؛ کاملترش این بود که بگید از نظر ناظر داخل سفینه هم اون شخصی که روی زمینه ساعت های بیشتری وقت داره. چون حرکت نسبیه در نتیجه زمان هم نسبیه و طبق نسبیت خاص هر دو ناظر زمان همدیگر رو کندتر می بینند. البته این مثال رو برای پارادوکس دوقلو نمیشه درنظر گرفت چون تو اون پارادوکس یکی از دوقلو ها باید بردار سرعتش رو ۱۸۰ درجه تغییر بده تا به اون یکی برسه و چون نسبیت خاص فقط برای سرعت های ثابت قابل استفادست در نتیجه تو این پارادوکس باید از نسبیت عام تو لحظه تغییر سرعت استفاده کنیم ولی تو باقی مسیر میتونیم نسبیت خاص رو استفاده کنیم. اون ناظری که بردار سرعتش رو تغییر میده زمان براش کندتر میگذره در نتیجه پارادوکس دوقلو حل میشه و قل فضانورد جوانتر خواهد بود نه قل روی زمین.

این که با افزایش سرعت طول یک جسم کوچک می شود نادرست است از نظر ناظر شاید سریع از جلوی چشم ان بگذرد ولی طول قبلی را دارد در ظمن سرعت باعث کش آمدن زمان می شود نه به کاهش طول جسم بلکه سرعت حرکت ان از نظر کسی که ساکن است در نظر آن فرد که سوار یک فضا پیما با سرعت نزدیک به نور است کمتر دیده می شود و این در حالی است که فردی که در داخل فضا پیما نزدیک به سرعت نور است به همان سرعت قبلی است البته این یک مثال بود ولی ناسا در سال2015دو فضا نورد دوقلو به نام اسکات و مارکلی دو برادر را که دوقلوی هم سان بودن یکی از این دوقلو ها را به فضا فرستاد که در ایستگاه فضایی باسرعت 25 کیلومتر بر ساعت به دور زمین میچرخید وان دیگری در زمین بود وقتی برادر دوقلو به زمین برگشت به اندازه یک میلیونیوم ثانیه ازبرادر هم زادش که در زمین بود جوان تر بود

Ԍ_μν=(_C^4^8ӆԌ)T_μν این فرمول انحنای فضا زمانه و یک سوال در مورد تاثیر موج گرانشی در فضا زمان به وجود میا اون هم این هست که آیا موج گرانشی برسیر خط نور اثر دارد یا نه بر جسم که موجب جابجایی فیزیکی اجسام سنگین اثر دارد ممنون میشم پاسخ بدین؟

با سلام،
بر طبق نظریه نسبیت عام انیشتین، گرانش مسیر نور را خم می‌کند. در سال ۱۷۸۳، این نظریه مطرح شد که نور توسط میدان گرانشی ستاره‌ای با جرم بسیار زیاد به دام می‌افتد و حتی سرعت آن ممکن است کاهش یابد یا به طور کامل متوقف شود. حتی ممکن مسیر نور منعکس شود. این نظریه در واقع وجود سیاهچاله‌ها را پیش‌بینی کرد. اما نکته‌ای که باید به آن توچه شود آن است که بر طبق فیزیک کوانتوم نور از فوتون‌ها تشکیل شده است و جرم فوتون‌ها برابر صفر است.
در لبه سیا‌ه‌چاله‌ها اتساع زمان گرانشی به قدری قوی است که ساعت‌ها حرکت نمی‌کنند. در این هنگام، فرکانس فوتون‌هایی که می‌خواهند از این لبه فرار کنند برابر صفر می‌شود.
بر طبق نظریه نیوتن، گرانش تاثیری بر روی نور ندارد زیرا فوتون‌ها بدون جرم هستند. اما بر طبق نظریه نسبیت انیشتین، گرانش بر نور تاثیر می‌گذارد.
با تشکر از همراهی شما با مجله فرادرس

خیلی مسخره هست و یه جدال بیخودی .. تعجب می‌کنم چطور چنین تصور اشتباهی درغالب یه مغلطه هنوز هم موضوعیت داره .. طبق این فرمول پس میشه براحتی زمان و مکان بوجود آمدن خداوند رو هم ثابت کرد، فرضی که دوباره طبق این موضوع غیر ممکن هست .. چرا کسی توجه نمیکنه که اصلا چیزی به اسم زمان وجود نداره و اونچه ما از توالی حالات و حوادث پیرامون و یا حتی در ذهن درک میکنیم ما رو به واحدی به اسم زمان سوق میده اون هم برای تعریف و تطبیق و پیش بینی حالت و کنش بعدی.. تا بحال از خود پرسیدین که چرا یه انسان خواب درکی از گذر زمان نداره ؟؟ و اینکه اگه انسان خواب نداشت عمر او طبق این فرمول به چه میزان تقلیل پیدا می‌کرد؟

سلام
به جزء در یکی دو جا، مقاله خوبی بود.
بنیان اتساع زمان بر این است که هیچ چیزی قادر نیست بیشتر از سرعت نور، حرکت کند.
زمانی که من در فضا شروع به حرکت می کنم، الکترون های بدنم باید برای رسیدن از یک نقطه به نقطه ای دیگر، فاصله بیشتری رو طی کنند و از آنجایی که قادر نیستند بیشتر از سرعت نور حرکت کنند بنابراین این مسافت بیشتر را با همان سرعت نور می پیمایند. پس در حالت سکون، الکترون ها برای رسیدن از یک نقطه به نقطه دیگر مسافت کمتری را با سرعت c می پیمایند نسبت به حالت متحرک که مجبورند مسافت بیشتری را با همان سرعت c بپیمایند!!! که به این معناست در حالت متحرک برای رسیدن من از یک حالت به حالت دیگر زمان بیشتری صرف می شود. از آنجایی که بدنم و تمام اجزای هستی از اتم ساخته شده است، اگر آنها کند شوند، سرعت پردازش مغز من، حرکت دست هایم، پیر شدن سلول ها، تنفس و … کند می شوند؛ یک ناظر که در فضا، ساکن است مرا طوری می بیند که انگار دارد صحنه آهسته مرا در فیلمی می بنید!

در ضمن مثال شما در زمینه کنکور کاملا غیر منطقی و غیر علمی است و نشانه درک نادرست شما از اتساع زمان است! لطفا تصحیح کنید!
در مثال کنکور شما ناظر زمینی بعد از گذشت یکسال مرا می بینید که تازه دارم صفحه اول سوالات کنکور را باز می کنم!!!

با سلام؛
مطلب موردنظر اصلاح شد.
با تشکر از همراهی شما با مجله فرادرس

من جرم فوتون رو با فرمول هاي اينجا حساب كردم كه m0 اش برابر با صفر شد ولي m هر عددي ميشد چون m=0/0 , 0m=0
الان مشكل چيه؟ ما صفر در نظر مي گيريم يا m هر عددي ميشه يا يه فرمول ديگه داره ؟

سلام و روز شما به خیر؛

رفتار فوتون عجیب است زیرا هم از طبیعت موجی برخوردار است و هم از رفتار ذره‌ای تبعیت می‌کند. برخی آزمایش‌ها نشان می‌دهد که هر دو رفتار فوتون‌ها می‌توانند به طور همزمان وجود داشته باشند در حالی که برخی آزمایش‌های دیگر بیان می‌کنند که هر دو ویژگی به طور همزمان وجود ندارند. طبق نظریه الکترومغناطیس جرم سکون فوتون در فضای آزاد صفر است و بر اساس رفتار موجی فوتون دارای جرم سکون غیر صفر است. آزمایشات اخیر مقدار غیر صفر جرم سکون فوتون را نشان داده است. همچنین چندین آزمایش نشان داده‌اند که فوتون دارای جرم موهومی است. برای آشنایی بیشتر با فوتون مطلب فوتون در فیزیک — به زبان ساده را مطالعه کنید.

از اینکه با مجله فرادرس همراه هستید خرسندیم.

دقیقا نفهمیدم چطور مشخص میشه کدوم شخص نسبت به شخص دیگه در حال حرکته! یعنی میگه که یکی ثابته اون یکی با سرعت در حال حرکته و زمان بین این دو متفاوته ولی از چجوری مشخص میشه کدوم در حال حرکته؟! چون حرکت یه مفهوم نسبیه! پس جفتشون نسبت به هم در حال حرکتن و اینکه فرض کنیم یکی ثابته صرفا یک فرضه! پس چجوری ثابت میشه کدوم زمانش کندتره؟!

سلام
نسبت به مکان شروع فکر کنم باشه.

سلام و روز شما به خیر؛

بله اگر شما در خارج از این سیستم دوتایی به این دو جسم نگاه کنید ممکن است از نظر شما هر دوی آن‌ها حرکت کنند اما باز هم از نظر شما یکی از این اجسام سرعت بیشتری دارد و برای آن جسم اتساع زمان بیشتری رخ می‌دهد. با این حال اگر شما یکی از اجسام سیستم دوتایی باشید می‌توانید از نظر خودتان خود را ساکن در نظر بگیرید.

از اینکه با مجله فرادرس همراه هستید خرسندیم.

ساعت اتمی از ذرات بسیار کوچک مثل اتم ها استفاده می کنه. مشخصه که اگه به مرکز سیاره یا ستاره نزدیک بشه تحت تاثیر جاذبه مرکز، جنبوجوش این ذرات کاهش پیدا می کنه و ساعت اتمی زمان رو کند تر نشون می ده و اگه از مرکز فاصله بگیره کم تر تحت تاثیر گرانش قرار می گیره و ذرات آزادی عمل بیشتری خواهند داشت و ساعت اتمی گذر زمان رو سریع تر نشان می دهد.

سلام میشه این رو توضیح بدین بهتر؟

با تشکر از جناب آقای عوض زاده که مقالات بسیار خوبی رو در زمینه فیزیک و کیهانشناسی با تصاویری مناسب ارایه کرده اند. منتها در این مقاله توجه به دو نکته الزامی است. در مورد اینکه اگر بر سفینه ای سوار شوید که با سرعت بالا حرکت می کند مدتها فرصت برای پاسخ دادن به سوالات دارید این صحیح نیست به این دلیل که نه تنها ساعت شما بلکه تمامی اعمال حیاتی شما اعم از سرعت پردازش مغز برای حل مساله. سرعت ورق زدن سوالات و حتی سرعت پر کردن سوالات هم کند می شود و شما کماکان در سیستم خود همان فرصت را دارید. در مورد عبور دادن تخم مرغ از سوزن اگر سوزن کنار تخم مرغ باشد یعنی هر دو با یک سرعت حرکت کند سوزن و تخم مرغ هر دو کوچک شده و باز هم عبوری تخم مرغ از سوزن امکان پذیر نیست. در مورد سوزنی که کنار ما ایستاده باز هم عبوری در کار نیست ولی بحث ان مفصل است.

از آنجا که در متن مقاله گفته شده که تغییر طول در راستای بردار سرعت میباشد بنابراین امکان عبور تخم مرغ از سوراخ سوزن نیست چون تنها طول آن کم میشود. در حالی که بدین منظور نیاز به کاهش عرض تخم مرغ است.

با سلام و روز به خیر؛

در نکته اولی که مطرح کردید منظور از زمان کافی برای پاسخ دهی به سوالات، از نظر ناظر ساکن یا زمینی است که در متن این موضوع اضافه شد.
در نکته دوم نیز منظور سوزنی است که ساکن بوده و تخم مرغی با سرعت نور به سمت آن پرتاب می‌شود.
تمام این مثال‌ها برای درک بهتر موضوع توسط خوانندگان مجله است و طبیعتاً همه می‌دانیم که کاربرد انقباض طول عبور تخم‌مرغ از یک سوزن یا کاربرد اتساع زمان پاسخ به سوالات کنکور در سفینه فضایی نیست.

از اینکه با مجله فرادرس همراه هستید خرسندیم.

اگر اینطوره که در میدان گرانشی ضعیف تر، زمان سریعتر میگذره، باید اون برادری که به فضا رفته، بیشتر پیر میشد.. اما فقط به سرعت حرکت اشاره کردید که باعث کندتر شدن زمان میشه و نه میدان گرانشی ضعیف ترش که باعث سریعتر گذشتن زمان میشه..

زمان قراردادی است که ما به اون اصالت بخشیدیم یعنی وجود خارجی مداره . نه ابتدایی داره و نه انتهایی. ساعت و تقویم اختراع دست بشره و برعکس حرکت وجود خارجی نداره. اما می بینیم که به اون اصالت بخشیدن. ای کاش فرصت داشتم یه بحث مفصل بکنم در مورد این چرندیات پروفسور که چطور ما رو سر کار گذاشته.

درود، اگر انسان بتونه یه شهر کوچیک تو فضا پیما درست کنه و با سرعت نور تو فضا برای همیشه حرکت کنه تا ابد زنده میمونه؟ یا با سرعت بیشتر از نور حرکت کنه سنش کمتر و کمتر میشه؟ میخوام جواب رو با محاسبات فیزیکی و ریاضی بدونم اگر کسی میدونه بگه لطفا

با سلام.
مسئله اتساع زمان در آزمایشی با استفاده از دو ساعت اتمی اثبات شده است. در صورت علاقه‌مندی به جزئیات کمی این آزمایش، می‌توانید این مقاله را مطالعه فرمایید.

ینی میشه به اینده رفت؟

نه، دوقلوی فضانورد وقتی به زمین برگرده فقط گذشت عمر کمتری رو تجربه کرده و جوان تر مونده اما از آینده خبری نداره.

نظر شما چیست؟

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *