فرادرسSource Code چیست؟ – سورس کد یا کد منبع در برنامه نویسی
تاکنون وسیله‌ای را خریده‌اید که برای راه‌اندازی و استفاده، در مرحله اول نیاز باشد قطعات آن را به هم متصل کنید؟ مثلا برای درست کردن پازل‌هایی با قطعات زیاد یا قفسه‌ای برای برخی لوازم، به دفترچه راهنمای آن نیاز داریم تا با استفاده از آن بتوانیم مراحل راه‌اندازی را بهتر و راحت‌تر انجام دهیم. برای توسعه و ساخت نرم افزار نیز دستورالعمل‌هایی نوشته میشوند که به نوعی همانند دفترچه راهنما عمل میکنند. کد منبع یا همان Source Code به عنوان دستورالعمل‌هایی به حساب می‌آید که اساس ساخت زیربنای یک نرم افزار یا وب سایت را تعیین میکنند. در این مطلب قصد داریم به این پرسش پاسخ دهیم که Source Code چیست و پس از آن به بررسی عمیق‌تر انواع کد منبع، چگونگی استفاده از آن و ارائه نمونه‌ای از کد منبع می‌پردازیم.
مقدمه
در صنعت فناوری، به ویژه در توسعه وب، کد نویسی به استفاده از زبان‌های برنامه نویسی کامپیوتری برای اختصاص توابع به عناصر مختلف وبسایتها گفته میشود. یک نوع کد حیاتی در بسیاری از پروژه‌های توسعه نرم افزار و برنامه نویسی وب کد منبع است که به عنوان پایه برنامه کامپیوتری عمل میکند و دستورالعمل‌های لازم را برای عملکرد صحیح آن فراهم میکند.
اگر علاقه‌مند به آماده شدن برای فعالیت در شغل در برنامه نویسی کامپیوتر هستید، ممکن است از یادگیری درباره کد منبع و چگونگی استفاده از آن بهره ببرید.
Source Code چیست ؟
وقتی به «کد منبع» (سورس کد | Source Code) اشاره می‌کنیم، در واقع به مجموعه‌ای از دستورات اشاره داریم که برنامه نویسان آن را با استفاده از انواع زبان‌های برنامه نویسی نوشته‌اند. هنگامی که برنامه‌نویس، مجموعه یا خطی از سورس کد را نوشت، آن را در یک برنامه، وب‌سایت یا برنامههای کامپیوتری دیگر پیادهسازی میکند. سپس دستورالعمل‌ها را برای عملکرد صحیح نرم افزار در نظر می‌گیرد.
به بیان بهتر، Source Code دستورات خوانا برای برنامههای کامپیوتری، نرم افزارها و وبسایتها است که برنامهنویسان آنها را می‌نویسند. این دستورات، مجموعه‌ای از کدهای برنامه نویسی هستند که به کامپیوتر می‌گویند چه کاری را برای انجام یک وظیفه خاص انجام دهد. کد منبع می‌تواند با زبان‌های برنامه نویسی مختلفی مانند C ،C++ ،Java ، پایتون و زبان‌های دیگر نوشته شود. سورس کد به طور معمول در یک ویرایشگر متنی یا کد ادیتور نوشته میشود و سپس کامپایل یا تفسیر خواهد شد تا برنامه اجرایی مربوطه ایجاد و در کامپیوتر اجرا شود.
برنامهنویسان میتوانند سورس کد را تغییر دهند تا ویژگی‌های جدیدی را اضافه کنند، باگ‌ها را برطرف کنند یا نرم افزار را برای برآورده کردن نیازهای خود سفارشیسازی کنند. وجود امکان مشاهده و اصلاح Source Code، آن را به محصولی اوپن سورس و قابل تغییر تبدیل میکند و به برنامهنویسان امکان همکاری و بهبود کدها را می‌دهد. کد منبع اغلب در سیستم‌های کنترل نسخه مانند Git و SVN ذخیره میشود که این امر به برنامهنویسان قابلیت پیگیری تغییرات در کدها را در طول زمان و امکان همکاری با سایر برنامهنویسان در یک «پایگاه کد» (Codebase) مشترک می‌دهد.
برخی برنامهنویسان، به منظور آسان‌تر کردن فرآیند برای سایر افراد، با اضافه کردن کامنت‌ها، فرآیند مدیریت کدها را تسهیل میکنند که باعث میشود فهم آنها راحت‌تر شود و می‌تواند به سفارشیسازی و اعمال تغییرات بیشتر روی سورس کد اصلی برنامه توسط برنامهنویسان دیگر بی‌انجامد. همچنین ارزش توجه به این مسئله اینجاست که یکی از اجزای حیاتی کد منبع، قابل فهم بودن آن برای انسان است. با این حال، کد بعدها با استفاده از کامپایلر به زبان ماشین ترجمه میشود. زمانی که کامپایلر کدها را ترجمه میکند، به طور رسمی به عنوان «کد اجرایی» شناخته میشود.
کد منبع، مؤلفه اساسی یک برنامه کامپیوتری است که توسط برنامه‌نویس ایجاد و اغلب به صورت توابع، شرح، تعاریف، فراخوانی‌ها، روش‌ها و دستورات عملی دیگر نوشته میشود و به گونه‌ای طراحی شده است که قابل خواندن برای انسان است و به گونه‌ای قالب‌بندی شده است که توسعهدهندگان و کاربران دیگر بتوانند آن را درک کنند.
به عنوان مثال، وقتی یک برنامه‌نویس دنباله‌ای از عبارت‌های زبان برنامه نویسی C را در نرم افزار Notepad تایپ و آن را با نام یک پرونده متنی ذخیره میکند، پرونده متنی اکنون حاوی کد منبع است. کد منبع و کد شی در برنامههای کامپایل شده گاهی به عنوان نسخه‌های قبل و بعد از کامپایل برنامه معرفی میشوند. با این حال، کدهای منبع و کدهای شی برای زبان‌های برنامه نویسی اسکریپتی (غیر کامپایل شده یا تفسیری) مانند جاوا اسکریپت قابل اعمال نیستند، زیرا فقط یک شکل کد وجود دارد.
انواع Source Code چیست ؟
می‌توان از پاسخ پرسش «Source Code چیست» اینطور استنباط کرد که کدهای منبع انواع مختلفی دارند و آشنایی با آنها به ما کمک میکند تا درک قوی‌تری را از ارزش آنها بدست آوریم. انواع سورس کد شامل موارد زیر میشود.
- کد منبع تفسیر شده
- سورس کد کامپایل شده
- کد منبع ویژگی‌های نرم افزار
- Source Code برنامه نرم افزار
- سورس کد کامپیوتر (یا در اصل سیستم عامل کامپیوتر)
یکی از انواع سورس کد، کدهایی است که برنامه‌نویس به طور مستقیم آنها را می‌نویسد و کامپایلر آنها را به زبان ماشین یا باینری ترجمه میکند. کامپیوتر قابلیت اجرای کدهای ماشین یا دودویی را دارد. این ترجمه مستقیم، باعث اجرای بسیار بهینه‌تر کدها میشود. هر بار که برنامه‌نویس می‌خواهد کدها را تغییر دهد، باید آنها را با تغییرات مورد نظر خود مجدداً بنویسد و آنها را از طریق کامپایلر اجرا کند تا پردازنده آن را اجرا کند. زبان‌های برنامه نویسی C و ++C از این نوع Source Code استفاده میکنند.
نوع دیگری از آن، کد منبع مفسری است که در آن برنامه‌ای فرعی به نام مفسر، کدها را تجزیه و تحلیل و سپس آنها را روی دستگاه بارگذاری میکند. مفسرها به صورت خط به خط کدها را بررسی میکنند تا هر دستور را اجرا کنند. زبان‌های برنامه نویسی، پایتون، جاوا و PHP از این نوع کد منبع استفاده میکنند.
برای درک بهتر انواع کد منبع، آشنایی با دو مفهوم سلسله مراتب پیادهسازی و انواع ترجمه مفید است. در ادامه مطلب Source Code چیست به بررسی این موارد می‌پردازیم.
سلسله مراتب پیادهسازی Source Code چیست ؟
هنگام پیادهسازی و استفاده از سورس کد، قصد ما رسیدن به نتیجه و خروجی دلخواه از کدهایی است که تمام یا بخشی از آنها را می‌نویسیم. می‌توان از کد منبع برای تولید خروجی استفاده کرد. این خروجی‌ها برای ساخت کامپیوتر (در سطح بالاتر)، برنامههای نرم افزاری (در سطح میانی) یا حتی ویژگی‌های نرم افزار (در سطح پایین) استفاده میشوند.
انواع ترجمه Source Code چیست ؟
تمامی کدهای منبع برای ترجمه و درک کامپیوتر، به کد ماشین تبدیل میشوند، این ترجمه می‌تواند از طریق تفسیر یا کامپایل انجام شود. این دو نوع ترجمه در واقع کد منبع را برای سیستم کامپیوتری تعریف میکنند.
اهداف Source Code چیست ؟
سورس کد علاوه بر اینکه اساس ساخت نرم افزار را فراهم میکند، اهداف مهم دیگری نیز دارد. به عنوان مثال، کاربران حرفهای که دسترسی به کد منبع دارند، میتوانند نصب نرم افزارها را به‌سادگی سفارشیسازی کنند. در همین حین، سایر توسعهدهندگان میتوانند از کد منبع برای ایجاد برنامههای مشابه برای سایر پلتفرم‌های عملیاتی استفاده کنند، کاری که بدون دستورهای کدنویسی سخت‌تر خواهد بود.
دسترسی به کد منبع به برنامهنویسان امکان می‌دهد با ارسال کد برای اهداف یادگیری یا با بازیافت قسمت‌هایی از آن برای برنامههای دیگر به جامعه برنامه نویسی خود کمک کنند.
کاربردهای رایج Source Code چیست ؟
حال که درک واضحی از انواع کدهای منبع و چیستی آنها بدست آورده‌ایم، زمان آن فرا رسیده است که بیشتر در مورد کاربردهای روزانه آنها بدانیم. برخی از این کاربردها، مانند ساخت زیربنای یک وب‌سایت نسبتاً ساده است، اما برخی کاربردهای دیگر آن ممکن است شما را متعجب کند. بنابراین در ادامه به انواع کاربردهای کد منبع در برنامه نویسی پرداخته شده است.
بهبود عملکرد یک برنامه
اگر از یک برنامه‌نویس بپرسید گسترده‌ترین کاربرد کد منبع چیست، احتمالاً به شما پاسخ خواهد داد که بهبود عملکرد با اضافه کردن کد منبع یکی از مهمترین کاربردهای آن است.
اضافه کردن تابعی خاص به برنامه
استفاده دیگری از سورس کد، اضافه کردن تابعی خاص به یک برنامه کامپیوتری، برنامه کاربردی یا وب سایت است. بسیاری از حرفه‌ای‌های فناوری این را به عنوان کاربرد اصلی کد منبع در نظر می‌گیرند، زیرا می‌تواند به طور قابل توجهی روی عملکرد و ظاهر برنامههای توسعه یافته تاثیر بگذارد.
به عنوان مثال، فرض کنید شخص برنامه نویسی در حال کار روی یک بازی ویدیویی است و می‌خواهد هنگام ورود بازیکنان به یک منطقه بازی جدید، صفحه نمایشی منحصر به فرد نمایش داده شود. در این صورت، می‌تواند دستوراتی را در کد منبع اضافه کند که به برنامه می‌گویند پس از رسیدن آواتار بازیکن به یک نقطه خاص در بازی، این صفحه را نمایش دهد.
ایجاد پایه و اساس یک وب سایت
یکی دیگر از دلایل اصلی استفاده برنامه نویسان از کد منبع، ایجاد پایه و اساسی است که طراحان و توسعه دهندگان وب میتوانند آن را برای ساخت وب‌سایت‌های جدید استفاده کنند. اساس یک وب‌سایت گاهی به عنوان سورس کد محسوب میشود، زیرا دستورالعمل‌هایی را برای کمک به عملکرد وب‌سایت و پاسخگویی به تعاملات کاربران به طور مناسب ارائه می‌دهد.
ایجاد پایه و اساس وب‌سایت با کد منبعی منحصر به فرد، شامل نوع زبانی است که برنامه نویسان استفاده میکنند. به خاطر داشته باشید که کد نویسی پایه وب‌سایت به طور معمول شامل HTML میشود که یک زبان نشانه‌گذاری است، اما بسیاری از برنامه نویسان از زبان‌های برنامه نویسی دیگری نیز برای نوشتن کد منبع وب‌سایت استفاده میکنند.
اشتراک گذاری الگوریتم ها
برنامه نویسان همچنین میتوانند از کد منبع برای به‌اشتراک‌گذاری الگوریتم‌ها میان خود استفاده کنند. این مسئله می‌تواند به این دلیل باشد که بیشتر برنامهنویسان کد منبع خود را در ویرایشگرها یا نرم‌افزارهای مبتنی بر متن می‌نویسند و به این ترتیب میتوانند نسخه‌های چاپ شده کدهای خود را به عنوان فایل‌های سند ذخیره کنند.
در ادامه، افراد میتوانند این فایل‌ها را با سایر برنامه‌نویسانی به اشتراک بگذارند که به کار آنها علاقه‌مند هستند یا می‌خواهند کد منبع خاصی را در یکی از پروژه‌های خود پیادهسازی کنند. برخی برنامهنویسان همچنین از کد منبع چاپ شده در محصولاتی مانند کتاب‌های آموزشی یا کتاب‌های اطلاعاتی استفاده میکنند که به دیگران یاد میدهند چگونه برنامه نویسی کنند و الگوریتم‌های بیشتری را یاد بگیرند.
چه کسانی از Source Code استفاده می کنند؟
اغلب این برنامهنویسان کامپیوتر هستند که نوشتن سورس کد را انجام میدهند یا از کدهای منبع برای تغییر، بهروزرسانی و افزودن قابلیتهای جدید به بنرامه استفاده میکنند. برنامهنویسی کامپیوتر، حرفهای در فناوری است که در آن کدها برای ساخت و توسعه وبسایتها و برنامههای نرم افزاری نوشته میشوند و پیادهسازی آنها انجام میشود. برنامهنویسان و توسعهدهندگان میتوانند کد منبع را تقریباً در هر نوع برنامه یا نرم افزاری، بسته به شرکتی که در آن کار میکنند و اندازه پروژه، توسعه دهند و پیادهسازی کنند.
برنامهنویسان همچنین میتوانند از ابزارهای مختلفی برای ایجاد سورس کدهای جدید مانند ابزار برنامه نویسی تصویری، ویرایشگر متن یا «محیط توسعه یکپارچه» (IDE) استفاده کنند. برنامهنویسان کامپیوتر اغلب با نوشتن مجموعه‌ای از کدها برای برنامههای کوچک از Source Code استفاده میکنند، اما اگر پروژه یک برنامه بزرگ باشد، ممکن است برای آن چندین مجموعه سورس کد ایجاد شود.
معرفی زبان های برنامه نویسی
برنامه نویسان برای اجرای دستورالعمل‌های پیچیده نیازمند استفاده از انواع مختلفی از زبان‌های برنامه نویسی هستند. در ادامه چندین نوع از زبان‌های برنامه نویسی کامپیوتری را معرفی می‌کنیم که برنامهنویسان حرفهای میتوانند از آنها برای نوشتن Source Code استفاده کنند.
زبان برنامه نویسی C
برنامهنویسان از زبان برنامه نویسی C برای طراحی سیستم عامل و پایگاه داده استفاده میکنند. این زبان برای کسانی که می‌خواهند کدنویسی را یاد بگیرند و از پایه شروع کنند، بسیار مناسب است.
زبان ++C
زبان برنامه نویسی ++C شباهت زیادی با زبان C دارد، اما ویژگی‌های دیگری نیز به آن اضافه شده است که برنامهنویسان برای توسعه کدهای پیچیده‌تر استفاده میکنند. آنها میتوانند از سی‌پلاس‌پلاس برای توسعه برنامههای تلفن همراه، بازی‌ها و مرورگرهای وب استفاده کنند.
زبان برنامه نویسی جاوا
زبان جاوا از نحوه نوشتاری زبان‌های C و ++C الهام گرفته است. کدهای جاوا قابل حمل هستند، به این معنی که میتوانند بر روی چندین دستگاه مانند تلفن همراه، کامپیوتر، دستگاه‌های پزشکی و کنسول‌های بازی اجرا شوند.
جاوا اسکریپت
برنامهنویسان عمدتاً از جاوا اسکریپت برای نوشتن کدهایی استفاده میکنند که کاربران را قادر می‌سازد با صفحات وب تعامل داشته باشند. نمونه‌هایی از این تعاملات شامل نمایش تصاویر، بزرگنمایی و کوچک کردن تصویر و نمایش محتوای کمتر یا بیشتر پس از کلیک بر روی یک دکمه است.
زبان پاسکال
برنامهنویسان از این زبان برای یادگیری کدهای پایه استفاده میکنند. کاربردهای اصلی آن، عموماً در حوزه تحصیلی است، زیرا این زبان، زبانی ساختاری به حساب می‌آید و برای یادگیری بسیار آسان است. همچنین می‌توان برنامههای کارآمد و قابل اعتمادی را با استفاده از آن تولید کرد.
پایتون
زبان پایتون زبانی عمومی است که برنامهنویسان میتوانند از آن برای ایجاد برنامههای مختلف استفاده کنند. یکی از ساده‌ترین زبان‌های برنامه نویسی که کاربرد گسترده‌ای در بسیاری از حوزه‌ها دارد، این زبان است. پایتون زبانی شی‌گرا، سطح بالا و مفسری محسوب میشود که به‌طور گسترده در برنامههای تحت وب، توسعه نرم‌افزار، علم داده و یادگیری ماشین مورد استفاده قرار می‌گیرد.
زبان برنامه نویسی بیسیک BASIC
بیسیک زبانی است که برنامهنویسان برای یادگیری مفاهیم مقدماتی برنامه نویسی استفاده میکنند، زیرا خواندن کدهای آن بسیار آسان است و در مقایسه با سایر زبان‌ها، زبانی نسبتاً قدیمی به حساب می‌آید.
زبان برنامه نویسی PHP
زبان PHP، مخفف عبارت «پیش‌پردازنده ابَرمتن یا فرامتن» است و زبان کد نویسی فراگیر و اوپن سورس در حوزه توسعه و برنامه نویسی وب محسوب میشود.
سورس کد چگونه کار میکند؟
ساده‌ترین دستور در هر زبان برنامه نویسی، چاپ کردن عبارت متنی «Hello World» است که حتی اگر تجربه‌ای در برنامه نویسی نداشته باشید، می‌توانید به راحتی آن را درک کنید. وقتی یک برنامه‌نویس برنامه «Hello World» را اجرا میکند، برنامه به صورت خط به خط، از بالا به پایین و از چپ به راست تقریباً همانند خواندن متن انگلیسی اجرا میشود.
با وجود این که زبان C شامل برخی از سینتکس‌هایی است که احتمالاً کمی رمزگونه به نظر می‌رسند، اما با این حال می‌توان به آسانی فهمید که هدف این مثال خروجی دادن و چاپ کردن واژه «Hello World» در صفحه نمایش است. برنامه Hello World به زبان C را می‌توانید در تصویری که در ادامه آمده است مشاهده کنید.
قبل از اینکه بتوان واقعاً سورس کد را اجرا کرد، کدها باید به زبان ماشین ترجمه (یا کامپایل) شوند. این کار را با برنامه‌ای به نام کامپایلر انجام می‌دهیم. کد ترجمه شده، به عنوان کد شی عمدتاً از کد باینری (صفر و یک) تشکیل شده است و برخلاف سورس کد برنامه، برای انسان‌ها به راحتی قابل درک نیست.
مفهوم مجوز Source Code چیست ؟
تأمین‌کنندگان نرم‌افزار ممکن است برای جلوگیری از تغییر کدها، افزایش آسیب‌پذیری به حملات یا تغییر کیفیت کدها، سورس کد خود را خصوصی نگه دارند. آنها همچنین ممکن است میل داشته باشند از مالکیت معنوی خود محافظت کنند.
این بدان معناست که فقط نویسندگان نرم افزار میتوانند کدها را بررسی کنند و تغییر دهند. در این حالت، کاربران این نرم افزار باید زمانی که اولین بار آن را اجرا میکنند، مجوزی را امضا کنند و توافق کنند هیچ عملی را انجام نخواهند داد که نویسندگان اصلی نرم‌افزار آن را تأیید نکرده‌اند.
از سوی دیگر، برخی برنامهنویسان دسترسی باز به کدهای منبع خود را از طریق نرم‌افزار اوپن سورس فراهم میکنند. این امر به دیگر برنامهنویسان امکان می‌دهد کد منبع را بررسی کنند و آن را تغییر دهند. آنها برنامهنویسان را به تغییر و بهبود کدها تشویق میکنند و به‌اشتراک‌گذاری کدهای منبع خود را برای دیگران و بررسی و تغییر دادن آنها تشویق میکنند.
کاربرد Source Code در لینوکس چیست ؟
استفاده از سورس کد در توزیع‌های لینوکس، به معنای استفاده از کدهای منبع باز (اوپن سورس | Open Source) است. در این روش، برنامهنویسان میتوانند کدهای منبع را بررسی و آنها را در ویرایشگرهای متنی مانند Vim ویرایش کنند تا نیازهای خود را برآورده سازند.
همچنین، از آنجا که می‌تواند به راحتی تغییر یابد، سورس کد برای اصلاح باگ‌ها، بهبود کارایی و افزایش امنیت نرم‌افزار، استفاده میشود. برنامهنویسان لینوکس از این قابلیت برای توسعه و بهینه‌سازی سیستم عامل استفاده و به شکل مداوم تغییراتی در کدهای منبع لینوکس ایجاد میکنند.
برای دسترسی به سورس کد یک برنامه در لینوکس باید چه کار کرد ؟
برای دسترسی به سورس کد یک برنامه مثلا در سیستم عامل لینوکس، می‌توان از یکی از روش‌های زیر استفاده کرد.
- استفاده از Package Managerها: بسیاری از توزیع‌های لینوکس یک Package Manager دارند که با استفاده از آن می‌توان برنامههای مختلف را نصب و مدیریت کرد. این پکیج‌منیجرها علاوه بر نصب برنامه، معمولاً سورس کد برنامه را هم در اختیار کاربران قرار میدهند. برای مثال، در توزیع‌های بر پایه Debian می‌توان با استفاده از دستور apt-get source نسخه سورس کد برنامه را دریافت کرد.
- دانلود از سایت اصلی: برخی برنامه‌ها، به‌ویژه نرم‌افزارهای آزاد و اوپن سورس، کد منبع خود را برای دانلود در سایت اصلی برنامه قرار میدهند. در این صورت می‌توان با مراجعه به سایت اصلی برنامه، سورس کد را دانلود و بر روی سیستم خود نصب کرد.
- استفاده از سیستم کنترل نسخه: برخی از برنامه‌ها در سیستم‌های کنترل نسخه مدیریت میشوند، به‌طور مثال در «گیت‌هاب» (GitHub) می‌توان با مراجعه به صفحه مربوط به یک برنامه خاص، سورس کد آن را از این سیستم دریافت کرد.
در هر صورت، پس از دریافت سورس کد برنامه، می‌توان با استفاده از ابزارهایی مانند ادیتورهای متن یا IDEهای مختلف، به توسعه و ویرایش کدها پرداخت.
مثال Source Code
اگر شما به دنبال نمونه‌ای از کد منبع به صورت عملی هستید، در ادامه این بخش به ارائه مثالی ساده از سورس کد پرداخته شده است.
مثال کد منبعی که در ادامه ارائه شده به زبان C است، اما به یاد داشته باشید که می‌توانید کدهای خود را به زبان‌های برنامه نویسی مختلفی بنویسید.
1<em>#include < stdio.h >
2int main( )
3{
4printf("welcome to my page") ;
5}</em>بسیاری از برنامهنویسان هنگام نوشتن کدهای منبع از زبان C یا C++ استفاده میکنند، زیرا این زبان‌ها به آنها اجازه میدهند خطوط کد ساده‌ای را ایجاد کنند که دستورالعمل‌هایی اساسی را ارائه می‌دهد. در این مثال، دستورالعمل کد به صورت printf ظاهر میشود و به برنامه می‌گوید که متن داخل گیومه و پرانتز را در صفحه چاپ کند. اگر یک برنامه‌نویس کد منبع را کامپایل و آن را در وب‌سایتی پیادهسازی کند، صفحه مربوطه متن welcome to my page را نمایش می‌دهد.
چرا سورس کد مهم است؟
مهمترین جنبه سورس کد این است که اساس اولیه ایجاد نرم افزار را فراهم میکند. این ویژگی کد منبع به سایر موارد استفاده آن نیز قابل بسط دادن است. به عنوان مثال، Source Code امکان ویرایش، سفارشیسازی یا توسعه بیشتر نرم افزار را فراهم میکند.
این کارها بدون سورس کد غیرممکن یا حداقل بسیار سخت‌تر خواهند بود، حتی اگر نرم‌افزار را روی کامپیوتر خود اجرا کنید. کد منبع یک برنامه، توسعه نرم‌افزار مشابه را برای سایر سیستم‌عامل‌ها آسان‌تر میکند و در عین حال توسعه نرم‌افزار را برای چندین نفر یا حتی جامعه بزرگی از برنامهنویسان امکان‌پذیر می‌سازد.
جایگزین های ساخت Source Code چیست ؟
ممکن است به این مسئله فکر کنید که نوشتن کد منبع تنها روش ساخت یک برنامه است. با این حال، در حال حاضر جایگزین‌های دیگری نیز برای برنامه نویسی وجود دارد. این جایگزین‌ها شامل ابزارهای بصری برنامه نویسی هستند که به برنامهنویسان اجازه میدهند با استفاده از رابط بصری، نرم‌افزار را ایجاد کنند و توسعه دهند. اغلب، این روند برای استفاده از نمودارهای بلوکی برای نمایش جریان یا رفتار برنامه است.
ابزارهای بصری برنامه نویسی میتوانند «بدون کد» باشند، به این معنی که نیازی به کد نویسی نیست یا حتی امکان آن وجود ندارد. به علاوه، برنامه نویسی بصری می‌تواند «کم کد» باشد، یعنی در حالی که نوشتن کد منبع ممکن است لازم باشد یا نباشد، شما می‌توانید از آن برای گسترش قابلیتهای ابزار بصری برنامه نویسی استفاده کنید. نمونه‌هایی از ابزارهای بصری برنامه نویسی عبارتند از LabVIEW ،Simulink و Bubble. همچنین می‌توان از ابزارهای برنامه نویسی مبتنی بر سلول، مانند اکسل یا Google Sheets استفاده کرد که در آن دستورات و دستورالعمل‌ها در سلول‌های یک صفحه گسترده نوشته میشوند.
جمع بندی
در این مطلب به معرفی Source Code پرداختیم و دانستیم که سورس کد مجموعه‌ای از دستورالعمل‌هایی است که برنامه‌نویس با استفاده از زبان‌های برنامه نویسی کامپیوتری نوشته است. بعد از نوشتن یک خط یا مجموعه‌ای از سورس کدها، برنامه‌نویس می‌تواند آن را در یک وب‌سایت، برنامه یا نوع دیگری از نرم‌افزارهای کامپیوتری پیادهسازی کند تا به آن دستورات عملکردی بدهد و کاربران از محصول تولید شده بتوانند استفاده کنند.
به عنوان مثال، یک برنامه‌نویس می‌تواند خطی از سورس کد یک برنامه را بنویسد، به طوری که برنامه مثلاً تحت وب مربوطه را به صورت خاصی به واکنش درآورد تا وقتی کاربر روی بخش خاصی از صفحه، مانند دکمه یا لینک متنی، کلیک میکند، در مرحله بعدی رویداد مناسب اتفاق بیوفتد. در این مطلب همچنین اطلاعاتی را نیز در مورد اهمیت کد منبع و کاربردهای آن نیز بدست آوردیم.
بنابراین درصورت علاقه‌مندی به شغل برنامه نویسی و شروع این مسیر، لازم است تا پیش نیازهای برنامه نویسی را یاد بگیریم و قدم در این مسیر پرماجرا بگذاریم. از اولین اقدامات برای ورود به حرفه برنامهنویسی، شروع به یادگیری یک زبان برنامه نویسی ساده است تا درک بهتری از کدها و استفاده از سورس کد برنامههای دیگر داشته باشیم و بتوانیم از آنها برای پروژه‌های دلخواه خود استفاده کنیم.
سوالات متداول پیرامون Source Code
در انتهای این مطلب به چند سوال رایج پیرامون پرسش Source Code چیست پرداخته شده است.
برنامه نویسان برای ایجاد کد منبع باید از چه چیزی استفاده کنند ؟
برنامهنویسان میتوانند از ویرایشگر متنی، ابزار برنامه نویسی دیداری یا «محیط توسعه یکپارچه» (IDE) مانند یک «کیت توسعه نرم افزار» (SDK) برای ایجاد کد منبع استفاده کنند. در محیط‌های بزرگ توسعه برنامه، اغلب سیستم‌های مدیریتی وجود دارند که به برنامهنویسان در جداسازی و پیگیری وضعیت‌ها و سطوح مختلف فایل‌های کد منبع کمک کند.
منظور از Source Code نرم افزارهایی مانند تلگرام چیست ؟
سورس کد نرم افزاری شامل کد منبع برنامه است که برای تولید آن نوشته میشود. سورس کد تلگرام شامل تمامی دستورات و فرآیندهایی است که برای تولید و اجرای نرم افزار تلگرام مورد نیاز هستند، از جمله می‌توان به کدهایی برای برقراری ارتباط با سرور، رابط کاربری، پردازش داده‌ها و سایر موارد اشاره کرد. با دسترسی به سورس کد، توسعهدهندگان میتوانند نرم افزار را تغییر و بهبود دهند و آن را به دلخواه خود شخصی‌سازی کنند.
