تصویر کلودیونی ماه – تصویر نجومی

در اواسط قرن نوزدهم، یکی از نخستین فناوری‌‌های عکاسی که برای تصویربرداری از سطح ماه مورد استفاده قرار گرفت، فرایند «صفحه خیس کلودیونی» (Wet Plate Collodion) بود که توسط یک اخترشناس انگلیسی به نام «وارن دلارو» (Warren De la Rue) به طور قابل توجهی به کار گرفته شد.  در این فرایند، برای گرفتن یک عکس، می‌‌بایست یک صفحه شیشه‌‌ای با ترکیب شفاف و غلیظی پوشانده و با نقراه نیترات نسبت به نور حساس شود، سپس با ایجاد نوردهی در تلسکوپ، یک تصویر نگاتیو روی صفحه ظهور یابد. برای حفظ حساسیت عکاسی، کل فرایند، از پوشش تا نوردهی و ظهور باید قبل از خشک شدن صفحه در مدت حدوداً ۱۰ تا ۱۵ دقیقه کامل شود.

برای مشاهده تصویر در اندازه کامل، کلیک کنید.

این تصویر، نمونه جدیدی از تصویر صفحه خیس کلودیونی است که در آن از مواد شیمیایی جدید برای پوشاندن صفحه شیشه‌‌ای استفاده شده است. در این تصویر که در ۲۸ نوامبر (۸ آذر ۹۹) توسط یک دوربین قطع بزرگ ۸x۱۰ و تلسکوپ گرفته شده است، دهانه‌‌های بزرگ، پرتوهای روشن و دریای تاریک و هموار ماه که در فاز «کوژماه فزاینده» (Waxing Gibbous) قرار دارد، به خوبی دیده می‌‌شود. قطر این تصویر (دیجیتالی‌‌شده) روی صفحه ۸/۵ سانتی‌‌متر و حساسیت عکاسی صفحه خیس نیز حدوداً ۱ ISO بود. در تلفن‌‌های هوشممند، محدوده حساسیت عکاسی حسگر دوربین احتمالاً ۱۰۰ تا ۶۴۰۰ ISO است و باید خشک نگه داشته شود.