سطوح زبان انگلیسی به ترتیب – همه دانستنی های سطح های مختلف

سنجش مهارت زبانی کار دشواری است، زیرا هر کس نقاط قوت، ضعف و سبک‌های یادگیری مخصوص به خودش را دارد. قطعا می‌توان تفاوت میان فردی که فقط چند کلمه زبان انگلیسی بلد است و فردی که انگلیسی زبان مادری اوست را تشخیص دهید، اما بقیه افراد میانه این طیف چطور؟ چگونه می‌توانید سطح زبان انگلیسی خودتان را تعیین کنید؟ اصلا سطوح زبان انگلیسی چندتا هستند و چطور تقسیم‌بندی می‌شوند؟ در این متن سطوح زبان انگلیسی را در آزمون‌های معتبر انگلیسی بررسی می‌کنیم و هر کدام از این سطوح و نحوه سطح‌بندی آن را به طور کامل توضیح می‌دهیم.

سطوح زبان انگلیسی

سیستم سطوح زبان انگلیسی که برای توصیف مهارت‌های انگلیسی افراد مورد استفاده قرار می‌گیرد در اکثر مواقع سیستمی است از بیرون برای شما وضع می‌شود. به طور مثال، کارفرما، دانشگاه، معلم یا مقام مهاجرتی از شما می‌خواهد که در یک آزمون انگلیسی خاص شرکت کنید. شما هم این کار را انجام می‌دهید و سپس سطح انگلیسی خود را با استفاده از سیستم آن آزمون توصیف می‌کنید. احتمالا شما با توجه به اهداف و موقعیت مکانی خود با یکی از سیستم‌های سطوح زبان انگلیسی بیشتر از بقیه آشنا هستید.

به طور مثال اگر می‌خواهید برای رفتن به دانشگاهی در ایالات متحده آمریکا درخواست بدهید، احتمالاً می‌دانید که نمره تافل 100 به چه معناست، در حالی که اگر می‌خواهید ویزای مهاجرت به انگلستان را دریافت کنید، به احتمال زیاد با سطح B1 آزمون CEFR آشنا هستید. در ادامه مطلب هر آنچه را که باید در مورد سطوح زبان انگلیسی CEFR بدانید توضیح خواهیم داد و سپس نحوه درجه‌بندی سطوح زبان انگلیسی در آزمون‌های معتبر زبان را توضیح می‌دهیم تا بهتر بتوانید نتیجه هر آزمون را تحلیل کنید و اهداف آینده خود را بر اساس آن بچینید.

CEFR

CEFR یا «The Common European Framework of References for Languages» استانداردی بین‌المللی برای تعیین سطوح زبان انگلیسی و میزان توانایی و درک زبان است. اگرچه CEFR مقیاسی اروپایی محسوب می‌شود و به طور خاص برای زبان‌های اروپایی طراحی شده است، اکنون دیگر چارچوب استاندارد جهانی برای توانایی‌های زبانی، به ویژه زبان‌های اروپایی، از جمله انگلیسی محسوب می‌شود. علاوه بر این لازم به ذکر است که CEFR به هیچ آزمون زبان خاصی وابسته نیست و امروزه اکثر آزمون‌های استاندارد زبان از معادل‌های سطوح CEFR استفاده می‌کنند.

CEFR به طور گسترده در تعیین سطوح زبان انگلیسی مدارس دولتی و موسسات خصوصی مورد استفاده قرار می‌گیرد. این سیستم در بسیاری از کشورها جایگزین سیستم‌های سطح‌بندی قبلی شده است که در آموزش زبان‌های خارجی مورد استفاده قرار می‌گرفتند. اکثر وزارتخانه‌های آموزش و پرورش در اروپا برای دانش‌آموزانی که دبیرستان را ترک می‌کنند هدفی صریح مبتنی بر CEFR دارند. به طور مثال دانش‌آموزان باید در یادگیری اولین زبان خارجی به سطح B2 و در دومین زبان خارجی خود به سطح B1 دست یابند.

بزرگسالان متقاضی کار در اروپا نیز باید توسط آزمون‌های استانداردی مانند TOEIC به سطح انگلیسی مناسبی دست یابند که در بخش بعدی مطلب آن را بیشتر توضیح خواهیم داد. استفاده از CEFR در کشورهای خارج از اروپا نیز رو به افزایش است و برخی از کشورهای آسیایی و آمریکای لاتین نیز آن را در سیستم‌های آموزشی خود پذیرفته‌اند. سیستم CEFR شامل 6 سطح انگلیسی متفاوت است که عبارت‌اند از:

• سطح A1 - پایه (Beginner/Elementary)
• سطح A2 - مبتدی (Pre Intermediate)
• سطح B1 - متوسط (Intermediate)
• سطح B2 - فوق متوسط (Upper Intermediate)
• سطح C1 - پیشرفته (Advanced)
• سطح C2 - فوق پیشرفته (Proficient)

برخی از موسسات سطح قبل از A1 را نیز به رسمیت می‌شناسند، هر چند که این سطح چندان جا افتاده و رایج نیست. تمام سطوح CEFR اولین بار توسط «شورای اروپا» (The Council of Europe) به منظور استانداردسازی توانایی زبان ایجاد شد. این استاندارد برای تعیین سطوح زبان انگلیسی مردم سراسر جهان مورد استفاده قرار می‌گیرد. در ادامه هر یک از این سطوح را به طور کامل توضیح خواهیم داد.

سطح A1: پایه

در دسته بندی سطوح زبان انگلیسی،‌ آن دسته از زبان‌آموزان که به زبان انگلیسی تسلط اولیه دارند در سطح A1 یا «پایه» (Beginner) جای می‌گیرند. اگر در سطح A1 هستید، می‌توانید برخی از عبارات و کلمات رایج در زبان انگلیسی را درک کنید. می‌توانید سؤالات ساده بپرسید و به آن‌ها پاسخ دهید. به طور مثال، سوال‌های مربوط به سن، محل زندگی، رنگ مورد علاقه و...

تعاملات شما در این سطح نسبتاً ابتدایی خواهد بود و ممکن است نیاز داشته باشید که دیگران با شما شمرده شمرده صحبت کنند تا متوجه حرف‌های آن‌ها شوید. این سطح برای کسانی است که زبان انگلیسی را فقط برای مدت کوتاهی (کمتر از 6 ماه) مطالعه کرده‌اند یا کسانی که سال‌هاست از زبان انگلیسی فاصله گرفته‌اند و آن را به طور منظم تمرین نمی‌کنند. تعداد واژگانی که زبان‌آموز در این سطح بلد است تقریباً به 700 کلمه می‌رسد. ممکن است این عدد به نظرتان زیاد باشد، اما در حقیقت بسیار محدود است.

به طور کلی کارهایی که می‌توانید در سطح A1 انجام دهید عبارت‌اند از:

• با استفاده از کلمات و عبارت‌های پایه خود را به شکل ساده معرفی کنید، احوالپرسی کنید و در مورد موضوعات غیرپیچیده مانند آب و هوا مکالمه داشته باشید.
• آدرس دادن ساده انگلیسی‌زبانان بومی را به صورت محدود بفهمید.
• با خواندن تابلوها، پوسترها و اطلاعیه‌های ساده مسیر خود را در شهر پیدا کنید.
• توضیحات بسیار ساده‌ای از سرگرمی‌ها و علایق خود بنویسید.

علاوه بر این، در جدول زیر می‌توانید تمام اطلاعات مربوط به سطح A1 را مشاهده کنید.

بهترین راه رسیدن به سطح A1 این است که شروع به یادگیری کنید و به آن پایبند باشید! به منظور پرورش مهارت‌های جدید، بالاخره همه باید روزی از صفر شروع کنند. یکی از بزرگ‌ترین چالش‌های یادگیری زبان این است که در انجام آن غفلت نکنید و آهسته ولی پیوسته پیش بروید. در ابتدا یادگیری حتما دچار اشتباهاتی خواهید شد و ممکن است حتی گاهی از این بابت احساس خجالت کنید. اما به یاد داشته باشید که این مسئله برای ارتقاء سطح مهارت انگلیسی شما ضروری است.

سطح A2: مبتدی

در سطح A2 یا «ابتدایی» (Pre-Intermediate) می‌توانید با جملات و عبارت‌های کامل در مورد موضوعات ساده صحبت کنید. دایره واژگان شما به نسبت سطح A1 طیف وسیع‌تری از موضوعات را پوشش می‌دهد، اما تعاملات شما همچنان محدود به تبادل مستقیم اطلاعات است. به عبارت دیگر فقط می‌توانید از جملات پایه‌ای استفاده کنید و قادر به به‌کارگیری جملات پیچیده‌تر با معنای ضمنی نیستید.

در این سطح احتمالاً می‌توانید یک گفتگوی کامل در مورد خود و بخش‌های مختلف زندگیتان داشته باشید. اگرچه درک شنیداری شما در این سطح تا حدی بهبود یافته است، اما شاید همچنان نیاز داشته باشید که دیگران شمرده شمرده صحبت کنند یا هرازگاهی جملات خود را تکرار کنند. این سطح معمولا برای بزرگسالانی است که در سال اول تحصیل خود هستند یا کسانی که سال‌هاست زبان انگلیسی را مرور نکرده‌اند و نیاز به تمرین بیشتر دارند.

در واقع، در سطح A2 می‌توانید در گفتگوهای ساده روزمره شرکت کنید و نظر خود را بیان کنید، اما هنوز تسلط کامل ندارید و فقط می‌توانید به روش‌های بسیار ساده و در مورد موضوعات آشنا نظر بدهید. در این مرحله، می‌توانید در زمان‌های گذشته و آینده مانور بدهید و در مورد گذشته و هدف‌های آینده‌تان صحبت کنید. به طور مثال می‌توانید جملاتی مثل «Before I came here, I lived in Italy» یا «In the next 5 years, I am going to start my own company» را بگویید.

در این مرحله همچنان فقط تبادلات بسیار کوتاهی خواهید داشت و باید به شخصی بومی که انگلیسی زبان مادری اوست برای هدایت مکالمه اتکا کنید. با این حال، تجربه گفتکوی شخصی بومی با شما بسیار آسان‌تر از گفتگو با شخصی در سطح A1 خواهد بود! وقتی به سطح A2 رسیدید، باید دایره لغاتی در حدود 1500 کلمه و درک کاملی از گرامر داشته باشید. برای قبولی در آزمون A2 کمبریج مستلزم تقریباً 180-200 ساعت مطالعه زبان انگلیسی است. به طور خلاصه توانایی‌های زبان‌آموزان انگلیسی در سطح A2 عبارت‌اند از:

• با انگلیسی‌زبانان بومی صحبت کنید و با همکاران انگلیسی‌زبان در مورد موضوعات آشنا ارتباط برقرار کنید.
• عبارات پرکاربرد در زمینه‌هایی مثل خرید، خانواده و شغل که آرام ادا می‌شوند را درک کنید.
• در مورد مسائل ضروری به زبان ساده بنویسید و در مورد خانواده و دوستانتان توضیحات اولیه بدهید.
• متون کوتاه و ساده حاوی واژگان و عبارات زیاد را بخوانید.

در جدول زیر می‌توانید تمام اطلاعات مربوط به سطح A2 را مشاهده کنید.

اگرچه A2 از نظر فنی هنوز سطح پایه به حساب می‌آید، اما برای رسیدن به آن باید تلاش زیادی به خرج دهید. در این مرحله باید بتوانید آغازگر مکالمات ساده باشید! مطالعه و تمرین کردن موضوعات رایجی که احتمالاً در زندگی روزمره مطرح می‌شوند می‌تواند نکته‌ای کلیدی در رسیدن به سطح A2 باشد. یکی از روش‌های موثر برای یادگیری مکالمه زبان انگلیسی در این سطح می‌تواند تهیه برگه تقلب باشد که در آن هر موضوعی را که ممکن است بخواهید در مورد آن حرف بزنید به طور مکتوب نوشته‌اید. به طور مثال، پیشینه‌ای از خودتان، سرگرمی‌هایتان، رستوران‌هایی که توصیه می‌کنید و...

همچنین، در این مرحله باید نگاهی جدی به یادگیری صرف افعال و زمان‌های گذشته یا آینده داشته باشید.

سطح B1: متوسط

هنگامی که به سطح B1 یا «متوسط» (Intermediate) رسیدید، توانایی زبانی شما نیز در حد متوسط است. به عبارت دیگر، شما قادر خواهید بود در مورد مسائل روزمره خود صحبت کنید. همچنین می‌توانید در مورد زندگی و تجربیات خود توصیفات دقیق‌تری ارائه دهید. علاوه بر این می‌توانید در مورد موضوعات انتزاعی مثل امیال و آرزوها و همچنین نظرهای شخصی خود صحبت کنید. این سطح مختص به بزرگسالانی است که زبان انگلیسی را به مدت یک سال به طور مستمر دنبال کرده‌اند یا کسانی که زبان انگلیسی را به طور نیمه منظم تمرین می‌کنند.

در واقع رسیدن به سطح B1 از از سطح A2 جهشی بزرگ محسوب می‌شود و به این معنی است که شما به درجه‌ای از اعتماد به نفس در زبان انگلیسی دست یافته‌اید. در این مرحله می‌توانید به فروشگاه‌های لباس و رستوران بروید و در درخواست از کارکنان به هیچ مشکلی برنخورید. با این حال، هنگام صحبت در مورد موضوعاتی که با آن آشنا هستید همچنان می‌لنگید و تا حدی مشکل خواهید داشت. زبان‌آموزان در این سطح از مرحله مبتدی عبور کرده اند، اما هنوز نمی‌توانند به طور روان از انگلیسی استفاده کنند.

با این حال می‌توانید با مشکلات استفاده از انگلیسی در زندگی روزمره کنار بیایید. به طور مثال می‌توانید در مکالماتی که برای آن از قبل آمادگی ندارید مشارکت داشته باشید یا هنگام سفر گلیم خود را از آب بیرون بکشید و دست و پا شکسته از انگلیسی استفاده کنید. وقتی به سطح B1 رسیدید، باید دایره لغاتی در حدود 2500 کلمه داشته باشید و می‌توانید حدود نیمی از آن‌ها را تقریبا سریع به خاطر بیاورید. تقریباً 350-400 ساعت طول می‌کشد تا بتوانید به سطح B1 کمبریج برسید. توانایی‌های زبان‌آموزان انگلیسی در سطح B1 عبارت‌اند از:

• تجربیات و خواسته‌هایتان را شرح دهید.
• به برنامه‌های تلویزیونی انگلیسی گوش دهید و آن‌ها را بفهمید، اما همچنان به زیرنویس انگلیسی نیاز دارید.
• موضوع کلی داستان‌های انگلیسی نسبتاً ساده را متوجه شوید و موضوعات اخبار تلویزیون را به طور محدود درک کنید.
• متون ساده‌ای در مورد موضوعات آشنا یا مورد علاقه‌تان بنویسید.

در جدول زیر می‌توانید تمام اطلاعات مربوط به سطح B1 را مشاهده کنید.

مهم‌ترین نکته برای رسیدن به سطح متوسط این است که باید یادگیری خود را جدی‌تر بگیرید، برنامه‌ای منظم تهیه کنید و به آن متعهد بمانید. 10 دقیقه تمرین در روز خوب است، اما 30 دقیقه به مراتب بهتر است! به این ترتیب سریع‌تر به نتایج رضایت‌بخش‌تری خواهید رسید. برای عبور از آستانه مبتدی و رسیدن به سطح متوسط، باید به اشتباهات مکرر خود نگاهی دقیق داشته باشید و سعی کنید آن‌ها را یکی یکی رفع و رجوع کنید.

صحبت کردن با انگلیسی‌زبانان بومی مثل معلم آنلاین می‌تواند به شما کمک کند تا اشتباهات مکرر خود را مشخص و برنامه‌ای برای برطرف کردن آن‌ها تنظیم کنید. برای ارتقای دایره لغات خود باید عبارت‌های بیشتری را به بانک کلمات خود اضافه کنید. می‌توانید با یادگیری مولفه‌های اصلی انگلیسی، مانند جملات کامل، «هم‌آیی‌ها» (Collocations) یا «افعال عبارتی» (Phrasal Verbs)، به جای کلمات، آسان‌تر مکالمه کنید.

سطح B2: فوق متوسط

سطح B2 اغلب به عنوان سطح «فوق متوسط» (Upper-Intermediate) نامیده می‌شود. شما به عنوان انگلیسی زبان سطح B2 می‌توانید در مکالماتی با موضوعات مختلف و انتزاعی شرکت کنید. ممکن است واژگان فنی زیادی را ندانید، اما همچنان می‌توانید افکار، توصیفات، تجربیات یا مفاهیم پیچیده را تقریبا درست انتقال دهید. این سطح تسلط بر زبان انگلیسی مختص به بزرگسالانی است که چندین سال به طور منظم انگلیسی را تمرین کرده‌اند.

در سطح انگلیسی B2 هنگام صحبت کردن، نوشتن، گوش دادن و خواندن زبان انگلیسی، اعتماد به نفس و تسلط دارید. این سطح انگلیسی برای محیط‌های کاری، مدارس و کالج‌های انگلیسی‌زبان کافی است. حالا می‌توانید جملات پیچیده تولید کنید و مکالمات انگلیسی روانی داشته باشید. مطمئناً هنوز هنگام صحبت به انگلیسی لهجه زبان مادری خود را حفظ کرده‌اید و هنوز آماده صحبت کردن در مورد موضوعات پیچیده نیستید. با این حال، اکنون مهارت‌های زبانی لازم برای زندگی راحت در کشوری انگلیسی‌زبان یا کار در دفتری انگلیسی‌زبان را دارید.

وقتی به سطح B2 رسیدید، باید دایره لغاتی در حدود 4000 کلمه داشته باشید. قبولی در آزمون B2 کمبریج تقریباً 500 تا 600 ساعت زمان طول می‌کشد. توانایی‌های زبان‌آموزان انگلیسی در سطح B2 عبارت‌اند از:

• در بحث‌هایی با موضوعات آشنا مشارکت فعال داشته باشید و توضیحات و استدلال‌های مربوطه را ارائه دهید.
• گفتار استانداردی را که با سرعت معمولی ادا می‌شود به خوبی درک کنید، مشروط بر اینکه موضوع نسبتاً آشنا باشد.
• هنگام خواندن متن‌های پیچیده، نثر ادبی معاصر، مقاله‌ها و گزارش‌ها مفهوم اصلی را درک کنید.
• متون واضح و دقیق در مورد موضوعات مورد علاقه‌تان یا حوزه تخصصی خود بنویسید.

در جدول زیر می‌توانید تمام اطلاعات مربوط به سطح B2 را مشاهده کنید.

در سطح متوسط انگلیسی به نظر می‌رسد که پیشرفت تا حدی کند شده است. از این اتفاق به عنوان فلات یادگیری زبان یاد می‌کنند. به زبان ساده، برای رسیدن به سطح مهارت B2 و احساس پیشرفت باید ریسک بیشتری کنید. این به این معنی است که در مورد موضوعات ناآشنا صحبت کنید، مقالاتی به زبان انگلیسی بنویسید و خودتان را مجبور کنید تا اطلاعات خود را در مورد زبان گسترش دهید.

در این مرحله، باید به لهجه و نوع ادای صحیح کلمات توسط انگلیسی‌زبانان بومی و همچنین نحوه ساخت عبارات، استفاده از اصطلاحات و صحبت در مورد موضوعات پیچیده‌تر توجه ویژه‌ای داشته باشید. شما همچنین باید از انگلیسی‌زبانان بومی بخواهید اشتباهاتتان و نحوه طبیعی‌تر و روان‌تر صحبت کردن را به شما گوشزد کنند. نکته مهم این است که بیشتر از همیشه روی اشتباهاتتان دقت و توجه داشته باشید!

سطح C1: پیشرفته

هنگامی که به سطح C1 رسیدید، به عنوان دانشجوی پیشرفته زبان انگلیسی در نظر گرفته می‌شوید. اکنون درک بیشتری از ساختارهای دستوری پیچیده‌تر، معنای ضمنی متن و گفتار و همچنین توانایی صحبت کردن به زبان انگلیسی روان در تقریباً هر محیطی را دارید. اگرچه طبیعی است که هرازگاهی مرتکب اشتباهاتی شوید، اما احتمالاً کم و ناچیز هستند. برای رسیدن به سطح C1 احتمالاً باید چندین سال زبان انگلیسی را به طور رسمی مطالعه کنید و صحبت کردن یا خواندن انگلیسی را به طور منظم تمرین کنید.

این سطح از تسلط به زبان انگلیسی در میان کسانی دیده می‌شود که برای مدتی طولانی در کشوری انگلیسی زبان زندگی کردهٰ‌اند. C1 سطح پیشرفته انگلیسی محسوب می‌شود. زبان‌آموزان سطح C1 می‌توانند به راحتی انگلیسی صحبت کنند و زبان را با تقریبا تمام پیچیدگی آن درک کنند. در این مرحله می‌توانید حتی در مورد موضوعات ناآشنا نیز مکالماتی طولانی داشته باشید. علاوه بر این می‌توانید متون انگلیسی طولانی‌تر را با سهولت بیشتری درک کنید. در واقع، در این مرحله می‌توانید از زبان انگلیسی برای اهداف تجاری و تحصیلی استفاده کنید.

اگر سطح B2 را سطحی بنامیم که زبان‌آموزان در آن سطح مسلط به حساب می‌آیند، بنابراین سطح C1 تسلط بیشتر با توانایی درک تفاوت‌های ظریف محسوب می‌شود. در سطح C1، می‌توانید جوک‌های ظریف زبان را درک کنید و منظور خود را با کمک عبارت‌های متنوع بومی بیان کنید. هنگامی که به سطح C1 رسیدید، باید دایره لغاتی در حدود 8000 کلمه داشته باشید. یعنی تقریباً دو برابر B2! قبولی در آزمون C1 کمبریج تقریباً 700 تا 800 ساعت طول می‌کشد. توانایی‌های زبان‌آموزان انگلیسی در سطح C1 عبارت‌اند از:

• می‌توانید مفاهیم را به طور روان بیان کنید و به زبان انگلیسی کنفرانس ارائه دهید.
• جوک‌های ظریف و معانی ضمنی را در مکالمات درک کنید.
• طیف وسیعی از متون طولانی و چالش‌برانگیز را درک کنید.
• به طور گسترده در مورد طیف متنوعی از موضوعات بنویسید و به راحتی از عهده نوشتن در مورد موضوعات ناآشنا بربیایید.

در جدول زیر می‌توانید تمام اطلاعات مربوط به سطح B2 را مشاهده کنید.

به‌کارگیری زبان انگلیسی به عنوان ابزاری برای یادگیری اطلاعات و مهارت‌های جدید روشی عالی برای جهش به سطح C1 است. به طور مثال، شما می‌توانید دوره‌ای آموزشی و مهارتی برای اهداف شغلی یا شخصی خود بگذرانید و در عین حال، مهارت‌های انگلیسی خود را دوچندان کنید. به این ترتیب، شما نه تنها مهارت جدیدی را خواهید آموخت، بلکه واژگان مخصوص به آن موضوع را نیز یاد می‌گیرید. علاوه بر این، شما می‌توانید عباراتی که در این دوره‌ها آموخته‌اید را به کار بگیرید و از آن‌ها در گفتگوهای روزمره خود استفاده کنید. به منظور آن که زبان‌آموز فعالی باشید، 5 مورد از عباراتی را که در دوره شنیدید یا خواندید روی گوشی یا فلش کارت یادداشت کنید. سپس سعی کنید با هر کدام از آن عبارت‌ها به 5 روش مختلف جمله بسازید.

سطح C2: فوق پیشرفته

C2 بالاترین سطح از بین تمام 6 سطح CEFR است. در این سطح می‌توانید میزان بسیار زیادی از زبان انگلیسی چه گفتاری و چه نوشتاری را که با آن مواجه می‌شوید درک کنید. اگرچه ممکن است اشتباهات نادری مرتکب شوید، اما مهارت شما نزدیک یا برابر با انگلیسی‌زبانان مادری است. در این سطح، حتی در متون یا موقعیت‌های پیچیده نیز می‌توانید تفاوت‌های ظریف لحن، نوع بیان و انتخاب کلمات را درک کنید.

زبان‌آموزان سطح C2 احتمالاً سال‌هاست که انگلیسی می‌خوانند و زبان را به طور منظم یا حتی روزانه با افراد بومی تمرین می‌کنند. از آنجا که سطح C2 بالاترین سطح زبان انگلیسی است، زبان‌آموز این سطح عنوان «تسلط کامل» یا «mastery» را کسب می‌کند. این بدان معناست که زبان‌آموز انگلیسی در سطحی تقریبا مشابه با سطح افرادی است که انگلیسی زمان مادری آن‌هاست. زبان‌آموزان سطح C2 به راحتی می‌توانند درباره هر نوع موضوعی با عبارت‌های ظریف انگلیسی و بیانی فصیح بنویسند یا صحبت کنند.

این زبان‌آموزان همچنین می‌توانند گفتار را بدون هیچ مانعی بخوانند و درک کنند. سطح C2 به این معنی است که محدودیت‌های بسیار کمی برای زندگی روزمره به زبان انگلیسی خواهید داشت و استفاده از انگلیسی در محیط آکادمیک یا حرفه‌ای بسیار راحت است. وقتی به C2 رسیدید، باید دایره لغاتی در حدود 16000 کلمه داشته باشید. قبولی در آزمون C2 کمبریج تقریباً 1000 تا 1200 ساعت طول می‌کشد. توانایی‌های زبان‌آموزان انگلیسی در سطح C2 عبارت‌اند از:

• می‌توانید نظرات خود را به صورت فی‌البداهه و روان بیان کنید و با اعتمادبه‌نفس جواب هر گونه پرسش یا مصاحبه سخت را بدهید.
• می‌توانید با دقت و انسجام بنویسید و قادرید اطلاعات را برای ساختن استدلال‌های جامع خلاصه کنید.
• هر چیزی را که در به زبان انگلیسی می‌شنوید به راحتی درک کنید.
• متون پیچیده و فنی را با سرعت بخوانید.

در جدول زیر می‌توانید تمام اطلاعات مربوط به سطح B2 را مشاهده کنید.

نکته کلیدی برای رسیدن به سطح C2 این است که این زبان را به طور کامل در زندگی خود ادغام کنید. استفاده روزانه از آن و صحبت با انگلیسی‌زبانان بومی این روند را تسریع می‌کند و شما را سریعتر به سمت سطح C2 سوق می‌دهد. به خود کمی سختی بدهید و وارد موقعیت‌هایی شوید که مجبورید زبان را به طور فی‌البداهه استفاده کنید. به طور مثال، مناظره، رویدادهای مختلف یا حتی قرار ملاقات‌.

در نهایت دیگر نیازی ندارید که از قبل در مورد مکالمات فکر و برای آن برنامه‌ریزی کنید. یکی از راه‌های انجام این کار می‌تواند نقل مکان به کشوری انگلیسی‌زبان باشد. کشوری که در آن نمی‌توانید از زبان مادری خود استفاده کنید و مجبورید از انگلیسی به طور دائم استفاده کنید. این کار شما را وادار می‌کند که خود را سریعا با موقعیت وفق دهید! اما اگر امکان نقل مکان یا سفر به کشور دیگری را ندارید و دنبال روش آسان تر و بی‌دردسرتری می‌گردید، می‌توانید جلسات منظمی را با معلمی که انگلیسی زبان مادری اوست برنامه‌ریزی کنید.

Cambridge

«مقیاس انگلیسی کمبریج» (Cambridge English Scale) طیفی از نمرات است که برای گزارش نتایج امتحانات زبان انگلیسی کمبریج مورد استفاده قرار می‌گیرد. این مقیاس در ژانویه 2015 برای اولین بار معرفی شد. این مقیاس موجب اصلاح رویکردهای قبلی برای گزارش نمره شد و روشی واضح‌تر و معتبر برای توصیف عملکرد داوطلبان در امتحانات انگلیسی کمبریج ارائه می‌دهد. مقیاس انگلیسی کمبریج طیف گسترده‌ای از مهارت‌های زبان را پوشش می‌دهد و با مقیاس اروپایی CEFR همسو است.

زبان‌آموزان اروپایی در تمام امتحانات خود برای هر مهارت اعم از خواندن، نوشتن، گوش دادن و صحبت کردن، نمره مقیاس زبان انگلیسی کمبریج دریافت می‌کنند. سپس، نمره کلی با گرفتن میانگین تمام نمرات محاسبه می‌شود. لازم به ذکر است که در آزمون Cambridge English: Key and Key for Schools نمره نوشتن و خواندن دو برابر می‌شود تا بیانگر دو برابر بودن اهمیت این بخش‌ها باشد. بعد از سال 2015 مقیاس زبان انگلیسی کمبریج جایگزین سایر روش‌های استاندارد قبلی شد.

در واقع، مقیاس انگلیسی کمبریج اطلاعات واضح‌تر و دقیق‌تری نسبت به آنچه قبلاً در دسترس بود ارائه می‌کند و نشان می‌دهد که عملکرد داوطلب در کدام سطح و درجه مقیاس CEFR جای می‌گیرد. این امر به زبان‌آموزان و معلمان آن‌ها اطلاعات بیشتری در مورد عملکردشان می‌دهد و به آن‌ها کمک می‌کند تا زمینه‌های بهبود را شناسایی کنند. در واقع مقیاس انگلیسی کمبریج اطلاعات دقیق‌تری را به سازمان‌هایی که از آزمون‌های کمبریج استفاده می‌کنند مثل دانشگاه‌ها، محل کار، نهادهای حرفه‌ای و مقامات مهاجرت ارائه می‌دهد.

این مقیاس به آن‌ها کمک می‌کند تا در مورد کاندیدهای خود، به خصوص در مواردی که سازمان می‌خواهد بر مهارت‌های زبانی خاصی تمرکز کند،‌ راحت‌تر تصمیم‌گیری کنند. از آنجا که نمرات در مقیاس مرجع یکسان گزارش می‌شوند، این امکان برای سازمان‌ها وجود دارد که برای کاندیدهای خود نمره کلی خاص و همچنین حداقل نمره برای خواندن، نوشتن، گوش دادن، صحبت کردن و استفاده از زبان انگلیسی را شرط لازم برای قبولی اعلام کنند.

در نمودار زیر می‌توانید مقیاس انگلیسی کمبریج و سطوح مختلف آن را در مقایسه با CEFR مشاهده کنید.

همان‌طور که در عکس بالا می‌توانید مشاهده کنید، به طور کلی مقیاس انگلیسی کمبریج شامل 8 سطح انگلیسی متفاوت است که از نمره 80 تا 230 تقسیم‌بندی می‌شوند و عبارت‌اند از:

• سطح Cambridge English: Key
• سطح Cambridge English: Preliminary
• سطح Cambridge English: First
• سطح Cambridge English: Advanced
• سطح Cambridge English: Proficiency
• سطح Cambridge English: Business Preliminary
• سطح Cambridge English: Business Vantage
• سطح Cambridge English: Business Higher

مقیاس انگلیسی کمبریج کاملا همسو با CEFR است. این بدان معنی است که هر نمره در مقیاس انگلیسی کمبریج نشان‌دهنده همان سطح مهارت زبان در CEFR است و اهمیتی ندارد در کدام آزمون شرکت می‌کنید. به طور مثال، نمره بین 180 تا 199 مقیاس انگلیسی کمبریج معادل سطح C1 مقیاس CEFR است. زبان‌آموزهایی که که نمره 180 گرفته‌اند در ابتدایی‌ترین حالت سطح C1 قرار دارند. در نتیجه این زبان‌آموزان چه آزمون CEFR بدهند، چه کمبریج، می‌توانند سطح خود را در هردو مقیاس محاسبه کنند.

امروزه اکثر آزمون‌های کمبریج نتایج زبان‌آموزان را بر اساس مقیاس انگلیسی کمبریج گزارش می‌کنند. زبان‌آموزان در هر یک از چهار مهارت خواندن، نوشتن، گوش دادن، صحبت کردن و همچنین استفاده از زبان انگلیسی نمره دریافت می‌کنند. در طول آزمون‌ هر یک از مهارت‌ها و استفاده از زبان انگلیسی محاسبه می‌شود و نمره کلی زبان‌آموز با جمع کردن همه نمرات با هم و تقسیم شدن آن بر پنج محاسبه می‌شود.

مقیاس انگلیسی کمبریج نشان‌دهنده عملکرد زبان‌آموز در طیف وسیع‌تری از توانایی‌های زبانی نسبت به هر آزمون دیگری است. اگرچه امتحانات انگلیسی کمبریج در یک سطح خاص هدف گذاری شده است، درجه‌ای از همپوشانی بین این امتحانات امتحانات مشابه وجود دارد. نمودار بالا نشان می‌دهد از زبان‌آموزی که در آزمون Cambridge English: First نمره 182 می‌گیرد، انتظار می‌رود که در Cambridge English: Advanced نیز نمره مشابهی دست یابد.
سطوح زبان انگلیسی امتحانات کمبریج به شکل زیر است.

IELTS

IELTS یا «آیلتس»‌ (The International English Language Testing System) برای کمک به زبان‌آموزان برای تحصیل، کار یا مهاجرت به کشوری انگلیسی‌زبان طراحی شده است. این کشورها شامل استرالیا، کانادا، نیوزلند، بریتانیا و ایالات متحده می‌شوند. در آزمون آیلتس توانایی شما در گوش دادن، خواندن، نوشتن و صحبت کردن به زبان انگلیسی ارزیابی خواهد شد. آزمون آیلتس در مقیاس 1 تا 9 درجه‌بندی می‌شود. آیلتس به طور مشترک متعلق به British Council ،IELTS Australia و Cambridge English است.

زبان انگلیسی با 379 میلیون گویشور در سراسر جهان، سومین زبان پرگویش در جهان به حساب می‌آید. توانایی برقراری ارتباط با زبان مادری کشوری که می‌خواهید در آن کار یا تحصیل کنید مزایای بسیار زیادی دارد. این امر همچنین برای دستیابی به فرصت‌های شغلی و ادغام در جامعه ضروری است. بنابراین، اگر به دنبال کار، زندگی یا تحصیل در کشوری انگلیسی‌زبان هستید، باید بتوانید سطح بالایی از توانایی زبان انگلیسی را از خود نشان دهید.

بیش از 11000 سازمان در سراسر جهان به آیلتس اعتماد دارند، بنابراین وقتی در این آزمون شرکت می‌کنید، می‌توانید اطمینان داشته باشید که نمره شما توسط مؤسسات آموزشی، شرکت‌ها، دولت‌ها و نهادهای حرفه‌ای در سراسر جهان به رسمیت شناخته خواهد شد. در نمودار زیر می‌توانید مقایسه سطوح زبان انگلیسی مقیاس CEFR با IELTS و Cambridge را مشاهده کنید.

آزمون آیلتس می‌تواند آکادمیک یا جنرال باشد، اما چارچوب آن در هر کجا که امتحان دهید یکسان است. این آزمون به چهار بخش نوشتن، شنیدن، خواندن و صحبت کردن به انگلیسی تقسیم می‌شود. این امر تضمین می‌کند که مهارت‌های شما در هر چهار جزء زبان انگلیسی مورد آزمایش قرار می‌گیرد. کل آزمون در حدود 2 ساعت و 45 دقیقه طول می‌کشد که جزئیات آن به شرح زیر است.

آزمون خواندن، نوشتن و گوش دادن در یک روز، یکی پس از دیگری و بدون هیچ وقفه‌ای برگزار می‌شود.

آزمون صحبت کردن شما ممکن است در همان روز پس از استراحت انجام شود. از طرف دیگر، حتی احتمال دارد 7 روز قبل یا 7 روز بعد از تاریخ امتحان اصلی شما برگزار شود. این مسئله به مرکزی که در آن آزمون می‌دهید بستگی دارد. سوالات آزمون گوش دادن و صحبت کردن برای تمام زبان‌آموزان یکسان است، اما آزمون‌های خواندن و نوشتن متفاوت هستند. تفاوت اصلی این آزمون در چارچوب آیلتس آکادمیک و جنرال است که موجب تفاوت در موضوع بخش نوشتن و خواندن می‌شود.

آزمون آیلتس دارای 9 نمره است. هرچه بتوانید در آیلتس نمره بالاتری کسب کنید، نشان‌دهنده درک و توانایی بهتر شما در برقراری ارتباط به زبان انگلیسی است. هر نهاد مهاجرتی، دانشگاه، محل کار یا مؤسسه دارای شرط خاص خودش برای نمره آیلتس است. نمره مورد نیاز شما بستگی به کاری دارد که به دنبال انجام آن در کشور هستید. به طور مثال نمره لازم برای تحصیل یا کار با هم فرق می‌کنند. در جدول زیر می‌توانید مقیاس نمرات و سطوح زبان انگلیسی آیلتس و توضیحات آن را مشاهده کنید.

همان‌طور که گفته شد، آزمون آیلتس روی چهار مهارت زبان متمرکز است که این موارد عبارت‌اند از:

• آزمون Reading
• آزمون Writing
• آزمون Speaking
• آزمون Listening

در ادامه این موارد را با هم بررسی می‌کنیم.

آزمون Reading

برای بخش ریدینگ آزمون آیلتس در حدود 60 دقیقه وقت دارید. همان‌طور که قبلا گفته شد، موضوع آزمون ریدینگ آیلتس با توجه به نوع آزمونی که می‌دهید می‌تواند آکادمیک یا جنرال باشد و تفاوت در طول و نوع متون است. چارچوب آزمون آیلتس برای هر دو نسخه از سه بخش مختلف تشکیل شده است.

بخش ریدینگ از 40 سوال تشکیل شده است و از شما انواع مختلفی از سوالات پرسیده می‌شود تا طیف وسیعی از مهارت‌های خواندن شما مورد ارزیابی قرار گیرد. برخی از سوالات این آزمون عبارت‌اند از:

• سوالات چند گزینه‌ای
• تشخیص اطلاعات
• تشخیص دیدگاه و ادعاهای نویسنده
• مطابقت دادن اطلاعات
• مطابقت دادن عنوان‌ها
• مطابقت دادن اجزا
• حدس زدن پایان جمله
• تکمیل جمله
• تکمیل کردن خلاصه متن
• تکمیل کردن متن
• تکمیل کردن جدول
• تکمیل کردن نمودار
• سوالات کوتاه‌پاسخ

در آزمون آکادمیک ریدینگ، هر سه بخش شامل متنی طولانی می‌شود که از کتاب‌ها، روزنامه‌ها، مجلات یا ژورنال‌های واقعی برداشته شده است. متون این آزمون عمومی خواهد بود و ممکن است شامل نمودار، تصاویر یا گراف باشد. اگر متن حاوی اصطلاحات فنی باشد، واژه‌نامه ارائه خواهد شد.

آزمون جنرال ریدینگ نیز شامل سه بخش است. بخش اول شامل دو یا سه متن کوتاه واقعی مربوط به زندگی روزمره مثل روش تحویل اتاق هتل، تبلیغات مرتبط یا برنامه دوره درسی می‌شود. بخش دوم از دو متن کوتاه واقعی مرتبط با کار مثل شرح شغل، آموزش کارکنان و رویه‌های انضباطی تشکیل شده است. بخش سوم نیز متنی طولانی‌تر با پیچیدگی بیشتر مثل متون عمومی از کتاب‌ها، روزنامه‌ها، مجلات، بروشورهای شرکتی یا کتاب‌های راهنما است.

مواردی که آزمون ریدینگ ارزیابی می‌کند عبارت‌اند از:

• درک مفهوم کلی مطلب
• درک نکته کلیدی مطلب
• درک جزئیات مطلب
• استنتاج و درک معنای ضمنی مطلب
• تشخیص نظرات، نگرش‌ها و هدف نویسنده
• فهمیدن استدلال نویسنده متن

شیوه نمره‌دهی بخش ریدینگ بدین صورت است که به هر پاسخ صحیح 1 نمره تعلق می‌گیرد. امتیاز شما از 40 نمره سطح توانایی خواندن شما در نظر گرفته می‌شود.

آزمون Writing

برای بخش رایتینگ آزمون آیلتس هم مانند بخش ریدینگ چیزی در حدود 60 دقیقه وقت دارید. در این بخش نیز با توجه به این‌که آزمون شما آکادمیک یا جنرال است، موضوع سوال متفاوت خواهد بود. در واقع تنها تفاوت آزمون آکادمیک یا جنرال رایتینگ در مواد مورد استفاده در آزمون و نوع زبانی است که در پاسخ‌های خود استفاده خواهید کرد. آزمون رایتینگ آیلتس دارای دو بخش است. شما باید برای بخش اول حداقل 150 کلمه و برای بخش دوم حداقل 250 کلمه بنویسید.

آزمون رایتینگ آیلتس برای ارزیابی توانایی‌های شما در جنبه‌های زیر طراحی شده است:

• محتوا
• سازماندهی ایده‌ها
• دقت در نوشتن و دامنه واژگان و دستور زبان

توجه داشته باشید که معیارهای هر متن به نوع متنی که از شما خواسته شده است (آکادمیک یا جنرال) بستگی دارد. در آخر نیز متن شما با توجه به معیارهای آیلتس بررسی خواهد شد. معیارهای ارزیابی کلی برای آزمون نوشتن آیلتس که در وب سایت رسمی آن ذکر شده است، عبارت‌اند از:

• به انجام رساندن تکلیف (پاسخ مناسب به سوال)
• انسجام و پیوستگی متن (توانایی ارائه متنی با ساختار مناسب)
• دایره واژگان (توانایی استفاده صحیح از واژگان و به‌کارگیری طیف وسیعی از واژگان مناسب)
• محدوده و دقت گرامری (توانایی استفاده صحیح از دستور زبان و استفاده از طیف وسیعی از اشکال دستور زبان)

در ادامه مفاد آزمون آکادمیک و جنرال را به طور مجزا و با جزئیات توضیح خواهیم داد.

آزمون آکادمیک

در بخش اول آزمون رایتینگ به شما نمودار، جدول، چارت یا گراف داده می‌شود و از شما خواسته می‌شود تا اطلاعات را به بیان خود توصیف، خلاصه یا تعریف کنید. به طور مثال مواردی که ممکن است از شما خواسته شود عبارت‌اند از:

• داده‌ها را توصیف کنید و توضیح دهید.
• مراحل فرآیندی را شرح دهید.
• نحوه عملکرد چیزی را توضیح دهید.
• شی یا رویدادی را توصیف کنید.

سپس متن شما با توجه به توانایی‌تان برای دستیابی به یک یا چند مورد از موارد زیر مورد ارزیابی قرار می‌گیرد:

• سازماندهی، ارائه و حتی مقایسه داده‌ها
• توصیف مراحل روند یا فرآیندی
• توصیف شی، رویداد یا توالی چند رویداد
• توصیف نحوه عملکرد چیزی

در بخش دوم آزمون رایتینگ از شما خواسته می‌شود که در مورد موضوعی عمومی مقاله‌ای بنویسید. مقاله شما باید پاسخی به دیدگاه، مشکل یا استدلال خاصی باشد که در سوال بیان شده است. پاسخ شما به هر بخش آزمون نوشتن باید به سبک رسمی نوشته شود. سپس متن شما با توجه به توانایی‌تان برای دستیابی به یک یا چند مورد از موارد زیر مورد ارزیابی قرار می‌گیرد:

• ارائه راه حل برای مشکلی
• ارائه و توجیه نظر
• مقابله و مقایسه شواهد، نظرات و مفاهیم
• ارزیابی و به چالش کشیدن ایده‌ها، شواهد یا استدلال‌ها

آزمون جنرال

هر دو بخش آزمون رایتینگ جنرال در مورد موضوعاتی عمومی هستند. در بخش اول از شما خواسته می‌شود نامه‌ای بنویسید که در آن در مورد شرایط خاصی که پیش آمده اطلاعات بخواهید یا توضیحاتی ارائه کنید. ممکن است لازم باشد که نامه متناسب با موقعیت به سبک غیررسمی یا نیمه رسمی نوشته شود. سپس متن شما با توجه به توانایی‌تان برای شرکت در مکاتبات شخصی به وسیله یک یا چند مورد از موارد زیر مورد ارزیابی قرار می‌گیرد:

• استخراج و ارائه اطلاعات عمومی واقعی
• بیان نیازها، خواسته‌ها، علاقیات و چیزهایی که دوست ندارید
• ابراز عقاید (مثل نظرات، شکایات و...)

در بخش دوم از شما خواسته می‌شود که در مورد موضوعی عمومی مقاله‌ای بنویسید. مقاله شما باید پاسخی به دیدگاه، مشکل یا استدلال خاصی باشد که در سوال بیان شده است. در این بخش ممکن است لازم باشد سبک نوشتاری شما نسبت به مقاله‌ای که در بخش دوم آزمون نوشتن آکادمیک غیررسمی‌تر و خودمانی‌تر باشد. سپس متن شما با توجه به یک یا چند مورد از موارد زیر ارزیابی خواهد شد:

• طرح مشکل و ارائه راه حل
• ارائه و توجیه نظر
• ارزیابی و به چالش کشیدن ایده‌ها، شواهد یا استدلال‌ها

آزمون Speaking

برای بخش اسپیکینگ آزمون آیلتس چیزی در حدود 11 الی 14 دقیقه وقت دارید. این آزمون از سه بخش مختلف تشکیل شده است. آزمون صحبت کردن آیلتس برای ارزیابی توانایی شما در موارد زیر طراحی شده است:

• توانایی به اشتراک گذاشتن نظرات و اطلاعات در مورد موضوعات روزمره و تجربیات و موقعیت‌های معمول
• توانایی صحبت کردن طولانی در مورد موضوع داده شده با استفاده از کلمات مناسب و انسجام معنایی
• توانایی بیان و توجیه عقاید، تحلیل و همچنین بحث و گمانه‌زنی در مورد مسائل

معیارهای کلی ارزیابی آزمون اسپیکینگ آیلتس که در وب سایت رسمی آن ذکر شده است عبارت‌اند از:

• روانی کلام و انسجام
• دایره واژگان
• محدوده و دقت گرامری
• تلفظ

در ادامه سه بخش مختلف آزمون اسپیکینگ آیلتس را با هم بررسی خواهیم کرد.

بخش اول: مقدمه و مصاحبه

بخش اول چیزی در حدود 4 تا 5 دقیقه طول می‌کشد. آزمونگر در این بخش از شما سوالات کلی در مورد خودتان و زندگیتان می‌پرسد. به عنوان مثال ممکن است در مورد خانه، خانواده، علایق، کار یا تحصیلات شما سوال بپرسد.

بخش دوم:‌ صحبت کردن

این بخش چیزی در حدود 3 الی 4 دقیقه طول می‌کشد. آزمونگر به شما کارتی می‌دهد که روی آن موضوعی نوشته شده است. از شما خواسته می‌شود که به مدت 1 الی 2 دقیقه در مورد این موضوع صحبت کنید. به شما 1 دقیقه زمان برای آماده‌سازی داده می‌شود که در طی آن مجاز به یادداشت‌برداری هستید. ممکن است آزمونگر در پایان از شما یک یا دو سوال در مورد موضوع بپرسد. پیش‌بینی نوع سؤالی که از شما پرسیده خواهد شد غیرممکن است، زیرا محدوده موضوعات احتمالی بسیار زیاد است. چند نمونه از موضوعاتی که ممکن است داده شوند عبارت‌اند از:

1. شغل رویایی شما
2. درس مورد علاقه شما در مدرسه/دانشگاه
3. غذایی عجیبی که آن را امتحان کرده‌اید
4. موقعیتی که در آن باید مودبانه رفتار می‌کردید
5. رویداد یا جشنی که در آن شرکت کرده‌اید
6. مناسبتی که در آن شخصی به خانه شما آمد
7. کاری که به‌خاطر آن بازخورد مثبتی دریافت کردید
8. فعالیتی که می‌توان برای داشتن زندگی سالم انجام داد
9. کتابی هیجان‌انگیز
10. پیشرفت‌های اخیر شهر شما
11. سفری که اخیرا رفته‌اید
12. اسباب‌بازی مورد علاقه دوران کودکی‌تان

بخش سوم: گفتگوی دو نفره

بخش سوم آزمون اسپیکینگ آیلتس در حدود 4 الی 5 دقیقه طول می‌کشد. آزمونگر در بخش سوم از شما سوالات بیشتری در مورد موضوع بخش دوم می‌پرسد که منجر به بحث دو نفره در مورد موضوع می‌شود. این به شما این فرصت را می‌دهد که مهارت‌های گفتاری خود را بیشتر نشان دهید.

آزمون Listening

همان‌طور که قبلا گفته شد، آزمون لیسنینگ آیلتس در حدود 30 دقیقه طول می‌کشد. علاوه بر آن معمولا به شما 10 دقیقه وقت بیشتری داده می‌شود تا جواب‌ها را به پاسخنامه انتقال دهید. آزمون گوش دادن آیلتس از چهار بخش تشکیل شده است. در هر بخش به متنی صوتی گوش می‌دهید و سپس به سوالاتی در مورد آن پاسخ می‌دهید. توجه داشته باشید که متن صوتی فقط یک بار پخش می‌شود. در طول آزمون انواع صداها و لهجه‌های بومی زبان را خواهید شنید.

آزمون لیسنینگ از 40 سوال تشکیل شده است و به هر پاسخ صحیح 1 نمره تعلق می‌گیرد. در طول آزمون انواع مختلفی از سوالات از شما پرسیده می‌شود که عبارت‌اند از:

• سوال‌های تطابق
• سوال‌های چند گزینه ای
• کامل کردن متن
• کامل کردن فرم
• کامل کردن جدول
• کامل کردن جمله
• کامل کردن خلاصه متن
• کامل کردن نمودار
• سوالات کوتاه پاسخ
• نوشتن عنوان روی طرح/نقشه/نمودار

آزمون لیسنینگ آیلتس برای ارزیابی توانایی شما در موارد زیر طراحی شده است:

• درک مفهوم اصلی متن
• درک اطلاعات و جزئیات
• تشخیص دادن نظرات و نگرش گوینده
• تشخیص هدف مکالمه
• درک و پیگیری روند اتفاقات و استدلال‌ها

TOEFL

TOEFL یا «تافل» (Test of English as a Foreign Language) یکی از شناخته شده‌ترین و معتبرترین آزمون‌های سنجش مهارت زبان انگلیسی است. نتایج آزمون تافل به طور گسترده مورد قبول دانشگاه‌های آمریکا است و گرفتن نمره خوب برای پذیرش در بسیاری از موسسات، به ویژه کالج‌های Ivy League امری ضروری محسوب می‌شود. زبان‌آموزان باید ماه‌ها برای قبولی در این آزمون وقت بگذارند و نمونه‌ سوالات آزمون‌های قبلی را به طور تمرینی جواب دهند.

در واقع، تافل یکی از مهم‌ترین آزمون‌های زبان است که هر کسی باید مهارت‌هایش را حداقل یک بار به وسیله آن محک بزند. همچنین، درک نحوه عملکرد سیستم امتیازدهی تافل به شما این امکان را می‌دهد که راحت‌تر برای آینده برنامه‌ریزی کنید. در این بخش هر آنچه را که باید در مورد سطوح مختلف تافل بدانید توضیح خواهیم داد.

آزمون تافل که توسط ETS ارائه می‌شود، مقیاس ارزیابی استانداردی است که توانایی فرد در صحبت کردن و درک زبان انگلیسی را ارزیابی می‌کند. لازم است بدانید سیستم نمره‌دهی تافل به نوع آزمونی که می‌دهید بستگی دارد. در حال حاضر، دو نوع آزمون تافل مختلف وجود دارد: آزمون مبتنی بر کاغذ (PBT) و آزمون مبتنی بر اینترنت (iBT). 97٪ از تمام آزمون‌های تافل، iBT هستند و آزمون PBT فقط در مواردی که اینترنت در دسترس نیست ارائه می‌شود. در واقع، آزمون iBT محبوب‌ترین فرمت تافل است که تمام مهارت‌های کلیدی انگلیسی را می‌سنجد.

آزمون تافل به چهار بخش اصلی یعنی خواندن، شنیدن، صحبت کردن و نوشتن تقسیم می‌شود و جواب دادن به آن بیش از چهار ساعت طول می‌کشد. چیزی که تافل را از سایر آزمون‌ها متمایز می‌کند، تمرکز آن بر زبان انگلیسی مورد استفاده در کلاس‌های درس و زندگی روزمره است. با قبولی در این آزمون در واقع به دانشگاه‌ها می‌گویید که شما آماده سخنرانی، ارائه مقاله و مشارکت در بحث‌های انگلیسی‌زبان هستید. به همین دلیل، دانشگاه‌ها اهمیت ویژه‌ای برای سطوح زبان انگلیسی و نتایج تافل دانشجویان خود قائل هستند.

سطوح زبان انگلیسی آزمون iBT

حدود ده روز پس از شرکت در آزمون تافل iBT، می‌توانید گزارش نمره خود را به صورت آنلاین به صورت PDF دریافت کنید. همچنین طی 3 تا 6 هفته پس از تاریخ آزمون نیز نسخه فیزیکی گزارش نمره تافل خود را از طریق پست دریافت خواهید کرد. نمره کلی تافل بین 0 تا 120 و 0 هر بخش آن بین 0 تا 30 است. در واقع، کمترین نمره تافل که می‌توانید در iBT کسب کنید 0 و بالاترین نمره 120 است. توجه داشته باشید که دانشگاه‌ها بیشتر به نمره کل تافل شما اهمیت می‌دهند، اما برخی از دانشگاه‌ها به نمرات جداگانه بخش‌های مختلف (خصوصاً نمره اسپیکینگ) توجه می‌کنند.

در گزارش نمره، علاوه بر نمره کلی تافل، نمرات بخش‌های مختلف نیز نشان داده خواهد شد. شما می‌توانید در هر یک از چهار بخش این آزمون یعنی خواندن، شنیدن، صحبت کردن و نوشتن از حداقل 0 تا حداکثر 30 نمره کسب کنید. نمره کل تافل شما مجموع نمرات هر چهار بخش است (30 + 30 + 30 + 30 = 120 نمره). این بدان معنی است که گرفتن نمره 120 در آزمون تافل عالی است.

سطوح زبان انگلیسی آزمون PBT

اگر در آزمون کاغذی یا PBT شرکت کنید، گزارش نمره خود را 3 تا 6 هفته پس از شرکت در آزمون از طریق پست دریافت خواهید کرد. این گزارش نمره درست مانند گزارش iBT، از نمره کل و نمرات بخش‌های مختلف تشکیل شده است. نمره آزمون PBT بین 310 تا 677 است. این بدان معنی است که کمترین نمره تافل که می‌توانید در PBT کسب کنید 310 و بالاترین نمره 677 است. درست مانند iBT، معمولاً بیشترین توجه دانشگاه‌ها به نمره کل تافل شما است، اگرچه برخی از دانشگاه‌ها به نمرات جداگانه بخش‌های مختلف شما نیز توجه می‌کنند.

آزمون از سه بخش سوالات چند گزینه‌ای تشکیل شده است که اصطلاحات نوشتاری و خواندن می‌شود که در هر بخش نمره‌ای مجزا دریافت خواهید کرد. همچنین باید مقاله بنویسید که حداقل نمره آن 0 و حداکثر نمره آن 6 است. تعداد کل سوالاتی که در هر بخش از‌ آزمون تافل به درستی پاسخ می‌دهید نمره خام نامیده می‌شود. نمره خام به تنهایی معنی زیادی ندارد و باید توسط رایانه به نمره مقیاس تبدیل شود. در ازای هر سوال چند گزینه‌ای که به آن پاسخ درست می‌دهید 1 تا 3 نمره خام و در ازای هر پاسخ نادرست 0 نمره کسب می‌کنید.

توجه داشته باشید که آزمون تافل نمره منفی ندارد، بنابراین اگر پاسخ صحیح را نمی‌دانید حدس بزنید! پس از اتمام آزمون، نمره خام شما به طور خودکار به نمره مقیاس تبدیل می‌شود. نمره مقیاس همان نمره‌ای است که در گزارش نمره تافل خود خواهید دید. از آنجا که iBT و PBT با هم متفاوت هستند، بدیهی است که نمرات خام، نمرات مقیاس و رتبه‌بندی متفاوتی دارند. در واقع رتبه‌بندی به شما نشان می‌دهد که در مقایسه با سایر افرادی که در آزمون تافل شرکت کرده‌اند چه عملکردی داشته‌اید.

به عنوان مثال، اگر شما رتبه 40 را کسب کرده‌اید، به این معنی است که نمره شما بالاتر از 40 درصد و پایین‌تر از 60 درصد از تمام افرادی است که در آزمون شرکت کرده‌اند. اما اگر رتبه 80 را کسب کرده‌اید، پس از 80 درصد افرادی که در آزمون شرکت کردند بهتر عمل کرده‌اید. در جدول زیر می‌توانید نمونه‌ای از رتبه‌بندی iBT، نمرات مجزای هر بخش و نمرات کل آزمون تافل iBT را مشاهده کنید.

همان‌طور که قبلا گفته شد، نمره PBT و iBT با هم فرق می‌کند، اما می‌توان نمره هر یک را به دیگری تبدیل کرد. لازم به ذکر است از انجا که افراد کمی در آزمون PBT شرکت می‌کنند، معمولا آزمون‌سازان برای PBT رتبه‌بندی ارائه نمی‌کنند. اما نیازی به نگرانی نیست چون می‌توانید رتبه‌بندی PBT خود را با استفاده از اطلاعات رتبه‌بندی iBT و اطلاعات نمودار نمرات زیر تبدیل کنید. توجه داشته باشید که جدول زیر کاملا دقیق نیست و ممکن است درصدی از خطا وجود داشته باشد.

به طور مثال، تصور کنید در آزمون PBT نمره 570 را کسب کرده‌اید و می‌خواهید رتبه خود را در آزمون iBT بدانید. اگر در ستون نمره کل PBT جدول نمره 570 را پیدا کنید، می‌توانید ببینید که نمره 550 - 589 آزمون PBT معادل با نمره 79 - 95 در آزمون iBT است. نمره 570 در انتهای طیف قرار دارد، بنابراین احتمالاً برابر با 83 تا 85 آزمون iBT است. رتبه‌بندی 50th معادل با نمره 84 آزمون iBT است که درست در وسط طیف قرار دارد. بنابراین، نمره 570 آزمون PBT تقریباً برابر با رتبه‌بندی 50th است.

میانگین رتبه‌بندی تافل 50th است که در مجموع نمره 84 در آزمون iBT و چیزی در حدود نمره 550 تا 589 در آزمون PBT است. میانگین رتبه 50th به این معنی است که دقیقاً نیم یا 50% از تمامی افرادی که در آزمون شرکت کردند در آزمون iBT نمره بالاتر از کمتر از 84 و نیم دیگر نمره پایین‌تر از 84 کسب کرده‌اند. به عنوان قاعده‌ای کلی، کسب نمره بالاتر از میانگین به این معنی است که شما نمره خوبی کسب کرده‌اید. بنابراین، هر نمره بالاتر از 84 در آزمون iBT یا 570 در آزمون PBT می‌تواند نمره خوبی در تافل قلمداد شود.

این‌که کسب چه نمره‌ای در آزمون تافل خوب است کاملاً به شما و هدفتان برای شرکت در آزمون بستگی دارد. تحلیل نمره‌دهی و رتبه‌بندی تافل تا حدودی سلیقه‌ای است. آنچه مهم است این است که شما نمره خود را برای چه هدفی می‌خواهید. همان‌طور که قبلا گفته شد، هر بخش از آزمون تافل بین 0 تا 30 نمره و جمع همه بخش‌ها بین 0 تا 120 نمره کل است. هر مهارت زبان اعم از ریدینگ، لیسنینگ و... دارای چهار یا پنج سطح است، بنابراین محدوده نمرات شما تعیین‌کننده سطحتان در آن مهارت است. نمره و سطوح زبان انگلیسی حدودی هر مهارت در آزمون تافل iBT را می‌توانید در جدول زیر مشاهده کنید.

مشکل این است که هر دانشگاه نمرات تافل متفاوتی می‌طلبد، بنابراین ممکن است کسب نمره کمی بالاتر از میانگین برای ورود شما به دانشگاه مورد نظر کافی نباشد. اکثر دانشگاه‌ها دارای حداقل نمره هستند که برای قبولی باید حتما آن را کسب کنید. این به این معنی است که نمره خوب تافل به هدف شما بستگی دارد. اگر دانشگاه شما نیاز دارد که متقاضیان حداقل نمره کل 80 را در آزمون تافل iBT کسب کنند، آن موقع نمره کل 80 یا 81 نمره تافل iBT خوبی خواهد بود. اما اگر دانشگاه رویایی شما مستلزم آن است که متقاضیان نمره کل 110 را در آزمون iBT کسب کنند، آن موقع نمره بالای 90th برای شما ایده‌آل و خوب خواهد بود.

بسیاری از دانشگاه‌ها از دانشجویان خود انتظار دارند تا در آزمون تافل iBT نمره کل 90 تا 100 و در آزمون تافل PBT نمره کل 580 تا 600 کسب کنند. بنابراین نمره کل بالای 90 در iBT یا بالاتر از 580 در آزمون PBT به طور کلی نمره بسیار خوبی قلمداد می‌شود. اما همچنان لازم به ذکر است اینکه نمره‌ای که کسب کرده‌اید خوب یا بد است بستگی به هدف شما از آزمون دارد! بنابراین نمره خوب هر نمره‌ای است که برای ورود شما به دانشگاه یا محل کار مطلوب شما کافی است.

برخی از دانشگاه‌ها علاوه بر این، برای هر بخشی از آزمون حداقل نمره تعیین کرده‌اند، بنابراین حتما به نمرات بخش ریدینگ، لیسنینگ، اسپیکینگ، رایتینگ و همچنین نمره کل آزمون تافل خود توجه ویژه‌ای داشته باشید. حتی اگر نمره کل تافل شما بالا باشد، ممکن است حداقل استانداردهای بخش خاصی را کسب نکنید. بنابراین همیشه ابتدا شرایط و الزامات دانشگاه یا محل کار مد نظرتان را به طور دقیق بررسی کنید.

طبیعی است که هر چه اطلاعات بیشتری در مورد تافل و سطوح زبان انگلیسی کسب کنید، آمادگی بیشتری برای آزمون خواهید داشت. دانستن سطوح زبان انگلیسی، حداقل و حداکثر نمرات تافل احتمالی خود و همچنین آنچه که به طور گسترده توسط عموم به عنوان نمره تافل خوب یا بد در نظر گرفته می‌شود، به شما در مورد سطحتان آگاهی می‌دهد و آماده شدنتان برای آزمون کمک می‌کند.

مجددا لازم به ذکر است که حتما ابتدا از الزامات دانشگاه مد نظر خود آگاه شوید و مطمئن شوید که می‌دانید آن‌ها دنبال چه نوع نمرات تافلی هستند. این اطلاعات به شما برای هدف‌گذاری روی نمره‌ و برنامه‌ریزی آماده شدن برای تافل کمک می‌کند.

TOEIC

TOEIC یا Test of English for International Communication نوعی آزمون زبان انگلیسی است که به طور خاص برای سنجش مهارت‌ها و سطوح زبان انگلیسی افرادی که در محیط بین‌المللی کار می‌کنند طراحی شده است. این آزمون اشکال مختلفی دارد که عبارت‌اند از:

• TOEIC Listening & Reading
• TOEIC Speaking and Writing

آزمون TOEIC Listening & Reading آزمونی دو بخشی بسیار معمول است که از نمره 10 تا 990 درجه‌بندی می‌شود و هر دو بخش آزمون نمره یکسانی دارند. اگر می‌خواهید در آزمون TOEIC Speaking and Writing شرکت کنید، باید بدانید که این آزمون از نمره 10 تا 400 نمره‌گذاری می‌شود و در این آزمون نیز هر دو بخش نمره یکسانی دارند و نمره هیچ بخش از دیگری بیشتر نیست. معمولا نمره این آزمون پس از 7 تا 15 روز از تاریخ آزمون اعلام می‌شود.

اگر می‌خواهید همانند بسیاری از افراد دیگر برای به دست آوردن شغل مورد نظرتان در آزمون TOEIC شرکت کنید، باید پس از دریافت نتایج تصمیم بگیرید که آیا نمره TOEIC شما باعث قوی‌تر جلوه کردن رزومه شما می‌شود یا خیر. اگر در رزومه خود نمره TOEIC پایینی بگذارید که باعث ضعیف‌تر جلوه کردن درخواست شما می‌شود، بهتر است اصلا آن را در رزومه خود ننویسید.

بنابراین نمره TOEIC بالا معمولا به کشوری که به آن درخواست کار می‌دهید و شرایط شغلی‌اش بستگی دارد. اکثر مردم برای پیشبرد اهداف کاری و حرفه‌ای خود در آزمون TOEIC Listening & Reading شرکت می‌کنند. نمره 900 یا بیشتر در آزمون TOEIC تقریباً در همه موارد و تقریباً برای همه مشاغل امتیاز محسوب می‌شود. به طور کلی اضافه کردن نمره 900 به بالای TOEIC در رزومه می‌تواند برای به دست آوردن هر فرصت شغلی ضروری باشد. این نمره توسط سازندگان آزمون TOEIC به عنوان بالاترین سطح مهارت در زبان انگلیسی حرفه‌ای در نظر گرفته می‌شود.

اما اگر برای شغلی درخواست می‌دهید که به زبان انگلیسی نیازی ندارد، هر نمره TOEIC بالاتر از 785 ارزش درج شدن در رزومه را دارد. این نشان می‌دهد که زبان انگلیسی را تا حد نیاز بلد هستید و می‌توانید گلیم خود را از آب بیرون بکشید. این نمره می‌تواند باعث برجسته‌تر شدن رزومه شما شود. اما اگر شغل مد نظر شما مستلزم تسلط کامل بر زبان انگلیسی است، بهتر است نمره TOEIC زیر 900 را در رزومه خود ذکر نکنید، زیرا نمره بین 785 تا 900 باعث ضعیف جلوه کردن شما می‌شود. اگر نمره TOEIC شما کمتر از 785 است، اصلا بهتر است آن را به طور کل در رزومه خود وارد نکنید.

شرکت در آزمون TOEIC Speaking and Writing کمتر مرسوم است، اما اگر این کار را انجام دهید، نمره 360 یا بیشتر، بالاترین سطح مهارت این آزمون قلمداد می‌شود. هر نمره بالاتر از 360 باید حتماً در رزومه شما گنجانده شود، اما حتماً مشخص کنید که این نمره در آزمون TOEIC Speaking and Writing است، نه TOEIC Listening & Reading زیرا 360 در آن آزمون نمره پایینی در نظر گرفته می‌شود.

لازم است بدانید که آزمون TOEIC قبولی یا مردودی ندارد، زیرا هدف آن نشان دادن سطح مهارت فردی در زبان انگلیسی است. این بدان معنی است که دریافت هر نمره‌ای در آزمون نشان‌دهنده سطحی از مهارت است. سطوح زبان انگلیسی در آزمون TOEIC نیز مانند آزمون CEFR است. یعنی سطح A نشان‌دهنده سطح مبتدی و C1 نشان‌دهنده تسلط کامل است. اما توجه داشته باشید که در این آزمون سطح C1 و C2 با هم ادغام شده‌اند و C1 نمایانگر تسلط کامل بر زبان انگلیسی هستند.

برای تکمیل کامل آزمون TOEIC، باید در هر دو آزمون TOEIC Listening & Reading و TOEIC Speaking and Writing شرکت کنید. این دو آزمون دارای سیستم نمره‌دهی متفاوتی هستند و در هر کدام نمرات متفاوتی را کسب خواهید کرد. در ادامه سطوح زبان انگلیسی هر دو این آزمون‌ها و نمره مورد نیاز برای هر یک را توضیح خواهیم داد.

آزمون TOEIC Listening & Reading

آزمون Listening & Reading از نمره 120 تا 990 درجه‌بندی شده است که 120 نشان‌دهنده کمترین و 990 نشان‌دهنده بیشتری نمره است. سطوح زبان انگلیسی آزمون Listening & Reading عبارت‌اند از:

• سطح A1: پایه
• سطح A2: مبتدی
• سطح B1: متوسط
• سطح B2: فوق متوسط
• سطح C1: پیشرفته

در ادامه هر کدام از این سطوح زبان انگلیسی را بررسی خواهیم کرد.

سطح A1: پایه

محدوده نمره بین 120 تا 220 در این سطح قرار می‌گیرد. زبان‌آموز در این سطح می‌تواند خودش و دیگران را معرفی کند و در مورد جزئیات شخصی مانند محل زندگی خود، افرادی که می‌شناسد و وسایلش سؤال بپرسد و پاسخ دهد. او می‌تواند به روشی ساده ارتباط برقرار کند، به شرطی که طرف مقابل آرام و واضح صحبت کند و به او کمک کند. تلاش واقعی افراد برای یادگیری زبان در این مرحله به چشم می‌آید.

این سطح تا حدودی با سطحی که در مدارس ابتدایی کشورهای انگلیسی‌زبان تدریس می‌شود برابری می‌کند، اما از این قیاس دلسرد نشوید. منظور از این قیاس صرفا اشاره به سطح پایه آموزش زبان است. زبان‌آموز در این سطح می‌تواند اصطلاحات آشنای روزمره و عبارات بسیار ابتدایی را درک کند و به نوعی گلیم خودش را از آب بیرون بکشد.

سطح A2: مبتدی

در مقیاس سطوح زبان انگلیسی آزمون TOEIC، محدوده نمره بین 225 تا 545 در سطح A2 قرار می‌گیرد. زبان‌آموز این سطح قادر است به صورت ساده ارتباط بگیرد و در مورد مسائل روزمره صحبت کند. به عبارت دیگر، زبان‌آموز در این سطح فقط می‌تواند تبادل مستقیم اطلاعات داشته باشد و به زبان ساده در مورد گذشته و محیط اطراف خود گفتگو کند. زبان‌آموز در سطح A2 یادگیری زبان انگلیسی می‌تواند در به‌کارگیری جملات کاربردی در صحبت‌های روزمره خودکفا شود.

او قادر است سوال بپرسد، دستورالعمل‌ها را دنبال کند و موقعیت‌های مختلف را شرح دهد. اولین پیشرفت قابل توجه در این مرحله، سرعت حرکت زبان‌آموز به سمت سطوح بالاتر است. در این مرحله پایه زبان در حال شکل گرفتن است.

سطح B1: متوسط

محدوده نمره بین 550 تا 780 در این سطح قرار می‌گیرد. زبان‌آموز در این سطح می‌تواند در مورد موضوعات آشنا و مورد علاقه‌اش جملات پیوسته و مرتبط تولید کند. او می‌تواند تجربیات، رویدادها، آرزوها، خواسته‌ها و اهدافش را بیان کند و در مورد نظریات و برنامه‌ای خود توضیحات مختصری ارائه دهد. علاوه بر این، زبان‌آموز قادر است جملات و اصطلاحات پرکاربرد مرتبط با خودش یا زندگی‌اش مثل اطلاعات خصوصی ساده، اصطلاحات خرید کردن، صحبت در مورد آب و هوا و... را درک کند.

سطح B1 مختص کسانی است که زبان دوم را مدتی است شروع کرده‌اند. زبان‌آموز اکنون به سطح بالاتری از درک قواعد گرامری رسیده است و واژگان بسیار گسترده‌تری را یاد گرفته است. او قادر است افکار، رویدادها و دلایلش را به صورت نوشتاری و گفتاری بیان کند. او می‌تواند موضوعاتی مانند برنامه‌هایش، اخبار و نظراتش را به طور موثر در گفتگو به کار بگیرد و علاوه بر این، در مورد موضوعاتی که در مورد آنها تحقیق کرده است متنی بنویسد، صحبت کند و به سوالات ساده پاسخ دهد.

سطح B2: فوق متوسط

محدوده نمره بین 785 تا 940 در این سطح قرار می‌گیرد. زبان‌آموز سطح B2 می‌تواند تعاملی روان و خودانگیخته داشته باشد که این امر برقراری ارتباط موثر و بدون فشار با انگلیسی‌زبانان بومی را میسر می‌سازد. این زبان‌آموزان می‌توانند با جزئیات در مورد طیف گسترده‌ای از موضوعات صحبت کنند و همچنین نقطه نظر خود را از طریق بیان مزایا و معایب هر چیزی ارائه دهند. آن‌ها قادر هستند نکات اصلی مسائلی را که به آن آشنا هستند و در محل کار، مدرسه، اوقات فراغت و غیره به طور مرتب با آن مواجه می‌شوند درک کنند. همچنین می‌توانند اکثر اتفاقاتی که ممکن است هنگام سفر به کشوری انگلیسی‌زبان پیش بیاید مدیریت کنند. رسیدن به سطح B2 تا حدی دشوارتر از سطوح زبان انگلیسی قبلی است و نیاز به یادگیری جدی طی مدت زمانی طولانی دارد. در این مرحله دیگر از سد مهارت‌های زبانی معمولی عبور کرده‌اید و باید بتوانید موقعیت‌های پیچیده‌تر به زبان انگلیسی را درک کنید و توضیح دهید. زبان‌آموز باید بتواند مکالمات خود را به طور فی‌البداهه و بدون فکر کردن از قبل انجام دهد. در این مرحله می‌توان مکالمات طولانی‌تری را به صورت گفتاری و نوشتاری انجام داد که در آن هر دو طرف مکالمه می‌توانند با کمترین سردرگمی یا سوءتفاهم با یکدیگر تعامل داشته باشند. این همان سطحی است که اکثر دانشگاه‌ها و شرکت‌ها از متقاضیان خود انتظار دارند.

سطح C1: پیشرفته

محدوده نمره بین 945 تا 990 در این سطح قرار می‌گیرد. زبان‌آموز این سطح می‌تواند از زبان به صورت انعطاف‌پذیر و موثر برای اهداف اجتماعی، تحصیلی و حرفه‌ای خود استفاده کند. او می‌تواند متنی واضح، با ساختار دقیق و پر جزئیات در مورد موضوعات پیچیده تولید کند که در آن با تسلط کامل از الگوهای گرامری، کلمه‌های ربط و جملات منسجم استفاده کرده است.

زبان‌آموز می‌تواند مفهوم اصلی متون پیچیده اعم از عینی و انتزاعیو همچنین مکالمات فنی در زمینه تخصصی خود را به طور کامل درک کند. سطح C1 بالاترین سطحی است که در آزمون TOEIC می‌توانید به آن دست یابید. این سطح از مهارت معمولاً در دانشگاه‌های سطح بالا مورد استفاده قرار می‌گیرد و به دانش گسترده‌ای از گرامر و واژگان پیچیده نیاز دارد. همان‌طور که گفته شد، در واقع بسیاری از انگلیسی‌زبانان بومی نیز سطح مهارت C1 را ندارند، زیرا این سطح از زبان در زندگی و استفاده روزمره مورد نیاز قرار نمی‌گیرد.

آزمون TOEIC Speaking and Writing

آزمون TOEIC Speaking and Writing ارزیابی دقیقی را از توانایی فرد برای برقراری ارتباط به زبان انگلیسی گفتاری و نوشتاری در محل کار ارائه می‌دهد. نمرات آزمون TOEIC Speaking and Writing بازخوردی معتبر در مورد نقاط قوت و ضعف آزمون‌شونده، همراه با توصیف مهارت‌های او در سطوح مختلف ارائه می‌دهد. آزمون TOEIC Speaking and Writing اولین بار در سال 2006 معرفی شد. شرکت‌کنندگان می‌تواند در آزمون اسپیکینگ یا رایتینگ به طور مجزا شرکت کنند و نمره همان آزمون را دریافت کنند. همچنین می‌توانید در هر دو آزمون شرکت کنید و نمرات و سطح خود را در هر دو آزمون بسنجید.

آزمون TOEIC Speaking

آزمون اسپیکینگ مواردی اعم از تلفظ، لحن، تکیه، واژگان، گرامر، انسجام جملات، ارتباط جملات و کامل بودن محتوا را ارزیابی می‌کند، در حالی که آزمون رایتینگ گرامر، ارتباط جملات با تصاویر، کیفیت و تنوع جملات، واژگان، ساختارمندی و پشتوانه منطقی داشتن نظرات شما را می‌سنجد. این آزمون‌ها به گونه‌ای طراحی شده‌اند که اگرچه نیازی به دانش تخصصی در مورد اصطلاحات ندارند، منعکس‌کننده استفاده واقعی انگلیسی در محل کار هستند.

آزمون اسپیکینگ TOEIC چیزی در حدود 20 دقیقه طول می‌کشد. اما آزمون رایتینگ TOEIC تقریبا 60 دقیقه به طول می‌انجامد. هر آزمون دارای محدوده نمراتی بین 0 تا 200 است. شرکت‌کنندگان پس از شرکت در آزمون در 8 سطح مهارت اسپیکینگ و 9 سطح مهارت رایتینگ گروه‌بندی می‌شوند. سطوح زبان انگلیسی آزمون اسپیکینگ TOEIC را می‌توانید در جدول زیر مشاهده کنید.

از آنجا که نمره کلی که می‌توانید در این آزمون کسب کنید 200 است، از نمره 190 تا 200 (یعنی مهارت سطح 8) توسط اکثر موسسات به عنوان نمره عالی در نظر گرفته می‌شود. با این حال، اکثر موسسات و شرکت‌ها سطح مهارت خاص خودشان را از متقاضیان انتظار دارند، بنابراین عاقلانه است که قبل از آزمون الزامات و نیازمندی‌های شرکت مد نظر خود را بررسی کنید.

آزمون TOEIC Writing

آزمون رایتینگ TOEIC برعکس آزمون اسپیکینگ در 9 سطح مختلف درجه بندی شده است. سطوح زبان انگلیسی آزمون رایتینگ TOEIC را می‌توانید در جدول زیر مشاهده کنید.

در مورد آزمون رایتینگ نیز،‌ از آنجا که می‌توانید تا 200 نمره کسب کنید، در هر نمره‌ای بین 170 تا 200 (یعنی مهارت سطح 8 و 9) توسط اکثر موسسات و شرکت‌ها نمره‌ عالی قلمداد می‌شود. با این حال، حتما پیش از آماده شدن برای آزمون الزامات مؤسسه یا محل کاری را که به آن درخواست کار می‌دهید بررسی کنید تا مطمئن شوید که خود را برای آن آماده می‌کنید.

سوالات رایج درباره سطوح زبان انگلیسی

در ادامه این مطلب، برای درک بهتر سطوح زبان انگلیسی، به تعدادی از پرسش‌های رایج در این خصوص پاسخ داده‌ایم.

سطوح زبان انگلیسی چه نام دارند؟

بر طبق مقیاس CEFR در زبان انگلیسی به طور کلی 6 سطح وجود دارد. این سطوح عبارت‌اند از:

• سطح A1: پایه (Beginner/Elementary)
• سطح A2: مبتدی (Pre Intermediate)
• سطح B1: متوسط (Intermediate)
• سطح B2: فوق متوسط (Upper Intermediate)
• سطح C1: پیشرفته (Advanced)
• سطح C2: فوق پیشرفته (Proficient)

معیار سنجش سطوح زبان انگلیسی چیست؟

مهارت در زبان انگلیسی برحسب میزان مهارت‌ در درک و انتقال مفاهیم زبانی، نحو، واژگان، معناشناسی و سایر زمینه‌هایی که توانایی‌های زبانی را نشان می‌دهند مورد سنجش قرار می‌گیرد. مهارت زبانی به طور کلی به چهار حوزه تقسیم می‌شود: خواندن، نوشتن، صحبت کردن و شنیدن.

بالاترین میزان مهارت در زبان انگلیسی چیست؟

سطح C2 بالاترین سطح مدرک تحصیلی است که توسط موسسه Cambridge Assessment English ارائه شده است و نشان می‌دهد که زبان‌آموز روی زبان انگلیسی تسلط کامل دارد. سطح C2 برحسب مقیاس CEFR اندازه‌گیری می‌شود.

دلیل اهمیت آزمون‌های سطح‌بندی زبان انگلیسی چیست؟

اگر مایل به تحصیل در خارج از کشور هستید یا متقاضی کار یا مهاجرت به کشور دیگری هستید که زبان اصلی آن انگلیسی است، شرکت در آزمون‌های سطح‌بندی ضروری است. این آزمون‌ها به شما کمک می‌کنند تا مهارت‌های زبانی خود را بر طبق معیاری جهانی مورد ارزیابی قرار دهید و مدرکی معتبر برای اثبات میزان مهارت شما هستند. بنابراین، شرکت در این آزمون‌ها به ارتقای زندگی شخصی و حرفه‌ای شما کمک می‌کند.

چرا مهارت زبان انگلیسی برای دانشجویان بین‌المللی اهمیت دارد؟

انگلیسی رایج‌ترین زبان در جهان است. حدود 1.5 میلیارد نفر در جهان به زبان انگلیسی صحبت می‌کنند. این یعنی از هر چهار نفر، یک نفر زبان انگلیسی بلد است. بنابراین، مهارت در زبان مزیت بزرگی به حساب می‌آید زیرا این‌گونه می‌توانید با افراد مختلف در سراسر جهان ارتباط برقرار کنید و شانس بیشتری برای قبولی در دانشگاه‌ها یا موسسات مد نظر خود دارید.

جمع‌بندی

به طور کلی، انتخاب آزمون انگلیسی مناسب به اهداف شما بستگی دارد. اگر هدف شما از سنجش سطوح زبان انگلیسی برای موارد رسمی مثل درخواست ویزا یا تحصیلات دکترا در دانشگاه‌های معتبر سراسر جهان نیاز به نمره آزمون انگلیسی دارید، معمولا آزمونی که باید در آن شرکت کنید به شما بستگی ندارد. در واقع دانشگاه یا دولتی که متقاضی آن هستید به شما اطلاع می‌دهد که کدام آزمون را می‌پذیرد و باید در آن شرکت کنید.

اما اگر به دلایل دیگری مثل داشتن مدرک انگلیسی در رزومه یا پایان دادن به دوره زبان‌آموزی با ارائه مدرکی معتبر برای اثبات سطح زبانی خود می‌خواهید در آزمون زبان انگلیسی شرکت کنید، حق انتخاب بیشتری دارید. در این صورت، می‌توانید با در نظر گرفتن عوامل مختلف مثل هزینه، سهولت در رسیدن به محل برگزاری امتحان رایج بودن آن آزمون در کشور شما و... آزمونی را انتخاب کنید.

در هر صورت، بهتر است قبل از هر گونه تصمیم‌گیری، تمام گزینه‌ها را به خوبی بررسی کنید، زیرا اگرچه آزمون‌های استاندارد انگلیسی ممکن است یکسان به نظر برسند، اما هر کدام کاملاً منحصر به فرد هستند. در جدول زیر می‌توانید مقایسه آزمون‌های معتبر زبان را مشاهده کنید.