مضارع التزامی در عربی + فرمول ساخت، مثال و تمرین به زبان ساده

۲۱۰۸۴ بازدید
آخرین به‌روزرسانی: ۲۹ آذر ۱۴۰۲
زمان مطالعه: ۱۰ دقیقه
مضارع التزامی در عربی + فرمول ساخت، مثال و تمرین به زبان ساده

در آموزش‌های پیشین مجله فرادرس، با انواع فعل در عربی، از قبیل فعل ماضی، فعل مضارع، فعل مستقبل و فعل امر آشنا شدیم. در این آموزش، به معرفی یکی از وجه‌های فعل مضارع، یعنی فعل مضارع التزامی در عربی می‌پردازیم و مثال‌هایی از آن را ارائه می‌کنیم.

ویژگی‌های فعل در زبان عربی

در زبان عربی، مانند سایر زبان‌های دیگر، صرف فعل ویژگی‌ها و جنبه‌هایی دارد که برای ساختن فعل باید با آن‌ها آشنا باشیم. این جنبه‌های مهم فعل در زبان عربی عبارت‌اند از زمان، جنس، عدد و شخص هستند. در ادامه، هریک از این ویژگی‌ها را مختصراً معرفی می‌کنیم.

  • زمان: در دستور زبان، زبان عربی با سه زمان کلی بیان می‌شود: گذشته (ماضی)، حال (مضارع) و آینده (مستقبل) که در آموزش‌های قبلی به آن‌ها پرداخته‌ایم. در فعل ماضی، کاری بیان می‌شود که قبلاً انجام شده است. فعل مضارع مربوط به زمانی است که کار در حال انجام است و تمام نشده است. فعل مستقبل نیز درباره کاری است که در آینده انجام خواهد شد.
  • جنس: برخلاف برخی از زبان‌ها، در عربی، فعل برای دو جنس مؤنث و مذکر متفاوت است.
  • عدد: عدد فعل مربوط به تعداد افراد مرتبط با فعل یا به‌عبارتی تعداد افراد فاعل است. عدد فعل را می‌توان در سه دسته مفرد (یک نفر)، مثنی (دو نفر) و جمع (بیش از دو نفر) قرار داد.
  • شخص: در عربی نیز، مانند زبان‌های دیگر، سه شخص وجود دارد: اول شخص، دوم شخص و سوم شخص. اول شخص مربوط به خود گوینده (گویندگان) است که چیزی را درباره خود می‌گوید (می‌گویند). در عربی به اول شخص «متکلم» می‌گویند. دوم شخص مربوط به مخاطب (مخاطبان) است. سوم شخص نیز مربوط به حالتی است که فعل درباره شخص (اشخاصی) بیان می‌شود که حضور ندارند.

برای آشنایی بیشتر با این جنبه‌ها، به آموزش «صرف فعل در عربی — آموزش به زبان ساده با مثال» مراجعه کنید.

با توجه به اینکه برای ساخت فعل مضارع التزامی در عربی باید با ساختار فعل مضارع در عربی آشنا باشیم، در بخش بعد، مطالبی را درباره فعل مضارع در عربی مرور می‌کنیم.

مرور فعل مضارع در عربی

فعل مضارع فعلی است که به یک عمل (یا حالت) اشاره دارد که در حال انجام (یا رخ دادن) است و هنوز تمام نشده. برای ساخت فعل مضارع باید به ابتدا و انتهای ریشه فعل پیشوند و پسوند اضافه کنیم. در ادامه، این پیشوندها و پسوندها را معرفی می‌کنیم.

پیشوندهای فعل مضارع در عربی، به‌‌شرح زیر هستند:

  • «أ» برای اول شخص مفرد یا همان متکلم وحده (أنا) در ابتدای فعل به‌کار می‌رود.
  • «نَـ» برای اول شخص جمع یا همان متکلم مع‌الغیر (نحن) و در ابتدای فعل قرار می‌گیرد.
  • «تَـ» برای دوم شخص (مخاطب)، هم مذکر و هم مؤنث (أنتَ / أنتِ)، به ابتدای فعل اضافه می‌شود.
  • «یَـ» برای سوم شخص یا همان غائب مذکر (هو / هما / هم) در ابتدای فعل قرار می‌گیرد.
  • «تَـ» برای سوم شخص یا همان غائب مؤنث (هى / هما / هنَّ) در ابتدای فعل قرار می‌گیرد.

پسوندهای فعل مضارع در عربی، به‌‌شرح زیر هستند:

  • «ین» برای دوم شخص مفرد مؤنث
  • «ان» برای دوم شخص مثنی
  • «ـون» برای دوم شخص جمع مذکر
  • «ـنَ» برای دوم شخص جمع مؤنث
  • «ان» برای سوم شخص مثنی
  • «ـون» برای سوم شخص جمع مذکر
  • «ـنَ» برای سوم شخص جمع مؤنث
فعل مضارع التزامی در عربی

برای درک بهتر نحوه ساخت فعل مضارع، در جدول زیر ضمایر منصفل و پیشوندها و پسوندها را برای صیغه‌های مختلف به‌صورت یکجا آورده‌ایم.

صیغهضمیر منفصلساختار فعلمثالمعنی 
مفرد مذکر غایبهُوَیَـ + ریشه فعلهُوَ یَکْتُبُآن مرد می‌نویسد.
مفرد مؤنث غایبهِیَتَـ + ریشه فعلهِیَ تَکْتُبُآن زن می‌نویسد.
مثنی مذکر غایبهُمایَـ + ریشه فعل + انهُما یَکْتُبانآن دو مرد می‌نویسند.
مثنی مؤنث غایبهُماتَـ + ریشه فعل + انهُما تَکتُبانآن دو زن می‌نویسند.
جمع مذکر غایبهُمیَـ + ریشه فعل + ونَهُم یَکْتَبونَآن چند مرد می‌نویسند.
جمع مؤنث غایبهُنَّیَـ + ریشه فعل + نَهُنَّ یَکْتُبنَآن چند زن می‌نویسند.
مفرد مذکر مخاطبأنْتَتَـ + ریشه فعلأنْتَ تَکْتُبُتو (مرد) می‌نویسی.
مفرد مؤنث مخاطبأنْتِتَـ + ریشه فعل + ینأنْتِ تَکْتُبینتو (زن) می‌نویسی.
مثنی مذکر مخاطبأنْتُماتَـ + ریشه فعل + انأنْتُما تَکْتُبانشما دو مرد می‌نویسید.
مثنی مؤنث مخاطبأنْتُماتَـ + ریشه فعل + انأنْتُما تَکْتُبانشما دو زن می‌نویسید.
جمع مذکر مخاطبأنْتُمْتَـ + ریشه فعل + ونَأنْتُمْ تَکْتَبونَشما چند مرد می‌نویسید.
جمع مؤنث مخاطبأنْتُنَّتَـ + ریشه فعل + نَأنْتُنَّ تَکْتُبنَشما چند زن می‌نویسید.
متکلم وحدهأناأ + ریشه فعلأنا أکْتُبُمن می‌نویسیم.
متکلم مع‌الغیرنَحْنُنَـ + ریشه فعلنَحْنُ نَکْتُبُما می‌نویسیم.

فعل مضارع التزامی چیست؟

وجه التزامی (Subjunctive Mood) وجهی از فعل است که وضعیت بیان‌شده را به‌صورت وضعیتی نسبی و غیرقطعی نشان می‌دهد. وجه التزامی به عنوان یک مفهوم در دستور زبان، به طور کلی به چیزی اشاره دارد که نامشخص یا مربوط به احساس است. اغلب از فعل مضارع التزامی برای موقعیت‌هایی استفاده می‌شود که مربوط به خواسته، آرزو یا ترس هستند، اما لزوماً محقق نمی‌شوند. در چنین شرایطی است که افعال التزامی در بسیاری از زبان‌ها ماهیت تقریباً نامطمئن آنچه را که اتفاق می‌افتد منعکس می‌کنند. در بسیاری از زبان‌ها، وجه التزامی در بیش از یک زمان وجود دارد و این امر می‌تواند صرف فعل را نسبتاً گیج‌کننده کند. اما در زبان عربی، وجه التزامی تنها برای زمان مضارع به کار می‌رود. در نتیجه، تنها یک راه برای صرف فعل مضارع التزامی در زبان عربی وجود دارد.

فعل مضارع التزامی در عربی در موقعیت‌های خاصی اتفاق می‌افتد. یکی بعد از حرف‌هایی مانند «کَیْ»، «لِ» و «لِکَیْ» که در اصل به‌معنای «به‌منظور» است یا بعد از حرف «لَنْ» که برای نفی مستقبل به کار می‌رود. اما حالت دیگر بعد از کلمه «أنْ» است که برای بیان میل، عاطفه یا قصد به کار می‌رود. در ادامه، این موارد را بررسی خواهیم کرد.

دیدیم که افعال مضارع در عربی در آخرشان ضمه دارند و در حالت عادی به آن‌ها «مضارع مرفوع» می‌گویند. اما فعل مضارع التزامی در عربی، «مضارع منصوب» نام دارد و با تغییراتی روی آخر فعل، شامل تبدیل ضمه به فتحه برای فعل‌های بدون «ن» و حذف «ن» در صورت ختم شدن فعل به یکی از پسوندهای «ون»، «ان»، «ین»، ساخته می‌شود. قبل از بیان نحوه ساخت فعل مضارع التزامی در عربی، حروف ناصبه را معرفی می‌کنیم.

مضارع التزامی در عربی

آشنایی با حروف ناصبه

«حروف ناصبه» (الْحُرُوفُ النَّاصِبَةُ) حروفی هستند که پیش از فعل مضارع می‌آیند و آن را به مضارع التزامی یا همان مضارع منصوب تبدیل می‌کنند.

حروف ناصبه مستقیم عبارت‌اند از:

  • أن (که) :معمولاً پیش از فعل‌هایی برای بیان خواستن، توانستن، تلاش کردن، دوست داشتن، تنفر داشتن و... به کار می‌رود.
  • لن (نخواهد): برای منفی کردن فعل آینده استفاده می‌شود.
  • كَيْ (برای، برای آنکه، برای اینکه)
  • إِذَنْ (آنگاه، سپس):‌ همواره التزامی نمی‌سازد و می‌تواند فعل امر نیز بسازد. برای آنکه فعل مضارع التزامی بسازد، باید در ابتدای جمله بیاید و جدا نیاید (جز برای قسم).

حروف ناصبه غیرمستقیم نیز عبارت‌اند از:

  • لِـ = به‌طوری که، برای
  • حَتَّىْ = تا زمانی که
  • أَوْ = یا
  • فَـ = پس
  • وَ = و

نکته: حرف «كَيْ» اغلب به‌صورت «لِكَيْ» می‌آید و البته تغییری در ظاهر و مفهوم ایجاد نمی‌کند.

نکته: حروف ناصبه غیرمستقیم می‌توانند همراه با «أن» بیایند. در این صورت، «أن» حذف می‌شود و فعل نیز مضارع منصوب خواهد ماند.

ابتدا چند مثال ساده از جملاتی با این حروف و ترجمه آن‌ها را بررسی می‌کنیم.

  • أُرِيْدُ أَنْ أَتَعَلَّمَ: می‌خواهم که یاد بگیرم.
  • لَنْ يَذْهَبَ: نخواهد رفت.
  • جَاْؤُوْا كَيْ يُساْعِدُوْا: برای کمک کردن آمدند (آمدند برای اینکه کمک کنند).
  • جَاْؤُوْا لِكَيْ يُساْعِدُوْا: برای کمک کردن آمدند (آمدند برای اینکه کمک کنند).
  • سَأَزُوْرُكَ. إِذَنْ أُكْرِمَكَ: شما را خواهم دید. [اگر] این کار را انجام دهید، به من لطف و سخاوت کرده‌اید.
  • سَأَزُوْرُكَ. إِذَنْ وَاللَّهِ أُكْرِمَكَ: شما را خواهم دید. [اگر] این کار را انجام دهید، به خدا قسم که به من لطف و سخاوت کرده‌اید.
  • أَتَيْنَاْ لِنَرَاْكَ: برای دیدن تو آمدیم.
  • سَأَنْتَظِرُهُنَّ حَتَّىْ يَرْجَعْنَ: تا زمانی که برگردی، صبر می‌کنم.
  • نَنْتَصِرُ أَوْ نَمُوْتَ: پیروز می‌شویم یا شکست می‌خوریم.
  • لا تَذْهَبُوْا فَتَهْلَكُوْا نرو، وگرنه هلاک می‌شوی.
  • لا تَعِظْ وَتُسِيْءَ الْتَّصُرُّفَ: همزمان موعظه و بدرفتاری نکنید.

در ادامه، روش ساخت فعل مضارع التزامی در عربی را شرح می‌دهیم.

ساخت فعل مضارع التزامی در عربی

در این بخش، نحوه ساختن فعل مضارع التزامی در عربی را بیان می‌کنیم. اگر به‌طور خلاصه بخواهیم بگوییم، برای تبدیل فعل مضارع به فعل مضارع التزامی، باید در صیغه‌های سوم‌شخص مذکر و مؤنث مفرد، دوم‌شخص مذکر و اول‌شخص مفرد و جمع ضمه پایان فعل را به فتحه تبدیل کنیم؛ یعنی یَفْعَلَ، تَفْعَلَ، أَفْعَلَ، نَفْعَلَ. برای سایر صیغه‌ها «ن» مثنی و جمع را، جر در جمع‌های مؤنث، حذف می‌کنیم.

ساخت مضارع التزامی برای صیغه‌های غایب

جدول زیر، صرف صیغه‌های غایب مضارع التزامی را برای فعل مضارع يَفْعَلُ و حرف ناصبه أَنْ نشان می‌دهد. به تغییرات آخر فعل مضارع دقت کنید.

جنس ↓ / عدد ←سوم‌شخص (غایب) 
مفردمثنیجمع 
مذکرمضارع: يَفْعَلُ

مضارع التزامی: أَنْ يَفْعَلَ

مضارع: يَفْعَلَان

مضارع التزامی: أَنْ يَفْعَلَا

مضارع: يَفْعَلُون

مضارع التزامی: أَنْ يَفْعَلُوا

مؤنثمضارع: تَفْعَلُ

مضارع التزامی: أَنْ تَفْعَلَ

مضارع: تَفْعَلَان

مضارع التزامی: أَنْ تَفْعَلَا

مضارع: يَفْعَلْنَ

مضارع التزامی: أَنْ يَفْعَلْنَ

ساخت مضارع التزامی برای صیغه‌های مخاطب

جدول زیر، صرف صیغه‌های مخاطب مضارع التزامی را برای فعل مضارع يَفْعَلُ و حرف ناصبه أَنْ نشان می‌دهد. به تغییرات آخر فعل مضارع دقت کنید.

جنس ↓ / عدد ←دوم‌شخص (مخاطب) 
مفردمثنیجمع 
مذکرمضارع: تَفْعَلُ

مضارع التزامی: أَنْ تَفْعَلَ

مضارع: تَفْعَلَان

مضارع التزامی: أَنْ تَفْعَلَا

مضارع: تَفْعَلُون

مضارع التزامی: أَنْ تَفْعَلُوا

مؤنثمضارع: تَفْعَلِين

مضارع التزامی: أَنْ تَفْعَلِي

مضارع: تَفْعَلَان

مضارع التزامی: أَنْ تَفْعَلَا

مضارع: تَفْعَلْنَ

مضارع التزامی: أَنْ تَفْعَلْنَ

ساخت مضارع التزامی برای صیغه‌های متکلم

جدول زیر، صرف صیغه‌های متکلم مضارع التزامی را برای فعل مضارع يَفْعَلُ و حرف ناصبه أَنْ نشان می‌دهد. به تغییرات آخر فعل مضارع دقت کنید.

جنس ↓ / عدد ←اول‌شخص (متکلم) 
مفردمثنیجمع 
مفرد و مؤنثمضارع: أَفْعَلُ

مضارع التزامی: أَنْ أَفْعَلَ

-مضارع: نَفْعَلُ

مضارع التزامی: أَنْ نَفْعَلَ 

مثال‌های فعل مضارع التزامی در عربی

در ادامه، چند مثال را از فعل مضارع التزامی در قرآن آورده‌ایم.

  • أَن: 〈لَا تُخْرِجُوهُنَّ مِن بُيُوتِهِنَّ وَلَا يَخْرُجْنَ إِلَّا أَن يَأْتِينَ بِفَاحِشَةٍ مُّبَيِّنَةٍ〉 (نه شما آنها را از خانه‌هایشان بیرون کنید و نه آنها (در دوران عدّه) بیرون روند، مگر آنکه کار زشت آشکاری انجام دهند)
  • أَن: 〈كَبُرَ مَقْتًا عِندَ اللَّهِ أَن تَقُولُوا مَا لَا تَفْعَلُونَ〉 (نزد خدا بسیار موجب خشم است که سخنی بگویید که عمل نمی‌کنید!)
  • أَلَّا = أَنْ + لَا:أَلَّا تَخَافُوا وَلَا تَحْزَنُوا وَأَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتِي كُنتُمْ تُوعَدُونَ〉 («نترسید و غمگین مباشید، و بشارت باد بر شما به آن بهشتی که به شما وعده داده شده است!)
  • لِ + اَنْ = لِأَنْ: 〈وَأُمِرْتُ لِأَنْ أَكُونَ أَوَّلَ الْمُسْلِمِينَ〉 (و مأمورم که نخستین مسلمان باشم!)
  • لَن: 〈فَلَن يَغْفِرَ اللَّهُ لَهُمْ〉 (هرگز خدا آن‌ها را نمی‌آمرزد)
  • كَي:كَيْ نُسَبِّحَكَ كَثِيرًا〉 (تا تو را بسیار تسبیح گوییم)
  • كَيْلا:كَيْ لَا يَكُونَ دُولَةً بَيْنَ الْأَغْنِيَاءِ مِنكُمْكَ〉 (تا (این اموال عظیم) در میان ثروتمندان شما دست به دست نگردد!)
  • لِكَيْلا:لِكَيْ لَا يَعْلَمَ بَعْدَ عِلْمٍ شَيْئًا (تا بعد از علم و آگاهی، چیزی ندانند〉 (و همه چیز را فراموش کنند))
  • حَتَّىٰ: 〈وَلَا تَقْرَبُوهُنَّ حَتَّىٰ يَطْهُرْنَ〉 (از آنان کناره‌گیری کنید! و با آنها نزدیکی ننماید، تا پاک شوند!)
  • لِ: 〈وَأَلْقَيْتُ عَلَيْكَ مَحَبَّةً مِّنِّي وَلِتُصْنَعَ عَلَىٰ عَيْنِي〉 (و من محبّتی از خودم بر تو افکندم، تا در برابر دیدگان [= علم‌] من، ساخته شوی (و پرورش یابی)!)
  • لِ + أَلّا = لِئَلّا: لِّئَلَّا يَعْلَمَ أَهْلُ الْكِتَابِ أَلَّا يَقْدِرُونَ عَلَىٰ شَيْءٍ مِّن فَضْلِ اللَّـهِ ۙ وَأَنَّ الْفَضْلَ بِيَدِ اللَّـهِ يُؤْتِيهِ مَن يَشَاءُ〉 (تا اهل کتاب بدانند که قادر بر چیزی از فضل خدا نیستند، و تمام فضل (و رحمت) به دست اوست، به هر کس بخواهد آن را می‌بخشد؛ و خداوند دارای فضل عظیم است!)
مضارع التزامی در عربی

در ادامه، جملات دیگری را آورده‌ایم که در آن‌ها فعل مضارع التزامی به کار رفته است.

  1. سافرنا الى لبنان لندرسَ السلام: ما برای مطالعه صلح به لبنان سفر کردیم.
  2. ذهبوا الى لبنان كي يزوروا اصدقاءهم: برای دیدار دوستان خود به لبنان رفتند.
  3. تدرسين لكي تَحصلي على شهادة: شما (دو زن) برای اخذ مدرک تحصیل می‌کنید.
  4. ذهبت سميرة الى تونس حتى تُدَرِّسَ الانكليزية: سمیرا برای تدریس زبان انگلیسی به تونس رفت.
  5. ننتظِرُ هنا حتى يَحْضُرَ المدرس: اینجا منتظریم تا استاد بیاید.
  6. أريدُ أن أدرسَ اللغة العربية: می‌خواهم که عربی بخوانم.
  7. أدرسُ اللغة العربية لأعملَ مترجمة: من عربی می خوانم تا به عنوان مترجم کار کنم.
  8. أعملُ في المساء حتى أدرسَ في النهار: بعدازظهرها کار می‌کنم تا در طول روز درس بخوانم.
  9. هل تحبون أن تسافروا إلى مصر في العام القادم؟: آیا دوست دارید که سال آینده به مصر سفر کنید؟
  10. أنتم تعملون في الصيف لتوفروا المال اللازم لدراستكم: شما در تابستان کار می‌کنید تا پول مورد نیاز برای تحصیلتان را پس‌انداز کنید.

جدول زیر فعل مضارع و مضارع منصوب را برای صیغه‌های مختلف فعل «یدرس» نشان می‌دهد.

صیغهضمیرمضارعمضارع منصوب
مفرد مذکر غایبهُوَيدرُسُيدرُسَ
مفرد مؤنث غایبهِیَتدرُسُتدرُسَ
مثنی مذکر غایبهُمايدرُسانيدرُسا
مثنی مؤنث غایبهُماتدرُسانتدرُسا
جمع مذکر غایبهُميدرُسونيدرُسوا
جمع مؤنث غایبهُنَّيدرُسنيدرُسن
مفرد مذکر مخاطبأنْتَتدرُسُتدرُسَ
مفرد مؤنث مخاطبأنْتِتدرُسينتدرُسي
مثنی مذکر مخاطبأنْتُماتدرُسانتدرُسا
مثنی مؤنث مخاطبأنْتُماتدرُسانتدرُسا
جمع مذکر مخاطبأنْتُمْتدرُسونتدرُسوا
جمع مؤنث مخاطبأنْتُنَّتدرُسنَتدرُسنَ
متکلم وحدهأناأدرُسُأدرُسَ
متکلم مع‌الغیرنَحْنُ ندرُسُندرُسَ

سوالات رایج درباره مضارع التزامی در عربی

در این بخش به برخی از سوالات پر تکرار درباره مبحث مضارع التزامی به طور خلاصه پاسخ می‌دهیم.

منظور از مضارع التزامی در عربی چه نوع فعلی است؟

هرگاه یکی از حروف ناصبه بر سر فعل مضارع بگذاریم و آن را منصوب کنیم، از آن یک فعل مضارع التزامی ساخته‌ایم.

عملکرد حروف ناصبه برای صیغه‌های جمع مضارع چگونه است؟

کارکرد حروف ناصبه برای صیغه‌های جمع با حذف نون عوض رفع خودش را نشان می‌دهد.

مضارع التزامی در عربی چگونه به فارسی ترجمه می‌شود؟

این افعال معمولا با آمدن کلمات «که» و «اگر» بر سر فعل ترجمه می‌شوند تا معنای آرزو یا عدم اطمینان از وقوع فعلی را نشان دهند.

تمرین مضارع التزامی در عربی

برای ارزیابی عملکرد خود در رابطه با «مضارع التزامی در عربی»، می‌توانید از تمرین‌هایی که در ادامه در اختیار شما قرار گرفته است استفاده کنید. تمرین اول شامل ۴ سوال چند گزینه‌ای است. پس از پاسخ دادن به تمامی پرسش‌ها و ظاهر شدن دکمه «دریافت نتیجه آزمون»، می‌توانید نمره عملکردتان را مشاهده کنید و جواب‌های درست و نادرست را نیز ببینید. پاسخ سؤالات نیز بعد از هر آزمون آمده است. تمرین دوم نیز ۴ سوال تشریحی درباره تجزیه ویژگی افعال داده شده برای شناسایی بهتر آنهاست. ابتدا پاسخ خودتان را بنویسید و سپس، آن را با عبارت درستی که در بخش «جواب» قرار دارد مقایسه و تصحیح کنید.

تمرین اول

گزینه درست را انتخاب کنید.

۱. در حالت نصب کدام گزینه ن انتهای فعل حذف نمی‌شود؟

یدرسان

تدرسین

یدرسنَ

تدرسون

۲. کدام گزینه عبارت «أیّها التلمیذان لابدَّ أن ... في المکتبة.» کامل می‌کند؟

تدرسان

یدرسا

تدرسوا

تدرسا

۳. در جمله «لِیعلم التلامیذ أنَّ الکتابَ أفضل رفیق.» فعل لِیَعلم ... است؟

 

منصوب

مجزوم

مرفوع

مجرور

۴. در آیه «و من یتقِّ الله یجعلْ له مخرجاً.» نوع اعراب افعال «یتق و یجعل» چیست؟

جر- نصب

جزم- سکون

جزم- جزم

رفع- نصب

تمرین دوم

ویژگی افعال داده شده مطابق نمونه بنویسید.

أن یکتبا: فعل مضارع منصوب/ نوع اعراب: نصب/ علامت نصب: حذف نون/ عامل نصب: أن لفظی

سوال۱: کيْ نخرجَ

جواب

جواب: فعل مضارع منصوب/ نوع اعراب: نصب/ علامت نصب: فتحه/ عامل نصب: کيْ لفظی

سوال۲: یکتُبُ

جواب

جواب: فعل مضارع مرفوع/ نوع اعراب: رفع/ علامت رفع: ضمه/ عامل رفع: نبودن ناصب و جازم

سوال۳: تجلسان

جواب

جواب: فعل مضارع مرفوع/ نوع اعراب: رفع/ علامت رفع: نون عوض رفع/ عامل رفع: نبودن ناصب و جازم

سوال۴: أن تدرسوا

جواب

جواب: فعل مضارع منصوب/ نوع اعراب: نصب/علامت نصب: حذف نون/ عامل نصب: أن لفظی

جمع‌بندی

در این آموزش، با فعل مضارع التزامی آشنا شدیم. دیدیم که وجه التزامی در عربی تنها برای مضارع وجود دارد و حروف ناصبه مضارع التزامی می‌سازند و فعل مضارع را به فعل مضارع منصوب تبدیل می‌کنند.

بر اساس رای ۳۰ نفر
آیا این مطلب برای شما مفید بود؟
اگر بازخوردی درباره این مطلب دارید یا پرسشی دارید که بدون پاسخ مانده است، آن را از طریق بخش نظرات مطرح کنید.
منابع:
مجله فرادرس
۲ دیدگاه برای «مضارع التزامی در عربی + فرمول ساخت، مثال و تمرین به زبان ساده»

با سلام و احترام؛
فعل مضارع در حالت عادی مرفوع است و نیازی به عامل ندارد. لذا ذکر عبارت” عامل رفع” در مورد فعل مضارع، جالب نیست. در صورت صلاحدید ویرایش بفرمایید. قبلا از زحمات شما کمال تشکر را دارم.

با سلام و وقت بخیر؛
منظور از عامل رفع در این مورد «نون عوض رفعی» است که در صیغه‌های مثنی و جمع استفاده می‌شود. از آنجا که این نون، نشانه مرفوع بودن فعل مضارع است، می‌توان آن را به عنوان عامل رفع در افعال مضارع پذیرفت.
از دقت نظر و همراهی شما با مجله فرادرس سپاسگزاریم.

نظر شما چیست؟

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *