عمومی . فناوری

ده محصول بی‌نظیر تاریخ فورد که صنعت خودروسازی را تغییر دادند

آخرین به‌روزرسانی: ۲۳ تیر ۱۳۹۷

زمان مطالعه: ۸ دقیقه

در نزدیکی ایالت دیترویت، یعنی در شهر دیربورن ایالت میشیگان، کمپانی فورد موتور نخستین کارخانه خود را احداث نمود و از سال 1903 ساخت خودرو را آغاز کرد. در همان سال توانستند 1750 دستگاه از اولین خودرو خود با نام مدل A را به فروش برسانند. این اتفاق شروع راهی طولانی و دشوار برای کمپانی فورد تلقی می‌شد؛ بااین‌حال مدیران و کارگران این شرکت همواره به تلاش خود ادامه دادند تا به سلامت از مسیر پرپیچ و خم پیش رویشان عبور نمایند.

فهرست مطالب این نوشته

مدل T

سری F

تاندربرد

GT40

ماستنگ

فوکوس RS

در اواسط قرن بیستم، شرکت‌های بسیاری به دلیل جنگ جهانی، بحران مالی و اعتصاب کارگران از هم پاشیدند اما کمپانی آمریکایی با رهبری هنری فورد توانست از سد این مشکلات نیز عبور کند. او که خود یک صنعتگر با استعداد بود از دانش و سرمایه‌ای که در اختیارش بود به نحو احسن استفاده کرد و شرکت خود را به یکی از غول‌های خودروسازی در دنیا تبدیل نمود. از خودروهای اقتصادی تا سوپراسپرت‌های بی‌همتا، بعضی از مهم‌ترین محصولات این شرکت به ‌شمار می‌روند که مزین به لوگو بیضی آبی رنگی شده‌اند که در وسط آن کلمه انگلیسی Ford خودنمایی می‌کند.

مدل T

کمپانی فورد از سال‌های ابتدایی حضورش در دنیای خودروسازی دریافت که می‌بایست محصولی ارزان و قابل دسترس را برای عامه مردم تولید نماید. به همین جهت این شرکت در سال 1908 مدل T را روانه بازار کرد. در آن زمان خودرو کالایی لوکس و مخصوص برای قشر مرفه جامعه بود، اما فورد مدل T توانست این عقیده را تاحدی از بین ببرد. «این خودرو با قیمتی بسیار پایین عرضه خواهد شد تا افرادی با حقوق متوسط و پایین نیز بتوانند آن را خریداری کنند.» این جمله‌ای بود که در تبلیغات آن مدام تکرار می‌شد. اهالی دیربورن توانستند با تولید انبوه این خودرو قیمت آن را در سال 1925 تا حدود 260 دلار (چیزی در حدود 3664 دلار امروز) برسانند تا اقشار مختلف جامعه توان خرید آن را داشته باشند.

فورد بعد از تولید 16.5 میلیون دستگاه از مدل T، تولید این خودرو را در سال 1927 متوقف کرد. آن‌ها توانستند محصول خود را به سراسر دنیا، از قطب شمال گرفته تا قطب جنوب، ارسال کنند. به دلیل قیمت پایین آن، می‌توان گفت فورد مدل T اولین «خودرو مردمی» تاریخ صنعت خودروسازی بود که الگوی بسیاری از مدل‌های اقتصادی مانند فولکس واگن بیتل قرار گرفت.

سری F

هنگامی که فورد سری F در سال 1948 عرضه شد، شاید هیچ کس فکرش را هم نمی‌کرد که روزی این پیکاپ تراک بتواند 70 سالگی خود را جشن بگیرد! در طول این مدت، همواره سری F جزو محصولات پر فروش آمریکا بوده و قشر وسیعی از مشتریان را به خود علاقه‌مند نمود درواقع به جز مدل‌های ارزان قیمت، وانت‌های غول پیکر نیز آرام آرام مورد استقبال آمریکایی‌ها قرار گرفت. امروزه این محبوبیت به حدی رسیده است که علاوه بر روستاییان، شهرنشینان هم به این دسته از خودروها روی آورده‌اند.

در طول هفت دهه گذشته، سری F پیشرفت زیادی را تجربه کرد؛ این خودرو در سال‌های ابتدایی حضورش در بازار تفاوت اندکی با تراکتورهای آن زمان داشت و در زمره وانت‌های کم مصرف قرار گرفت. بااین‌وجود هر چه به انتهای دهه 1990 نزدیک شدند، اندازه این خودرو افزایش پیدا کرد تا بتواند مرز میان کامیون و وانت میان سایز را پر کند. همچنین از فناوری‌ها و تکنولوژی‌های روز در آن استفاده شد. بنابراین پیکاپ تراک‌های آمریکایی به‌سرعت توانستند مورد مقبولیت و محبوبیت مردم قرار بگیرند، چراکه مردم را از دادن کرایه‌های سنگین به کامیون داران بی‌نیاز کرد.

در میان خاندان سری F مدل F-150 از جمله دوست داشتنی‌ترین آن‌هاست. هرچند که خودش نسخه‌های مختلفی دارد؛ نسخه SVT Lightning که به علت موتور قدرتمند و وزن پایین تبحر خاصی در درگ ریس دارد، F-150 Raptor که می‌تواند شرکت کننده مسابقه صحرا باشد، F-150 King Ranch که درواقع نسخه لوکس آن به شمار می‌رود و در آخر نسخه F-150 Harley Davidson که یک شورشی تمام عیار است! به‌نظر می‌‌آید جای نسخه هیبرید در میان آن‌ها خالی است، هرچند که آمریکایی‌های سنت گرا به این مدل خودروها علاقه‌ای ندارند، اما بعید نیست که نسخه بعدی F-150 به یک موتور الکتریکی مجهز شود.

تاندربرد

تاندربرد اصیل را معمولا با رنگ آبی فیروزه‌ای می‌شناسند؛ خودرویی در منطقه اعیان نشین بورلی هیلز که سعی دارد با حرکت خرامان خود لایف استایل لاکچری را به‌تمام دنیا دیکته کند! هرچند که این سبک رفتار در سنت و مسلک لینکلن‌های گران قیمت دیده می‌شود اما فورد تاندربرد هم توانست به کلوپ شبانه آن‌ها وارد گردد. این خودرو کانورتیبل دو صندلی با پیشرانه V8 عرضه می‌شد. انتقال قدرت بر عهده یک جعبه دنده 3 سرعته دستی بود. همچنین وجود سقف هاردتاپ از جنس فایبرگلاس و سیستم‌های کمکی برای فرمان، شیشه، ترمز و صندلی‌ها از جمله امکانات این خودرو به شمار می‌روند.

کمپانی آمریکایی از سال 1955 نزدیک به یازده نسل از این خودرو را به مشتریان خود فروخت و در بین سال‌های 2002 تا 2005 با الهام از نسل اول آن، رترو جذابی را تدارک دید. بااین‌وجود جز سال‌های ابتدایی، سایر خودروهایی که با نام تاندربرد به بازار آمدند، دیگر درخشش سابق را نداشتند.

GT40

فورد در سال 1963 تلاش کرد تا شرکت فراری را خریداری نماید. اصلی‌ترین دلیل آن، حضور قدرتمند ایتالیایی‌ها در سری مسابقات لمانز بود؛ چراکه آنان همیشه رقیب آمریکایی را شکست می‌دادند. به همین جهت هنری فورد می‌خواست پس از به چنگ در آوردن اسب‌های مارانللو از مهندسان آن برای تولید یک خودرو مسابقه‌ای استفاده نماید. انزو فراری وقتی از تصمیم همتای خود مطلع شد، تنها به یک شرط حاضر به واگذاری شرکت بود؛ بخش موتوراسپرت فراری باید از قرارداد جدا می‌شد. اما هنری فقط به‌خاطر همین بخش حاضر بود تا کل شرکت را بخرد. در نهایت، این قرارداد به نتیجه نرسید و هنری تصمیم گفت به‌جای راه حل آسان یعنی خرید شرکت، از راه حل سخت‌تر استفاده کند. فورد تصمیم گرفت تا فراری را در همان جایی که همیشه از او شکست خورده، اذیت کند: یعنی مسیر مسابقه!

شرکت آمریکایی از کارول شلبی برای ساخت خودرو مسابقه‌‌ای خود دعوت کرد. او هم پذیرفت تا یک شوالیه قهرمان را خلق کند تا در رقابت لمانز به مصاف خودروهای قرمز رنگ فراری برود. در سال 1964 برای نخستین بار GT40 وارد مسیر مسابقه شد، اما طولی نکشید که صدای قهقهه گاراژ فراری را منفجر کرد؛ چراکه نماینده فورد نتوانست حتی مسابقه را به اتمام برساند! هرچند این اتفاق مایوس کننده‌ای بود، اما شلبی و همکارانش دست از تلاش برنداشتند.

سال بعد با انبوهی از آپدیت‌های آیرودینامیکی و بهبود توان پیشرانه دوباره به این رقابت بازگشتند اما نتیجه خاصی نگرفتند. اما سال 1966 برای GT40 نقطه عطفی در تاریخ این خودرو تلقی می‌شود. کمپانی فورد با سه خودرو مزین به نام GT40 در این مسابقه شرکت کرد. درنهایت، هر سه توانستند جلوتر از سایر تیم‌ها و خصوصا فراری‌ها کار را به اتمام برسانند. هنری فورد بالاخره به آرزوی خود یعنی پیروزی لمانز رسید و البته در این پیروزی انتقام معناداری از انزو فراری وجود داشت! آن‌ها تا سال 1969 که پایان برنامه شرکت برای مسابقات لمانز بود، توانستند همواره جلوتر از سایرین مسابقه را به اتمام برسانند.

ماستنگ

ماستنگ همچون پورشه 911 و جیپ رانگلر از معدود خودروهایی در سطح جهان هستند که می‌توانند برای خود برند مستقلی داشته باشند. هیچ کس انتظار موفقیت زیادی برای ماستنگ نداشت. مدیران و مشاوران شرکت صرفا قصد داشتند مدلی را برای رقابت با شورلت کرور به بازار عرضه کنند. در حقیقت آن‌ها قصد داشتند خودرویی اسپرت را بر اساس مدل Falcon طراحی نمایند. بالاخره ماستانگ در نمایشگاه نیویورک سال 1964 معرفی شد. برنامه‌ریزی فورد فروش 10 هزار دستگاه در سال بود، اما با یک اتفاق خیره‌کننده روبه‌رو شدند. آن‌ها در 24 ساعت پس از معرفی نزدیک به 22 هزار سفارش گرفتند. فورد 417 هزار دستگاه از این خودرو را در طول 12 ماه به بازار عرضه کرد.

آنطور که تاریخ می‌گوید، هرچند ماستنگ پرفروش بود، اما گاهی اوقات رقبا عرصه را بر او تنگ می‌کردند. بااین‌حال خودروهای عضلانی یا به اصطلاح Pony Car همیشه مورد علاقه مردم آمریکا بوده‌اند. قیمت پایین، عملکرد بالا و کیفیت مناسب باعث شده تا در طول این سال‌ها همواره این نوع از خودروها و خصوصا ماستنگ در لیست پرفروش‌های بازار ایالات متحده باشند. کمپانی فورد برای ادای احترام به استیو مک‌کوئین و همچنین جشن پنجاهمین سالگرد اکران فیلم بولیت، نسخه‌ای خاص از ماستنگ را با همین نام معرفی کرد. ماستنگ بولیت دقیقا با همان رنگ سبزی که در فیلم به‌کار رفته بود بار دیگر توسط فورد ساخته شد. این کار نشان داد که تا چه حد مدل 1968 این خودرو در بین مردم و حتی جوانان محبوب است.

تاروس SHO

هنگامی که ژاپنی‌ها با سدان‌های جادار و کم استهلاک خود به بازار آمریکا حمله کردند، فورد مانند دیگر خودروسازان آمریکایی مجبور شد تا سبک طراحی خود را به این شرقی‌های تازه وارد نزدیک کند. به‌نظر می‌رسید که مردم دیگر به سبک طراحی قدیمی و کلاسیک آمریکایی علاقه‌مند نبودند. این شرکت آمریکایی سعی کرد با الگو برداری از هوندا آکورد سدانی مشابه اما با ویژگی‌های فنی قوی‌تر تولید کند. نتیجه آن، تاروس SHO به معنی Super High Output بود. خودرویی که از پیشرانه 3 لیتری V6 ساخت شرکت یاماها بهره می‌برد. قدرتی معادل 220 اسب بخار از طریق یک جعبه دنده 5 سرعته دستی یا 4 سرعته اتوماتیک به چرخ‌ها فرستاده می‌شد. نسل دوم این خودرو که در تصویر می‌بینید، طی سال‌های 1992 تا 1995 در هیپ‌ویل ایالت جورجیا تولید گردید.

کرون ویکتوریا

فورد تصمیم داشت تا جایگزینی شایسته برای کرون ویکتوریا LTD به بازار روانه کند. این خودرو که بین سال‌های 1978 تا 1991 در سنت لوئیس میسوری و سوت‌ولد اونتاریو تولید شد باتوجه به حضور برندهای شرقی و خصوصا ژاپنی‌ها، احتیاج بود تا طراحی‌اش تغییر یابد؛ خصوصا اینکه ظاهر آن به شدت دمده شده بود. بنابراین با حفظ پلت‌فرم قدیمی، بدنه بازطراحی شد و در سال 1992 به بازار عرضه گردید. درحالیکه بیشتر خودروها از شاسی مونوکوک (بدنه متصل به شاسی) استفاده می‌کردند، کرون ویکتوریا سنت شکنی کرد و به اصل خود بازگشت؛ درواقع از شاسی مستقل در این خودرو استفاده شد.

کرون ویکتوریا به لطف استهلاک پایین، طراحی عامه پسند و تاحدی محافظه کار توانست در ناوگان تاکسیرانی آمریکا سال‌های متمادی خدمت کند. بااین‌وجود 2012 نقطه پایانی برای این خودرو دوست داشتنی بود و فورد تولید آن را متوقف کرد. از آن جایی که تا به امروز هیچ خودرو سدانی با شاسی مستقل ساخته نشده، می‌توان گفت که کرون ویکتوریا آخرین سدانی بود که با شاسی مستقل تولید شد.

GT (مدل 2004)

فورد برای ادای احترام به مدل GT40 تصمیم گرفت تا محصولی جذاب و شایسته را تدارک ببیند. بنابراین آن‌ها در نمایشگاه دیترویت سال 1995 از یک کانسپت فرازمانی با نام GT90 پرده برداشتند. خودرویی که حتی روی خط تولید قرار گرفت اما هیچگاه تولید نشد. باری، در سال 2004 و در جشن صدمین سالگرد تاسیس شرکت، مدل GT رونمایی شد. خودرویی با الهام از سبک طراحی بی‌نظیر GT40 که از پیشرانه 5.4 لیتری V8 سوپرشارژر بهره می‌برد. فورد از این خودرو 550 اسب بخاری تا سال 2006 چیزی در حدود 4038 دستگاه تولید نمود. هرچند که از برنامه ریزی 4500 عدد کمتر بود اما حداقل با این کار توانست یاد و خاطره آن خودرو مسابقه‌ای را زنده نگاه دارد.

فوکوس RS

اهالی دیربورن در سال 2002 با تزریق استروئید و استفاده از مکمل‌های مختلف، نسخه‌ای عضلانی از فوکوس را به بازار فرستادند که البته چندان موفق نبودند. بااین‌حال در سال 2015 نسل سوم این خودرو توانست با نسخه RS طوفان به پا کند! پیشرانه 2.3 لیتری توربوشارژ این خودرو قدرتی معادل 350 اسب بخار و گشتاوری درحدود 474 نیوتن‌متر را تولید می‌کرد. همچنین انتقال قدرت از طریق یک سیستم تمام چرخ متحرک صورت می‌پذیرفت.

GT (مدل 2015)

بعد از اتفاقاتی که در مسابقات لمانز دهه 1960 افتاد و فورد توانست بین سال‌های 1966 تا 1969 به پیروزی برسد، تصمیم گرفت تا رقیب دیرینه خود یعنی فراری را در این سری مسابقات تنها بگذارد و بیشتر تمرکز خود را بر روی خودروهای عضلانی قرار دهد. بعد از عرضه موفق نسل اول GT در سال 2004، این خودرو با تغییرات گسترده‌ای در نمایشگاه دیترویت سال 2015 معرفی شد. پیشرانه‌های حجیم 8، 10 یا 12 سیلندر را فراموش کنید! چراکه در زیر کاپوت آن، از یک پیشرانه 3.5 لیتری V6 اکوبوست استفاده کردند. برخلاف تصوری که احتمالا دارید، قدرت خروجی این نیروگاه چیزی در حدود 650 اسب بخار برآورد شده است. همچنین برای استفاده حداکثری از قدرت آن، بدنه از جنس فیبر کربن و آلومینیوم ساخته شده تا خودرو مذکور حداقل وزن ممکن را داشته باشد. برچسب قیمتی 500 هزار دلار و تولید سالانه 250 عدد از مدل GT می‌تواند نایاب بودن و ارزش واقعی آن را به درستی نشان دهد.