روش پسگام – مبانی و مفاهیم

۱۰۹۹ بازدید
آخرین به‌روزرسانی: ۱۷ خرداد ۱۴۰۰
زمان مطالعه: ۱ دقیقه
دانلود PDF مقاله
روش پسگام – مبانی و مفاهیمروش پسگام – مبانی و مفاهیم

در تئوری کنترل، روش پسگام تکنیکی‌ست که در طی سال‌های 1990 توسط پیتر کوتوویچ و همکارنش برای طراحی کنترل‌های پایدارکننده جهت کلاس خاصی از سیستم‌های پویای غیرخطی توسعه یافته است. این سیستم‌ها از زیرسیستم‌هایی ساخته شده‌اند که از یک زیرسیستم غیر قابل تقلیل که می‌تواند با استفاده از متدهای دیگر پایدار شود، ایجاد می‌شوند. به دلیل وجود این ساختار بازگشتی، طراح می‌تواند فرایند طراحی را از سیستمی که می‌داند پایدار است شروع کند و بعد به کنترل‌کننده‌های جدیدی که هر زیرسیستم بیرونی را پایدار می‌کنند بپردازد (بازگشت به عقب). این فرایند زمانی که به کنترل نهایی برسیم، به پایان می‌رسد. بنابراین، این فرایند را با نام پسگام نامگذاری می‌کنند.

997696

روش پسگام یک متد بازگشتی برای پایدارسازی مبدا یک سیستم در قالب بازخوردی صریح (strict-feedback)، ارائه می‌کند. برای روشن شدن موضوع، سیستمی را در قالب زیر در نظر بگیرید:

سیستمی

که در آن:

  •  2.
  •  z1, z2, ..., zi, ..., zk-1, zk کمیت‌های نرده‌ای (اسکالر) هستند.
  •  u یک ورودی نرده‌ای برای سیستم است.
  •  fx, f1, f2, ..., fi, ..., fk-1, fkدر مبدا صفر است (یعنی 0=(0, 0, ..., 0)fi ).
  •   g1, g2, ... , gi, ..., gk-1, gkدر دامنه مورد نظر، غیر صفر است (یعنی 3  برای 4  ).

زیرسیستم اول را در نظر بگیرید، یعنی:

5

فرض کنید این زیرسیستم توسط کنترل مشخص و معلوم  (ux(x  در مبدا پایدار شده است (یعنی X=0)، به طوریکه  ux(0)=0 باشد. همچنین فرض می‌شود که یک تابع لیاپونو Vx برای این زیرسیستم پایدار وجود دارد. این بدان معنی‌ست که این زیرسیستم x ، توسط بعضی متدهای دیگر پایدار شده است و متد پسگام پایداری آن را تا شِل z اطراف آن گسترش می‌دهد.

در سیستم‌هایی که در این قالب بازخوردی صریح هستند و یک زیرسیستم پایدار x در آنها وجود دارد، داریم:

  •  ورودی کنترلی طراحی شده پسگام، u، بیشترین اثر پایدارای‌ را بر روی حالت دارد.
  •  حالت Zn سپس مانند یک کنترل پایدارکننده بر روی حالت Zn-1 که حالت قبل از خودش است، عمل می‌کند.
  •  این فرایند ادامه می‌یابد تا هر حالت zi توسط کنترل zi+1 پایدار شود.

رویکرد پسگام مشخص می‌کند که چگونه زیرسیستم x را با استفاده از z1 پایدار کرد، و سپس کار را با تعیین اینکه چگونه حالت بعدی یعنی z2 ، z1 را به سمت کنترل لازم برای پایدارسازی X پیش برده است، ادامه می‌دهد. بنابراین، این فرایند از x به سمت خارج از سیستم بازخوردی صریح گام برمی‌دارد تا زمانیکه کنترل نهایی u طراحی شود.

بر اساس رای ۵ نفر
آیا این مطلب برای شما مفید بود؟
اگر بازخوردی درباره این مطلب دارید یا پرسشی دارید که بدون پاسخ مانده است، آن را از طریق بخش نظرات مطرح کنید.
دانلود PDF مقاله
نظر شما چیست؟

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *