AMD در برابر Intel: قدیمی‌ترین نبرد بین غول های فناوری در سال ۲۰۱۸

۲۸۰ بازدید
آخرین به‌روزرسانی: ۳۱ اردیبهشت ۱۴۰۲
زمان مطالعه: ۷ دقیقه
AMD در برابر Intel: قدیمی‌ترین نبرد بین غول های فناوری در سال ۲۰۱۸

وقتی قصد دارید برای نخستین بار یک رایانه جمع کنید یا می‌خواهید پس از سال‌ها بالاخره رایانه خود را ارتقا دهید، گویا وارد سفری اسطوره‌ای به سوی ناشناخته‌ها می‌شوید. صدها و شاید هزاران جزء مختلف هست که می‌توان خرید اما نخستین و مهم‌ترین سؤال که باید پرسید این است: ای‌ام‌دی یا اینتل؟

جنگ ای‌ام‌دی و اینتل نیز همانند اپل و مایکروسافت یکی از بزرگ‌ترین نبردها برای کاربران رایانه است. یکی از این دو غول تولیدکننده تراشه‌های بسیار ظریف سیلیکونی در نهایت قلب رایانه جدید شما را تسخیر خواهد کرد. ای‌ام‌دی و اینتل درست به همان اندازه محصولاتی که تولید می‌کنند با هم متفاوت هستند ولی اجازه دهید وارد جزییات شویم تا ببینیم کدام‌یک انتخاب بهتری برای رایانه جدید شما هستند؟

ای‌ام‌دی در برابر اینتل: ارزش خرید

اگر صرفه‌جویی در هزینه‌ها در زمان جمع‌کردن یا ارتقای رایانه گزینه مهمی برای شما محسوب می‌شود، بهترین پردازنده غالباً آن است که نسبت به قیمتش بیشترین بازده را داشته باشد. اگر فقط قیمت را در نظر بگیریم، تراشه‌های ای‌ام‌دی معمولاً نسبت به تراشه‌های اینتل ارزان‌تر هستند. پردازنده‌های ارزان‌قیمت دو هسته‌ای سمپرون (Sempron)، اثلون (Athlon) یا سری آ دو هسته‌ای (dual-core processors) از میان محصولات ای‌ام‌دی از قیمت حدوداً 30 دلار شروع می‌شوند. در مقابل تراشه‌های ارزان‌قیمت اینتل مثلاً پردازنده دو هسته‌ای G3930 قیمتی در حدود 40 دلار دارد. با بررسی پردازنده‌های با عملکرد بالاتر نیز همین روال را مشاهده می‌کنیم و معمولاً قیمت تراشه‌های ساخت اینتل اندکی بالاتر از تراشه‌های ای‌ام‌دی است.

در طی یک دهه اخیر غالباً این سناریو قیمت‌گذاری از سوی متخصصین تأیید می‌شد تا این‌که پردازنده‌های جدید سری رایزن (Ryzen) ای‌ام‌دی وارد بازار شدند. ظهور این پردازنده‌ها در ابتدای سال 2017 این فرمول قدیمی را بر هم زد و پردازنده جدید رایزن 7 1800x در بالاترین نقطه محصولات گران‌قیمت ای‌ام‌دی قرار گرفت. این محصول یک پردازنده هشت هسته‌ای با کلاک توربو 4 گیگاهرتز است که حتی با وجود قیمت 460 دلاری در میان ارزان‌ترین پردازنده‌های هشت هسته‌ای در بازار کنونی قرار می‌گیرد. پردازنده رایزن 7 1700 با قیمت 300 دلاری محصولی از این هم اقتصادی‌تر محسوب می‌شود درحالی‌که برای خرید ارزان‌ترین هشت هسته‌ای اینتل باید 600 دلار هزینه کنید.

مقایسه دقیق‌تر

درعین‌حال پردازنده‌های جدید اینتل Core i9 و ای‌ام‌دی Threadripper هم خوره‌های فناوری و هم گیمر‌ها نشانه گرفته‌اند و عملکردی به مراتب بالاتر ارائه می‌دهند. این پردازنده‌ها پیش‌تر از قبل تعادل قیمت در برابر بازده را در بازار بر هم می‌زنند. پردازنده اینتل کور آی 9 7900x که بر روی مادربردهای قدیمی اینتل نمی‌تواند جای بگیرد دارای 10 هسته، 20 ترد (threads) و سرعت بیشینه 4.3 گیگاهرتز است و قیمت آن در حال حاضر 966 دلار تعیین شده است. اما برای این‌که اختلاف بازده در برابر قیمت بین پردازنده‌های ترادریپر ای‌ام‌دی و تراشه‌های سری ایکس کور اینتل را بهتر بفهمید باید به اعداد و ارقام زیر نگاهی بیندازید.

همان‌طور که در جدول فوق مشخص است پردازنده‌های ارزان‌تر ای‌ام‌دی سرعت‌های پایه بالاتر و کش اشتراکی بزرگ‌تری دارند. با این‌حال نسبت به تراشه‌های سری ایکس اینتل نیازمند توان مصرفی بیشتری هستند و سرعت بیشینه کمتری دارند. این‌ها برای شما چه معنی دارند؟ به طور خلاصه باید گفت که نزاع دیرینه بین ای‌ام‌دی و اینتل اینک از هر زمان دیگری شدیدتر شده است و گزینه‌های انتخابی بیشتری در اختیار مصرف‌کننده‌ها قرار گرفته است. در مجموع هر دو شرکت پردازنده‌هایی تولید می‌کنند که از هر نظر (قیمت، توان، عملکرد) دوشادوش هم حرکت می‌کنند. تراشه‌های اینتل نسبت به هر هسته عملکرد بهتری دارند و ای‌ام‌دی نیز سعی می‌کند با قیمت یکسان هسته‌های بیشتری ارائه دهد.

ای‌ام‌دی در برابر اینتل: بازی

بازی یکی از حوزه‌هایی است که انتخاب پردازنده را می‌تواند به کار دشواری تبدیل کند. پردازنده‌های اینتل دارای گرافیک مجتمعی بر روی پردازنده هستند اما معمولاً عملکرد آنها با تراشه‌های گرافیکی جداگانه یا کارت‌های گرافیکی افزودنی قابل مقایسه نیست.

درعین‌حال پردازنده‌های دسکتاپ ای‌ام‌دی تراشه‌های گرافیکی مجتمعی ندارند. در عوض ای‌ام‌دی هسته‌های پردازنده و هسته‌های گرافیکی با برند رادئون (Radeon) را در یک بسته/تراشه که واحد پردازش پرشتاب یا APU می‌نامد تجمیع می‌کند.

افرادی که به بازی اهمیت می‌دهند معمولاً از گرافیک‌های افزودنی یا پردازنده‌های گرافیکی مجزا به جای تراشه‌های گرافیکی مجتمع استفاده می‌کنند. در این حالت به دلیل نحوه ساخت پردازنده‌ها در این دو غول، اینتل معمولاً در عملکرد بازی تسلط دارد. تراشه‌های ای‌ام‌دی و به‌خصوص پردازنده‌های جدید رایزن در حالت‌های چندهسته‌ای بسیار عالی هستند و در اجرای برنامه‌هایی که از چندهسته‌ای پشتیبانی می‌کنند خوب ظاهر شده‌اند. تراشه‌های اینتل اغلب برعکس آن هستند، در تنظیمات چندهسته‌ای سنگین ضعیف هستند ولی در حالت‌های محدودیت ترد بسیار خوب عمل می‌کنند. با این‌که امروزه نسبت به گذشته بازی‌ها بیشتر چندهسته‌ای شده‌اند، ولی به‌ندرت از بیش از دو تا چهار هسته استفاده می‌کنند که معمولاً منجر به برتری اینتل در برابر بهینه‌سازی رایزن ای‌ام‌دی می‌شود.

به لطف معماری جدید «ذن» "Zen" که در هسته‌های پردازنده‌های رایزن ای‌ام‌دی استفاده می‌شود، این شکاف معمولاً کمتر به چشم می‌خورد. ما وقتی بنچمارک داخلی بازی سیویلیزیشن 6 (Civilization VI) را بر روی پردازنده رایزن 7 1800x اجرا می‌کردیم در مقایسه با پردازنده i7-7700k شاهد 10 فریم کمتر بودیم. زمانی که یک بازی که نیازمند گرافیک بیشتری است مثلاً For Honor بر روی پردازنده‌های رایزن ای‌ام‌دی اجرا می‌شود این فاصله کمتر می‌شود و میانگین فریم بر ثانیه به عدد 109 می‌رسد درحالی‌که این عدد برای پردازنده‌های کور آی 7 اینتل برابر با 110 فریم بر ثانیه است.

هنگام مقایسه تراشه‌های ترادریپر ای‌ام‌دی در برابر کور آی 9 اینتل می‌بینیم که اینتل برتری اندکی دارد. ما هیچ‌کدام از آنها را برای سیستم مخصوص بازی نمی‌توانیم توصیه کنیم چون بازی‌ها معمولاً چندان به تعداد بالای هسته پردازشی که در این پردازنده‌ها وجود دارند نیاز ندارند. در نهایت باید گفت که تراشه‌های اینتل امروزه برای بازی کردن بهتر هستند اما این بدین معنی نیست که باید از ای‌ام‌دی چشم‌پوشی کرد. رقیب اینتل پردازنده‌هایی ارائه می‌کند که ارزش بالایی در بازی دارند مانند تراشه رایزن 5.

انتخابی دشوار

در هر صورت به خاطر داشته باشید که پردازنده معمولاً به‌ندرت جزو عوامل محدودکننده در بازی‌ها به شمار می‌رود. سرمایه‌گذاری برای یافتن کارت‌های گرافیکی قدرتمند، اگر بتوان با قیمت مناسب یافت، معمولاً نتایج بهتری نسبت به انتخاب پردازنده قدرتمندتر در بازی‌ها نشان می‌دهد.

در نهایت باید گفت که یک انتخاب بسیار جذاب وجود دارد که در نوامبر معرفی شده و در اوایل ژانویه به طور کامل به بازار عرضه شده است: Core i7-8809G و سه ماژول دیگر با برند Core. این پردازنده‌ها در بازی معجزه نمی‌کنند ولی به جای خرید یک مجموعه عجیب‌وغریب از تراشه‌های گرافیکی مجزای رادئون، حافظه‌های گرافیکی HBM2 و یک پردازنده اینتل می‌توان از این راه‌حل مجتمع بهره‌مند شد.

در پردازنده Core i7-8809G اینتل وظیفه ساخت چهار هسته نسل هفتمی کابی لیک (Kaby Lake) و اجزای پردازنده گرافیکی مجتمع HD Graphics 630 را بر عهده داشته است. درعین‌حال ای‌ام‌دی 1536 هسته گرافیکی وگا (24 واحد محاسباتی) و حافظه اختصاصی HBM2 را ارائه کرده است. هنوز قضاوت‌ها در مورد این‌که این تراشه همه‌کاره در بنچمارک‌ها چگونه عمل می‌کند به‌درستی مشخص نشده‌اند ولی یکی از نخستین محصولات که بر روی این ماژول کور آی 7 تکیه کرده است NUC «Hades Canyon» است. سه ماژول دیگر اینتل عبارتند از: Core i7-8709G، Core i7-8705G و Core i7-8706.

از طرف دیگر ای‌ام‌دی پردازنده‌های موبایل جدید با برند رایزن را معرفی کرده است. این چهار تراشه با حذف لوگوی APU شامل هسته‌های پردازشی بر اساس معماری جدید این شرکت یعنی ذن هستند و کارت‌های گرافیکی نیز بر اساس جدیدترین معماری ‌ای‌ام‌دی به نام وگا (Vega) طراحی شده‌اند که در دو کارت گرافیکی افزودنی دسکتاپ گران‌قیمت رادئون وگا 64 و وگا 56 این شرکت استفاده شده‌اند. این تراشه‌ها نوید عملکرد بهتری را نسبت به نسل قبلی می‌دهند چون ای‌ام‌دی وقتی شروع به ساخت معماری پردازنده ذن کرد کار طراحی خود را از صفر شروع کرد.

ای‌ام‌دی در برابر اینتل: اورکلاک

سرعت‌های کلاک برای مقایسه پردازنده‌ها در برابر هم روش مناسبی محسوب می‌شوند، مثلاً 2.7 گیگاهرتز در برابر 4.5 گیگاهرتز. اما به خاطر نگهدارید که این اعداد، اعداد ثابتی نیستند. کلاک‌های افزایش‌یافته در برخی حالت‌ها بازده عملکردی موقتی بهتری ارائه می‌دهند، اما اگر وارد عرصه اورکلاکینگ بشوید می‌توانید مقدار این افزایش عملکرد را به طور کامل متحول کنید.

اورکلاک کردن (Overclocking) یک پردازنده بسته به روش انتخابی، کاری سرراست است، اما در مورد هر پردازنده‌ای نمی‌توان این کار را انجام داد. اغلب پردازنده‌ها ضریب‌های «قفل‌شده» دارند که از هرگونه اقدام برای اورکلاک کردن جلوگیری می‌کند. خوشبختانه هم اینتل و هم ای‌ام‌دی پردازنده‌های قابل اورکلاک کردن را در قیمت‌های مختلفی ارائه می‌دهند. اگر به دنبال پردازنده‌های قابل اورکلاک اینتل می‌گردید به دنبال حرف k یا x در نام پردازنده باشید مثلاً Core i7-8700k. در مورد ای‌ام‌دی همه تراشه‌های رایزن از اورکلاک پشتیبانی می‌کنند. اگرچه همه آنها از اورکلاک خودکار که XFR نامیده می‌شود پشتیبانی نمی‌کنند.

به طور کلی اورکلاک بیشتر به خود تراشه‌ها مربوط است. در تست‌های ما پردازنده رایزن 7 1800x پس از اورکلاک عملکرد بهتری نشان داد؛ اما امکان دریافت عملکرد بسیار زیاد از پردازنده‌های هشت هسته‌ای ای‌ام‌دی وجود ندارد. ولی تراشه‌های متوسط 1700 و 1700 ایکس در مدیریت سرعت‌های اورکلاک بهتر عمل می‌کنند. جدیدترین نسل تراشه‌های اینتل به طور بالقوه تا حدودی امکان اورکلاکینگ بیشتری دارند، گرچه سرعت بیشینه آنها بسیار پایین است ولی برخی از آنها سرعت بیشینه بالاتری نسبت به دیگران دارند. در اغلب حالت‌های اورکلاکینگ به سیستم خنک‌سازی خوبی نیاز دارید.

اگر در بازار به دنبال خرید یک پردازنده برای اورکلاک کردن هستید، پردازنده‌های گران‌قیمت اینتل قابلیت بالایی برای این کار دارند و با میزبانی از گزینه‌های حافظه‌ای جدید برای افرادی که می‌خواهند از بیشینه توان تراشه‌های خود استفاده کنند گزینه مناسبی محسوب می‌شوند. تراشه‌های اقتصادی ‌ای‌ام‌دی را نیز می‌توان اورکلاک کرد ولی تراشه‌های ارزان‌قیمت‌تر اینتل این گزینه را ندارند.

ای‌ام‌دی در برابر اینتل: برنده کیست؟

تراشه‌های گران‌قیمت ای‌ام‌دی در برابر تراشه‌های گران‌قیمت اینتل برای کارهای روزمره خروجی‌های چندان متفاوتی ایجاد نمی‌کنند. تفاوت‌های کاملاً مشخصی در حالت‌های خاص و بنچمارک‌ها وجود دارد اما امروزه مانند گذشته پردازنده دیگر به عنوان یک شاخص عملکرد رایانه مطرح نمی‌شود.

پردازنده‌های ای‌ام‌دی به‌خصوص در محدوده با قیمت متوسط و پایین ارزش خرید بالاتری نسبت به تراشه‌های اینتل دارند. به طور عکس پردازنده‌های اینتل هسته‌های منفرد قوی‌تری دارند و عملکرد بازی آنها حتی نسبت به پردازنده‌های قدرتمند ترادریپر ای‌ام‌دی بالاتر است. در عوض افرادی که به دنبال استفاده از برنامه‌هایی باشند که به طور کامل از چندهسته‌ای پشتیبانی می‌کنند بهتر است از پردازنده‌های مدرن ای‌ام‌دی استفاده کنند.

وقتی می‌خواهید رایانه خود را ارتقا دهید، بهترین کار مقایسه اعداد و ارقام منفرد عملکرد تراشه‌هایی است که می‌خواهید بخرید اما باید این راهنمایی‌های کلی را نیز در نظر داشته باشید چون نقطه شروع مناسبی برای انتخاب شما ایجاد می‌کنند. به لطف عملکرد بسیار خوب تراشه‌های رایزن نسبت به نسل‌های قبلی ‌ای‌ام‌دی بر حسب توان و ارزش خرید، بازار پردازنده پس از در جا زدن در نقطه‌ای ثابت در طی سالیان متمادی اینک بسیار رقابتی شده است. می‌توان استدلال کرد که اینتل هنوز یک انتخاب مطمئن به‌خصوص برای گیمرها محسوب می‌شود اما ای‌ام‌دی نیز بهتر از هر زمان دیگری ظاهر شده است. برای کسانی که با جیپ پرپول سیستم جمع می‌کنند، تراشه‌های ترادریپر ای‌ام‌دی بسیار قدرتمند هستند که چشم‌ها را به بنچمارک‌ها خیره کنند.

بااین‌حال، تراشه‌های قدیمی‌تر سری آ و اف ایکس ای‌ام‌دی در رقابت با اینتل نیستند و هرگز هم نخواهند بود. پس اگر به هر لیلی به دنبال نسل‌های قدیم سخت‌افزاری هستید، اینتل بسیار مطمئن‌تر است.

==

بر اساس رای ۳۵ نفر
آیا این مطلب برای شما مفید بود؟
اگر بازخوردی درباره این مطلب دارید یا پرسشی دارید که بدون پاسخ مانده است، آن را از طریق بخش نظرات مطرح کنید.
منابع:
digitaltrends
۶ دیدگاه برای «AMD در برابر Intel: قدیمی‌ترین نبرد بین غول های فناوری در سال ۲۰۱۸»

تراشه های ای ام دی هرچقدر هم به صرفه و با تعداد هسته بیشتری باشن بازم مصرف برق خیلی بیشتری نسبت به اینتل دارن،این یعنی اگه قراره سیستم خنک کننده معمولی داشته باشین اینتل گزینه بهتری برای شماست

AMD حرف اول رو زده میزنه و خواهد زد

درود
این مقاله متاسفانه یکطرف است و در واقع اینتل رو تبلیغ میکنه که حق میدم که تبلیغ کنن چون الان amd حرف اول رو میزنه و اکثرا دارن سیستم بازان به طرف amd کوچ میکنن چون واقعا ای ام دی معجزه میکنه .

ای ام دی فعلا سلطانه

سلام نظر شما درباره cpu amd ryzen 5 3600 xt چی هست و چرا ؟

عجبا
گفتین فقط یه مقاله ای بدم مخاطب جذب کنه آخه چرا بدون اشراف کامل مقاله می دید ترجمه هم اگه کردید اول بررسی کنید بعد ترجمه کنید
این مقاله کلی ایراد داره تو بندش که اومده خرید پردازده Core i7-8809G رو پیشنهاد داده که یه پردازنده بر اساس معماری x86 و اصلا پردازنده موبایله کی پردازنده موبایل میخره میندازه تو سیستمش آخه

نظر شما چیست؟

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *