دستورات NPM که باید بدانید – توضیح ۱۹ دستور با کاربرد

«Node Package Manager» که معمولاً «NPM» نامیده می‌شود نوعی ابزار خط فرمان است که در محیط «نود جی اس» (Node.js) ادغام شده و برای کار با بسته‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد. در اصل عملکرد اصلی این ابزار مدیریت بسته است و به توسعه‌دهندگان اجازه می‌دهد تا کتابخانه‌ها، بسته‌ها و ماژول‌های ضروری برای برنامه‌های Node.js خود بدون زحمت نصب، به‌روزرسانی و نظارت کنند. یکی از مهم‌ترین چیزهایی که باید در مورد NPM بیاموزیم دستورات آن هستند. در مطلب قبل از «مجله فرادرس» در رابطه با اینکه NPM چیست و چه کاربردی دارد توضیحاتی کامل ارائه شد. این بار می‌خواهیم که مجموعه کاملی از دستورات NPM را مورد بررسی قرار دهیم.

هدف از این مطلب ارائه راهنمایی جامع در ارتباط با پرکاربردترین دستورات NPM و آشنایی کاربران با اهداف این دستورات است. این منبع را همچنین می‌توان به‌عنوان نوعی برگه تقلب NPM نیز در نظر گرفت و هر زمانی که لازم شد به آن مراجعه کرد. مطالعه این مطلب به کاربر امکان می‌دهد قابلیت‌ها و ویژگی‌های متنوع NPM را درک کرده و به طور کامل از آن استفاده کند.

کار NPM چیست؟

در اصل NPM، فرآیند دانلود و مدیریت کتابخانه‌های خارجی و وابستگی‌ها را ساده می‌کند. این بسته‌ها و کتابخانه‌ها اغلب در پروژه‌های Node.js استفاده می‌شوند. با این وجود، NPM کاربردی بیش از مدیریت بسته ارائه می‌دهد. این ابزار همچنین کارهایی مانند به اشتراک‌گذاری کد، توزیع، اجرای اسکریپت و ایجاد پروژه را تسهیل می‌کند. این کاربردها موجب شده‌اند که NPM به ضروری‌ترین ابزار در اکوسیستم Node.js تبدیل شود.

فیلم آموزش مقدماتی نود جی اس Node.js در فرادرس

کلیک کنید

اهمیت NPM در نود جی اس چیست؟

NPM به عنوان پلی محوری عمل می‌کند که برنامه Node.js را به جامعه جهانی توسعه‌دهندگان متصل خواهد کرد. این قابلیت به کاربران امکان دسترسی به مخزن گسترده‌ای از بسته‌ها و کتابخانه‌ها را می‌دهد که به وسیله متخصصان در سراسر جهان ساخته شده‌اند. در واقع NPM به توسعه‌دهنده امکان می‌دهد راه‌حل‌ها و تکنیک‌های سایر توسعه‌دهندگان را در پروژه‌های خود به کار ببرد و این در زمان و هزینه او صرفه‌جویی می‌کند.

قدرت واقعی NPM در سادگی ظریف و کارایی قابل‌توجه آن نهفته است. این ابزار بدون داشتن اثر جانبی روی پروژه، مدیریت بسته‌های ضروری را برای ارائه عملکرد روان برنامه ارائه می‌دهد. چه برنامه به تعداد بسته زیادی و یا کمی نیاز داشته باشد، NPM فرآیند توسعه آن را ساده می‌کند. در کار با NPM همه‌چیز با اعلان یا دستور ساده شروع می‌شود و از آنجا، NPM به طور یکپارچه کارهای سنگین را انجام می‌دهد و آنجاست که واکشی بسته‌های مورد نیاز، انجام نصب و اطمینان از به‌روزرسانی به موقع، همه با سهولت و بی‌دردسر انجام می‌شوند.

دستورات NPM

دستورات NPM مجموعه‌ای از اقدامات قابل‌دستیابی به وسیله ابزار NPM هستند که با استفاده از ابزار خط فرمان اجرا می‌شوند و اغلب با یک یا چند آرگومان همراه هستند. برای مثال در دستور npm install express عبارت install معنای فرمان و express به معنای آرگومان است.

فهرستی از دستورات NPM وجود دارد که هرکدام به طور دقیق برای اجرای کاری خاص ساخته شده‌اند. اگرچه آشنایی با همه این دستورات کاری مفید است ولی با این حال لزومی به استفاده و یادگیری همه آن‌ها نیست. در جدول زیر، خلاصه‌ای مختصر از متداول‌ترین دستورات NPM به همراه توضیحات مختصری در مورد عملکرد آن‌ها ارائه شده است:

جدول فوق نگاه اجمالی از این دستورات و عملکرد آنها را ارائه می‌دهد. با این حال، برای استفاده ماهرانه و کارآمد از قابلیت‌های NPM، بررسی پیچیدگی‌های دستورات NPM بسیار مهم است. در ادامه این دستورات با جزئیات بیشتری مورد بررسی قرار خواهند گرفت.

دستور NPM init

دستور npm init راهنمایی برای مقداردهی اولیه پروژه NPM جدید است. هنگام اجرا، این دستور از کاربر می‌خواهد که اطلاعات ضروری در مورد پروژه خود را ارائه دهد. این جزئیات شامل موارد زیر است:

فیلم آموزش فریم ورک نود جی اس – آپلود فایل با Node.js

کلیک کنید

• نام پروژه
• نسخه
• توضیحات
• فایل اصلی
• فرمان تست
• مخزن Git
• کلمات کلیدی
• نویسنده
• نوع مجوز

سپس از این ورودی برای تولید فایل «package.json» در پوشه اصلی فعلی استفاده می‌شود که به عنوان فایل اصلی پروژه عمل می‌کند. در این «package.json»، «ابرداده‌های» (Metadata) مربوط به پروژه به همراه فهرستی از وابستگی‌های آن پیدا خواهد شد. این فهرست NPM را قادر می‌سازد تا تشخیص دهد که کدام بسته‌ها باید برای اطمینان از عملکرد پروژه نصب شوند. برای راه‌اندازی سریع پروژه بدون نیاز به ورودی تعاملی، می‌توان گزینه npm init -y را انتخاب کرد که «package.json» را با مقادیر پیش‌فرض پر می‌کند. «سینتکس» (Syntax) استفاده از این دستور به صورت زیر است:

$ npm init

با فراخوانی این دستور، NPM فرآیند ایجاد پروژه را آغاز کرده و کاربر را به وسیله ارائه جزئیات ضروری پروژه راهنمایی می‌کند.

دستور NPM install

در میان دستورات NPM، دستور npm install یکی از مهم‌ترین آن‌ها و سنگ بنای این دستورات است. هدف این دستور نصب بسته‌های ضروری برای عملکرد پروژه است. هنگام اجرا، این دستور به فایل «package.json» اشاره کرده و وابستگی‌های پروژه را شناسایی می‌کند و به نصب آن‌ها ادامه می‌دهد.
به سادگی با اضافه کردن نام بسته پس از دستور npm install ، می‌توان به NPM دستور داد آن بسته خاص را نصب کند. به عنوان رفتار پیش‌فرض، NPM آخرین نسخه موجود بسته را نصب می‌کند. با این وجود، اگر به نسخه خاصی از بسته نیاز باشد، می‌توان آن را با ارائه شماره نسخه، برچسب یا محدوده نسخه مشخص کرد. نمونه استفاده از این دستور به صورت زیر است:

$ npm install

در دستور فوق، تمام وابستگی‌های پروژه فهرست شده در «package.json» نصب می‌شوند. نمونه دیگر به صورت زیر است:

$ npm install express

دستور بالا با افزودن نام بسته (به عنوان مثال، express )، NPM آخرین نسخه بسته express را نصب می‌کند. مثال زیر هم برای نشان دادن این دستور است.

$ npm install express@4.17.1

در مثال بالا به NPM دستور داده شده است که نسخه 4.17.1 بسته express را به صراحت نصب کند. مثال دیگری به صورت زیر است:

$ npm install express@latest

همچنین دستور فوق تضمین می‌کند که آخرین نسخه موجود بسته express نصب شده است. npm install همچنان فرمانی اساسی برای مدیریت وابستگی‌های پروژه است و فرآیند ترکیب بسته‌های خارجی را در پروژه Node.js ساده می‌کند.

دستور NPM install [package] --save-dev

در حالی که دستور استاندارد npm install [package] برای نصب بسته به عنوان وابستگی تولید به کار می‌رود اما در برخی از سناریوها شرایطی پیش می‌آید که کاربر به طور خاص به بسته‌ای تنها در مرحله توسعه نیاز دارد. برای مثال کتابخانه‌های موردنیاز برای تست، «ترانسپایلرها» (Transpilers) و «لنترها» (Linters) نمونه‌های بارز بسته‌هایی هستند که معمولاً در طول توسعه ضروری‌اند و در محیط‌های تولید به آن‌ها نیازی نیست.

برای رفع این نیاز، دستور npm install [package] --save-dev وارد عمل می‌شود. این دستور کار دوگانه نصب بسته تعیین شده و الحاق آن به بخش devDependencies در فایل package.json پروژه را انجام می‌دهد. این دستور از دستورات NPM روشن می‌کند که بسته منحصراً به عنوان نوعی وابستگی توسعه عمل می‌کند. مثال زیر نحوه استفاده از این دستور را نشان می‌دهد:

$ npm install jest --save-dev

این دستور بسته jest را نصب کرده و آن را به صراحت به عنوان وابستگی توسعه در package.json علامت‌گذاری می‌کند. چنین مدیریت دقیق وابستگی‌های توسعه هنگام تنظیم گردش کار توسعه قوی و کارآمد ضروری است.

دستور NPM uninstall

با دستورات NPM، نه تنها می‌توان بدون زحمت بسته‌ها را وارد پروژه خود کرد، بلکه می‌توان در مواقعی که دیگر نیازی به آن‌ها نیست، آن‌ها را از پروژه حذف کرد. دستور انجام این کار npm uninstall است و به دنبال آن نام بسته‌ای خواهد آمد که کاربر قصد حذف آن را دارد. هنگامی که دستور حذف اجرا شد، بسته مشخص شده را از دایرکتوری node_modules پاک می‌کند.

فیلم آموزش نود جی اس، انگولار و مونگو دی بی – پیاده سازی احراز هویت کاربر با Angular، Node.js و MongoDB در فرادرس

کلیک کنید

علاوه بر این، دستوە نام برده مسئولیت حفظ یکپارچگی وابستگی‌های پروژه را با به‌روزرسانی فایل‌های «package.json» و «package-lock.json» بر عهده می‌گیرد تا به‌طور دقیق حذف بسته را منعکس کند. مثال زیر نحوه استفاده از این دستور را نشان می‌دهد:

$ npm uninstall express

در مثال فوق از مجله فرادرس، بسته express از پروژه حذف می‌شود و اطمینان حاصل می‌کند که وابستگی‌های پروژه دقیق و به‌روز باقی می‌مانند. انعطاف‌پذیری NPM در مدیریت بسته‌ها گواهی بر کاربرد آن برای توسعه‌دهندگان است.

دستور NPM update

با گذشت زمان، بسته‌های ادغام شده در پروژه ممکن است به وسیله توسعه‌دهندگان آن‌ها به‌روزرسانی شوند. این به‌روزرسانی‌ها اغلب ویژگی‌های جدیدی را معرفی می‌کنند، باگ‌ها را برطرف کرده یا امنیت بسته را تقویت خواهند کرد. با توجه به این ویژگی‌ها به‌روز نگه‌داشتن بسته‌ها کاری ضروری است. دستور npm update در این زمینه به کمک کاربر می‌آید. این دستور هنگامی که بدون هیچ آرگومان اضافی اجرا شود، تمام بسته‌های ثبت شده در فایل «package.json» پروژه را بررسی می‌کند و سپس اقدام به به‌روزرسانی این بسته‌ها به آخرین نسخه‌های آن‌ها، مطابق با محدوده نسخه مشخص شده می‌کند.

اگر کاربر بخواهد بسته‌ای خاص را به‌روزرسانی کند می‌تواند به عنوان آرگومان نام این بسته را در دستور قرار دهد. با اضافه کردن نام بسته پس از دستور npm update این کار به درستی انجام خواهد شد که مثال‌های زیر نحوه استفاده از این دستور را نشان می‌دهند.

$ npm update

با اجرای دستور فوق، فرآیند به‌روزرسانی جامع را آغاز می‌شود و اطمینان حاصل خواهد شد که تمام بسته‌ها با آخرین نسخه‌های خود در محدودیت‌های نسخه ارائه شده مطابقت دارند. دستور زیر هم بسته‌ای خاص را به‌روزرسانی می‌کند.

$ npm update express

دستور بالا دامنه به‌روزرسانی را منحصراً به بسته express محدود می‌کند و دقت در حفظ وابستگی‌های پروژه‌ را به‌روز و کارآمد خواهد کرد. به‌روز نگه‌داشتن بسته‌های پروژه جنبه‌ای اساسی برای حفظ پروژه به صورت سالم و ایمن است.

دستور NPM ls‎‎

یکی دیگر از دستورات NPM که اهمیت زیادی دارد، دستور npm ls است. دستور npm ls به عنوان ابزاری ارزشمند برای فهرست کردن بسته‌های نصب شده در پروژه به همراه وابستگی‌های مرتبط با آن‌ها عمل می‌کند. زمانی که کاربری به دنبال اطلاعاتی در مورد نسخه‌های بسته‌های نصب شده خود باشد یا بخواهد پیچیدگی‌های وابستگی‌های آن‌ها را درک کند، این دستور بسیار مفید واقع خواهد شد.

به طور پیش‌فرض، npm ls درخت وابستگی جامع پروژه حاضر را نشان می‌دهد. با این وجود، کاربر این امکان را دارد که با مشخص کردن نام بسته، نسخه بسته خاص و وابستگی‌های مربوط به آن را تقویت کند. مثال زیر نحوه استفاده از این دستور را نشان می‌دهد:

$ npm ls

وقتی این دستور اجرا شود، نمایی کلی از بسته‌های نصب شده را در اختیار کاربر قرار می‌دهد و در کنار آن نسخه‌های بسته و شبکه پیچیده‌ای از وابستگی‌هایی که بسته به آن‌ها متکی است را هم آشکار می‌کند. همچنین توجه به مثال زیر هم در این رابطه مهم است.

$ npm ls express

در سناریوی فوق، دستور تمرکز خود را به بسته express محدود کرده و نسخه express وابستگی‌های آن را آشکار می‌کند. npm ls به عنوان دستور ارزشمندی برای تعمیر و عیب‌یابی پروژه عمل کرده و به کاربر این امکان را می‌دهد که بینش دقیقی از چشم‌انداز بسته پروژه به دست آورد.

دستور NPM run [script]

دستور npm run به عنوان دروازه‌ای برای اجرای اسکریپت‌هایی عمل می‌کند که به دقت در بخش scripts فایل «package.json» پروژه تعریف شده‌اند. این اسکریپت‌ها می‌توانند طیف گسترده‌ای از توابع را شامل شوند، مانند ساخت برنامه، انجام آزمایش‌ها، راه‌اندازی برنامه و موارد دیگر. برای تنظیم اسکریپت فقط باید دستور npm run را اعمال و به دنبال آن نام اسکریپت خاص مدنظر را آورد. مثال زیر نحوه استفاده از این دستور را نشان می‌دهد:

$ npm run start

با اجرای دستور بالا، اسکریپت با برچسب start شروع می‌شود که می‌تواند مسئول راه‌اندازی برنامه یا راه‌اندازی سرور توسعه خاصی باشد.

$ npm run test

در دستور بالا، دستور npm run ، اسکریپت تعیین شده را به عنوان دستوری آزمایشی شروع می‌کند، که معمولاً برای اجرای مجموعه آزمایشی پروژه استفاده می‌شود. تطبیق‌پذیری npm run آن را به ابزاری محوری در ساده‌سازی وظایف مختلف توسعه، افزایش خودکارسازی پروژه و تقویت گردش کار توسعه پروژه تبدیل می‌کند و یکی از مهم‌ترین دستورات NPM محسوب می‌شود.

دستور NPM test

دستور npm test نوعی دستور میانبر مناسب برای اجرای اسکریپت آزمایشی در دستورات NPM است و این دستور آزمایش‌هایی برای بخش scripts فایل package.json پروژه ارائه می‌دهد. این دستور فرآیند اجرای مجموعه آزمایشی تعیین شده را ساده می‌کند. نمونه استفاده از این دستور به صورت زیر است:

$ npm test

با این دستور مختصر، اجرای اسکریپت با عنوان نوعی آزمایش در پیکربندی پروژه آغاز می‌شود. به طور معمول، این اسکریپت مسئول تنظیم مراحل تست پروژه است. npm test روشی مختصر و شناخته شده برای اطمینان از قابلیت اطمینان و کیفیت پایگاه کد به وسیله آزمایش خودکار محسوب می‌شود.

دستور NPM publish

هنگامی‌که کاربری بسته Node.js را ایجاد و مشتاق به اشتراک‌گذاری آن با جامعه توسعه‌دهنده گسترده‌تر است، دستور npm publish را به کار می‌برد. این دستور از مجموعه دستورات NPM به کاربران این امکان را می‌دهد که بسته خود را در رجیستری NPM منتشر کرده و آن را در دسترس دیگران قرار دهند. هنگامی‌که بسته کاربر منتشر شد، توسعه‌دهندگان همکار می‌توانند بدون زحمت آن را با استفاده از دستور npm install نصب کنند.

قبل از اینکه کاربر بتواند کار انتشار بسته را آغاز کند، باید اول در وب‌سایت[+] NPM حساب کاربری بسازد. علاوه بر این، ورود به ‌حساب کاربری برای ساخت بسته NPM شرطی ضروری است و این کار را می‌توان با استفاده از دستور npm login انجام داد. نمونه استفاده از این دستور به صورت زیر است:

$ npm publish

با اجرای این دستور، فرآیند انتشار بسته دقیق ساخته شده آغاز می‌شود و کد و تخصص کاربر با جامعه گسترده‌تر Node.js به اشتراک گذاشته خواهد شد. npm publish گامی اساسی در دسترسی به بسته‌های کاربر و سودمند ساختن بسته‌های او برای دیگران، تقویت همکاری و نوآوری در اکوسیستم توسعه است.

دستور NPM version [update_type]

دستور npm version نقش اساسی در مدیریت شماره نسخه بسته ایفا می‌کند. این دستور از مجموعه دستورات NPM کار تنظیم یکپارچه شماره نسخه را در فایل «package.json» هماهنگ کرده و هم‌زمان تگ Git جدید با شماره نسخه به‌روز شده ایجاد می‌کند. برای اجرای مؤثر این دستور، باید نوع به‌روزرسانی مورد نظر را به دنبال npm version مشخص کرد. نوع به‌روزرسانی می‌تواند یکی از سه گزینه زیر باشد:

• « Patch »
• « Minor »
• « Major »

فیلم آموزش نود جی اس، انگولار و مونگو دی بی – طراحی سایت خبری با Angular ،Node.js و MongoDB در فرادرس

کلیک کنید

بسته به ماهیت و اهمیت تغییرات ارائه شده در نسخه جدید این به‌روزرسانی‌ها انجام می‌شود. در ادامه سینتکس این دستورات ارائه خواهند شد. مثال patch به صورت زیر است:

$ npm version patch

در سناریوی فوق، دستور npm version به‌روزرسانی نسخه بسته را آغاز کرده و تغییرات جزئی و سازگار با عقب را در پایگاه کد ایجاد می‌کند. این دستور اغلب برای رفع اشکال یا بهبودهای کوچک مناسب است. همچنین مثال استفاده از دستور npm version برای Minor به صورت زیر است:

$ npm version minor

در سناریوی فوق، این دستور نسخه را به شماره‌های بالاتر از نسخه فعلی به‌روز می‌کند که نشان‌دهنده معرفی ویژگی‌ها یا پیشرفت‌های جدید است که سازگاری با نسخه قبلی را حفظ می‌کنند. این دستور معمولاً زمانی به کار می‌رود که کاربر بخواهد تغییرات اساسی اما همچنان سازگار در بسته خود ایجاد کند. همچنین مثال دستور Major به صورت زیر است:

$ npm version major

در مثال بالا، شماره نسخه دستخوش تغییر قابل‌توجهی می‌شود که نشان‌دهنده تغییرات اساسی است که امکان دارد با نسخه قبلی سازگار نباشد. این دستور برای به‌روزرسانی‌های اصلی است که تغییرات قابل‌توجهی در عملکرد یا ساختار بسته ایجاد می‌کند. دستور npm version ابزاری ضروری برای حفظ نسخه‌سازی واضح برای بسته‌ها، تسهیل ارتباط با کاربران و همکاران در مورد تغییرات ایجاد شده در هر نسخه است.

دستور NPM audit

دستور npm audit به عنوان نگهبانی هوشیار برای حفظ امنیت پروژه عمل می‌کند و به کشف هرگونه آسیب‌پذیری شناخته شده در درخت وابستگی اختصاص دارد. پس از اجرای این دستور، NPM با دقت بسته‌های ثبت شده در فایل «package.json» را بررسی می‌کند و آن‌ها را با پایگاه داده جامع «Node Security Platform» برای شناسایی دقیق آسیب‌پذیری‌ها ارجاع می‌دهد.

با این حال، دستور npm audit صرفاً فقط نوعی زنگ خطر و اعلان هشدار به کاربر نیست. این دستور با ارائه اطلاعات دقیق در مورد هر آسیب‌پذیری شناسایی شده گامی فراتر می‌رود. این دستور نه‌تنها ماهیت و شدت هر موضوع را برجسته می‌کند، بلکه دستورات دقیقی را برای اصلاح آن‌ها در اختیار کاربر قرار می‌دهد. مثال استفاده از این دستور به صورت زیر است:

$ npm audit

با فراخوانی این دستور، بررسی کامل وابستگی‌های پروژه آغاز می‌شود و به کار این امکان را می‌دهد که به طور فعالانه به هرگونه نگرانی امنیتی احتمالی رسیدگی کند. npm audit ابزاری ضروری برای اطمینان از استحکام و یکپارچگی پروژه‌های Node.js است و به کاربران کمک می‌کند از تهدیدات امنیتی آگاه باشند.

دستور NPM cache clean --force

دستور npm cache clean --force ابزار کاربر برای انجام پاک‌سازی کامل کش در اکوسیستم NPM است. کش‌ها به عنوان مخازن داده‌هایی هستند که می‌توانند در آینده دوباره مورد استفاده قرار گیرند. NPM از کش برای ذخیره بسته‌هایی که قبلاً نصب ‌شده‌اند استفاده می‌کند و در صورت لزوم نیازی به بارگیری مجدد آن‌ها ندارد.

پاک کردن حافظه پنهان می‌تواند حرکتی استراتژیک برای عیب‌یابی مشکلات خاصی باشد که ممکن است در هنگام نصب بسته یا به‌روزرسانی ایجاد شود و نحوه استفاده از آن به صورت زیر است:

$ npm cache clean --force

این دستور، زمانی که اجرا می‌شود، فرآیند پاک‌سازی کش قوی را راه‌اندازی می‌کند و اطمینان می‌دهد که داده‌های ذخیره‌شده در حافظه پنهان که ممکن است باعث ایجاد مشکل شوند، به سرعت از بین می‌روند. پاک کردن کش NPM گامی فعال در حل موانع احتمالی در مدیریت بسته و حفظ کارایی محیط توسعه Node.js است.

دستور NPM outdated

دستور npm outdated به عنوان نوعی نگهبانی سخت‌کوش بسته عمل می‌کند و وظیفه شناسایی بسته‌های قدیمی را در پروژه بر عهده دارد. پس از اجرای آن، NPM بررسی جامعی از بسته‌های فهرست شده در فایل «package.json» انجام می‌دهد. سپس نسخه‌هایی را که در حال حاضر نصب شده‌اند با به‌روزترین نسخه‌های قابل‌دستیابی در رجیستری NPM در کنار هم قرار می‌دهد.

هنگامی‌که تفاوت در نسخه‌سازی تشخیص داده می‌شود، npm outdated صرفاً به کاربر هشدار نمی‌دهد و در کنار آن خلاصه‌ای دقیق از بسته‌های قدیمی ارائه می‌دهد. این گزارش شامل نسخه‌ای بوده که در حال حاضر موجود است. همچنین آخرین نسخه قابل دسترسی از رجیستری NPM و نسخه مشخص شده در فایل «package.json» کاربر هم در این گزارش قرار خواهند گرفت. نحوه استفاده از این دستور در مجموعه دستورت NPM به صورت زیر است:

$ npm outdated

با صدور دستور فوق، بررسی دقیق وابستگی‌های پروژه آغاز می‌شود و به کاربر امکان می‌دهد از آخرین پیشرفت‌ها و به‌روزرسانی‌های اکوسیستم Node.js مطلع شود. npm outdated ابزاری ارزشمند برای اطمینان از اینکه پروژه از جدیدترین نسخه‌های بسته‌ها استفاده می‌کند، محسوب می‌شود و ثبات، امنیت و عملکرد را افزایش می‌دهد.

دستور NPM root از مجموعه دستورات NPM

دستور npm root به عنوان نوعی مسیریاب یا راهنما عمل کرده و کاربر را به دایرکتوری اصلی که بسته‌های نصب شده در آن قرار دارند هدایت می‌کند. این اطلاعات در سناریوهایی که کاربر به دنبال تعیین دقیق محل دقیق نصب بسته خاص است یا با مشکلاتی مواجه می‌شوید که بررسی دقیق‌تر فایل‌های بسته را ضروری می‌کند، بسیار ارزشمند است.

فیلم آموزش ساخت میکروسرویس با نود جی اس Nodejs و ری اکت React در فرادرس

کلیک کنید

این دستور به صورت زیر استفاده می‌شود:

$ npm root

با اجرای دستور فوق، کاربر بینش فوری نسبت به دایرکتوری ریشه‌ای که نصب بسته‌ها را در خود جای داده است، به دست می‌آورد و به او امکان می‌دهد تا با دقت پیمایش، بازرسی و عیب‌یابی را انجام دهد. npm root ابزار ارزشمند برای توسعه‌دهندگانی است که به دنبال شفافیت و کنترل نصب بسته خود در محیط Node.js هستند.

دستور NPM config get prefix

دستور npm config get prefix به عنوان ابزاری برای یافتن اطلاعات ضروری در دایرکتوری که بسته‌های جهانی در آن قرار دارند عمل می‌کند. در سیستم‌های مبنی بر سیستم عامل یونیکس، این دایرکتوری به طور معمول در /usr/local قرار دارد، در حالی که در ویندوز، به طور پیش‌فرض در مسیر C:\Users\\AppData\Roaming\npm قرار دارد. نمونه استفاده از این دستور به صورت زیر است:

$ npm config get prefix

با اجرای دستور بالا از مجموعه دستورات NPM ، مسیر دقیق دایرکتوری نصب بسته جهانی استخراج می‌شود، که می‌تواند به ویژه هنگام کار با بسته‌های نصب شده در سطح جهانی یا زمانی که کاربر به درک ساختار فایل محیط Node.js نیاز دارد بسیار مفید واقع شود. npm config get prefix ابزاری حیاتی برای کنترل بر نصب بسته جهانی است.

دستور NPM doctor

گاهی اوقات اسکریپت‌های NPM به‌هم‌ریخته می‌شوند و با این شرایط از اجرای درست برنامه جلوگیری به عمل می‌آید. در چنین سناریویی، ممکن است کاربر با حذف node_modules و شروع نصب جدید به امید حل مشكل فرایند را تکرار کند اما اگر با این کار هم مشكل حل نشد چه کاری باید انجام داد؟

در بسیاری از سناریوهای این‌چنینی ریشه مشکل در پایگاه کد نیست. در عوض، ممکن است مشکلی در نصب NPM محلی باشد و این دقیقاً جایی است که دستور npm doctor وارد عمل می‌شود. این دستور از مجموعه دستورات NPM به عنوان ابزار تشخیصی عمل کرده و نوعی بررسی جامع برای اطمینان از سلامت کلی محیط NPM انجام می‌دهد. این بررسی‌ها شامل در دسترس بودن حافظه پنهان NPM، دسترسی به رجیستری NPM و موارد دیگر می‌شود و اطمینان حاصل می‌کند که نصب NPM دارای تمام اجزای ضروری موردنیاز برای عملکرد یکپارچه در دستگاه است. این دستور به صورت زیر مورداستفاده قرار می‌گیرد:

$ npm doctor

با فراخوانی دستور بالا، نوعی بررسی سلامت جامع برای تنظیم NPM راه‌اندازی می‌شود که به شناسایی و حل مشکلات اساسی که ممکن است مانع از گردش کار توسعه شود، کمک می‌کند. npm doctor ابزاری ارزشمند برای عیب‌یابی مشکلات مربوط به NPM و حفظ قابلیت اطمینان محیط Node.js است.

دستور NPM link

در میان دستورات کاربردی و سودمند از مجموعه دستورات NPM ، دستور npm link به توسعه‌دهندگان این امکان را می‌دهد تا با وابستگی‌های محلی به‌گونه‌ای رفتار کنند که گویی بسته‌های رسمی NPM در رجیستری NPM هستند. این دستور نوعی گردش کار یکپارچه را تسهیل می‌کند و به کاربران امکان می‌دهد بدون نیاز به انتشار پیش از موعد روی دو پروژه مجزا که به یکدیگر متکی هستند، کار کنند.

فیلم مجموعه آموزش طراحی و برنامه ‌نویسی سایت در فرادرس

کلیک کنید

فرآیند استفاده از npm link شامل دو مرحله اساسی بوده که به طور رسمی در مستندات NPM به آن شده و به شرح زیر است:

1. ایجاد Symlink در پکیج پروژه: در ابتدا، نوعی پیوند نمادین یا شبیه لینک برای وابستگی مورد نظر با استفاده از npm link ایجاد می‌شود. این پیوند نمادین مستقیماً در پوشه ریشه پروژه بسته قرار دارد و به طور مؤثر وابستگی محلی را آشکار می‌کند.
2. پیوند به پروژه دیگری: پس از آن، می‌توان با استفاده از npm link package-name بین پوشه پیوند داده شده و پروژه دیگری ارتباط برقرار کرد. این عمل منجر به ایجاد پیوندی نمادین در پوشه node_modules پروژه متصل می‌شود. نمونه استفاده از این دستور به صورت زیر است:

$ npm link

با اجرای این دستور در پروژه پکیج، فرآیند ایجاد پیوند نمادین برای وابستگی محلی مشخص شده آغاز می‌شود. مانند مثال زیر:

$ npm link <package-name>

در سناریوی دوم، اتصال به پوشه پیوند داده شده از پروژه دیگر ایجاد شده و به طور یکپارچه وابستگی محلی در اکوسیستم توسعه ادغام خواهد شد. npm link ابزاری قدرتمند برای ساده‌سازی همکاری بین پروژه‌ها و افزایش کارایی کلی تلاش‌های توسعه Node.js است.

دستور NPM search

دستور npm search در ابزار NPM CLI به عنوان منبعی بسیار ارزشمند ظاهر می‌شود و به‌ویژه زمانی که کاربر برای جستجوی بسته‌ای خاص از میان‌ بسته‌ها به ابزاری سریع برای یافتن بسته مدنظر نیاز دارد این دستور وارد عمل می‌شود. این دستور از میان مجموعه دستورات NPM تلاشی را برای شناسایی بسته‌هایی که با پرس‌وجو ارائه شده مطابقت دارند انجام می‌دهد و اطلاعات مرتبط زیادی را برای کمک به فرآیند تصمیم‌گیری کاربر ارائه می‌کند. npm search مجموعه‌ای از پارامترها را ارائه می‌دهد که به کاربر امکان خواهد داد معیارهای جستجوی خود را برای یافتن بسته مدنظر به دقت تنظیم کند.

دستور NPM repo

در میان مجموعه دستورات NPM، دستور npm repo به عنوان ابزاری پرکاربرد ظاهر می‌شود. اگر فایل «package.json» پروژه دارای فیلد «مخزن» (Repository) با پیکربندی دقیق و حاوی URL معتبر باشد، این دستور به عنوان پورتالی سریع عمل کرده و کاربر را مستقیماً به آن صفحه وب تعیین شده منتقل می‌کند. این دستور به‌طور یکپارچه برگه مرورگر جدیدی را باز کرده و بدون زحمت کاربر را در مخزن پروژه‌ در ویرایشگر کد دلخواه قرار می‌دهد. شیوه استفاده از این دستور به صورت زیر است:

npm repo

این دستور به خصوص زمانی که کاربر درگیر کار مبتنی بر ترمینال روی پروژه است بسیار مفید واقع می‌شود. در مواقعی که نیاز به دسترسی سریع به مخزن پروژه وجود داشته باشد همچنین برای بررسی درخواست‌های کش موجود، بررسی فهرست مشارکت‌کنندگان یا کار روی سایر جنبه‌های مدیریت پروژه، این دستور بسیار مفید است.

کلام آخر

راهنمای جامع فوق درک عمیقی از پرکاربردترین دستورات NPM به کاربران ارائه می‌دهد. کاربر چه در حال شروع سفر خود برای یادگیری Node.js و چه توسعه‌دهنده‌ای ماهر باشد، مهارت در این دستورات می‌تواند روند توسعه را ساده کرده و بهره‌وری او را افزایش دهد. NPM، با مجموعه‌ای از ویژگی‌های متنوع، ابزار قدرتمندی است که می‌تواند تجربه توسعه Node.js را بسیار غنی کند. این راهنما از مجله فرادرس به عنوان مرجعی قابل‌اعتماد عمل کرده و به کاربر این امکان را می‌دهد که عملکردهای گسترده NPM را درک کرده و از آن استفاده کند. همچنین توجه به این نکته مهم است که مستندات رسمی NPM نیز منبع ارزشمندی برای یادگیری دستورات NPM هستند و بینش‌های دقیق‌تری را ارائه می‌دهند.

فیلم مجموعه آموزش جاوا اسکریپت (JavaScript) در فرادرس

کلیک کنید

در مطلب فوق ابتدا از نحوه کار NPM و اهمیت آن در توسعه وب گفته‌هایی بیان شد و به دنبال آن مهم‌ترین دستورات NPM ارائه گردید. از مهم‌ترین این دستورات می‌توان دستوراتی مانند npm init ،npm install ،npm update ،npm test و غیره را نام برد. در مطلب بالا ۱۹ تا از مهم‌ترین این دستورات مورد بررسی قرار گرفتند. به امید اینکه مطلب فوق برای کاربران عزیز مفید واقع شده باشد.