تگ های کم کاربرد اما کارآمد HTML – راهنمای کاربردی
شما به عنوان یک توسعه‌دهنده وب باید بر زبان‌ها و فریمورک‌های مختلف مسلط باشید. اما از سوی دیگر یادگیری همه جنبه‌های یک زبان کار آسانی نیست و در اغلب موقعیت‌ها متوجه می‌شویم که نمی‌توانیم از همه قابلیت‌های یک زبان برنامهنویسی بهره‌برداری کنیم. HTML عموماً نخستین زبانی است که یک توسعه‌دهنده وب می‌آموزد، اما افراد به ندرت همه تگ‌های موجود را یاد می‌گیرند. در اغلب موارد صرفاً با تگ‌های بسیار پرکاربرد آشنا می‌شود. در این مقاله با برخی تگ های کم کاربرد اما کارآمد HTML آشنا خواهیم شد.
تگ <acronym>
تگ <acronym> روشی برای تعریف یا توضیح بیشتر یک گروه از کلمات است. زمانی که ماوس را روی یک متن می‌برید که از تگ <acronym> استفاده می‌کند، کادری زیر آن ظاهر می‌شود که متن موجود در خصوصیت title تگ در آن نمایش می‌یابد.
به مثال زیر توجه کنید:
تگ‌های <ins> و <del>
اگر می‌خواهید نسخه‌های ویرایش شده یک متن را به صورت نشانه‌گذاری شده نمایش دهید، می‌توانید از تگ‌های <ins> و <del> استفاده کنید. همان طور که از نام تگ‌ها مشخص است، تگ <ins> آن چه را به سند اضافه شده است با یک زیرخط هایلایت می‌کند و تگ <del> آن چه از متن حذف شده را با «میان خط» (strikethrough) نمایش می‌دهد.
تگ <abbr>
تگ <abbr> مشابه تگ <acronym> است، به جز این که تگ <abbr> تنها برای تعریف واژه‌های اختصاری استفاده می‌شود. همانند <acronym> یک title درون تگ تعریف می‌کنیم. زمانی که بازدیدکننده ماوس را روی متن اختصاری می‌برد، تعریف کامل ظاهر خواهد شد. تگ <abbr> به ندرت استفاده می‌شود، اما مزایای زیادی برای نرم‌افزارهای قرائت صفحه، نرم‌افزارهای غلط‌یاب و موتورهای جستجو دارد:
تگ <wbr>
تگ <wbr> یک تگ به شدت کم کاربرد است.
در واقع شاید تاکنون هرگز با این تگ روبرو نشده باشید، زیرا بسیار به ندرت استفاده می‌شود. این تگ اساساً به شما امکان می‌دهد، مکانی که فکر می‌کنید یک «شکستن خط» (line break) مفید خواهد بود را تعیین کنید، اما لزوماً خط را نمی‌شکند و تنها در صورت نیاز این کار را انجام خواهد داد. این تگ به نوعی منحصر به فرد است، زیرا از جهت‌گیری مرورگر برای قرار دادن محل شکستگی‌های خطوط در صورت نیاز استفاده می‌کند. این قابلیت برای ایجاد لی‌آوت‌هایی مفید است که می‌خواهید فاقد نوار اسکرول افقی باشند:
تگ <base>
تگ <base> به تعریف URL یا هدف مبنای همه URL-های نسبی در یک سند می‌پردازد. حداکثر یک عنصر <base> می‌تواند در یک سند وجود داشته باشد و باید درون عنصر <head> قرار داشته باشد. اگر یک تگ <base> موجود باشد، باید دارای خصوصیت href و یا target باشد. البته می‌تواند هر دو را داشته باشد:
اگر این مطلب برای شما مفید بوده است، آموزش‌های زیر نیز به شما پیشنهاد می‌شوند:
- مجموعه آموزش‌های طراحی سایت با HTML و CSS
- آموزش کدنویسی سریع HTML و CSS با Emmet
- مجموعه آموزش‌های برنامهنویسی
- آموزش HTML — مجموعه مقالات مجله فرادرس
- استایل بندی پیشرفته فرم های HTML — راهنمای جامع
==
